กระดานสนทนาวัดบางพระ

ตะกรุด หลวงพ่อจำลอง วัดเจดีย์แดง อยุธยา อย่างที่เห็นเป็นดอกสีดำ พุทธคุณ ด้านคงกระพัน เหนียวสุดยอด
หนุมานหลวง หลวงพ่อพูลวัดไผ่ล้อม นครปฐม ที่จริง ตามที่เจ้าของเล่าให้ฟังเป็นเนื้อสัมฤทธิ์ แล้วเอาไปชุบเงิน ผมเห็นว่าสวย เลย ขอมาพุทธตามที่ท่านผู้เป็นเจ้าของเดิมเล่าว่า ขจัดปัดเป่าสิ่งไม่ดี เรื่องรัก เรื่องเมตตา เรื่องบู๊ อยู่ในตัวนี้หมดเลยชอบครับ

งั้น ผมจัดสร้อยแบบนี้เหมาะสมไหมครับ

"ท่าน เขมโกภิกขุ” หลวงปู่เกษม หรือ หลวงพ่อเกษม เขมโก ที่เราท่านเคารพบูชา และรำลึกภาวนา ขอบารมีจากท่านช่วยคุ้มครอง ปกป้องจากอันตราย ยามเมื่อเกิดความทุกข์ ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด เพราะบารมี หลวงพ่อที่เพียรเจริญวิปัสสนากรรมฐานด้วยความมานะบากบั่น ยากที่จะมีผู้ปฏิบัติได้เสมือนนั้น สร้างศรัทธาและความเชื่อมั่นสูงยิ่งนัก" หลวงพ่อเกษมท่านเจริญวิปัสสนาด้วยถือสันโดษเป็นที่ตั้ง ใช้อำนาจจิต ควบคุมร่างกายเข้าสู่สมาธิภาวนา เบื้องหน้าเชิงตะกอน ท่านไม่ติดรสอาหารเมื่อมีผู้นำมาถวาย แม้อาหาร จะเสียจนราขึ้น ถ้าหลวงพ่อท่านยังมิได้แผ่เมตตา ท่านก็จะรับประเคนบาตรแล้วแผ่เมตตาให้ หลวงพ่อ เป็นผู้มีศีลอันบริสุทธิ์ และเมตตาธรรมสูงส่ง ท่านหมดสิ้นแล้วซึ่งกิเลส และเปี่ยมล้นด้วยบารมี ทุกวันนี้ หลวงพ่อยังเป็นดุจร่มโพธิ์ร่มไทรที่ให้ความร่มเย็นแก่พวกเราทุกคน

        ประวัติและเรื่องราวต่าง ๆ ของท่าน จึงถูกบันทึกเพื่อให้อนุชนรุ่นหลัง ได้รับรู้ถึงในยุคปัจจุบัน ประวัติบางตอนของ ครูบาศรีวิชัย ตอนหนึ่งกล่าวว่า ท่านครูบาศรีวิชัยได้พยากรณ์ไว้ว่า จะมีตนบุญมาเกิดที่ลำปาง ครั้นต่อมาครูบาศรีวิชัยได้มรณภาพไป โดยทิ้งคำพยากรณ์นี้ไว้ให้ชาวลำปางได้เฝ้ารอคอยการมาจุติของตนบุญ ที่ครูบาศรีวิชัยได้พยากรณ์ไว้ จนเวลาล่วงเลยไปหลายสิบปี ก็ยังไม่ปรากฏ แต่ชาวลำปางก็ยังเชื่อในคำพยากรณ์ของครูบาศรีวิชัย

        เมื่อปี  พ.ศ.2455  ได้มีครอบครัว เชื้อเจ้าผู้ครองนครลำปาง หรือเขลางค์นครในอดีต หัวหน้าครอบครัว คือ     เจ้าหนูน้อย ณ ลำปาง ภายหลังเปลี่ยนนามสกุลใหม่เป็น มณีอรุณ รับราชการเป็นปลัดอำเภอ ภรรยาชื่อ เจ้าแม่บัวจ้อน ณ ลำปาง ทั้งสองเป็นหลานเจ้าของพ่อบุญวาทย์ วงศ์มานิตย์ เจ้าผู้ครองนครลำปางองค์สุดท้าย

        ครอบครัวนี้ตั้งบ้านเรือนอยู่ที่ บ้านท่าเก๊าม่วง ริมแม่น้ำวัง อ.เมือง จ.ลำปาง อยู่กินกันมาอย่างมีความสุขในที่สุดเจ้าแม่บัวจ้อนได้ตั้งครรภ์  และพอถึงกำหนดคลอด ตรงกับวันที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ.2455 ตรงกับวันพุธ เดือนยี่ (เหนือ) ปีชวด ร.ศ.131 ค.ศ.1912 เจ้าแม่บัวจ้อนให้กำเนิดทารกเพศชาย เป็นลูกคนแรกของครอบครัว

        ขณะนั้นไม่มีใครทราบกันเลย ตนบุญ ที่ครูบาศรีวิชัยได้พยากรณ์ไว้นั้นได้ถือกำเนิดขึ้นแล้ว บิดามารดาก็ได้ตั้งชื่อทารกนั้น เกษม ณ ลำปาง เพราะเด็กชายเกษม ณ ลำปาง ได้เกิดมาในเชื้อสายของเจ้าทางเหนือ จึงได้รับการยกย่องของคนทั่วไป ทุกคนต่างเรียกกันว่า เจ้าเกษม ณ ลำปาง หลังจากที่ได้คลอดบุตรมาได้ไม่กี่ปี เจ้าแม่บัวจ้อนได้ให้กำเนิดทารกอีกคน แต่เป็นเพศหญิง ซึ่งมีศักดิ์เป็นน้องของ เจ้าเกษม สืบสายเลือด แต่ทว่าเจ้าแม่น้อยคนนี้วาสนาน้อย ได้เสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก จึงไม่มีโอกาสได้รูว่าพี่ชายของเธอคือ ตนบุญ ที่ชาวลำปางรอคอยเป็นสิบ ๆ ปี

        ข้อมูลตรงนี้ คุณพัลลภ ทิพย์วงศ์ ซึ่งมีศักดิ์เป็นหลานหลวงปู่เกษม โดยคุณแม่ของคุณพัลลภ เป็นพี่สาวแท้ ๆของโยมแม่หลวงปู่ ได้ทักท้วงมาว่า ที่แท้จริงแล้ว เจ้าแม่บัวจ้อน ได้ให้กำเนิดทารกน้อยอีกคนหนึ่ง เป็นเพศชาย ชื่อ "สวาสดิ์" และได้เสียชีวิตแต่เล็ก โดยมีหลักฐานใบเกิดเก็บไว้กับญาติใกล้ชิด ระบุชื่อ เพศ วันเดือนปีเกิด คือ เกิดเมื่อวันที่ ๔ พฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๕๘ ร.ศ. ๑๓๔ ตรงกับวันพุธ แรม ๗ ค่ำ จุลศักราช ๑๒๗๗ จึงได้ทักท้วง เพื่อให้ผมแก้ไขข้อมูลที่ถูกต้องเป็นจริง จึงต้องขอขอบคุณ คุณพัลลภ ไว้ ณ ที่นี้ (อ.เล็ก  พลูโต - ๓๐  ตุลาคม ๒๕๔๗)

        เมื่อวัยเด็ก เจ้าเกษม ณ ลำปาง เป็นคนมีลักษณะค่อนข้างเล็กบอบบาง ผิวขาวแต่ดูเข้มแข็ง คล่องแคล่ว และมีสติปัญญาเฉลียวฉลาด เป็นเด็กที่ชอบซน คืออยากรู้อยากเห็น เมื่อถึงวัยเรียน เจ้าเกษม ณ ลำปาง ได้รับการศึกษาระดับประถมที่โรงเรียนบุญทวงศ์อนุกูล ซึ่งเป็นโรงเรียนประจำ อ.เมือง  จ.ลำปาง สมัยนั้นเปิดเรียนชั้นสูงสุดแค่ชั้นประถมปีที่ 5 เท่านั้น เจ้าเกษม ณ ลำปาง ได้ศึกษาจนจบชั้นสูงของโรงเรียน คือชั้นประถมปีที่ 5 ใน พ.ศ.2466 ขณะนั้นอายุ 11 ปี

        เมื่อออกจากโรงเรียนก็ไม่ได้เรียน อยู่บ้าน 2 ปี ใน พ.ศ.2468 อายุขณะนั้นได้ 13 ปี เจ้าเกษม ณ ลำปาง ก็ได้มีโอกาสเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์ โดยบรรพชาเป็นสามเณร เนื่องในโอกาสบรรพชาหน้าศพ (บวชหน้าไฟ) ของเจ้าอาวาสวัดป่าดั๊ว ครั้นบวชได้เพียง 7 วันก็ลาสิกขาออกไป ต่อมาอีก 2 ปี ราว พ.ศ.2470 ขณะนั้นมีอายุ 15 ปี เจ้าเกษม ณ ลำปาง ก็ได้มีโอกาสเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์อีกครั้งหนึ่ง โดยบรรพชาเป็นสามเณรอยู่ที่วัดบุญยืน จ.ลำปาง เมื่อบรรพชาแล้วสามเณรเจ้าเกษม ณ ลำปาง ก็ได้จำพรรษาศึกษาพระธรรมวินัยที่วัดบุญยืนนั่นเอง สามเณรเจ้าเกษม ณ ลำปาง เป็นคนที่ทำอะไรจริงจัง เรียนทางด้านปริยัติศึกษาธรรมะจนถึง ปี พ.ศ.2474 สามเณรเจ้าเกษม ก็สามารถสอบนักธรรมชั้นโทได้ ครั้นมีอายุได้ 21 ปี อายุครบที่จะอุปสมบทเป็นพระภิกษุได้แล้ว จึงได้เข้าพิธีอุปสมบทเป็นพระภิกษุในปี พ.ศ.2475 ณ พัทธสีมาวัดบุญยืน โดยมีพระเดชพระคุณ ท่านเจ้าคุณพระ ธรรมจินดานายก (ฝ่าย) เจ้าอากาสวัดบุญวาทย์วิหาร ซึ่งดำรงตำแหน่งเจ้าคณะอำเภอในขณะนั้นเป็นพระอุปัชฌาย์ พระคุณเจ้าท่านพระครูอุตตรวงศ์ธาดา หรือที่ชาวบ้านเหนือรู้จักกันในนาม ครูบาปัญญาลิ้นทอง เจ้าอาวาสวัดหมื่นเทศ และดำรงตำแหน่งเจ้าคณะอำเภอเมือง จังหวัดลำปางในขณะนั้น เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และยังพระเดชพระคุณ ท่านพระธรรมจินดานายก(อุ่นเรือน) เจ้าอาวาสวัดป่าดั๊วเป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้รับฉายาว่า เขมโก แปลว่า ผู้มีธรรมอันเกษม

        หลังจากได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุแล้ว พระภิกษุเกษม เขมโกก็ได้ศึกษาทางด้านภาษาบาลี ซึ่งเป็นการศึกษาปริยัติอีกแขนงหนึ่ง ที่สำนักวัดศรีล้อม สมัยนั้นก็มีอาจารย์หลายรูป เช่น มหาตาคำ พระมหามงคล เป็นครูผู้สอน และยังได้ไปศึกษาที่สำนักวัดบุญวาทย์วิหาร ซึ่งมีพระมหามั่ว พรหมวงศ์ และพระมหาโกวิทย์ โกวิทญาโน เป็นครูสอน

        ในเวลาเดียวกันนั้น พระภิกษุเจ้าเกษม เขมโก ก็ได้ไปศึกษาทางด้านปริยัติ ในแผนกนักธรรมต่อที่สำนักวัดเชียงราย ครูผู้สอนคือ พระเดชพระคุณท่านเจ้าคุณ พระเทพวิสุทธิโสภณ  ซึ่งเป็นเจ้าคณะจังหวัดลำปางสมัยนั้น  ปรากฎว่าพระภิกษุเจ้าเกษม เขมโก ก็สามารถสอบนักธรรมชั้นเอกได้ในปี พ.ศ.2479 ส่วนทางด้านการศึกษาบาลีนั้น ท่านเรียนรู้จนสามารถเขียนและแปลได้เป็น (มคธ) เป็นอย่างดี แต่ก็ไม่ยอมสอบเอาวุฒิ จนครูบาอาจารย์ทุกองค์ต่างเข้าใจว่า พระภิกษุเกษม เขมโก ไม่ต้องการมีสมณศักดิ์สูง ๆ เรียนเพื่อจะนำเอาวิชาความรู้มาใช้ในการศึกษาค้นคว้าพระธรรมคำสอนของพระบรมศาสดาเท่านั้น

        เมื่อสำเร็จทางด้านปริยัติพอควรแล้ว สามารถนำไปปฏิบัติได้โดยไม่หลงทาง ท่านจึงหันมาปฏิบัติต่อไปจนแตกฉาน แค่นั้นยังไม่พอ พระภิกษุเกษม เขมโก ได้เสาะแสวงหาครูบาอาจารย์ ที่มีความรู้และมีความเชี่ยวชาญในด้านนี้ จนกระทั่งได้ทราบข่าวภิกษุรูปหนึ่งมีชื่อเสียงในด้านวิปัสสนา ภิกษุรูปนี้ คือ ครูบาแก่น  สุมโน อดีตเจ้าอาวาสวัดประตูป่อง

            ครูบาแก่น สุมโน เป็นพระภิกษุสายวิปัสสนา ถือธุดงค์เป็นวัตร หรือที่เรียกกันว่า พระป่า หรือภาษา ทางการเรียกว่า พระภิกษุฝ่ายอรัญญวาสี ตอนนั้นครูบาแก่น ท่านได้ธุดงค์แสวงหาความวิเวกทั่วไป ยึดถือป่าเป็นที่บำเพ็ญเพียร นอกจากมีชื่อเสียงในด้านวิปัสสนาแล้ว ท่านยังเก่งรอบรู้ในด้านพระธรรมวินัยอย่างแตกฉานอีกด้วย

     พระภิกษุเกษม เขมโก จึงเดินทางไปขอฝากตัวเป็นศิษย์ และได้อธิบายความต้องการที่จะศึกษาในด้านวิปัสสนาให้ครูบาแก่นฟัง ครูบาแก่น สุมโน เห็นความตั้งใจจริงของภิกษุเกษม เขมโก ท่านจึงรับไว้เป็นศิษย์ และได้นำภิกษุเกษม เขมโก ออกท่องธุดงค์ไปแสวงหาความวิเวก และบำเพ็ญเพียรตามป่าลึกตามที่ภิกษุเกษม เขมโก ต้องการ จึงถือได้ว่า ครูบาแก่น สุมโน รูปนี้เป็นอาจารย์ทางวิปัสสนากรรมฐานรูปแรกของ พระภิกษุเจ้าเกษม เขมโก

        ดังนั้น พระภิกษุเกษม เขมโก จึงได้เริ่มก้าวไปสัมผัสชีวิตของภิกษุฝ่ายอรัญญวาสี ประกอบกับจิตของท่านโน้มเอียงมาทางสายนี้อยู่แล้ว จึงไม่ใช่เป็นเรื่องลำบากสำหรับในการไปธุดงค์ กลับเป็นการได้พบความสงบสุขโดยแท้จริง กับความเงียบสงบ ซ้ำยังได้ดื่มด่ำกับรสพระธรรมอันบังเกิดท่ามกลางความวิเวก พระภิกษุเกษม เขมโก จึงมุ่งมั่นปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง โดยมีครูบาแก่นแนะอุบายธรรมอย่างใกล้ชิด ระหว่างท่องธุดงค์แสวงหาความวิเวกในที่สงัดตามป่าเขาและป่าช้าต่าง ๆ การฉันอาหารในบาตร คือ อาหารหวานคาวรวมกัน เรียกว่า ฉันเอกา ไม่รวมอาสนะกับสงฆ์อื่น ฉันมื้อเดียว ช่วงบ่ายก็จะเดินจงกรม เพื่อเปลี่ยนอิริยาบถ พร้อมกำหนดจิตจนกระทั่งถึงเย็น เมื่อเสร็จจากการเดินจงกรม ก็กลับมานั่งบำเพ็ญภาวนาต่อไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงประมาณ 5 ทุ่ม เสร็จจากการบำเพ็ญภาวนาก็สวดมนต์ทำวัตรเย็น ในตอนดึกก่อนจำวัดท่านก็ไม่นอนเหมือนคนธรรมดาทั่วไป ท่านจะหมอบเท่านั้น และท่านจะทำเป็นกิจวัตร คือการกรวดน้ำอุทิศส่วนบุญส่วนกุศล แผ่เมตตาไปให้กับสรรพสัตว์ทั้งหลาย

        จนกระทั่งถึงช่วงเข้าพรรษา ที่พระภิกษุจำเป็นต้องยุติการท่องธุดงค์ชั่วคราว ต้องอยู่กับที่ ณ ที่ใดที่หนึ่ง จะเป็นวัดอาราม หรือถือเอาป่าช้าเป็นวัด โดยกำหนดเขตเอาตามพุทธบัญญัติ ดังนั้นภิกษุเจ้าเกษม เขมโก จึงต้องแยกทางกับอาจารย์ คือ ครูบาแก่น ตั้งแต่นั้นมาภิกษุเจ้าเกษม เขมโก กลับมาจำพรรษาที่วัดบุญยืนตามเดิม พอครบกำหนดออกพรรษาภิกษุเกษม เขมโก ก็ติดตามอาจารย์ของท่าน คือครูบาแก่น ออกธุดงค์บำเพ็ญภาวนา ท่านถือปฏิบัติเช่นนี้เรื่อยมา

        ต่อมาเจ้าอธิการคำเหมย เจ้าอาวาสวัดบุญยืนถึงแก่มรณภาพลง ทำให้ตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดบุญยืนว่าง ทางคณะสงฆ์จึงต้องเลือกภิกษุที่มีคุณสมบัติมาปกครองดูแลวัด เพื่อเป็นเจ้าอาวาสสืบต่อไป คณะสงฆ์จึงได้ประชุมกันและต่างลงความเห็นพ้องต้องกันว่า ควรจะเป็นภิกษุเกษม เขมโก เพราะเป็นพระที่มีคุณสมบัติเหมาะสมกับตำแหน่งเจ้าอาวาส เมื่อท่านได้รับเลือกเป็นเจ้าอาวาสวัดบุญยืน ท่านก็ไม่ยินดียินร้าย แต่ท่านก็ห่วงทางวัด เพราะท่านเคยจำวัดนี้ ท่านก็เห็นว่าบัดนี้ทางวัดบุญยืนมีภารกิจต้องดูแล ก็ถือว่าเป็นภารกิจทางศาสนาเพราะท่านเองต้องการให้พระศาสนานี้ดำรงอยู่ จึงไม่อาจจะดูดายภารกิจนี้ได้ จึงยอมรับตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดบุญยืน

        ครูบาเจ้าเกษม เขมโก อยู่ในตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดบุญยืนเรื่อยมาจนถึงปี พ.ศ.2492 ท่านก็ตัดสินใจลาออกจากตำแหน่งเจ้าอาวาส ทำหนังสือลาออกกับพระเดชพระคุณท่านเจ้าพระอินทรวิชาจารย์ (ท่านเจ้าคุณอิน อดีตเจ้าคณะจังหวัดลำปาง) แต่ก็ถูกท่านเจ้าคุณยับยั้งไว้ ครูบาเจ้าเกษม เขมโก จึงจำใจกลับไปเป็นเจ้าอาวาสวัดบุญยืนอีกระยะหนึ่งนานถึง 6 ปี ท่านคิดว่าควรจะหาภิกษุที่มีคุณสมบัติมาแทนท่าน เพราะท่านอยากจะออกธุดงค์ ดังนั้นท่านจึงตัดสินใจสละตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดบุญยืน โดยยื่นใบลากับคณะสงฆ์ในเขตปกครอง ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ จึงเดินทางไปลาออกกับเจ้าคณะจังหวัด ซึ่งอยู่ที่วัดเชียงราย แต่ท่านเจ้าคณะจังหวัดก็ไม่อนุญาต

        เรื่องการลาออกจากการเป็นเจ้าอาวาสของครูบาเจ้าเกษม เขมโก นี้ดูค่อนข้างจะเป็นเรื่องแปลกพิสดาร แม้แต่การสละตำแหน่งลาภยศ ท่านยังต้องประสบกับอุปสรรคต่าง ๆ นานา ไม่เหมือนกับพระองค์อื่น ๆ ที่ฟันฝ่าเพื่อแสวงหาลาภยศ เมื่อท่านลาออกไม่สำเร็จประมาณปี พ.ศ.2492 ก่อนเข้าพรรษาในปีนั้น หลวงพ่อก็หนีออกจากวัดบุญยืนก่อนเข้าพรรษา เพียงวันเดียวโดยไม่มีใครรู้ พอเช้าวันรุ่งขึ้นเข้าพรรษา หมู่ศรัทธาก็นำอาหารมาเตรียมถวายในวิหาร ทุกคนรอแล้วรอเล่าก็ไม่เห็นหลวงพ่อเกษม จึงเกิดความวุ่นวายเที่ยวตามหาตามกุฏิก็ไม่พบหลวงพ่อเกษม พอมาที่ศาลาทุกคนเห็นกระดาษวางบนธรรมาสน์ เป็นข้อความที่หลวงพ่อเกษมเขียน ลาศรัทธาชาวบ้านยาวถึง 2 หน้ากระดาษ

        ข้อความบางตอนที่จำได้มีอยู่ว่า ทุกอย่างเราสอนดีแล้ว อย่าได้คิดไปตามเรา เพราะเราสละแล้วการเป็นเจ้าอาวาส เปรียบเหมือนหัวหน้าครอบครัวต้องรับผิดชอบภาระหลายอย่าง ไม่เหมาะสมกับเรา เราต้องการความวิเวกจะไม่ขอกลับมาอีก แต่พวกชาวบ้านก็ไม่ละความพยายาม เพราะชาวบ้านเหล่านี้ศรัทธาในตัวหลวงพ่อพอรู้ว่าหลวงพ่ออยู่ที่ไหนเมื่อรวมกันได้ 40-50 คน ก็ออกเดินทางไปตามหาหลวงพ่อเกษม และไปพบหลวงพ่อที่ศาลาวังทาน หลวงพ่อเกษมได้ปฏิบัติธรรมที่นั่น พวกชาวบ้านได้อ้อนวอนหลวงพ่อขอให้กลับวัด บางคนร้องไห้เพราะศรัทธาในตัวหลวงพ่อมาก แต่หลวงพ่อเกษมท่านก็นิ่งไม่พูดไม่ตอบ จนพวกชาวบ้านต้องยอมแพ้ ตลอดพรรษาปี 2492 หลวงพ่อเกษมท่านก็อยู่ที่ศาลาวังทานโดยไม่ยอมกลับวัดบุญยืน

        พวกชาวบ้านจึงพากันเข้าไปพบโยมแม่ของหลวงพ่อ โยมแม่รักหลวงพ่อเกษมมาก เพราะท่านมีลูกชายคนเดียว จึงให้คนพาไปหาหลวงพ่อที่ศาลาวังทาน โดยมี (เจ้าประเวทย์ ณ ลำปาง) ตอนนั้นยังบวชเป็นสามเณรอยู่ โยมแม่ได้ขอร้องให้หลวงพ่อเกษมกลับวัด แต่หลวงพ่อกลับบอกโยมแม่ว่า

        แม่เฮาบ่เอาแล้ว เฮาบ่เหมาะสมกับวัด เฮาชอบความวิเวก เฮาขออยู่อย่างวิเวกต่อไป เฮาจะไปอยู่ที่ป่าเหี้ยว แม่อาง จนทำให้โยมแม่หมดปัญญา ไม่รู้จะขอร้องยังไง ผลที่สุดก็ต้องตามใจหลวงพ่อ วันรุ่งขึ้นหลวงพ่อเกษมก็ออกจากศาลาวังทานเดินทางไปบ้านแม่อางด้วยเท้าเปล่า เช้ามืดไปถึงป่าเหี้ยวแม่อางก็ค่ำพอดี ฝ่ายโยมมารดาพอกลับมาบ้านก็เกิดคิดถึงพระลูกชาย เพราะเกรงว่าพระลูกชายจะลำบากจึงออกจากบ้านไปตามหาพระลูกชาย โดยมีคนติดตามไปด้วยชื่อ โกเกตุ โยมแม่สั่งให้โกเกตุขนของสัมภาระเพื่อจะไปอยู่บนดอย ของที่เหลือในร้านเพชรพลอยแจกให้ชาวบ้านจนหมดเกลี้ยง ไม่เอาอะไรเลย นอกจากของใช้ที่จำเป็นบางอย่างเท่านั้น

        เกตุ พงษ์พันธุ์ ซึ่งเป็นญาติใกล้ชิดก็พาโยมแม่ไปส่งที่แม่อาง และพวกชาวบ้านเห็นโยมแม่ของหลวงพ่อมาก็สร้างตูบกระท่อมอยู่ข้างวัดแม่อาง ส่วนหลวงพ่อเข้าบำเพ็ญภาวนาในป่าช้าบนดอยแม่อาง บำเพ็ญภาวนาบารมีวิปัสสนาปฏิบัติธรรมได้หนึ่งพรรษา ทิ้งให้โยมแม่ซึ่งอยู่กระท่อมตีนดอยก็คิดถึงพระลูกชาย โดยแม่ก็ตามไปหาที่ป่าช้าข้างเนินดอย ก็มีชาวบ้านแถวนั้นอาสาสร้างตูบกระท่อมให้โยมแม่พักใกล้ ๆ ที่หลวงพ่อปฏิบัติ ธรรม โดยมแม่บัวจ้อนได้พำนักที่ข้างเนินดอยได้พักหนึ่ง ก็ล้มป่วยลงด้วยโรคไข้ป่า ชาวบ้านก็ไปตามหมอทหารมาฉีดยารักษาให้ แต่โยมแม่ท่านมีสติที่เข้มแข็ง และยังได้สั่งเสียเณรเวทย์ว่ามีเงินซาวเอ็ดบาท ให้เก็บไว้ถ้าโยมแม่ตายให้เณรไปบอกลุงมา เมื่อสั่งเสร็จโยมแม่ก็หลับตา เณรเวทย์ก็ไปบอกหลวงพ่อเกษม หลวงพ่อก็มา ท่านได้นั่งดูอาการของโยมแม่ท่านนั่งสวดมนต์ เป็นที่น่าแปลกใจขณะที่หลวงพ่อสวดมนต์ มีผึ้งบินมาวนเวียนตอมไปตอมมาสักครู่ใหญ่ ๆ โยมแม่ก็ถอดจิตอย่างสงบ นัยน์ตาหลวงพ่อเกษมมีน้ำตาค่อย ๆ ไหลขณะที่ท่านแผ่บุญกุศลให้กับโยมแม่ ท่านยังเอ่ยว่า “แหม เฮาว่า เฮาจะบ่ไห้(ร้องไห้) แล้วนา…”

        ศพของโยมแม่บัวจ้อน มีเณรเวทย์และชาวบ้านได้มาช่วยจัดการจนเสร็จพิธี ชาวบ้านช่วยเป็นเงินในสมัยนั้นได้ 700 บาท ถือว่ามาก ศพของโยมแม่บัวจ้อนเผาที่ป่าช้าแม่อาง หลังจากที่เสร็จพิธีงานศพโยมแม่จ้อนแล้ว หลวงพ่อก็สั่งเณรเวทย์ให้กลับไปเรียนธรรมที่วัดบุญยืน อยู่มาไม่นานหลวงพ่อก็จากป่าช้าแม่อางกลับมาบำเพ็ญภาวนาที่ป่าช้าศาลาวังทานอีก เพียงหนึ่งพรรษาท่านก็เดินทางไปอยู่ที่ป่าช้านาป้อ และกลับมาอยู่ประตูม้า ซึ่งก็คือ สุสานไตรลักษณ์ ในปัจจุบัน

        หลวงพ่อเกษม เขมโก ท่านได้ปฏิบัติธรรมจนเป็นพระที่ขาวสะอาด และเป็นที่เคารพสักการะของคนทั่วประเทศ ศีลบริสุทธิ์ตามพระธรรมของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านเป็นพระไม่ติดยึดใคร ต้องการอะไร ขออะไร ไม่เคยปฏิเสธ จนสังขารของท่านดูแล้วไม่แข็งแรง แต่จิตของหลวงพ่อแข็งแรง และท้ายที่สุด หลวงพ่อเกษม เขมโก ได้ละสังขาร ณ ห้องไอซียู โรงพยาบาลศูนย์ภาคเหนือ จังหวัดลำปาง เมื่อเวลา 19.40 น. ของวันจันทร์ที่ 15 มกราคม 2539 ซึ่งตรงกับวันแรม 11 ค่ำ เดือน 2  ยังความอาลัยเศร้าโศกเสียใจมายังหมู่ศานุศิษย์ทั่วประเทศ…

                                   [/size]
ที่มาhttp://www.usagreencardthai.com/kasem.php

สิ่งที่ท่านเจ้าของกระทู้ทำ จัดเป็นเรื่องปกติ ไม่ต้องคิดมากครับ การดื่มเหล้าสังสรรค์บ้างคงไม่มีปัญหาอะไร ยิ่งการทำงานบางครั้งการสร้างยอดอาจต้องพูดเกินจริง แต่ ทั้ง 2 ข้อที่ทำจะเกิดผลตามมานะ ตามประสบการณ์ที่ผ่านมาจริงๆ ดื่มเหล้า อาจโดนข้อหาเมาแล้วขับหรือขาดสติผิดศีลข้ออื่นๆได้เพราะเมาก็จะขาดสติ อย่างพูดเกินจริงแล้วลูกค้าซื้อของ หากมันเกินในระดับรับได้ก็คงไม่เป็นไร แต่ ลูกค้าบางคนคำพูดสำคัญอาจเกิดความเสียหายตามมาจนไม่เป็นลูกค้ากับคุณตลอดไป ทางบริษัทที่ทำงาน อาจทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่คุณไม่ชอบก็ได้
การเคร่งครัดทำตามกฎเป็นสิ่งดี แต่ต้องดูการอยู่ร่วมสังคมด้วย หากเราไม่สังสรรค์กับใครเลย แล้วเราจะอยู่ร่วมกับเพื่อนยังไง แต่อย่าตามเค้ามากไปจนเกิน ความเป็นตัวท่าน
หากเราไม่พูดเกินจริงหรือสร้างภาพโดยคำพูดโอเวอร์ แล้วไม่มียอด แล้วท่านจะอยู่ในงานยังไง เซลล์ขายใสๆ มีอะไรบอกหมด ก็คิดดูนะว่ายอดล่ะ แต่โกหกจนเกินงาม  รับผลที่ตามมาให้ได้ก็แล้วกัน
ของดีหากเสือมง่ายจะเรียกของดีรึท่าน หากท่านรู้สึกว่ามันเสื่อมก็ไปลงใหม่เค้าก็ทำกันทั่ว จงมองความจริงกันนะครับ ขอบคุณ
                  ตอบจากประสบการณ์จริงอาจทิ่มแทงใจพวกมือถือสากปากถือศีลบ้างต้องขออภัย
                                                                                                                       ชลาพุชะ

         กระผมได้รับเมตตา มาจากหลวงพี่ท่านหนึ่ง เป็นพระสมเด็จพิมพ์นิยม ชุดใหญ่ ได้ ดี ของวัดบางพระ ซึ่ง ในตลับเขียน ว่า พิมพ์ประธานใหญ่ พิมพ์เส้นด้าย พิมพ์ทรงเจดีย์ แต่ผมดูยังไงก็แยกทั้ง 3 องค์ไม่ออกครับ ขอพี่น้องช่วยอธิบายด้วยครับ เพื่อเป็นวิทยาทานแก่กระผม และ ผู้ไม่รู้คนอื่นๆ







ขอรบกวนด้วยนะครับ

เป็นสิ่งดีครับ 

หากเป็นพระที่หลวงพ่อไม่ได้สร้างแต่ มีรูปและชื่อของหลวงพ่อ ผมว่าให้เก็บไว้เถิดครับ แท้ไม่แท้แต่มีรูปครูบาอาจารย์

ส่วนผมและภรรยาไปลอยที่โรงเรียนพิบูล แถวดินแดง และได้ดูวงเสียงอีสานด้วย

ทำไปได้นะ คนเรา คงไม่นานกรรมคงสนอง 

ยินดีด้วยนะครับได้ขอดีมาอยู่กับตัว

ก็มีของดีเยอะๆอยู่กับตัวก็ต้องดีสิครับ

แดงเก นี่ หลวงพ่อ ท่านใดเมตตามาให้ครับ 

อาจารย์ประโยชน์ดินแดงครับ

พี่ครับ ใช่รูปของพี่หรือเปล่าครับ  เห็นเหมือนในนี้เลยอ่ะครับ 

ที่มา
http://www.tumnansakyun.com/webboard/index.php?PHPSESSID=17fbbb9802ca40d916169ffadd2d005e&topic=113.0

ไม่รู้ว่าท่านไหนเอาไปลงครับ แต่ก็เพื่อเป็นการอนุรักษ์ลายสักแบบไทยครับไม่คิดมาก

จูงนางง อยากได้จัง ของที่ไหนหรอครับ แปลกตาดี

จูงนางหลวงพี่ตูนท่านเมตตาให้มาครับ

อาจารย์ประโยชน์ดินแดง



สาริกา



ห้าแถวสักที่หัวไหล่

อาจารย์เหน่ง อ่อนนุช



เสือสมิง



ราหูทั้ง อมตะวันและอมพระจันทร์



พ่อแก่หน้าวัวเดินดง



หัวใจขุนแผน



นะรึชา

        ชลาพุชะ อยากสักยันต์มานานแล้วตั้งแต่เด็ก เห็นตามตัวของตาและปู่ แต่แม่ไม่ให้สัก พ่อโตหน่อยเรียนจบมีแฟน แฟนก็ไม่ให้สัก ว่าจะไปสักน้ำมัน ก็ ไหนๆก็ไหนแล้ว สักหมึกดีกว่า รอจังหวะให้ดีๆ จนอายุ 30 ปี เอาไงก็เอา ลองขอแม่ดู แม่ก็อนุญาตแบบ ไม่เต็มใจ ขอแฟนซึ่งอยู่กัน มาหลายปีแล้ว เค้าคงสงสาร ไปก็ได้แต่อย่าสักพวกสายเสน่ห์นะ รับปากในวันนั้น(วันนั้นวันเดียว)16 ตุลาคม 2551 ตรงไปวัดบางพระครับ มีพี่ชายที่ทำงานใกล้ๆกันไปด้วยครั้งแรกเข้า
กุฏิหลวงพี่แป๋ว ยกพานเสร็จ หลวงพี่ทานให้ไปกวาดรอบโบสถ์ ตามนั้นครับไปก็ไปครับ รีบกวาดรีบเสร็จ นั่งรอพักใหญ่ ก็ถึงเวลาเพล อ้าวรอยาวอีกแล้วงานนี้ ไม่เป็นไรของดี กว่าถึงคิวก็ได้นั่งใกล้หลวงพี่ หลวงพี่ก็ถามว่ามาจากไหน มากับ ใคร ทำงานอะไร แล้วก็ให้ถอดเสื้อ หลวงพี่ว่าน้ำมันใช่ไหม ผมตอบหมึกครับ หลวงพี่ยิ้มแล้วว่าเจ็บนะ เจ็บก็เอา หลวงพี่ท่านก็เมตตา สักเก้ายอดให้ สมใจเลยครับงานนี้


สักเสร็จ ก็15.00 น. คุยกับพี่ที่พาไป ทำไงดี ยังไม่สมใจอยากได้เยอะๆ พี่ก็พาไป
กุฏิพระมหาสมชายครับ ครั้งนี้ ขอท่านเลย ว่าขอเต็มหลัง หลวงพี่ว่ากลัวทนไม่ไหว แต่ผมบอกงานที่ผมทำลาไม่ได้ครับ เป็นงานต้องรักษาความปลอดภัยในการทำงาน ก็เล่า ให้ท่านฟังท่านว่า ทนไหวก็ลองดู คนไม่เคยกลัวหักโหมแบบนี้กลัวพรุ่งนี้จะป่วยเอา ผมรีบกราบแล้วรีบไปสักที่ชั้น2 วั้นนั้นที่กุฏิท่านมหาสมชาย เป็นฆารวาสสักให้ ก็ มี 3 ท่าน ยันต์ที่สัก ก็มี

ในวันนั้นผมก็สามารถทนได้เท่านี้สักเสร็จให้ท่านพระอาจารย์มหาสมชายเป่าแทบเป็นลม กลับบ้าน 21.30 น.ตอนเช้า ตื่นขึ้นมา มาอยู่ในโรงพยาบาลมหาชัย มีแฟนนั่งตาแต่อยู่ ตามที่แฟนเล่าให้ฟัง ผมแหกปากร้องกลางดึกวิ่งทั่วห้อง แฟนตกใจโทรเรียกคนงานช่วยกันจับ อยู่พักใหญ่ แล้วก็ส่งโรงบาล มหาชัย ผมก็หัวเราะๆแล้วว่าจะเป็นไปได้ไง หมอเจ้าของไข้ลงความเห็นว่าเป็นผลกระทบจากการสักและจิตใจ คิดถึงการสักเยอะไปหน่อย แล้วให้น้ำเกลือนี้คือวันแรกครับ ต่อไปคงเรียงลำดับไม่ไหวแต่ขอเสนอรอยสักของพระอาจารย์ และ อาจารย์แต่ละท่านก็แล้วกันนะครับ

ยังมีต่ออีกนะครับขอตัวไปทำงานก่อน วันนี้เย็นๆจะม่ลงต่อครับ

ท่านสายัณ รู้ใจผมจังครับ :004:งานนี้รู้ทันครับ

ใครช่วยแปลที่เถิดครับ บางคำอ่านออก บางคำอ่านไม่ออก เรื่องแปลนี่กลัวผิดครับ ได้โปรด

เนื้อเงินด้วย สวยมากเลยครับ

อ่ะนะลุงต้อ.. ลากหนูไปกะลุงด้วย ไม่ช่วยซักกะบาทค่ะ

หากไปไหนมาไหน บอกน้องด้วยนะพี่โชว์

ใช่หลวงพี่นันรึปล่าวครับ พอดีผมไปสักกับท่านมาครั้งเดียว เลยจำท่านไม่ค่อยได้อ่ะครับ 

หลวงพี่ หนึ่งครับ ปกติท่านจำพรรษาที่วัดห้วยขวาง กระผมเคยยกพานกราบนมัสการเป็นศิษย์เมื่อวันไหว้ครู ปีนี้เองครับ

กระทู้นี้ไม่คำบรรยายมีแต่รูปครับ

ตั้งนโม 3จบ กะระมะธะ กิริมิธิ กุรุมุธุ เกเรเมเถ เถเกเรเม อะหังนุกา กันหะเนหะ มะอะอุ

อยากรู้ 2 เรื่องมากๆ
1.ไปทำอะไรให้ช้างมันๆถึงได้วิ่งไล่ขนาดนี้
2.หากมันไล่ทันภาพออกจะเป็นไง

นึกออกแล้ว อีกหน่อยชลาพุฯ คงต้องเขียวปื้ดทั้งตัวแบบอาจารย์ประโยชน์ดินแดงแน่ๆ เลย.. แล้วจะไปทำงานได้ไหมเนี่ย? เลยมาถึงแขนแล้วหน่ะ!

Thank You สำหรับภาพข่าว... เสือบนผนัง Art ไม่เบา.. ฝีมือใครคะ?....cho paul smith..

      พี่ครับก็ผมมีตัวอย่างที่ดีอย่างอาจารย์ประโยชน์ เลยต้องเอาอย่างครับ พี่โชวพี่เชื่อไหมผมได้รางวัลแต่งกายไปทำงานได้เรียบร้อย ใส่แขนยาวผูกไททุกวันเลยพี่ครับไม่ต้องห่วงเรื่องงานครับ
      ภาพเสือที่เห็น พระอาจารย์พงษ์ท่านวาดให้ หากกล่าวถึงพระอาจารย์พงษ์ ท่านคือพระอาจารย์ที่อาจารย์ประโยชน์ได้กราบตัวฝากเป็นศิษย์และและอาจารย์ประโยชน์ก็ทำพิธีรับเข็ม ผมก็หาโอกาสไปกราบพระอาจารย์พงษ์อยู่ครับรอหมดฝนก่อน

         ปีนี้ลุงพงษ์ให้ของขวัญวันเกิดเป็นพระหลวงพ่อคูณ ไม่ยักรู้ว่าลุงพงษ์สะสมพระทางอีสานด้วย กราบขอบคุณลุงพงษ์ครับ แต่ให้ช้าไปนิดนะครับนึกว่าลืมเสียแล้ว เหรียญนี้ผ่านการใช้งานมาแล้ว เหลี่ยมทองเฉพาะขอบแบบเปิดหน้าหลัง คนโบราณบางท่าน เชื่อว่าเหลี่ยมแบบปิดหมดพระจะออกมาช่วยไม่ได้ ยิ่งกันน้ำหมดสิทธิ์ออกมาช่วยเลย ก็ฟังไว้เพราะผมขอใส่กรอบแบบปิดหมดครับ สะดวกดี  
เพราะผมได้มาเป็นเหรียญเปล่าๆนะครับ ทองไปไหน???!!! คงไม่สนใจอะไร ได้พระก็ดีแล้วครับ

มาเป็นบทปลุกเสกเลยนะท่านสุวัจชัย

 :074:เตียงนั้นไปที่ไรนอนทุกที งั้นงานนี้เปลี่ยนเป็นนอนพื้นดีกว่าครับ   

ผมเองเคยไปแค่ช่วงตอนเข้าเรียนที่เทคโนพระรามหกปี1 ที่ต้องไปเข้าประพฤติธรรม ที่วัดสวนแก้ว เกิดมาไม่เคยนั่งสมาธินานๆ ยิ่งเดินจงกลมก็ยิ่งไม่เคยใหญ่ แล้วก็แค่เคย จากนั้นไม่เคยอีกเลย

      

สักตรง น่องเลอครับ โหดเลยนะครับ ขอบคุนที่นำมาให้ชมครับ

 สักที่แขนครับ วันเสาร์ 5 ส่วนใหญ่ ก็ นำวันนี้ มาเป็น วันปลุกเสกเครื่องรางของขลังพระเครื่องกันอยู่แล้ว คงไม่แปลกอะไรที่จะถือเอาวันนี้เป็น ฤกษ์งามยามดี สักยันต์ เพราะรอยสักจะอยู่กับเราไปจนตาย หากเราคิดดีมันก็ดี ควรคิดดีพูดดีทำดี เพื่อมีสิ่งดีๆเข้ามาในชีวิต ไม่หลงกับสิ่งยั่วยุ หลงอะไรที่มันไม่สร้างสรร ชีวิตก็จะดีตาม หากเมื่อก่อนไปทำในสิ่งไม่ดีก็เลิกทำเพื่อจะได้อยู่ในโลกนี้อย่างมีความสุข อย่างแท้จริง

        วัน เสาร์ 5 แรม 1 ค่ำ เดือน 10 ที่ผ่านมา เป็นวันแรงที่ในรอบปีจะมีไม่กี่วัน กระผมจึงขอเมตตาจากอาจารย์เหน่งอ่อนนุช ช่วยสักจรเข้ ที่ผมอยากได้มานานแล้วครับ สมใจเลยครั้งนี้

ขอให้หลวงปู่หายไวไวนะครับ
                                  ขอบคุณท่านGearmourที่มาแจ้งข่าวครับ

       พี่โชวครับ อยากมีน้องเขยเป็นศิษย์ร่วมสำนักหล่ออย่างผมไหม :004:ล้อเล่น ไปไหนครั้งหน้าชวนด้วยนะจะไปถ่ายรูปให้ ไม่เอาค่าตัว ออกค่าเครื่องบิน ค่าหนังสือเดินทางออกค่ารถค่ากินค่าที่พักเท่านั้นล่ะพี่

ถ้าไม่ยึดติดกับสำนักแนะนำลองหาที่ใกล้ที่สุดครับแถวอ่อนนุช แต่ถ้าแนะนำให้ผมเลือกวัดบางพระหมดหัวใจครับ มีของดีให้ศึกษามากมายครับ เชิญชวนครับผม

หากเป็นย่านอ่อนนุช ก็อาจารย์เหน่ง อ่อนนุช

แต่ละชิ้นสวยๆทั้งนั้นเลยนะครับ ศิษย์ทางสายอาจารย์ประโยชน์และอาจารย์เหน่งก็รวมตัวกันจะไปกราบท่านอยู่ก็ว่ากัน รอให้หมดฝนก่อน เพราะได้ข่าวเส้นทางโหดเอาการ ขอบคุณที่ท่านเจ้าของกระทู้ให้ข้อมูลทางพีเอ็มมานะครับ มีโอกาสต้องไปแน่ๆครับ

ขอบคุณชลาพุชะครับ ประวัติท่านโดยละเอียดเลยครับ แต่ลิงค์แหล่งที่มา ลองดูแล้วไม่มีข้อมูลอ่ะครับ อยากติดตามอ่านต่อครับ เรื่องของหัวใจที่เข้มแข็ง เรื่องของคาถาอาคมที่แข็งกล้า เรื่องของความที่เป็นคนตรงไม่รับสินบนไม่มีการทุจริต เป็นตัวอย่างที่ดีมากครับ 
คนที่มีคุณความดีในตัว เป็นที่ปรากฏชัดนี่เทวดาคุ้มครองครับ ถึงแม้ท่านจะเจอพวกคนไม่ดีให้ร้าย หรือพูดว่ากล่าวไปในทางที่เสื่อมเสีย มากสักเพียงไร ก็ไม่หวั่นไหวครับ เพชรยังไงก็เป็นเพชรจริงๆครับ
รบกวนของลิงค์แหล่งที่มาด้วยครับอยากติดตามอ่านต่อครับ

http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%82%E0%B8%B8%E0%B8%99%E0%B8%9E%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%98%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%A9%E0%B9%8C%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%8A%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%8A
ที่นี้ไม่ผิดแน่ๆครับลองแล้ว แต่ลิงค์อันแรกก็ไม่เข้าใจว่าทำไมครับต้องขออภัยนะครับ

[shake]รออ่านนะครับ[/shake][/color]

คงคิดถึงอาจารย์แย่เลย รีบกลับมานะครับ

BABY BUDDHA... น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆ

ศิษย์พี่บางท่านของสายพ่อทองจะมีที่ด้านหลังครับ อาจารย์ต้อยท่านที่สักให้ผมก็มีด้านหลัง แต่ผมหลังไม่มีพื้นที่ว่างขนาดยันต์นี้ได้จึงขอวางด้านหน้าครับ

อยากให้ลงเกี่ยวกับวัตถุมงคลของท่านขุนพันธ์ด้วยครับ

เท่าที่ได้ยินก็ เป็นเจ้าพิธืจตุคามปี 30 อันโด่งดัง แต่ผมไม่มีที่ผมมีก็ เหรียญปิดตาพังพระกาฬ นวโลหะ ปี 32

ขอบคุณครับ ผมชอบมากที่ได้อ่านประวัติของบุคคลที่ควรยกย่องเช่นนี้

กระผมจึงอยากที่รู้ถึงประวัติและคุณความดีของคนที่น่านับถือเช่นพลตำรวจตรี ขุนพันธรักษ์ราชเดช  

พลตำรวจตรี ขุนพันธรักษ์ราชเดชนี่สิของจริงและยากที่จะมีคนไหนเลียนแบบได้

นี่รูปท่านเกษตร รึนี่!!!!! หน้าเหมือนชาคิตเลย

แหมผมกับหยกก็รีบไปแล้วนะยังไม่ทันอีก ท่านสุวัจชัย มาก่อนเวลานัด แล้วกับเร็วอีกนะน่าจะยกความผิดให้ BTS ที่สร้างยังไม่ถึงแยกท่าพระไม่งั้นคงได้กิน ฟูจิ ฟรีแล้ว 666

    งานบูชาครูเข็มทอง หลวงปู่พิมพ์มาลัย โดยพระอาจารย์มนตรี ฐิตโสภโณ (พระอาจารย์หนุ่ม) และอาจารย์ประครอง ณ. วัดบางแวก ปีนี้ ตรงกับ แรม 10 ค่ำเดือน 9 ปีฉลู หรือ วันที่ 16 สิงหาคม 2552

ขอบคุณพี่สาวมากๆ ที่นำโลกกว้างมาให้ชม

       ตามที่ผมเคยไปเมื่อเข้าพรรษาที่ผ่านมาจึงมีข้อมูลและขอเพิ่มเติมท่านโคมแก้วนะครับ ที่วัดนี้ จะมี จุดไหว้ ทั้งหมด 5 จุด ทุกจุดได้มีเขียนป้าย บอกราคาตายตัวหากทำตามครบทุกจุด จะต้องใช้เงิน 1500 บาทขึ้นไปต่อคน แต่ขอบบอกก่อนว่าทางวัดไม่ได้บังครับนะครับ แล้วแต่ใครจะทำไม่ทำก็ได้ หากจะทำเพียงจุดเดียวซึ่งของไหว้ก็จะไม่ครบในจุดนั้นๆก็ 100-200 บาท แต่หากจะให้ครบเพียงจุดเดียว 300บาทครับ หากท่านไปบอก ทำ 100 จะได้คำแนะนำแบบชนิดที่ท่านไม่เคยได้เจอที่ไหน ลองดูได้
จุดทุกจุดที่กล่าวมาทางวัดไม่ได้บังคับทำบุญแต่ประการใด เราจะไปไหว้มือปล่าวก็ได้ เพียงแต่มันก็ราคาสูงจริงๆหากจะไหว้ให้ครบทุกจุดครับ
ต้องขอขอบคุณท่านโคมแก้วสำหรับภาพสวยๆนะครับ

หลังสวยดีครับ ได้รับการเมตตาจากที่ไหนมาครับ

มาทีเป็นชุดเลยนะท่านนก ขอขอบคุณทุกๆภาพจากทุกๆท่านครับ

           ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน เป็นมิ่งขวัญของปวงชนชาวไทย ขอให้พระองค์ทรงพระเกษมสำราญ ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ ข้าพระพุทธเจ้า
                                                                                                                 นายศักดา คงทิม

อยากไปด้วย ครับ ใครรู้บอกเส้นทางด้วยครับ

บ้านท่านอยู่แถวไหนครับจะได้บอกถูก หากบ้านท่านอยู่สุทธิสาร (ตามชื่อ 666) มาเจอกันที่อนุสาวรีย์ฯ ไหม จะได้นั่ง 108ไปกัน หากอยากมีเพื่อนร่วมเดินทางพีเอ็มมานะครับ

จะพยายยามเป็นคนดีให้ได้ครับ ขอบคุณข้อมูลนี้มากๆครับ

กราบนมัสการหลวงพ่อครับ

คิดได้ไงเนี่ย

ยินดีด้วยครับ

สวยๆทั้งนั้นเลยนะครับ

ยินดีด้วยที่ได้ของดีอยู่คู่กายไปตลอดชีวิตครับ

          พี่สาวครับ หากเรามีโอกาสทางการเงินที่ดีก็แบ่งบันให้น้องเค้าคงไม่เป็นไรมั่งครับ (เลี้ยงน้องโค)ดูน้องเค้าอดๆอยากๆผอมๆกันทุกคนเลย สงสารน้องเค้าพี่

สำนักสักยันต์ อ.ถึง คงทน ซอยเอกชัย109 ปากทางหมู่บ้านพระปิ่นห้า ถนนเอกชัยบางบอน

ขอบคุณสำหรับภาพดีๆครับ
              หากพูดถึงเรื่องงดเหล้า กระผมขอเลิกเพื่อถวายหลวงพี่ญาเลยครับ ตั้งแต่วันที่ท่านสักเกราะเพชรให้ นี่ไม่ดื่มเหล้าเลย

เสือสวยมากครับ หมูก็สวยดีครับ ยินดีด้วย

ของไหว้ เป็น ของดำ 8อย่างทางวัดได้จัดเตรียมไว้ให้ สะดวกมากๆครับ

คาบหญ้าไปทำรังบนนี่เลยนะ น้องนก จะดีไหมนี่ดูปลอดภัยมากเลยนะน้อง

พี่สาวคือว่าไม่ได้เอาตังห์มานะครับ บางอย่างน้องก็อยากได้นะ   ไม่ไม่!!!เธอไม่ต้องมายุ่งกับฉัน


งั้นขอจบกระทู้นี้ ขอบคุณที่ติดตามครับ มีกล้อง 2 ตัว อีก 1 อยู่กับพี่สาว ช่วยลงรูปด้วยนะ

คุณชลาพุชะเดียวกับกับที่บอร์ดอาจารย์เหน่งไหมครับ พอดีกำลังศึกษาข้อมูลสำนัก อ.ประโยชน์ครับ  ทำงานอยุ่แถวอโศก เพื่อจะได้แวะไปหาท่านครับ แนะนำผมบ้างครับ ยินดีได้รุ้จักครับ

http://www.meeboard.com/view.asp?user=arjanneng&groupid=2&rid=87&qid=83

มีอะไร พีเอ็มมาก็ได้ครับ หากตอบได้ก็จะตอบหากตอบไม่ได้ก็จะไปค้นขว้าให้นะครับ ผมก็ศิษย์รุ่นหลังๆครับ

ก็เป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ คล้องพระ ทำดี คิดดี พูดดี ก็ได้ดีครับ

ไม่ได้ไปเป็น 10 ปีแล้วครับ โอ้วเปลี่ยนไปเยอะนะครับ สวยมากๆเลย ขอบคุณที่นำภาพมาให้ชมนะครับ

ขอบคุณลุงต้อที่นำของดีมาให้ชมนะครับ

ยาวดีครับ อ่านเพลินเลย ขอบคุณนะครับ

แหมๆๆๆ ยอมรับว่ารองเท้าสวยแต่อย่าลืม นันยาง ที่คำมีโฆษณา"เค้าเก๋ามาตั้งแต่รุ่นพ่อแล้วนะ" ของไทยแท้จะได้ ส่งเสริมการกินใช้สินค้าไทย และอย่าลืมกินลำใยช่วยชาตินะครับ

กราบนมัสการหลวงพี่ครับ

ชอบมีดหมอเหมือนกัน ครับ
ที่วางไว้ให้บูชา ทันหลวงพ่อเปิ่นปลุกเสกหรือหรือเปล่า ครับ
ท่านใดพอทราบรายละเอียดมีหมอของทางวัดบางพระบ้าง ครับ

ผมเคยสร้างกระทู้ไว้แล้วครับ หากยกข้อมูลและภาพมา จะกลายเป็น ทับซ้อนกระทู้ไปhttp://www.bp.or.th/webboard/index.php/topic,11038.html

ท่านผู้การสมกับเป็นตัวอย่างที่ดีกับชนรุ่นหลังจริง มาแต่ล่ะที่นี่สุดยอด รอชมกระทู้ต่อไปนะครับ

ถ่ายออกมายังผมก็ดู  [shake]ผู้ร้ายเห็นๆ[/shake][/glow][/size]
บางมุมผมชอบมากเลย ถ่ายได้ดีนะ ไม่ได้แกล้งชมพี่สาวนะถ่ายออกมาได้สวยดีจริงๆ

   วันนี้ลุงพงษ์ท่านนำของ 2 สิ่งมาให้ดู แล้วบอกให้กลับไปคิด 1 คืนจะเอาอะไร งานนี้กระผมต้องขอพึ่งความรู้ของทุกท่านช่วยผมด้วยว่าผมจะเอาอะไรดีครับ

           ขนาดเสือ วัวยังเข้าไปดูดนมได้ แล้ว ดูหนูยังเข้าไปดูดนมแมวได้ เมตตานี้คงเหลือประมาณเลย แปลกดีครับ เคยได้ยินแต่เพิ่งได้เห็นเป็นขวัญตาครั้งแรกเลยครับ

ด้วยความเคารพครับ
  "หมายกำหนดการ"
ใช้กับพิธีการหลวงครับ
อย่างเราๆท่านๆ ใช้คำว่า"กำหนดการ"ก็พอครับ
   
อย่างไรก็ขอบคุณมากครับ
   สำหรับข่าวสาร
ขอแสดงความนับถือ
             กระผมต้องการเห็นการเตือนแบบนี้ครับ คนที่เขียนผิดจะได้รู้สึกไม่แย่ยอมรับและพร้อมปฏิติตาม ผมยินดีอย่างจริงใจ ที่จะใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องครับ ขอบคุณ ท่านGearmour  ด้วยครับ

เชี้ยวเสือสวยดีครับ
หากไม่เข้าใจ ส่ง PM มาสอบถามก็ได้นะครับ

          ผมว่าไม่ได้แก้ปัญหาได้และทำทำอะไรให้ดีขึ้นมาได้หรอกครับ ถอดทอนไปก็สมัครใหม่ได้ ยิ่งกลายเป็นมีรายชื่อซ้ำซ้อน ในตอนนี้ บางท่านยังมีหลายชื่อเลย กลุ่มนี้ก็สร้างปัญหาไม่น้อย

ทำใจเลยท่าน มาเยือน บ้านเขา กองเชียร์ เค้าเยอะ รีบไปเถิดตลาดจะวายแล้ว คงไม่มีกระทู้ทำนองนี้แล้วนะ

    กระผมก็พยายยามไม่ทำปัญหาให้ท่านเสียใจ ยอมรับว่าเมื่อก่อนทำตัวไม่ค่อยดีแต่ทุกวันของผมคือวันทำเพื่อแม่ เลยไม่มีอะไรทำเป็นพิเศษในวันที่12 สิงหา ผมขอตอบว่าจะ พาแม่ไปกินอะไรอร่อยๆนอกบ้าน เพราะบ้านผมแม่ทำกับข้าว ขอวันที่ 9 ช่วยแบ่งเบาภาระแม่ไป 1 อย่าง ครับผม ส่วนวันที่ 12 ต้องไปวัดบางพระครับ

กราบนมัสการครับ จะขอจดจำไว้ใช้นะครับ

สวยครับ น่าจะใหญ่เอาเรื่องเลยนะครับ

ตั้งใจถ่ายออกมายังไงก็มืดมองไม่ชัด ก็ผมมันมือสมัครเล่นต้องขออภัยครับ เห็นว่าสวยดีเลยนำมาให้ชมครับ

       การวางยันต์ขึ้นอยู่กับ พระอาจารย์ที่สักให้ การที่ท่านไปสักเก้ายอดที่อื่นมา แล้วไม่ได้แปดทิศของบางพระนั้น ผมว่าไม่ใช่ เพราะพระอาจารย์ ให้ตามความเหมาะสมของการจัดวางครับ เท่าที่เห็น พระอาจารย์ก็เมตตาท่านมากนะครับ

ขอบคุณครับ ยันต์ที่ ทั้ง 2 ท่าน สัก งดงามมากๆ อาจารย์ท่านไหนเมตตาครับ

ตามที่ท่านโองการยันนะรังสี ตอบไม่มีผิดเพี้ยนครบทุกถ้อยกระทงความครับ

ขอบคุณที่นำมาให้ชมนะครับ สวยดี หายากด้วย

จากวัดก็สีนี้รึเพนท์เองครับ ขอบคุณที่นำมาให้ชมครับสวยดี

เมื่อต้นปี ช่วงก่อน ไหว้ครูทางเว็ปเค้าจัดทำขึ้น หวังว่า คงจัดทำอีกครั้งนะครับ ที่ผมใส่อยู่ก็มีแค่ตัวเดียว 

ยินดีที่ได้รู้จักครับ วันที่ 12 สิงหา นี้ เจอกกันนะครับ

ของดีอยู่กับคนดีแล้ว ขอบคุณที่นำมาให้ชมครับ

       เมื่อก่อน ผมก็แสวงหาคาถาปลุกเพื่อจะได้ปลุกดังใจ และอยากกำหนดของขึ้น แต่พอได้รับคำสั่งสอนจากพระอารย์ท่านหนึ่ง จึงเริ่มเข้าใจว่า ของจะขึ้น ขึ้นอยู่กับโอกาสและสถานการณ์ จงอย่างให้ขึ้นตามใจเราเป็นการรบกวนครูและสิ่งที่เราสักไปเปล่าๆ
       หากของขึ้นอาจทำให้ดูมีของในตัวสร้างความสบายใจให้ผู้สัก มีจ่ากองร้อย คนหนึ่ง เค้าสักเสือที่บางพระ ท่านนี้ก็ไม่เคยขึ้น โดนยิงที่หัวไหล่ไม่เข้าแตกกระดูกแตก ท่านบอกท่านสักมา 20 ปี ของไม่เคยขึ้นเลย และ กลัวว่าของในตัวไม่มี แต่พอโดนยิงครั้งนี้จึงรู้ว่าของอยู่ในตัวตลอดครูให้ของมาคุ้มครอง บัดนี้เริ่มศรัทธาอย่างสนิทใจแบบไม่ต้อง มีอาการของขึ้น

     สายบางพระไม้กวาดสร้างได้แต่ความเจ็บปวดเล็กแต่ไม่มีอะไรมากและไม่เสื่อม แต่หากเป็น สายชาตรีเก้าเฮ ตีด้วยไม้กวาดกวงๆนอนกอง หรือถึง อาจสลบได้เลย

กราบนมัสการ ครูบาสร้อย
ขอบคุณท่านนายที่นำข้อมูลดีๆมาให้รู้ครับ

[shake]งั้นผมปลอดภัยทุกเทศกาลแล้ว [/shake] ถึงอ้วนก็ไม่โดนเชือดเพราะตรงทุกข้อ แก่เกินแกงแล้ว
 

ขอบคุณครับ ที่ทำให้นึกถึงตอนวัยรุ่นช่วงต้นๆในชีวิต แต่ตอนนี้ยังวัยรุ่นตอนปลายนะครับ

หากสักในปี 45 ได้เป่าก็ยากแล้วครับ เรื่องสักผมว่าไม่มีทางครับคิดดูสิครับ หลวงพ่อ มรณะ 30 มิถุนายน 45 คนที่สักยันต์ที่วัดบางพระก็หวังที่จะให้หลวงพ่อสัก หรือ เป่าให้ ไม่แปลกที่จะพูดเกินจริงบ้าง ท่านเจ้าของกระทู้ทำถูกแล้วครับ หากไม่มีอะไรร้ายแรงนักก็ปล่อยไปเถิดครับ

ขอบคุณที่นำมาให้ชมนะครับ

พี่สาวครับเก็บให้ผม ด้วยนะ ตอนนี้เหลือกี่ดอกครับ

ขอบคุณภาพบรรยากาศวัดสามง่ามที่นำมาให้ชม ผมยังไม่เคยไปเลยครับ มีรถประจำทางไหมครับ อยากรู้จะได้ไปสักที

ขอบคุณมากๆครับ

กระผมทำความเข้าใจถึงข้อความในกระทู้ เมื่อคิดตามยิ่งอ่านยิ่งมีความรู้ครับ

มาอ่านกระทู้นี้ได้ความรู้เต็มๆเลยครับ

http://www.zoomhit.com/map/result.jsp?spc=NAzBOTIDNTCB9X0hZkZ49TYy7A7w7kZG9TEBOTIFNTzmZHgPNTzwJmRG9TUw7kZ6b2Pt9Tvu7kZBaW1l9TcwN3CyNAUGNkZw9Xv(&name=%C7%D1%B4%A1%D2%CB%C5%A7&target=LTIANjcFNjUANT1wYWvme3B27j7A73zmeTBFN3CF7jUwJnRpbWUPLTIANjcFNjUANSZw9Xv(&lang=th&addr=6049&loc=7TvyOTC2OTCy7j1wYWvmaWvP7Tzw7TU1JnRpbWUP7TvyOTC2OTCy7iZw9Xv(&maptype=1&notransit=500&nomustsee=520&nogreat=519&nogood=518&nointeresting=517&nohotel100=520&nohotel60=519&nohotel30=518&nohotel0=517
โหลดแผนที่ตามนี้เลยนะครับ จะเอามาให้ลงแล้วครับติดที่ขนาด

 ข้อความดีครับได้ความรู้ดีเลยครับ

  3.การเป่ายันต์เกราะเพชร..ทำเพียงครั้งเดียวพอ..ไม่ต้องซ้ำ ! (ซ้ำ..จะทำให้เสื่อมลง..) จะติดอยู่ตรงหน้าผากและติดไปจนวันตายบางคนเผาแล้วก็ยังเห็นยันต์ที่หน้าผาก ? ผู้การเสือ?  ได้รับการเป่ายันต์เกราะเพชร..โดยตรงกับลพ.ฤาษีลิงดำ จึงไม่ต้องไปเป่าที่สำนักไหนอีก..ครับ
ขอยกข้อนี้มาสอบถามผู้รู้สักหน่อยนะครับ ตอนนี้กระผมตกใจเมื่อได้อ่านอย่างมาก ผมเองเคยเข้าพิธีเป่ายันต์เกราะห์เพชร เมื่อปีที่แล้ว แล้วทางวัดบอกต้องมาทุกปี ผมเลยไป อีกเป็นครั้งที่ 2 เลยงง กับ ที่ผู้การบอก มันขัดแย้ง และน่ากลัวสำหรับผมครับ อันนี้ ขอความรู้จริงๆนะครับ ใครจ้องจะป่วน กระทู้นี้ผมขอนะครับ กังวลใจมากครับตอนนี้ จึงขอเรียนถามผู้การ 2 ข้อครับ
1.กระผมได้เข้าพิธีเป่ายันต์เกราะห์เพชร มา 2ครั้ง หากเป็นดังท่านว่า ก็ไม่ต้องไปอีกแล้วใช่ไหมครับ
2.ขั้นตอนจองพิธีสวกยันต์เกราะห์เพชรนี้เป็นไงครับ ผมจะได้มาเปรียบเทียบที่ผมได้ร่วมพิธีมาครับ
                                                                                                ได้โปรดให้ความรู้กับผมด้วยครับ
                                                                                                                   ชลาพุชะ

แหมสอน ลูก สอน หลานให้โพสท่าเมื่อเห็นกล้องแต่น้อย ไม่ทิ้งเชื้อเลยนะ รูปสวยดี สมกับเป็น สาวนายก

ยอมรับว่าอาจารย์หนวดท่านใจดีกับศิษย์ทุกคน เสียดายที่ท่านมา เสาร์-อาทิตย์-จันทร์เช้า ครับ

ชอบเสือมากๆครับ สวยดี ขอบคุณที่นำมาให้ชมนะครับ

        ตะกุรดมีเยอะครับหลายดอกทันหลวงพ่อสุด บางดอกไม่ทันบ้างไปดูเลยครับมีตู้ให้บูชา มีดอกหนึ่งพระที่ตู้บอกเป็นตะกรุดรุ่นเดียวกับที่ตี๋ใหญ่ใช้ ราคาสูงครับสำหรับผม
        ผมเคยได้รับความรู้จาก น.ท.มงคล ทัศมาลี ซึ่งท่านเคยบวชที่วัดกาหลง แล้ว หลวงพ่อสุดเป็นพระคู่สวดให้ ท่านกล่าวว่า"สักยันตะกร้อเหนียวทนแบบตะกร้อ ยันต์ตะกร้อพุทธคุณด้านเหนียว คงทนต่ออาวุธทุกชนิด"

อารมณ์แบบนี้ผมก็เคย อ่านแล้วเข้าใจเลย

ปากหนุมานเฉียดสะดือนิดเดียวเองเจ็บเอาเรื่องแน่เลย
เสือตีนโตดูดุมากๆเลยครับ สวยมากเลยเหมือนมีชีวิตเลยครับ
หลังท่านสวยมากครับใกล้เต็มแล้วครับ

            แหมๆๆๆ ก็หมาแพนดี้ หมีแพนด้า มันของนอกนี่ ใครๆก็สนใจเป็นธรรมดา จุดขายสวนสัตว์เค้า หาเงิน เข้าสวนสัตว์ได้เงินปีหลายกระบุ้งโกย เอาเห่อะช่วยหาเงินอีกหน่อยก็ปล่อยกับบ้านเอง

ขอบคุณภาพสวยๆนะครับ

ผมมีรุ่นเหมือนท่านล่างสุดด้านขวาไม่ทราบว่าเป็นรุ่นอะไรปีอะไรครับ ขอความรู้ด้วยครับ ขอบคุณ

ฮาครับ คิดได้ไง ตรงมากๆ

ขอบคุณครับสำหรับ

คำตักเตือน ของพวกพี่ๆ ครับ


ผมจะนำไป ปรับปรุง ครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ

        ผมแปลกใจมากเลย สมัยสุโขทัย อยุธยา ธนบุรี รัตนโกสินตอนต้น ข้าราชการ ต้องมีรอยสัก บางรอยสัก ต้องเจ้านายใหญ่ๆถึงจะสักได้ด้วยซ้ำ มาหายไปช่วงไหนผมก็ไม่ทราบแต่เสียดายในความเป็นไทย ก็อย่างที่หลายๆท่านตอบ สักได้แต่ต้องอยู่ในร่มผ้าครับ

     งานนี้ไม่ได้ไปต้องกราบขออภัยหลวงพี่ด้วย เอาไว้วันที่12 สิงหา จะไปหาที่วัดนะครับ กว่าจะได้มาดูกระทู้นี้หาแทบแย่ ถึงต้องพึ่งท่าน ปอ ช่วยหาให้ 

ขอกราบนมัสการ หลวงพ่อ หลวงปู่ ทุกรูป
                                                 ขอถวายพระพรขอจงทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน
                                                                                                     ขอบคุณที่นำภาพดีๆมาให้ชม

มีต่ออีกนิดหน่อยครับ


พอเย็นผมก็เวียนเทียนที่วัดนี้ มีชาวต่างชาติมาเวียนด้วย
ขอจบเพียงเท่านี้นะครับ สวัสดีโชคดีมีชัยจงมีแก่ทุกๆท่านครับ

ยินดีตัวนะครับ งดงามมากเลย

ชลาพุชะไปอยู่ไหนนี่ ตกข่าวใหญ่ไป 1 นั่งน้ำตาคลอ อดของดีเสียแล้ว แต่ไม่เป็นไรครับของดีไปอยู่กับคนดี ผมยินดีด้วยครับ

      ตอนแรกวางแผนจะไปไหว้ที่อยุธยา โดยขับรถไปเส้นเอเชีย แต่แม่ว่าขากลับหากดึกกลัวแก๊งปาหิน เลยเปลี่ยนแผนเอาแถวบ้าน งั้นก็ตามใจแม่เลยครับไปไหนไปกัน แม่ออกเงินค่าน้ำมัน [shake]ไปเลย งานนี้มีน้องปาท่องโก๋ขอไปด้วย[/shake]

นมัสการครับหลวงพ่อ.....................
                                           ...........................ขอบคุณท่าน levis   ที่นำภาพมีให้ชม
 

     ไปถึงวัดก็ไปกราบสังขารหลวงพ่อเปิ่น และไปกราบหลวงพ่อสำอางค์ ก่อนสัก ผมก็ทำแบบนี้ทุกครั้ง ทีนี่หากเข้ากุฏิไหนว่างก็เข้าไปเลยครับ หากวันเสาร์-อาทิตย์-วันหยุดก็คนเยอะหน่อย วันธรรมดาก็คนน้อยเป็นบางวันนะครับ แล้วแต่ดวงครับ  ขอให้โชคดีนะครับ

หาชมได้ยากทั้งนั้นเลยครับ ด้านล่างใช่ภูธราวดี ปี 06 หรือเปล่าครับ ขอความรู้ครับ.
นมัสการครับหลวงพี่ ตามนั้นเลยครับ ขอให้ข้อมูลเพิ่มคือ ขุนพันธ์เป็นเจ้าพิธีปลุกเสกด้วยครับ

      ผมเห็นบางกระทู้ ตั้งชื่อ ล่อแหลม รึ ให้คิดแนวสนุกๆ แต่ก็พองาม ซึ่งกระทู้นี้ก็เช่นกัน และ กระผมก็ได้ชี้แจงปิดท้ายแล้ว ว่าเป็นการสร้างชื่อเพื่อให้คิดติดตลก ไม่ได้ส่อไปในทางว่าของทั้งหมดเป็นของผม แต่ประการใด ผมว่าน้อยคนนักที่จะได้ถ่ายรูปแบบนี้ ซึ่งเป็นความภูมิใจของผม ใครจะคิดยังไงผมไม่ทราบแต่ได้โปรดดูก่อนจะตำหนิ ดูข้อความให้จบ บทสรุปต่างๆก่อนนะครับ ตามเคยต้องมีคนป่วนให้กระทู้นี้โดนทำให้ผิดจุดประสงค์การตั้งกระทู้ แต่กระผมทำใจและเข้าใจ  ขอช่วยดูที่จุดประสงค์และส่วนรวมได้ประโยชน์มากกว่า ใครเป็นคนตั้งกระทู้

ประเสริฐแท้ ดีครับ เอาของดีมาแบ่งกันครับ ทำดีได้ดีครับ

นมัสการครับหลวงพี่

สวยงามมากๆครับ

ขอบคุณที่นำภาพบรรยากาศในงานมาฝากครับ

พระธาตุช่อแฮ
ปีขาล เกิดปียี (เสือ) พระธาตุประจำปีเกิด คือ พระธาตุช่อแฮ อ. เมือง จ. แพร่
ตำนานเล่าไว้ว่า พระพุทธเจ้าได้ทรงพยากรณ์ว่า ต่อไปจะมีเมืองชื่อเมืองแพร่ พระอรหันต์และพระยาอโศก ได้ทูลขอพระเกศาธาตุไปบรรจุโกศแก้ว นำไปไว้ที่ถ้ำด้านตะวันออกของดอยที่ประทับ และพระพุทธเจ้าทรงมีรับสั่ง ให้นำพระธาตุข้อศอกข้างซ้าย มาประดิษฐานที่นี่หลังจากพระองค์ปรินิพพานแล้ว

ประวัติความเป็นมา
พระธาตุช่อแฮประดิษฐานอยู่ ณ อำเภอเมือง จังหวัดแพร่ อยู่ห่างจากตัวเมืองออกไปประมาณ ๙ กิโลเมตร
องค์พระธาตุตั้งอยู่บนเนินเขาเตี้ย ๆ เช่นเดียวกับพระธาตุแช่แห้ง สำหรับชื่อที่เรียกนี้ บางท่านอธิบายว่า เดิมมาจากชื่อว่า ช่อแพร และเมืองแพร่ก็คือเมืองแพร่ ตามตำนานกล่าวว่า พระพุทธเจ้าได้ประทานพระเกศธาตุองค์หนึ่ง แก่พระอรหันต์ และพระเจ้าอโศกมหาราช ให้แก่ชาวลัวะ เมื่อพระพุทธเจ้าเสด็จดับขันธปรินิพพาน พระอรหันต์ได้นำพระธาตุส่วนข้อศอกด้านซ้าย มาประดิษฐานไว้ในพระสถูป ที่ดอยโกสัยชัคคบรรพต หรือดอยช่อแพร หรือช่อแฮแห่งนี้ ตามประวัติกล่าวว่า สร้างขึ้นในรัชสมัยพระเจ้าลิไท แห่งกรุงสุโขทัย ซึ่งอยู่ในพุทธศตวรรษที่ ๑๙ หัวหน้าชนชาวละว้าได้สร้างองค์พระธาตุสูง ๓๓ เมตร ฐานเหลี่ยมย่อมุมไม้สิบสอง กว้างด้านละสิบเมตร องค์พระธาตุ บุด้วยทองดอกบวบ เป็นศิลปแบบเชียงแสน ภายในบรรจุพระเกศธาตุ  การได้ชื่อว่าช่อแฮได้มาจากการที่ชาวบ้าน ได้นำแพรชั้นดีจากสิบสองปันนา มาผูกบูชาพระธาตุ ซึ่งได้ชื่อว่า ช่อแพร และได้กลายมาเป็นช่อแฮในปัจจุบัน

    บางรอยสักในตัวกระผม จางมากโดยอาจเป็นที่หมึกของแต่ละสำนัก สีจะเข้มต่างกัน หรือ ผมอาจจะรักษาไม่ดี เคยมีความคิดว่าจะไปให้อาจารย์ท่านเดิมที่สักเติมโดยยกพานใหม่ แต่ทุกท่านก็ว่าตรงกันว่าแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว ให้คงไว้ซึ่งของเดิม แล้วผมก็ล้มเลิกที่จะไปเพิ่มเติมหมึกแล้วครับ

อาจารย์ทุกๆท่านเมตตาท่านมากเลยนะครับ

ของดีอยู่กับคนดีครับท่าน ขอบคุณที่นำภาพดีๆมาให้ชม

  ท่านผู้การเป็นแบบอย่างที่ดีให้พวกเราชาวบางพระ ขอให้ท่านอยู่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของเรานานๆนะครับ

ได้อ่านอะไรที่ทำให้มีมุมมองที่ดีอีกแล้ว ขอบคุณครับ

          ในเมื่อตัวผมผิดผมก็ขออภัยครับ และขออภัยจากใจจริง ซึ่งผมยอมรับว่าผมไม่ได้ใช้สติอย่างท่านว่าจริงแท้ ผมคงรู้แล้วว่าจะควรทำตัวอย่างไรและจะทำนับจากนี้ ขอบคุณที่ท่านให้ผมได้พบแสงสว่าง ผมขออภัยจริงๆครับ ขอโทษทุกๆท่านด้วย และดีใจที่ทุกๆท่านรัก ครูบาอาจารย์ กันทั้งนั้น

     ด้วยความเคารพ ซึ่งเคารพท่านโองการยันนะรังสีจริงๆจากใจไม่เคยคิดเป็นอื่น ข้อความบางข้อความก็แจ้งให้รู้ถึงจุดหมายในตัวข้อความนั้นและบางข้อความก็ส่งเพื่อดำรงค์ไว้ด้วยศักดิ์ศรีครูบาอาจารย์ และวัดบางพระ ข้อความดีก็คือข้อความดี ข้อความที่ปกป้องศักดิ์ศรีก็คือข้อความที่ปกป้องศักดิ์ศรีครูบาอาจารย์ ขอให้เน้นที่ สาระของข้อความ ไม่ใช่คิดว่าข้อความนี้ใครส่งและใช่คนที่เราชอบไหม ขอให้มองถึงความจริงของข้อความมากกว่าตัวผู้ส่ง และ คิดดูถึงหลักความเป็นจริงว่า ข้อเท็จจริงที่ได้รับข้อความนั้นเป็นยังไง ผมแปลกใจที่บางคนยอมฟังคำที่กล่าวว่าอาจารย์ตัวเองแล้วไม่ทำอะไร ยอมรับว่ามีคำสอนต่อๆกันมาว่า เวรต้องระงับด้วยการไม่จอเวร แต่หากแกล้งทำหูไม่ได้ยิน หลายคนได้ยินข้อความที่ผิดๆไม่จริงไป แล้วไหนล่ะคือความจริง ความจริงต้องพิสูจณ์ได้ ความจริงก็คือความจริง และไม่ต้องหลบซ้อน

ของดีอยู่คู่คนดีครับ ยินดีด้วยนะครับ

เด็กคนนี้โตมารุ่งแน่ๆขึ้นกล้องเชียว ขอบคุณภาพสวยๆนะครับ

ขอบคุณภาพสวยๆนะครับ

            เส้นคมสวยมากครับ หลังขาวเนียน หมึกดูเข็ม สวยครับ หากจะสักเพิ่ม ก็น่าจะถามอาจารย์ที่สักนะครับ ท่านวางแบบไว้สวยแล้ว

สวยงาม เส้นคม ตามแบบท่านอาจารย์หนวดครับ ช่วงนี้ไม่ได้ไปวัดช่วงท่านอาจารย์หนวดอยู่เลย ต้องหาเวลาไปครับ

ขอบคุณมากๆเลย ครับท่านปอ

    วันนี้ไปวัดสว่างอารมณ์ เพื่อ เข้าไปกราบนมัสการหลวงพ่อแป๊ะเจ้าอาวาสและเข้าพิธีเป่ายันต์เกราะเพชร ไปแต่เช้า พอมองป้ายประกาศบ่ายโมงโน้นงานนี้รอหลายชั่วโมงเลย งั้นเดินดูรอบวัดและขอเก็บภาพมาให้ชมครับ เชิญชมครับ

แหมๆๆเก็บเงียบเลยนะ สุขสันต์วันเกิดนะท่านครับ

ของดีๆทั้งนั้น อยากได้เป็นของตัวเอง เพียงแต่จะไปหาที่ไหนล่ะครับ

1.พี่ที่เคยสักกับบางพระพามาเพื่อสัก
2.มากกว่า50ครั้ง
3.ไม่ทันหลวงพ่อเปิ่น
4.ด้านหลังของผมเป็นบางพระทั้งหมด มีสะโพห กับแขน
5.ไปสักที่กุฏิหลวงพี่ญา แล้ว ติดอยู่ที่ฝนัง

ของดีนะครับแปลรูปออกมาก็คงสวยนะครับ

สวยดีครับ

ขอบคุณที่เข้ามาเตือนสติครับ

สวยดีนะครับ

ได้ของที่ดีแล้วก้อควรปฎิบัติตัวดีตามด้วยนะครับ

ขอบคุณที่ให้ดูเป็นวิทยาทานนะครับ

             ทุกวันนี้กระผมก็ไม่ได้ปฎิบัติตัวอะไรที่ผิดนี่ครับ ของดีก็ต้องเสาะหาเพราะเคารพ ด้วย กาย วาจา ใจและศรัทธาในอาจารย์ท่านนั้นๆ ต้องศรัทธามากด้วยจึงจะได้มาสักในตัวกระผม กระผมก็ทำได้ทุกข้อที่อาจารย์ท่านสอนสั่งอย่างเคร่งครัด ครูบาอาจารย์ บิดามารดา กระผมบูชาไว้เหนือหัว

สวยดีครับ คงจะออกแนวเมตตา ครับ

สวยจริงๆ

งามจับใจมากๆ

ว่าไงว่าตามกันครับ

สวยดีครับท่านได้มายังไงครับ

อ่านง่ายเข้าใจง่ายได้ความรู้ดีตามแบบกระทู้ของท่าน อชิตะ จริงๆ

ขอบคุณครับ

ก็ได้ความรู้ดีนะครับ ขอบคุณครับ

สวยกันทั้งนั้นเลยนะครับ

ขอบคุณที่นำภาพสวยๆมาให้ชมนะครับ

งั้นวันนี้ไปวัดบางพระดีกว่า

สวยครับ เน้นจุดเพิ่มสีอย่างตั้งใจสวยจริงๆ

   วันนี้ไปขอให้อาจารย์ ถึง คงทน เมตตามาครับ โชคดีมากๆที่ได้สักกับท่าน ได้คุยและได้รับความรู้จากท่านมากมาย วันนี้ท่านสักผมคนเดียวเลย ไม่มีใครมาก็ดีไปอย่างนะครับ แต่ อาจารย์ว่าน่าจะมีคนมาช่วยขึงจะได้เร็วและสวย สำนักเงียบสงบมากๆ นี่ล่ะครับพระลักษณ์หน้าทองที่ผมไปสักมาครับ นี่ขนาดอาบน้ำแล้วทองคำเปลวยังติดอยู่เลยครับ
ปล.ขอบคุณท่าน เปรี้ยวปี้ด มากๆนะครับ ที่ให้แผนที่และที่อยู่อย่างละเอียดครับ