แสดงกระทู้
1
รวมสมาชิก (มิตรไมตรี) / ตอบ: แบ่งปันประสบการณ์จริง จากผู้ที่บูชาวัตถุมงคลของหลวงพ่อเปิ่น
« เมื่อ: 08 ม.ค. 2557, 02:44:48 »
สวัสดีครับ พี่ ๆ เพื่อน ๆ ศิษย์หลวงพ่อเปิ่นทุกท่านครับ
เรื่องทั้งหมดที่ผมจะเล่านี้เป็นเหตุการณ์จริงทุกประการครับ
เหตุการณนี้เกิดขึ้นประมาณ 10 กว่าปีแล้ว ที่หลังโรงไม้ วัดตะกล่ำ
( ขออนุญาติถามพี่ จิ๋ววัดตะกล่ำ ที่เคยขี่ LS 125 ที่ติดสติกเกอร์ ศิษย์หลวงพ่อเปิ่นที่หน้ารถ และเพื่อนพี่บอย พี่โนช พี่บุ่ม รึป่าวครับถ้าไม่ใช่ผมขอโทษทีครับที่พาดพิง แต่ถ้าใช่คือพี่กลุ่มนี้แหละครับที่พาให้ผมได้มารู้จักหลวงพ่อเปิ่น และเป็นครูบาอาจารย์องค์หนึ่งของผมจนทุกวันนี้ ครั้งแรกที่มาคือขี่รถจักรยานยนต์ประมาณ 10 คัน จากวัดตะกล่ำ สู่วัดบางพระ อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม อาจารย์องค์แรกที่ลงของให้ผมคือพระอาจารย์ญาครับ ครั้งแรกที่ได้สักคือเสือตัวไม่ใหญ่ครับ แต่อาจเป็นเพราะคนเยอะ หรือว่าลองเข็มก่อน แต่ผมก็ดีใจครับที่ได้ครับและครั้งที่สองได้เข้าหาหลวงพี่แป๊วและห่างหายไป 6 เดือนและมาหาหลวงพี่แป๊วครั้งที่สาม มาถึง 8 โมง กวาดลานแล้วนั้งรอได้สักตอน 19.00 น.คับได้เข้าไปหาหลวงพี่เพื่อเตรียมสัก หลวงพี่ถามไม่ได้มา 6 เดือนเลยนะ ผมดีใจจนบอกไม่ถูกเลยครับว่าหลวงพี่ท่านจำผมได้ วันนั้นผมขับกลับบ้านด้วยรอยยิ้มตลอดเลยครับ กลับบ้านเกือบ 24.00 น.เลยครับ ขออภัยที่เล่ายาวครับ )
ขอเริ่มเรื่องนะครับหลังจากที่ผมได้ไปวัดบ่อยผมก็บูชาผ้ายันต์ ( ผืนสีขาวมีรูปยันต์เก้ายอด และรูปเสือ ผมได้พับให้เห็นแต่ยันต์เก้ายอดแล้วเลี่ยมใส่กรอบพลาสติก ห้อยกับสร้อยกะลาตาเดียวที่ได้บูชาจากทางวัด ) ห้อยคอไว้ตลอดครับ จนผ่านชีวิตหลายแบบมาหลายครั้ง จนเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ผมคิดว่าจะไม่ได้มีชีวิตแล้วและไม่มีสิ่งนี้ติดคอได้อีกครับ คือ ผมเช่าห้องเป็นอพาร์ทเม้นท์อยู่ ชั้น 5 และมีปัญหากับแฟนเก่า และผมได้นั้งกินสุรากับเพื่อน จนผมต้องกลับเข้าห้องแต่ด้วยความที่ไม่มีบัตรคีย์การ์ดต้องทำให้ผมต้องปีนขึ้นระเบียงหน้าตึกชั้น 2 และได้ขึ้นไปที่ชั้น 5 แต่ด้วยความที่มีปัญหากันอยู่แล้วจึงเกิดเรื่องทะเลาะกัน แล้วผมก็วิ่งมาที่ระเบียงด้านหน้าตึกปีนข้ามที่กั้นแล้วโหนตัวที่นอกตัวตึกด้วยความที่เดี๋ยวจะปีนกลับเข้าไป แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคือผมได้ตกลงมาที่ถนนหน้าตึก จากคำเล่าของเพื่อนและคนแถวนั้น เพื่อนผมที่นั้งดื่มสุราด้วยกันมันบอกว่ามันซ่างเมาเลย คนแถวนั้นก็ว่าไม่รอดแล้ว จากชั้น 1-5 ความสูงประมาณ 15-20 เมตร ภาพตอนที่ลงมานอนที่ถนนคือ สลบมีหัวแตก และเข่าขึ้นมางัดที่คอ หรือที่เรียกว่าขาเสียรูป แฟนเป็นคนจับขาเหยียดตรงครับ คือมีสิ่งที่แปลกมาก ๆ ครับคือ ลำดับเหตุการณ์จากที่ผมขึ้นไปจนตกลงมาเวลารวมกันไม่ถึง 20 นาที
1. ตอนที่ผมปีนขึ้นทางหน้าตึกผมได้ปีนถังขยะสีเขียวของ กทม. ขึ้นไปชั้น 2 ทั้ง ๆ ที่ไม่มีรถแม้แต่คันเดียว แต่ตอนที่ผมตกลงมาดันมีรถเก๋งมาจอดตรงที่ผมล่วงลงมาพอดี คือตกลงแนวดิ่งมาใส่กระจกหลังและกระดอนไปนอนข้างรถ ดูจากรูปรถที่เสียหายคือหลังคาด้านหลังบุบกระจกหลังแตกครับ
2. ตอนที่ผมได้ตกลงมาจากตึกทำไมผมไม่กระแทกกับพื้นหน้าชั้น 1 และมีรั้วเหล็กกับกระถางต้นไม้ ทั้ง ๆ ที่ตัวตึกกับตัวรถอยู่ห่างกันประมาณ 2 เมตร เพราะผมก็ไม่ได้วิ่งกระโดดจากชั้น 5 ลงมาคือปีนที่ระเบียงแล้วโหนตัว ( จากที่ได้ถามแฟนว่าตกมาได้ยังไงเค้าบอกว่าเค้าพยายามดึงผมขึ้นแต่ผมเอามือมาปัด ) หลังจากหายแล้วกลับไปดูที่เกิดเหตุ งง ? ลงมาได้ยังไงทั้ง ๆ ที่ตกลงมาแนวดิ่ง
3. คือตอนที่ผมตกลงมามีสิ่งหนึ่งที่ตามมาด้วยคือ ไฟถนนดับทั้งซอยดับแค่ซอยเดียว ( คือเพื่อนผมมันบอกและมันก็บอกว่ามันซ่างตั้งแต่ได้ยินผมตะโกนตั้งแต่ห้อยตัวแล้ว )
คือตอนตกลงมาแม่ผมบอกว่ามีอะไรไม่รู้เป็นจุดสีดำ ๆ ติดเต็มตัวเลย สิ่งนั้นคือสร้อยกะลาที่น่าจะขาดครับ แต่ผ้ายันต์ไม่รู้ไปไหนแล้ว ผมได้รักษาตัวที่โรงพยาบาล 1 เดือนเพื่อผ่าตัด และที่บ้านอีก 4 เดือนเพื่อพักฟื้น
คือสรุปแล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นผมมีอาการขาขวาหักที่น่องต้องใส่เหล็กตั้งแต่เอวยาวไปถึงหัวเข่าตลอดชีวิตแต่ก็เดินได้ปกติ แต่ที่มีหัวแตกได้หายเป็นปกติแล้ว
ขออภัยครับถ้าเรื่องของผมทำให้รำคาญครับ
ผมสักยันต์เพื่อน้อมระลึกถึงครูอาจารย์ให้แคล้วคลาด
เพราะเวลามองท่านทุกครั้งเห็นรอยยิ้มของท่านแล้วรู้สึกตื้นตันใจจนน้ำตาคลอ
ตอนปีใหม่ผมได้สอบถามถึงเครื่องรางที่ผมเคยห้อยคอ หลวงพี่ที่วัดบอกไม่น่าจะมีแล้ว
ผมอยากไปบูชาของที่ผมเคยห้อยติดคอครับ
รบกวนฝากทีครับถ้าหากท่านใดพอจะมีของสองสิ่งนี้ช่วยนำรูปมาให้ชมทีนะครับ
เรื่องทั้งหมดที่ผมจะเล่านี้เป็นเหตุการณ์จริงทุกประการครับ
เหตุการณนี้เกิดขึ้นประมาณ 10 กว่าปีแล้ว ที่หลังโรงไม้ วัดตะกล่ำ
( ขออนุญาติถามพี่ จิ๋ววัดตะกล่ำ ที่เคยขี่ LS 125 ที่ติดสติกเกอร์ ศิษย์หลวงพ่อเปิ่นที่หน้ารถ และเพื่อนพี่บอย พี่โนช พี่บุ่ม รึป่าวครับถ้าไม่ใช่ผมขอโทษทีครับที่พาดพิง แต่ถ้าใช่คือพี่กลุ่มนี้แหละครับที่พาให้ผมได้มารู้จักหลวงพ่อเปิ่น และเป็นครูบาอาจารย์องค์หนึ่งของผมจนทุกวันนี้ ครั้งแรกที่มาคือขี่รถจักรยานยนต์ประมาณ 10 คัน จากวัดตะกล่ำ สู่วัดบางพระ อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม อาจารย์องค์แรกที่ลงของให้ผมคือพระอาจารย์ญาครับ ครั้งแรกที่ได้สักคือเสือตัวไม่ใหญ่ครับ แต่อาจเป็นเพราะคนเยอะ หรือว่าลองเข็มก่อน แต่ผมก็ดีใจครับที่ได้ครับและครั้งที่สองได้เข้าหาหลวงพี่แป๊วและห่างหายไป 6 เดือนและมาหาหลวงพี่แป๊วครั้งที่สาม มาถึง 8 โมง กวาดลานแล้วนั้งรอได้สักตอน 19.00 น.คับได้เข้าไปหาหลวงพี่เพื่อเตรียมสัก หลวงพี่ถามไม่ได้มา 6 เดือนเลยนะ ผมดีใจจนบอกไม่ถูกเลยครับว่าหลวงพี่ท่านจำผมได้ วันนั้นผมขับกลับบ้านด้วยรอยยิ้มตลอดเลยครับ กลับบ้านเกือบ 24.00 น.เลยครับ ขออภัยที่เล่ายาวครับ )
ขอเริ่มเรื่องนะครับหลังจากที่ผมได้ไปวัดบ่อยผมก็บูชาผ้ายันต์ ( ผืนสีขาวมีรูปยันต์เก้ายอด และรูปเสือ ผมได้พับให้เห็นแต่ยันต์เก้ายอดแล้วเลี่ยมใส่กรอบพลาสติก ห้อยกับสร้อยกะลาตาเดียวที่ได้บูชาจากทางวัด ) ห้อยคอไว้ตลอดครับ จนผ่านชีวิตหลายแบบมาหลายครั้ง จนเหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ผมคิดว่าจะไม่ได้มีชีวิตแล้วและไม่มีสิ่งนี้ติดคอได้อีกครับ คือ ผมเช่าห้องเป็นอพาร์ทเม้นท์อยู่ ชั้น 5 และมีปัญหากับแฟนเก่า และผมได้นั้งกินสุรากับเพื่อน จนผมต้องกลับเข้าห้องแต่ด้วยความที่ไม่มีบัตรคีย์การ์ดต้องทำให้ผมต้องปีนขึ้นระเบียงหน้าตึกชั้น 2 และได้ขึ้นไปที่ชั้น 5 แต่ด้วยความที่มีปัญหากันอยู่แล้วจึงเกิดเรื่องทะเลาะกัน แล้วผมก็วิ่งมาที่ระเบียงด้านหน้าตึกปีนข้ามที่กั้นแล้วโหนตัวที่นอกตัวตึกด้วยความที่เดี๋ยวจะปีนกลับเข้าไป แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคือผมได้ตกลงมาที่ถนนหน้าตึก จากคำเล่าของเพื่อนและคนแถวนั้น เพื่อนผมที่นั้งดื่มสุราด้วยกันมันบอกว่ามันซ่างเมาเลย คนแถวนั้นก็ว่าไม่รอดแล้ว จากชั้น 1-5 ความสูงประมาณ 15-20 เมตร ภาพตอนที่ลงมานอนที่ถนนคือ สลบมีหัวแตก และเข่าขึ้นมางัดที่คอ หรือที่เรียกว่าขาเสียรูป แฟนเป็นคนจับขาเหยียดตรงครับ คือมีสิ่งที่แปลกมาก ๆ ครับคือ ลำดับเหตุการณ์จากที่ผมขึ้นไปจนตกลงมาเวลารวมกันไม่ถึง 20 นาที
1. ตอนที่ผมปีนขึ้นทางหน้าตึกผมได้ปีนถังขยะสีเขียวของ กทม. ขึ้นไปชั้น 2 ทั้ง ๆ ที่ไม่มีรถแม้แต่คันเดียว แต่ตอนที่ผมตกลงมาดันมีรถเก๋งมาจอดตรงที่ผมล่วงลงมาพอดี คือตกลงแนวดิ่งมาใส่กระจกหลังและกระดอนไปนอนข้างรถ ดูจากรูปรถที่เสียหายคือหลังคาด้านหลังบุบกระจกหลังแตกครับ
2. ตอนที่ผมได้ตกลงมาจากตึกทำไมผมไม่กระแทกกับพื้นหน้าชั้น 1 และมีรั้วเหล็กกับกระถางต้นไม้ ทั้ง ๆ ที่ตัวตึกกับตัวรถอยู่ห่างกันประมาณ 2 เมตร เพราะผมก็ไม่ได้วิ่งกระโดดจากชั้น 5 ลงมาคือปีนที่ระเบียงแล้วโหนตัว ( จากที่ได้ถามแฟนว่าตกมาได้ยังไงเค้าบอกว่าเค้าพยายามดึงผมขึ้นแต่ผมเอามือมาปัด ) หลังจากหายแล้วกลับไปดูที่เกิดเหตุ งง ? ลงมาได้ยังไงทั้ง ๆ ที่ตกลงมาแนวดิ่ง
3. คือตอนที่ผมตกลงมามีสิ่งหนึ่งที่ตามมาด้วยคือ ไฟถนนดับทั้งซอยดับแค่ซอยเดียว ( คือเพื่อนผมมันบอกและมันก็บอกว่ามันซ่างตั้งแต่ได้ยินผมตะโกนตั้งแต่ห้อยตัวแล้ว )
คือตอนตกลงมาแม่ผมบอกว่ามีอะไรไม่รู้เป็นจุดสีดำ ๆ ติดเต็มตัวเลย สิ่งนั้นคือสร้อยกะลาที่น่าจะขาดครับ แต่ผ้ายันต์ไม่รู้ไปไหนแล้ว ผมได้รักษาตัวที่โรงพยาบาล 1 เดือนเพื่อผ่าตัด และที่บ้านอีก 4 เดือนเพื่อพักฟื้น
คือสรุปแล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นผมมีอาการขาขวาหักที่น่องต้องใส่เหล็กตั้งแต่เอวยาวไปถึงหัวเข่าตลอดชีวิตแต่ก็เดินได้ปกติ แต่ที่มีหัวแตกได้หายเป็นปกติแล้ว
ขออภัยครับถ้าเรื่องของผมทำให้รำคาญครับ
ผมสักยันต์เพื่อน้อมระลึกถึงครูอาจารย์ให้แคล้วคลาด
เพราะเวลามองท่านทุกครั้งเห็นรอยยิ้มของท่านแล้วรู้สึกตื้นตันใจจนน้ำตาคลอ
ตอนปีใหม่ผมได้สอบถามถึงเครื่องรางที่ผมเคยห้อยคอ หลวงพี่ที่วัดบอกไม่น่าจะมีแล้ว
ผมอยากไปบูชาของที่ผมเคยห้อยติดคอครับ
รบกวนฝากทีครับถ้าหากท่านใดพอจะมีของสองสิ่งนี้ช่วยนำรูปมาให้ชมทีนะครับ
