กระดานสนทนาวัดบางพระ

หมวด ธรรมะ และ นอกเหตุ เหนือผล => สนทนาภาษาผู้ประพฤติ, กฎแห่งกรรม และ ประสบการณ์วิญญาณ => สนทนาภาษาผู้ประพฤติ => ข้อความที่เริ่มโดย: รวี สัจจะ... ที่ 19 ก.ย. 2552, 09:43:07

หัวข้อ: บันทึกธรรม...๑๘ ก.ย.๕๒..อดีตที่ผ่านมาและวันเวลาที่ผ่านพ้นไป...
เริ่มหัวข้อโดย: รวี สัจจะ... ที่ 19 ก.ย. 2552, 09:43:07
อดีตที่ผ่านมาและวันเวลาที่ผ่านพ้นไป....
ได้พบสิ่งแปลกใหม่ที่ซ่อนอยู่ในใต้จิตสำนึก
เป็นความรู้สึกที่เราเคยมองข้ามไปไม่สนใจเมื่อครั้งที่ผ่านมา
เห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิต หลงผิดคิดไปว่าไม่เป็นสาระ
แท้จริงคือธรรมะ...คือสัจจธรรมของชีวิต...
....ความรู้สึกของอารมณ์ภายในจิตภาษาธรรมเรียกว่า"เวทนา"
คือสุข-ทุกข์-ไม่สุขไม่ทุกข์-ประกอบด้วยอามิส-ไม่ประกอบด้วยอามิส
คือความหวั่นไหวทางจิตของเราต่อผัสสะสิ่งที่มากระทบ
ซึ่งขึ้นอยู่กับสภาวะจิตของเราในขณะนั้นว่ามีสติสัมปชัญญะมากน้อยเพียงใด
ภายนอกเคลื่นไหว ภายในสงบนิ่ง ก็จะเห็นความเป็นจริงของสภาวะจิต
ความวุ่นวายเราไม่ต้องออกไปแสวงหา เดี๋ยวมันก็จะมาหาเราเอง
ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน เราไปถึงมันก็ไปถึงเหมือนเรา
หน้าที่ของเราคือเตรียมตัวเตรียมใจรับกับความวุ่นวายที่จะมา
ทุกขณะทุกเวลาโดยการยึดหลักธรรมเป็นเครื่องอยู่...
...การเป็นหัวหน้าหรือผู้นำนั้น
ต้องดูแลพวกพ้องบริวารให้อยู่ดีมีสุขทั่วหน้ากัน
ไม่เลือกที่รักมักที่ชัง ยามดีใช้ยามไข้รักษา
เดือดร้อนมาพึ่งพาอาศัยต้องช่วยเหลือกัน
ต้องยอมสละความสุขส่วนตนเพื่อคนอื่น
คือหัวใจของผู้นำซึ่งทำให้เราได้ทั้งตัวและหัวใจของผู้ร่วมงาน....
...วางแผนการงานทุกอย่างไว้ล่วงหน้า
เหลือเวลาอีกสี่สิบห้าวันจะถึงงานกฐินของวัดทุ่งเว้า
คิดเมนูอาหารที่จะต้องจัดทำเพื่อต้อนรับญาติโยมที่จะมา
นัดญาติโยมเข้ามาปรึกษาแบ่งงานกันไปทำตามความถนัด
สั่งญาติโยมเตรียมที่ทำแปลงปลูกผักที่จะต้องใช้ในงานกฐิน
เหมือนทุกปีที่ผ่านมาผักสดทั้งหลายเราไม่ต้องไปซื้อหาที่ตลาด
เพราะเราปลูกเตรียมไว้ล่วงหน้าก่อนงานทุกครั้ง
เมื่อถึงวันงานผักจะโตเต็มที่เก็บเกี่ยวได้พอดีทันเวลา
ญาติโยมที่มาในงานจะได้ทานผักสดๆปลอดสารพิษ
มีพริก ข่า ตะไคร้ ต้นหอม ผักชี คะน้า กวางตุ้ง ผักบุ้งจีน
กึ้นไฉ้ ผักสลัด ผักชีฝรั่ง ถั่วพลู ถั่วฝักยาว หอม กระเทียม
ปลูกทุกอย่างเตรียมไว้ให้พร้อม เวลาจะทำอาหารก็ไปตัดมาสดๆจากแปลง
ญาติโยมที่มาวัดก็ช่วยกันรดน้ำพรวนดินใส่ปุ๋ยที่หมักเตรียมกันไว้ไม่ใช้สารเคมี
สิ่งที่จะต้องซื้อก็มีเพียงพวกเนื้อสัตว์หมู ไก่ ปลา เพราะว่าเลี้ยงและฆ่าเองไม่ได้
ทำให้ประหยัดค่าใช้จ่ายเรื่องอาหารต้อนรับได้ประมาณปีละเป็นหมื่นบาท
และผลพลอยได้ก็คือความคุ้นเคยสนิทกันระหว่างพระกับญาติโยมและญาติโยมกับญาติโยมด้วยกัน
ผักที่เหลือหลังจากเสร็จงานก็แจกจ่ายแบ่งปันให้ญาติโยมที่มาช่วยกันทำเอากลับไปบ้าน
สอนให้ญาติโยมทำงานและรู้จักการใช้เงินอย่างประหยัด ให้รู้จักการอยู่อย่างพอเพียง
งานทุกสิ่งทุกอย่างจะสำเร็จลุล่วงไปได้ดีนั้น อยู่ที่การวางแผนไว้ล่วงหน้า
มีแนวทางของการแก้ปัญหาถ้ามันจะเกิดขึ้นมาในอนาคต มองออกให้หมด ในสิ่งที่จะทำ
แล้วความสำเร็จนั้นก็จะมาถึง.....
 :059:ขอบคุณประสพการณ์ของชีวิตที่ผ่านมาที่ทำให้ชีวิตไม่ไร้ค่าในวันนี้ :059:
                         เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-ไมตรีจิต
                     รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-กลุ่มยุทธธรรมสัญจร
๑๙ กันยายน ๒๕๕๒ เวลา ๐๙.๓๙ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย

หัวข้อ: ตอบ: บันทึกธรรม...๑๘ ก.ย.๕๒..อดีตที่ผ่านมาและวันเวลาที่ผ่านพ้นไป...
เริ่มหัวข้อโดย: ~เสน่ห์ack01~ ที่ 19 ก.ย. 2552, 09:53:46
ความวุ่นวายเราไม่ต้องออกไปแสวงหา เดี๋ยวมันก็จะมาหาเราเอง
ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน เราไปถึงมันก็ไปถึงเหมือนเรา
หน้าที่ของเราคือเตรียมตัวเตรียมใจรับกับความวุ่นวายที่จะมา
ทุกขณะทุกเวลาโดยการยึดหลักธรรมเป็นเครื่องอยู่...


งานทุกสิ่งทุกอย่างจะสำเร็จลุล่วงไปได้ดีนั้น อยู่ที่การวางแผนไว้ล่วงหน้า
มีแนวทางของการแก้ปัญหาถ้ามันจะเกิดขึ้นมาในอนาคต มองออกให้หมด ในสิ่งที่จะทำ
แล้วความสำเร็จนั้นก็จะมาถึง.....




กราบนมัสการขอบพระคุณที่เมตตาชี้ให้เห็นถึงเวทนา และการรับมือกับมัน

 และเรื่องการวางแผนงานในอนาคตครับ...
หัวข้อ: ตอบ: บันทึกธรรม...๑๘ ก.ย.๕๒..อดีตที่ผ่านมาและวันเวลาที่ผ่านพ้นไป...
เริ่มหัวข้อโดย: PAE ที่ 19 ก.ย. 2552, 10:54:58
กราบนมัสการ พร้อมน้อมรับบันทึกธรรมนำไปปรับใช้ในการดำรงชีวิตครับผม...สาธุ
หัวข้อ: ตอบ: บันทึกธรรม...๑๘ ก.ย.๕๒..อดีตที่ผ่านมาและวันเวลาที่ผ่านพ้นไป...
เริ่มหัวข้อโดย: derbyrock ที่ 19 ก.ย. 2552, 12:25:55
ความวุ่นวายเราไม่ต้องออกไปแสวงหา เดี๋ยวมันก็จะมาหาเราเอง
ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน เราไปถึงมันก็ไปถึงเหมือนเรา

กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ เป็นจริงอย่างที่พระอาจารย์กล่าวครับ ความวุ่นวายมันไปหาเราได้ทุกที่ทุกเวลา เปรียบได้กับเงาที่ติดตามตัวเราไปตลอดเวลา มีทางเดียวที่จะขจัดมันไปได้ก็คือการฝึกจิต โดยมีธรรมะเป็นแนวทางครับ