ที่จริงแล้ว ผมคนหนึ่งละครับ ที่สักมาตั้งแต่ เด็กๆ 15-16 ตอนนั้น ตอนนี้ ผมปาเข้าไป 43-44 เข้าไปแล้วครับ
แต่ น้ำมันน๊ะครับ
ถามว่า ตอนนั้น ทำไมอยากสัก ตอบใด้เต็มปากเลยครับว่า
เรียนแบบ ชาวบ้านเขา เห็นเขามีของดีกัน บวกกับวัยกำลังคนอง โดยเฉพาะ ตี๋ใหญ่ นี่ ต้นแบบผมเลย ผมห้อยเครื่องรางของขลัง ไปเรียน ช่างกล เหมือนไปออกรบ
ไม่ว่า จะเป็นตะกรุดหนังเสือ พระเครื่อง สารพัดรุ่น ที่ผลัดกันขึ้นคอ ตะกรุดคาดเอว จนบางวัน หนักมาก จึงถอดใส่ แค่องค์เดียว
และแล้ว จะมาเสียดาย ตอนที่ จะสอบเข้ารับ ราชการ
ผมยังโชคดีครับ ที่มีโอกาศ สอบเข้ารับราชการ ถึงจะไม่ใด้ แต่ก็ใด้ลุ้น กับเขาบ้าง
ผมเห็นบางคน อยากจะไปสอบ เกือบตาย แต่ไม่มี โอกาศใด้สอบ เพราะว่า สักหมึก หมดโอกาศ ที่จะใด้รับราชการ
มาถึงตอนนี้ ผมอยากแค่บอกว่า
จงไปตามศรัทธา ที่เราจะทำ แต่ ขอร้องใว้อย่าง ว่า ทำอะไรก็แล้วแต่ คิดให้ดี แล้วคิดให้ไกล แล้วท่านจะสมหวัง
ยังเด็กอยู่ อย่าพึ่งไปลงหมึกละ เดี๋ยวจะเสียดาย เมื่อเรา โต พร้อมที่ จะเป็น ผู้นำแล้ว
ปล.ลูกชายผม ตอนนี้ ปวส ปาเข้าไป 19-20 อยู่แล้ว วันๆ ยังนั่งเล่นแต่คอม กับไปโรงเรียน แค่นั้นอะ พระก็แขวนขึ้นคอ แค่ องค์เดียว เวลาไปไหนมาไหน
ผมขอเขาไม่กี่อย่างครับ ตั้งใจเรียน แล้ว อย่าหาเรื่องมาให้ พ่อแม่ แค่นั้นพอครับ พ่อทำงานเหนื่อย หาเลี้ยงเราทั้งครอบครับ พ่ออยากให้ เราเรียนสูงๆ ทำงานดีดี
จะใด้ไม่มาเหนื่อยแบบพ่อ พ่อภูมิใจน๊ะ ที่เราเป็นเด็กดี ของพ่อ พ่อรักเราน๊ะ