กระดานสนทนาวัดบางพระ

[youtube=425,350]533u8EBJ-1M[/youtube]

เรื่องย่อๆ ก็คือว่า หนุ่มแบกแก๊สปราจีนฯ เผยรอดตายราวปาฏิหาริย์จากการที่นายจ้างล็อคคอจ่อยิงกลางหลังครับ


เนื้อหาข่าวโดยละเอียดครับ

เมื่อเวลา 16.00 น. วันนี้ 18 ก.ย.52 นายสัณวิชัย อินจันทร์ อายุ 29 ปี อยู่บ้านเลขที่ 69 ม.1 ต.ดงขี้เหล็ก อ.เมือง จ.ปราจีนบุรี กล่าวคืบหน้า หลังได้เข้าร้องเรียน และขอเปลี่ยนพนักงานสอบสวนใหม่ ต่อพ.ต.อ.นพดล สุทธิเสริม ผกก.สภ.เมืองปราจีนบุรี ในคดีที่ถูกนายจ้าง คือ นายวีระยุทธ เสภาศีราภรณ์ อายุ 28 ปี เมาสุรา และใช้อาวุธปืนพกจ่อยิงที่บริเวณกลางหลังจนได้รับบาดเจ็บสาหัส เหตุเกิดเมื่อคืนวันที่ 11 ส.ค.52 เวลา 21.00 น.ที่ผ่านมา หลังจากได้ติดตามตรวจสอบ และพบข้อพิรุธ ในการสอบสวนดำเนินคดีของพนักงานสอบสวนเจ้าของคดีหลายประการว่า

     

      “ซึ่งในวันนี้ เมื่อเวลา 15.00 น. ที่ผ่านมาตนได้รับจดหมายด่วน ลงทะเบียนประทับตราไปรษณีย์ เมื่อวันที่ 17 ก.ย.52 จาก พ.ต.ท.เอนก อุ่นจันทร์ พนักงานสอบสวน สบ.2 เจ้าของคดี ซึ่งลงนามในฐานะ ปฏิบัติราชการแทน ผู้กำกับการ สภ.เมืองปราจีนบุรี แจ้งความคืบหน้าในการสอบสวนคดีอาญา ที่ 548/2552 ลงวันที่ 11 ส.ค.52 ว่า 1.ผลการดำเนินการได้แจ้งข้อกล่าวหาให้ผู้ต้องหาทราบแล้ว ตั้งแต่วันที่ 11 ส.ค.52 และได้รวบรวมพยานตั้งแต่วันเดียวกัน 2.เรื่องความคืบหน้าของคดี รอใบชันสูตรบาดแผลจากทางโรงพยาบาลเจ้าพระยาอภัยภูเบศร 3.รอผลการตรวจสอบการขอใช้อาวุธปืนจากทางอำเภอของผู้ถูกกล่าวหา และ 4 รอสอบปากคำจากแพทย์เป็นพยาน โดยได้ลงบันทึกอ้างวันที่ในจดหมาย เมื่อวันที่ 16 ส.ค.52 นายสัณวิชัย กล่าว

     

      และกล่าว ต่อไปอีกว่า สำหรับสาเหตุที่ตนสามารถรอดชีวิต จากการถูกจ่อยิงในระยะเผาขนผ่านอวัยวะที่สำคัญในร่างกายมาได้ในครั้งนี้ น่าจะมาจากความศักดิ์สิทธิ์ และอภินิหารของยันต์เก้ายอด ที่ตนได้เดินทางไปสักไว้บนแผ่นหลัง เมื่อ 6 ปีก่อน ในขณะที่บวชเรียนเป็นพระ ถึง 2 พรรษา จากอาจารย์หนู ในวัดเขต อ.บ้านสร้าง จ.ปราจีนบุรี ประกอบกับการประพฤติตน ตั้งอยู่ในคุณงามความดีที่ไม่เคยไปเบียดเบียนหรือรังแกใคร พร้อมได้เคยช่วยเหลือผู้อื่นมาโดยตลอด โดยเฉพาะพระคุณแม่ที่ในวันเกิดเหตุจะหลับมากราบแม่ในวันแม่แห่งชาติ จึงทำให้เกิดความขลังและศักดิ์สิทธิ์ของยันต์ จนทำให้รอดตายมาได้ในครั้งนี้”

     

      “เหตุการณ์ที่เกิดนี้ อยากให้สะท้อนถึงสังคม บทบาทกระบวนการยุติธรรมและสื่อสามวลชนที่ยังพอเป็นที่พึ่งพาต่อสู้ความ ยุติธรรม เรื่องของสุราที่ทำให้นายจ้างเมาขาดสติ การใช้อาวุธปืน พร้อมกับความเชื่อด้านโชคลางของขลังเพราะนอกจากยันต์เก้ายอดที่คุ้มครองแล้ว หลังเกิดเหตุยังได้ไปส่งราหูสะเดาะเคราะห์ที่เกิดขึ้น อันเป็นจิตวิทยาสังคมไทยดั้งเดิมที่ทำให้เกิดกำลังใจหลังเข้าวัดเหมือนว่า เกิดใหม่อีกครั้งหนึ่งที่จะได้สั่งสมคุณความดียิ่ง ๆ ขึ้นต่อไป”นายสัณวิชัย กล่าวในที่สุด

ขอบคุณเจ้าของคลิปและบทความ

พี่ มานิตย์ สนับบุญ ปราจีนบุรี

   

ใกล้จะสิ้นปีแล้ว  สังคมชาวบอร์ดพี่น้องศิษย์วัดบางพระ มีสีสันและความมันหลายระดับ

ทั้งสาระ ข้อมูลความรู้  ข้อแนะนำสิ่งดีๆ ทั้ง หยอกเย้า โต้แย้ง  ได้ครบทุกรสจริงๆ

แต่สุดท้่าย ก็พี่น้องกันล่ะครับ แม้หลายท่านไม่ได้เคยพบเจอกันแต่ก็แบ่งปันความรู้สึกดีๆให้กัน มากกว่าคนเห็นหน้ากันจริงๆด้วยซ้ำ

ส่งท้ายปีเก่า ด้วยข้อสังเกต ที่อ่านแล้วต้องบอกว่า เออ.มันใช่นะ ..นี่ละ สังคมบอร์ด .. ชัดมากๆ  เลยละครับ พี่น้อง 

1. คนรู้เรื่องของคนที่เขาเกลียดดีกว่าคนที่รัก

2. คนชอบถามหาหลักฐาน แต่เวลาตัวเองอ้างมั่งไม่ค่อยจะมีหลักฐาน

3. เขียนยาวไปคนไม่อ่าน

4. เขียนสำนวนเคร่งขรึมคนก็ไม่อ่าน

5. ชาวเว็บไม่ชอบเรื่องซีเรียส ถึงเป็นเรื่องเครียดก็ต้องเขียนให้ฮา

6. ยอดคนคอมเมนต์แสดงความคิดเห็น เป็นเหมือนยอดภูเขาน้ำแข็ง

7. มีคนคอยตามอ่านเงียบๆมากมายที่ไม่โผล่ตัวออกมา

8. บางทีเรื่องที่เถียงกันไม่มีสาระอะไร แต่เถียงกันไปเพราะแค่อยากเอาชนะ

9. ปิดจอคอมไปนอนก่อนซะอาจจะดีกว่านั่งเถียงแบบอินเตอร์ แอ็คทีฟ

10. เกรียนปากดีตามเว็บบอร์ด พอเจอตัวจริงมักเจี๋ยมเจี้ยม

11. แต่คนอัธยาศัยดีในบอร์ด ตัวจริงก็อัธยาศัยดีเหมือนกัน

12. มนุษย์สายพันธุ์กูเกิลรู้ทุกเรื่อง แต่ถ้าคุยลึกๆจริงๆแล้วจะไม่รู้สักเรื่อง

13. แถมวิเคราะห์ วิจารณ์ ไม่ได้อีกตะหาก

14. เรื่องดราม่ามักจบลงด้วยคำว่า "ขอโทษ"

15. แต่ถ้ามีเรื่องครั้งใหม่ เรื่องเดิมก็จะถูกขุดโคตรเหง้าศักราชมายำต่อ

16. คำด่าในเว็บ โดยมากมักจะไม่ใช่คำด่าจริงๆที่คนพิมพ์กล้าพูดต่อหน้ า

17. คนด่าบางทีก็ลืมไปว่าตัวเองเคยด่าเรื่องอะไรไว้

18. แต่คนถูกด่ามักจะไม่ลืม

19. คอมเมนต์มักถูกชี้นำด้วยความคิดเห็นแรกเสมอ

20. โดยเฉพาะเว็บเด็กX และพันติ๊ปเฉลิมX

21. เวลาไพรม์ไทม์ในการตั้งกระทู้ คือ 17.00-22.00

22. แต่เวลาอัพบล็อกจะเป็น 9.00-12.00 และ 19.00-23.00

23. อยากดราม่าให้เริ่มประเด็นต่อไปนี้ การเมือง สถาบันการศึกษา ภาษา ศาสนา ความเชื่อ และ XXX

24. แล้วอีกไม่นานคุณก็จะได้พาดหัวขึ้นดราม่าแอดดิคต์เอง

25. อีกวิธีคือไปหาเรื่องเมมเบอร์ดังๆ

26. เกือบทุกความคิดเห็นพร้อมจะเปลี่ยนข้างเมื่อกระแสเปลี่ยน

27. ทั้งที่ข้อเท็จจริงมันไม่เปลี่ยน

28. คนที่ไม่เปลี่ยนข้างมีสองกรณี คือเกรียน กับ มั่นใจ

29. ซึ่งทั้งสองประเภทแยกออกได้จากลักษณะการใช้คำ

30. คนตั้งกระทู้/เขียนบล็อกมีสามแบบ

31. หนึ่งคือเขียนแล้วทิ้ง กลับมาดูแต่ไม่ให้ความเห็นตอบ

32. สองคือตะบี้ตะบันขยันตอบมันทุกคอมเมนต์ ไม่ว่าจะเป็นคอมเมนต์หาเรื่องหรือคอมเมนต์ดีๆ


33. สามคือเลือกตอบเฉพาะคอมเมนต์ที่พอใจจะตอบหรือมีสาระพ อจะตอบ

34. หลายคนอ่านแค่หัวเรื่องแล้วพิมพ์ตอบเลย

35. ซึ่งทำให้เกิดดราม่าหรือเรื่องฮา ขึ้นอยู่กับความซีเรียสของเนื้อหาและคำตอบ

36. แต่หลายคนอ่านจนครบแล้วก็ยังตอบไม่เข้าเรื่อง

37. เรียกว่าอ่านหนังสือไม่แตก เป็นปัญหาของระบบการศึกษาภาษาไทย

38. ทำให้เกิดดราม่ามากมาย หาได้ตามเว็บบอร์ดทั่วไป

39. การเถียงกันบนกระทู้สาธารณะ ไม่ร้ายเท่าการถูกส่งเมล์ด่า เอ็มเอสเอ็นด่า หรือหนักสุดคือโทรตามด่า

40. กรณีดังกล่าวถือว่าเป็นโรคจิตคุกคาม คนที่เคยโดนควรแจ้งตำรวจลงบันทึกประจำวัน

41. อย่าปล่อยให้คนโรคจิตบนเน็ตลอยนวล

42. คนที่อ้างว่าเป็นกลาง ไม่เคยเป็นกลางจริงๆ

43. บางทีคนเลือกข้างยังเป็นกลางกว่า

44. อำนาจโฟโต้ช็อปเหนือทุกสิ่ง

45. แต่ที่เหนือกว่าคือ ICT

46. เพราะประเทศนี้มีระบบกรองข้อมูลจากต่างประเทศระดับสู งที่มีเพียงสามประเทศในโลก

47. ซึ่งอีกสองประเทศคือจีนแดง และเกาหลีเหนือ

48. อย่าซีเรียสกับเรื่องทุกเรื่องที่เกิดขึ้นบนสังคมอิน เตอร์เน็ต

49. สุดท้ายแล้วเราก็ต้องทำงานหาเงินมาจ่ายค่าไฟ-ค่าเน็ตเองอยู่ดี

ขำๆ ครับ เดี๋ยวก็จะปีใหม่แล้ว  เฮงๆ รวยๆ กันทุกท่านนะครับพี่น้อง

เนื้อหาแบบนี้ อ้างอิงจาก FW mail  แน่นอนละครับ

นายวรวิทย์ ตันวุฒิบัณฑิต ปราชญ์ ภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านดาราศาสตร์ไทยกล่าวว่า 17-18 พฤศจิกายน 2552
จะมีปรากฏการณ์ดาราศาสตร์ครั้งสำคัญที่ชาวไทยเคยประทับใจมาแล้วเมื่อปี 2541-2544
คือในคืนวันที่ 17 ต่อเนื่องวันที่ 18 พฤศจิกายน 2552
จะเกิดปรากฏการณ์ฝนดาวตกจากกลุ่มดาวสิงโตหรือฝนดาวตกเลโอนิคส์
ที่นักดาราศาสตร์ทั้งหลายคาดว่าจะมีประมาณ 100-150 ดวงต่อชั่วโมง

ทั้งนี้ จะเห็นได้ชัดตามพื้นที่ไม่มีแสงสว่างรบกวนสายตา เช่น นอกตัวเมืองที่ไม่มีแสงจากอาคารบ้านเรือนส่องสว่าง
ในครั้งนี้นับว่าเป็นครั้งสำคัญอีกปีหนึ่งเพราะเป็นเวลาที่ดาวหางที่โคจร
ทิ้งอุกกาบาตไว้และการร่วงหล่นสู่บรรยากาศโลกจะเกิดเสียดสีจนเห็นแสงไฟสว่าง ดังที่เคยเกิดขึ้นในปี พ.ศ.2541
หรือเมื่อ 10 กว่าปีที่ผ่านมา

นายวรวิทย์ กล่าวอีกว่า ฝนดาวตก ลีโอนิคส์ ปี พ.ศ. 2552 (2009) นี้ เวลาตก Peak (โลกปะทะดาวตก)สูงสุด
ตามเวลาในประเทศไทยมีสองช่วงคือเวลา4 นาฬิกา 43 นาที และ 4 นาฬิกา 50 นาที ของคืนวันที่ 17 พฤศจิกายน
ต่อเช้ามืดวันที่ 18 พฤศจิกายน 2552 ซึ่งตรงกับแรม 13 ค่ำ ขณะ Peak สูงสุดช่วงแรกโลกโคจรเข้าไปในกลุ่มฝุ่นของดาวหาง Tempel-Tuttle ที่ทิ้งไว้เมื่อปี ค.ศ. 1466 เวลา 4 นาฬิกา43 นาที

ช่วงที่สองโลกโคจรเข้าไปในกลุ่มฝุ่นของดาวหาง Tempel-Tuttle ที่ทิ้งไว้เมื่อปี ค.ศ. 1533 เวลา 4 นาฬิกา50 นาที
ทั้งสองช่วงมีระยะเวลาใกล้กัน ซึ่งคาดกันว่าน่าจะมีฝนดาวตกมากกว่า100 ดวง ต่อชั่วโมง
ประเทศที่เห็นได้ดีคือประเทศแถวเอเชีย ตะวันออก ไทย จีน พม่า อินเดีย ปากีสถาน ฯลฯ

ที่มา http://www.bangkokbiznews.com/


คนเมืองคงเห็นไม่สวยเท่าในส่วนภูมิภาค  ลุ้นกันครับ 

เวลาที่ไปกราบหลวงปู่ หลวงพ่อ ที่มีอายุมาก หลายท่านคงจะคุ้นตากับภาพการฉันหมาก-พลู หรือเคี้ยวหมาก เคี้ยวพลู กันประจำ

พระสมัยก่อน จะนิยมฉันหมากพลูกันแทบทั้งนั้น   ว่ากันว่า เป็นเภสัชหรือยา ในตัว

มาถึงวันนี้จะหลงเหลือให้เห็นภาพบ้างก็ต้องเป็นพระที่น่าจะมีอายุเกิน ๗๐  ปีขึ้นไป

สำหรับชานหมาก แต่เดิมนั้นจริงๆ แล้วก็คือ  เปลือกของผลหมากที่ติดกับเนื้อใน  เวลาที่ฉันกับใบพลู ที่ทาปูนแดงแล้ว จะเคี้ยวไม่ได้ไม่ละเอียด แค่พอแหลกๆ  ประมาณๆ ชานอ้อย ละครับ

แต่สำหรับพระเกจิอาจารย์ที่อายุมากจริงๆ ลูกศิษย์ที่คอยปรนนิบัติ ก็จะเลือกเฟ้นแต่เนื้อหมากที่นิ่ม ให้เท่านั้น
ชานหมากจึงมีความเหลว แล้วไม่จับตัวเป็นก้อน เท่ากับชานหมาก ที่เคี้ยวจนเหลือแต่ชานจริงๆ


ชานหมาก ถือเป็นของดี หรือเป็นเครื่องรางอย่างหนึ่ง  เพราะก่อนที่ครูบาอาจารย์จะฉัน ก็ต้องเสกเป่า อาพัดหมากพลู เสียก่อน

โดยทั่วไปก็จะภาวนาบทพิจารณาเภสัชก่อนฉัน  จากนั้นถ้าจะมีคาถาอาคม อะไรก็เสกเพิ่มเติมเข้าไปอีก

โดยทั่วไป ก็จะเป็นบทคาถาใน อิติปิโสรัตนมาลา ห้อง
ปิฯ (ปิโยเทวะมนุสสานัง…………….ฯ)
หรือไม่ก็ห้อง บท ที่ขึ้นต้นแล้ว โตฯ ( โตเสนโตวะระธัมเมนะ….ฯ)

จากนั้นก็เป็นคาถาเฉพาะสำนักของแต่ละหลวงพ่อ หลวงปู่จะเสกลงไปตามที่ท่านร่ำเรียนมา

หลวงพ่อบางวัด  ถ้ามีคนไปเข้าไปกราบ เข้าไปคุย ถ้าหลวงพ่อหยิบหมากมาเคี้ยวเป็นอันไม่ได้ลุก  ถ้าหลวงพ่อไม่ลุกเสียก่อน
นัยว่า หมากที่เคย มีมนต์สะกดให้หลงใหล อยากคุยจนลืมเวลา ไม่มีอากาเบื่อหรือเร่งรีบให้เห็น

บางแห่งที่เคยเห็น คือ ท่านจะเสกหมากพลูก่อนฉัน พอเคี้ยวเข้าปากก็ภาวนาคาถาจนสำเร็จ 
ท่านก็จะคายให้กับลูกศิษย์ที่เป็นเด็กรุ่นกระทง  ประสบการณ์กันหมา กันเขี้ยวงา ชงัดนัก

ขานหมากจึงเป็นของดี ที่ผู้นำมาถวาย คือ ศิษย์ นำมาถวายด้วยความเคารพรักในหลวงพ่อ หลวงปู่นั้นๆ
อีกทั้งครูบาอาจารย์ก็เสก ภาวนาก่อนจะเคี้ยว พอเคี้ยวหมากไป คุยไป ก็มีแต่เรื่องดีๆ ให้ศีล ให้พร เป็นมงคลทั้งนั้น
ยิ่งถ้าหลวงพ่อภาวนาเสกให้ด้วยแล้ว  ถือเป็นความเมตตาให้ของดีกันเลยทีเดียว

เคยได้กราบเรียนถามหลวงพ่อ หลวงปู่ หลายๆ รูป ว่า ชานหมากดีอย่างไร   

ท่านก็ตอบยิ้มๆ  ว่า หมาก กินแล้วมันติด   เคี้ยวเพลิน   เมตตาดีนัก ..



บางเกจิอาจารย์เมตตาเล่าให้ฟังว่า ชานหมากดีทางเหนียว เขี้ยวงาไม่ได้กิน   
แล้วแต่ว่าหลวงพ่อ หลวงปู่รูปนั้นๆ ท่านจะเก่งหรือมีวิชาทางไหน  ใช้ได้ทุกทาง  แต่ถ้าจะเด่นก็เมตตามหานิยม
สำหรับชานหมาก ของพระคณาจารย์ที่นิยมแจกให้ ชานหมากกับศิษย์  ที่มีชื่อเสียง ก็หลายรูป หลายสำนัก

อาทิ  หลวงพ่อทบ วัดชนแดน  ชานหมากท่าน ดีทางแคล้วคลาด ปลอดภัย
หลวงพ่อเกตุ วัดเกาะหลัก  เป็นเมตตา ด้วย มหาอุตม์ด้วย
ชานหมากหลวงปู่สี วัดเขาถ้ำบุนนาค   หลวงปู่เมี้ยน วัดโพธิ์กบเจา หลวงพ่อพูน วัดบ้านแพน

และรู้จักกันดี ก็คือ ชานหมาก ของหลวงปู่ทิม วัดพระขาว

เคล็ดลับความเป็นเมตตาของชานหมากทั้งหมดนั้น
คือ  หลวงพ่อเมตตาเสกให้  แล้วเคี้ยวเสกอีกที ก่อนจะคายมาให้ไว้บูชา
และถ้าจะให้ขลังชนิด พูดแล้วคนหลง คนรัก ก็มีเคล็ดการหาหมาพลู มาให้ถวายท่านอีกเช่นกัน
อย่างหลวงปู่อั้น วัดโรงโค เอง ท่านก็มีของดีเกี่ยวกับใบไม้หรือ หมากพลู ด้วยเช่นกัน
ส่วนวิธีหาหมากพลูให้เป็นของดีทางเมตตานั้น  เป็นสิ่งที่แต่ละท่านที่ทราบไม่ค่อยจะบอกกล่าวกันแพร่หลาย
แต่ที่เห็นๆ มา คือ  สั่งได้ ตามปากจริงๆ ครับ

ประสบการณ์แบบนี้ คนมี คนใช้เป็น จะทราบกันดี     นำมาบอกเล่าเป็นของฝากกันครับพี่น้อง

ใครมีประสบการณ์เรื่องชานหมาก เรียนเชิญมาบอกเล่า แบ่งปันกันนะครับ

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่าน ครับผม

ธงจระเข้ ..สัญลักษณ์ของการทอดกฐิน
      
            ระยะนี้ พี่น้อง หลายๆ ท่านคงได้ร่วมทอดกฐิน หรืออนุโมทนาบุญกฐินกันทั่วหน้า  ในการทอดกฐินแทบทุกวัด

โดยเฉพาะที่เป็นวัดราษฎร์   เครื่องกฐินและบริวารกฐิน มีมากมายหลากหลาย

แต่ที่เห็นจะขาดไม่ได้ คงเป็น  ผ้าห่มพระประธาน เทียนปาฎิโมกข์ และ ธงจระเข้-นางมัจฉา

โดยธรรมเนียมแล้วถ้าวัดไหน ขึ้นธงจระเข้ไว้ที่หน้าวัด ก็เป็นที่รู้กันว่า วัดนั้นได้มีการทอดกฐินแล้ว

สำหรับประวัติความเป็นมาของ ธงจระเข้ ก็มีตำนานความเป็นมาที่หลายๆ ท่าน คงพอจะทราบกันดี

ซึ่งก็แฝงไปด้วยแง่คิด คำสอนทางธรรมะ อย่างดีทีเดียว


ที่มาประการแรก เป็นเรื่องของการอาศัยดวงดาวในการเดินทางไปทอดกฐิน  นั้นก็คือว่า

สมัย โบราณ การเดินทางต้องอาศัย การดูทิศทางจากดวงดาว เช่น ในการ เคลื่อนขบวนทัพ ในตอนจวนสว่าง

ต้องอาศัยดาวจระเข้ ซึ่งขึ้นในช่วงนั้นพอดี

การ ทอดกฐินสมัยโบราณ เป็นงานใหญ่ มีภาระต้องจัดทำมาก บางที่ต้องไปทอด ณ วัดซึ่งอยู่ไกลบ้าน

ก็ต้อง อาศัยดูทิศทาง จากดาวจระเข้ ซึ่งพอขึ้นก็เริ่มเคลื่อนขบวนกฐิน จะได้ไปสว่างที่วัดพอดี  


ส่วน อีกตำนานหนึ่งนั้น มีนิทานโบราณว่า เศรษฐีผู้หนึ่งเป็นคนขี้เหนียว ไม่เคยคิดทำบุญสร้างกุศล

นำสมบัติ ไปฝังไว้ที่ท่าน้ำหน้าบ้าน ครั้นตายลงจึงไปเกิดเป็นจระเข้เฝ้าสมบัติของตน ได้รับความทุกขเวทนา

จึงไปเข้าฝัน ภรรยาให้มาขุดสมบัติ ไปทำบุญกุศล ภรรยาจึงจัดให้มีการทอดกฐินขึ้น

จระเข้เศรษฐีนั้นก็บังเกิดความยินดี ว่ายน้ำตามขบวนเรือแห่องค์กฐินไป

แต่ยังไม่ทันถึงวัดก็หมดแรง ไปต่อไม่ไหว จึงบอกภรรยาให้วาดรูปจระเข้ ใส่ในธงไปแทน



"คติความเชื่อเรื่องนี้ ถือว่า ตรงกับเรื่องบาปบุญทางพุทธศาสนา เตือนสติให้คนรู้จักเสียสละ ทำบุญบ้าง
เมื่อ ตายแล้ว หากยังหวงสมบัติอยู่ ก็จะเกิดเป็นสัตว์ มาเฝ้าสมบัติ
ตรงกับหลักธรรมที่ว่า

ตายด้วยความโลภ จะเกิดเป็นเปรต

ตายด้วยความโกรธจะตกนรก

ตายด้วยความหวง จะเกิดเป็นสัตว์เดรัชฉาน"

ที่มาของธงจระเข้ ก็มีมาประมาณนี้ละครับ

 

เหตุผลความเชื่อ เรื่องธงจระเข้เป็นของดี หรือเป็นเครื่องรางทางค้าขาย  
ก็มีอิทธิพลความเชื่อว่า

การทอดกฐินเป็นของบริสุทธิ์  พระหรือวัดจะไปขอ ให้ใครมาทอดไม่ได้

ต้องมาเองด้วยความศรัทธาและบริสุทธิ์

และเวลามาก็มากันไม่ใช้น้อยๆ เรือนร้อย เรือนพัน คน อีกทั้งยังได้เงินเข้าวัดเป็นจำนวน แสน  จำนวนล้าน

หลายคนจึงเชื่อว่า ธงจระเข้ จะดึงดูดคนเข้าร้าน ทำมาค้าขายแบบซื้อง่าย ขายคล่อง มากันทั่วทุกทิศ

และจระเข้ในธง ก็หมายถึงเศรษฐีที่มีร่ำรวย จนขนาดต้องเอาทรัพย์สมบัติไปฝังไว้เลยทีเดียว

จะเรียกว่า ธงเศรษฐีก็ได้

ในแง่คิดที่เป็นคติสอนใจ ก็คงประมาณว่า รวยแล้วอย่างเหนียว  เดี๋ยวจะไปเกิดเป็นจระเข้

ถ้าจะเป็นเศรษฐี ก็ให้เป็นเศรษฐีใจบุญ  รู้จักแบ่งปันให้ผู้อื่นและส่วนรวมบ้าง ตามสมควร

ธงจระเข้จึงเป็นมากกว่าเครื่องรางที่จะดลบัลดาลให้แค่รวย  

แต่รวยอย่างมีคุณค่าและน่ารัก ด้วยละครับ











อ้างอิงข้อมูลจาก หนังสือ ๑๐๘ ซองคำถาม / สำนักพิมพ์สารคดี”

    ไหนๆ ก็คุยเรื่องบริขารของพระท่าน ไปบ้างแล้ว  มาถึงตอนนี้ มาคุยกับเรื่องเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย กันบ้าง

    เรื่องแรก  คาถาลุยแหลก


   ได้รับคาถามาจากหลวงปู่รูปหนึ่ง ท่านให้เรียนคาถาไว้ป้องกันตัว  เป็นคาถา สู้และถอย

   คาถาสั้นมากครับ 

  ถ้าสู้ ให้ว่า  "เทวะ"


 ถ้าถอยให้ว่า "ยาวะ"

 คำว่า ยาวะเทวะ  นี้ ก็มาจาก บทพิจารณาจีวรของพระนั้นเอง

 มีหลักอยู่ว่า พระท่านเวลาจะนุ่งห่มจีวรจะหยิบมาแล้วนุ่งห่มเลยไม่ได้ ต้องพิจารณาก่อน ด้วยบทพิจารณาจีวร ที่ว่า

ปะฎิสังขา โยนิโส จีวะรัง ปะฎิเสวามิ
        เราย่อมพิจารณาโดยแยบคายแล้วนุ่งห่มจีวร
ยาวะเทวะ สีตัสสะ ปะฎิฆาตายะ
        เพียงเพื่อบำบัดความหนาว
อุณหัสสะ ปะฎิฆาตายะ
        เพียงเพื่อบำบัดความร้อน
ฑังสะมะกะสะวาตาตะปะสิริง สะปะสัมผัสสานัง ปะฎิฆาตายะ
        เพียงเพื่อบำบัดสัมผัสอันเกิดจาก เหลือบ ยุง ลม แดด และสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย
ยาวะเทวะ หิริโกปินะปะฎิจฉาทะนัตถัง
        และเพียงเพื่อปกปิดอวัยวะอันทำให้เกิดความละอาย

คำว่า ยาวะเทวะ ก็มาจากบทง่ายๆ แค่นี้

เหตุผลคือ คำพ้องเสียงครับ คาถาหลายๆบท อาศัยเคล็ดของคำ และเสียงที่เปล่งออกมา

เท = ใส่ เติม บวกเข้าไป  เทวะ คือ ลุย  ใส่ บวก เหนี่ยว

ยาวะ  ยา = อย่า, ไม่   คือ ไม่โดน, แคล้วคลาด ,หยุด, นะจังงัง


คาถานี้ ผมขอเพราะเห็น ผลงานของรุ่นพี่ๆ ในละแวกวัดที่ผมแวะเข้าไปกราบหลวงพ่อ

 ใช้กันทั้งรุกและรับได้ผล น่าชื่นใจ

แต่พี่ท่านทั้งหลายคงไม่ทราบความหมาย  ต่างท่องกันด้วยศรัทธาเชื่อมั่น จนเกินปาฎิหาริย์

เรื่องทั้งหมด มันก็เป็นจังซี่ ละ พี่น้อง   


เรื่องที่สอง คาถาผีกลัว คาถามัดผี

หลวงพ่อเคยเล่าให้ฟังว่า  เวลามีพระใหม่มาบวช หลายรูปกลัวผี   ท่านก็เลยให้คาถากันผี มัดผี ไป ว่า

อิมัสมิงอาวาเส  อิมัง เตมาสัง วัสสัง อุเปมิฯ

รับรองผีกลัว

เคล็ดของคาถานี้คือ อิ- มัด -สะ -หมิง ...ฯ  มีคำว่า มัส หรือ มัด   ผีกลัวไม่อยากถูกมัด ถูกจับ เลยไม่เข้ามาใกล้

พระใหม่ใสแบ๊ว ก็ท่องกันไปกันผี  หารู้ไม่ว่า คือ คำอธิษฐานพรรษา ที่แปลว่า "ข้าพเจ้าเข้าอยู่จำพรรษาตลอด ๓ เดือนในวัดนี้"

เกี่ยวอะไรกับผีด้วยเนี๊ย


เรื่องมันก็เป็นจั้งซี่ ละพี่้น้อง 

ในบรรดาบริขารของพระที่ ลูกศิษย์ลูกหาอยากได้ไว้ครอบครองบูชาอีกอย่างหนึ่ง ก็คือ จีวร

ยิ่งเป็นจีวรที่ใช้จนเก่าซีด ยิ่งเป็นที่หมายปองของบรรดาลูกศิษย์ที่เคารพนับถือ

ถ้าถามว่า จีวร มีดีอย่างไร หรือมีความหมายอย่างไร ถึงอยากได้มาบูชากัน

มองกันแบบผิวเผิน หรือพื้นๆ ก็พอจะมองเห็นกันว่า

เพราะจีวรเป็นเสมือนตัวแทนของหลวงพ่อรูปนั้นๆ

จีวรเป็นธงชัยของเหล่าพระอรหันต์

เป็นเครื่องหมายของผู้ไม่มีเวร ไม่มีภัย ไม่เบียดเบียนผู้ใด





แต่ถ้าเรามองให้ลึกลงไปอีกขั้น ก็จะเห็นคุณค่าและความหมายที่ซ่อนอยู่อีกมากมายครับ  นันก็คือ

จีวรของพระนั้นเป็นของที่บริสุทธิ์ จะไปเลียบเคียง ขอหรือบอกให้เขาซื้อมาให้ย่อมไม่ได้

ถ้าไปทำแบบนั้นก็ผิดวินัยอีก

จะต้องมีผู้ศรัทธาถวายมาให้เอง หรือพระท่านไปชักบังสุกุลมาจากป่าหรือซากศพ(ในปัจจุบัน คือ ชักบังสุกุลในงานศพ)

พอมีผู้ถวายแล้วขณะรับก็ต้องภาวนา บริกรรม บทพิจารณา ธาตุปฎิกูล

ไ้ด้มาแล้วก็ต้องมา ภวานาอธิษฐานไว้ใช้ จะใช้ก็ต้องภาวนากำหนดจุดพิืนทุทำให้ของมีตำหนิก่อน

เวลาจะห่มแต่ละครั้งก็ต้องพิจารณาภาวนา อีกขั้น ด้วยบทที่มีความหมายลึกซึ้งว่า

ปะฎิสังขา โยนิโส จีวะรัง ปะฎิเสวามิ
        เราย่อมพิจารณาโดยแยบคายแล้วนุ่งห่มจีวร
ยาวะเทวะ สีตัสสะ ปะฎิฆาตายะ
        เพียงเพื่อบำบัดความหนาว
อุณหัสสะ ปะฎิฆาตายะ
        เพียงเพื่อบำบัดความร้อน
ฑังสะมะกะสะวาตาตะปะสิริง สะปะสัมผัสสานัง ปะฎิฆาตายะ
        เพียงเพื่อบำบัดสัมผัสอันเกิดจาก เหลือบ ยุง ลม แดด และสัตว์เลื้อยคลานทั้งหลาย
ยาวะเทวะ หิริโกปินะปะฎิจฉาทะนัตถัง
        และเพียงเพื่อปกปิดอวัยวะอันทำให้เกิดความละอาย

ทั้งนี้เพื่อฝึกสติและป้องกันไม่ให้ใช้จีวรด้วยความหลงมัวเมา

เรียกว่า จีวรหนึ่งผืนพระท่านภาวนากำกับไว้ตั้งแต่วินาที ที่ัรับมา และทุกวัน ทุกครั้งที่ท่านหยิบมาห่ม

และที่สำคัญที่สุด คือ ตรงนี้ครับ

ผ้าทั้ง ๓ ผืนของพระท่าน คือ สังฆาฎิ (ผ้าพาดบ่า) จีวร (ผ้าห่มคลุมกาย) สบง (ผ้านุ่ง)

เวลาที่ท่านจะห่มหรือจะถอด โดยเฉพาะผ้าครองหรือผ้าผืนหลักที่ต้องครองทุกเช้า  พระทุกรูปต้องภาวนาคาถาต่อไปนี้

ห่มหรือถอดสังฆาฎิ ครอง  ภาวนาว่า "สัง วิ ธา ปุ กะ ยะ ปะฯ" (หัวใจพระอภิธรรม)

ห่มหรือถอดจีวรครอง ภาวนาว่า "ฑี มะ สัง อัง ขุฯ" (หัวใจพระสูตร)

ห่มหรือถอดสบงครองภาวนาว่า " อา ปา มะ จุ ปะฯ" (หัวใจพระวินัย)

ซึ่งทั้ง ๓ บท รวมแล้วก็คือ พระไตรปิฎก นั้นเอง

คาถาหัวใจพระอภิธรรม พระสูตร และพระวินัยนั้น ก็มีอยู่ในคำบูชารอยสักของวัดบางพระ ที่พิมพ์แจก แผ่นสีชมพู (สีขาวในปัจจุบัน)

ซึ่งถือกันว่า เป็นคาถาที่มีอุปเทห์ สรรพคุณ ครบทุกด้านอย่างมากมายทีเดียว

ดังนั้นจีวรที่พระท่านห่ม ท่านใช้ทุกผืน จึงบรรจุพลังของคาถาหัวใจทั้ง ๓ นี้ไว้เต็มเปี่ยม

เคยได้กราบเรียนถามหลวงพ่อที่มีอายุพรรษามากๆ หลายรูป

ท่านบอกว่า ต้องภาวนาทุกครั้งละ ทั้งพระใหม่พระเก่า เพราะเป็นกิจวัตรของพระ

ด้วยเหตุนี้ ผ้าจีวรของพระนั้น คนไทยเราจึงเชื่อมั่นว่า เป็นของดี ของขลัง

เพราะผ่านการอธิษฐานจิตทุกวัน ๆ กว่าจะเปลี่ยนจีวรกันที อธิษฐานไปนับครั้งไม่ถ้วน

ยิ่งเป็นจีวรเก่าคร่ำคร่า ยิ่งเป็นที่แสวงหากันมากมาย

ปัจจุบันเราจึงเห็นว่า จีวรของหลวงพ่อหลายๆ รูป ถูกนำมาตัดเป็นชิ้นเล็กๆ และบรรจุไว้ด้านหลังพระเครื่อง กันหลายสำนัก

ผ้าจีวร จึงเป็นของดี ของบริสุทธิ์ที่พระท่านเสกเป่าด้วยจิตบริสุทธิ์ ทำถวายพระวินัยและพระพุทธเจ้าโดยแท้

จึงไม่น่าแปลกใจที่ หลายคนชอบที่บูชาจีวรหรือพระเครื่องที่บรรจุจีวรไว้ติดตัวเพื่อความเป็นสิริมงคลแก่ชีวิต สืบไป

ปรอทกรอ

จริงๆแล้วเป็นของดีที่วัดหนึ่งวัดจะมีอยู่ลูกเดียวคือฝังไว้ที่ใต้ฐานพระอุโบสถ ขนาดมีหลายขนาดครับ

วัตถุประสงค์ก็เพื่อป้องกันสิ่งชั่วร้ายและสิ่งอัปมงคลทั้งปวงที่เข้ามารวมทั้งโจรผู้ร้ายเมื่อเขามาปรอทก็จะส่งเสียงดัง

ภายในลูกปรอทกรอนั้นว่ากันว่าเป็นของวิเศษกายสิทธิ์จำพวกเหล็กไหล หรือเรียกปรอท

ที่พระอาจารย์ผู้เรืองวิทยาคมได้เอามาใส่ไว้โดยนำเอามาหุงและหล่อเป็นลูกปรอทกายสิทธิ์

เวลาเขย่าจะคล้ายมีกริ่งอยู่ข้างในปรอทกรอเท่าที่พบก็จะอยู่ตามวัดเก่า ที่เขาไปบูรณะหรือเป็นของตกทอดมาจากบรรพบุรุษ


บางลูกแม้เพียงจับปรอทภายในก็วิ่งเองได้ เสียงดัง กรอดดดด...กรอดดดด...เพียงแค่สัมผัสโดนนิดเดียว

น่าทึ่งมากๆครับ คนโบราณท่านสร้างได้อย่างไร?..

ต่อมาพระอาจารย์จึงได้นำมาสร้างเป็นเครื่องรางเรียกว่า ปรอทกรอเมื่อมีภัยมาถึงจะส่งเสียงเตือน ให้รู้ล่วงหน้า

เลยมาให้กันดูเล่าสู่กันฟังตามประสา ผู้นิยมเครื่องราง เพื่อสืบสานประวัติเครืองรางบางอย่าง

ก่อนที่อนาคตจะเหลือแค่เรื่องเล่าที่ขาดการประติดประต่อครับ

...........................

เคยมีคนผ่าดูข้างในปรากฎว่ามีความซับซ้อนมากคล้ายหวี ที่ใช้หวีผม สับเข้าหากันเวลาเขย่า

และมีลูกกลมๆเป็นของวิเศษอยู่ภายใน ประเภทเหล็กไหล 

คนสมัยก่อนว่ากันว่าปรอทกรอจะนำความร่มเย็นเป็นสุขมาให้ และป้องกันสิ่งอัปมงคลทั้งปวง เตือนเมื่อมีภัย

เรื่องความหายาก วัดในสมัยก่อนจะมีฝังไว้ที่ใต้อุโบสถทุกวัดแต่หนึ่งวัด มีลูกเดียวครับ

ที่นิยมกันที่สุดก็คือเนื้อสำริด

ปรอทกรอเป็นยุทโธปกรณ์ใช้ในการทำสงครามสมัยโบราณ สร้างไว้ให้สำหรับผู้นำทัพระดับนายกอง หรือหัวหมู่

เวลานอนจะเอาปรอทกรอวางไว้บนดินแล้วนอนเอาหูแนบปรอทกรอไว้

ข้าศึกขี่ม้าหรือช้างเข้ามาใกล้ ปรอทกรอจะสั่นได้ยินเสียง จะได้รู้ตัวก่อน....


บทความนี้ คัดลอกมาจาก http://www.watthummuangna.com/board/showthread.php?p=253010

ขอขอบคุณเจ้าของบทความมา ณ ที่นี้

"หวายลูกนิมิต" ถือว่าเป็นอีกหนึ่งวัตถุมงคล ที่เป็นของดีพุทธคุณสูง และราคาถูก

วัดไหนก็ได้ มีความศักดิ์สิทธิ์เชื่อว่าเหมือนกันหมด ทั้งนี้วัดส่วนใหญ่จะตัดแจกฟรี สำหรับผู้ไปร่วมบุญวันสุดท้ายของงาน

ด้วยคุณสมบัติที่มี ความเหนียวและความคงทนของหวาย

ดังนั้นพระเกจิอาจารย์ทั้งยุคเก่า แม้กระทั่งยุคใหม่หลายๆ ท่าน ก็นิยมนำมาสร้างเครื่องรางของขลัง ปลุกเสก

เพื่อให้ ลูกศิษย์ลูกหา นำไปใช้ติดตัวเพื่อเป็นสิริมงคลกัน

ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน มีคติความเชื่อว่า หวายที่ได้โอบอุ้มลูกนิมิตไว้ จึงถือว่าหวายมีความศักดิ์สิทธิ์

เทียบเคียงเดียวกันกับลูกนิมิตด้วย ถึงแม้จะไม่มีพระเกจิอาจารย์ดังๆ มาปลุกเสกโดยตรง

แต่เชื่อว่า จิตภาวนาอธิษฐานจากผู้คนทั่วๆ ไป นับหมื่นนับแสนคน ที่มาร่วมกันปิดทองกับลูกนิมิตนั้น ได้แผ่จิตที่เป็นเมตตา

ภาวนาแต่สิ่งที่ดีๆ เพื่อเป็นสิริมงคลทั้งนั้น

ด้วยเหตุนี้เอง หวายลูกนิมิต ของวัดวัดหนึ่งจะมีรุ่นเดียว

ไม่เหมือนวัตถุมงคลชนิดอื่นๆ ที่ออกกันมามาก ชนิดที่เรียกว่า นับจำนวนไม่ถ้วนเลยทีเดียว

คัดลอกบทความของ  ไตรเทพ ไกรงู

ที่มา : หนังสือพิมพ์คมชัดลึก

จะว่าไปแล้ว บอร์ดวัดบางพระเรา มีศิษย์พี่ ศิษย์น้่อง หลากหลายวัย หลายรุ่น

มีไม่น้อยที่เป็นวันหนุ่มรุ่นกระทง  หรือวัยฉกรรจ์ (ฉะ-กัน )  ทั้งชายและหญิง

หลายคนคงเคยโดนทักหรือเกิดอาการจิตตก เวลาที่ จังหวะชีวิตเวียนมาตอนอายุ ๒๕  หรือที่เรียกกันว่า วัยเบญจเพศ

ว่ากันตามหลักภาษาบาลีกันแล้ว คำที่ถูก คงต้องใช้คำว่า "เบญจเพส"

เพราะำคำนี้แผลงจากคำบาลีที่ว่า "ปัญจวีส"   ปัญจะ แปลว่า ๕  วีสติ แปลว่า ๒๐  

ปัญจวีส คือ ๒๕  แผลงมาเป็น เบญจเพส  ตรงความหมาย คือ วัย ๒๕ หรือ อายุ ๒๕

แต่ถ้าเขียนว่า เบญจเพศ  ก็จะแปลได้ว่า เพศที่๕   แปลแบบนี้น่าปวดหัวนะครับ  

เพราะแค่ทุกวันนี้มีเพศที่ ๓  ก็มึนกันจะแย่อยู่แล้ว  และเพศที่ ๕ จะไปไกลถึงไหนกันเชียว




จริงๆ ความเชื่อเรื่องเบญจเพศ ได้รับอิทธิพลมาจากศาสนาพราหมณ์ เหมือนเช่นหลายหลากความเชื่อของไทยมีได้มาจากพราหมณ์
ศาสนาพราหมณ์นั้นเขาจะแบ่งช่วงชีวิตของคนเราเป็นวัยต่างๆ คือ

๑-๘ ปี นับเป็นกุมาร

๙–๑๖ นับเป็นทารกวัย (วัยรุ่น)

๑๗–๒๕ นับเป็นมาณพ (วัยหนุ่ม)

ชายใดใช้ชีวิตมาถึงปีที่ ๒๕ ตามภาษาของคัมภีร์พฤติศาสตร์เรียก ‘ต้องเบญจเพส’
หมายถึงการเข้าถึงฝ่ายโชคและเคราะห์อันแรงกล้า ส่วนจะเป็นโชคหรือเป็นเคราะห์ก็ต้องดูว่าลงล็อกใดใน
‘เพส ๕’ อันได้แก่เทวะ มนุษย์ เดรัจฉาน เปรต อสุรกาย

หากดวงตกเทวะก็ได้ลาภยศ

หากดวงตกมนุษย์ก็ปานกลางไม่ดีไม่ร้าย

หากดวงตกเดรัจฉานก็ป่วยหนัก

หากดวงตกเปรตก็ถึงตาย

หากดวงตกอสุรกายก็อาจพิกลพิการ เป็นต้น

ดูจากตรงนี้ใช่แปลว่า ๒๕ หมายถึงซวยหนัก แต่อาจเป็นเฮงระเบิดก็ได้  ทว่าพูดกันทีไร ก็จะว่าเบญจเพสคือปีซวยท่าเดียว

สรุปคือเบญจเพสเป็นเรื่องเกี่ยวกับการทำนายทายทัก ปีที่ ๒๕ เป็นปีแรงได้ทั้งด้านบวกหรือด้านลบ  ก็ได้



ว่าตามหลักกรรมวิบาก ความจริงก็คือทุกปีคนเราก็มีเรื่องดีและไม่ดีได้ตลอดอยู่แล้ว

แล้วแต่ว่าใครทำมาอย่างไร อดีตกรรมวางแผนให้เราได้รับผลตามล็อกเวลาไว้เฉพาะตน

นั่นหมายความว่ามนุษย์ทุกคนมีสิทธิ์ได้ลาภทุกปี แล้วก็สุ่มเสี่ยงกับการตายได้ไม่เว้นวัน

นับแต่จันทร์ถึงอาทิตย์ ใครหยุดราชการ มัจจุราชท่านไม่หยุดด้วย

ใครเชื่อว่ามีสิทธิ์ตายเฉพาะเบญจเพส มัจจุราชท่านไม่เชื่อด้วย
 
เบญจเพสเป็นเพียงการช่วยกันลือ ไม่มีที่มาที่ไปแบบพุทธเอาเลย

สิ่งที่คุณควรพะวงไม่ใช่ปีเบญจเพสควรสะเดาะเคราะห์อย่างไร

แต่ควรสำรวจตรวจตราดีๆว่าทุกวันนี้ใช้ชีวิตบนวิถีบุญน้อยไปหรือเปล่าต่างหาก

ถ้าทำความดี ทำบุญทุกวัน  ถึงจะต้องตาย ก็ไม่มีอะไรให้เสียใจครับ เพราะทำชีวิตให้มีที่สุดแล้ว

แล้วถ้าเกิดไม่ตาย ความดีที่ทำก็หนุนนำให้เรา สุขใจ เพราะใจสุข ทำงานทำการอะไร ก็แฮปปี้ แน่นอนครับ



อ้างอิงข้อมูลจาก http://board.palungjit.com/showthread.php?p=962591

โดยทั่วไปเราเข้าใจกันดีอยู่แล้วว่า ลักษณะการต้องธรณีสาร คือ การประสบพบเจอสิ่งที่ผิดธรรมชาติ

หรือกริยา อาการที่คนโบราณเขาไม่ทำกัน เอาว่า แปลกๆ ละกันครับ


แต่อีกนัยหนึ่งซึ่งเป็นเหตุเป็นผล ในทางความเชื่อ และน่าสนใจอยู่มากทีเดียว นั้นก็คือ



ลักษณะต้องธรณีสาร 

หมายถึง การไปทำผิดข้อห้ามอย่างใดอย่างหนึ่ง โดยเฉพาะเกี่ยวกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ครูบาอาจารย์ฯลฯ

และมักจะเกิดกับคนที่มีอาชีพเกี่ยวข้องกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ สิ่งลี้ลับต่างๆ

ได้แก่ อาชีพหมอดู  โหร นักพยากรณ์สาขาต่างๆ เจ้าพิธี  หมอขวัญ หมอไสยศาสตร์ หมอยาแผนโบราณ ฯลฯ

รวมทั้งพวกที่เรียนดนตรีและนาฏศิลป




เมื่อทำผิดข้อห้ามหรือละเมิดครูบาอาจารย์ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ จะโดยตั้งใจหรือรู้เท่าไม่ถึงการณ์ก็ตาม

กับคนที่ทำอาชีพเหล่านี้ ถือว่า เป็นเรื่องที่อ้างว่าไม่รู้ไม่ได้ แก้ตัวไม่ได้ เพราะโดยอาชีพ ต้องรู้






ดังนั้น ก็จะเกิดอาถรรพณ์ หรืออำนาจลี้ลับอย่างใดอย่างหนึ่ง ซึ่งโบราณเรียกว่า "แรงครู"

กระทำให้มีอันเป็นไป อย่างหนักที่สุดคือเป็นบ้าเสียสติ หรือประสบอุบัติเหตุ ไฟไหม้บ้านสิ้นเนื้อประดาตัว หรือตาย

หรือสูญเสียของรัก คนรัก อย่างเบาคือ ติดคุกติดตะราง ต้องคดีความ มีเรื่องอื้อฉาว

ทำการใดก็ไม่สำเร็จ ไม่มีความเจริญก้าวหน้าในชีวิต  หวังอะไรก็ผิดหวัง ทำดีก็ไม่มีใครเห็นความดี

ชีวิตตกต่ำลงเรื่อยๆ ไม่ว่าจะพยายามทำดีหรือทำงานสุจริตหรือแม้แต่ทำบุญมากแค่ไหนก็ไม่ช่วยให้ชีวิตดีขึ้น

จนแม้แต่จะทำบุญก็ยังถูกหลอกให้ไปทำบุญแบบจอมปลอม หรือมีอุปสรรคขัดขวางในการทำบุญ

นี่แหละค่ะคือการต้องธรณีสาร 



ส่วนเมื่อรู้ว่าต้องธรณีสารแล้ว แก้ไขยังไง ก็ต้องหาให้ได้ก่อนค่ะ ว่าต้องธรณีสารเพราะอะไร

๑) ถ้าต้องธรณีสารเพราะการวิสาสะกับคนที่ต้องธรณีสาร ไปหาน้ำมนต์ 

มาจากวัดต่างๆ มาผสมน้ำดื่ม  และอาบ+สระผมต่อเนื่อง ๗ วันก็หาย

๒) ถ้าต้องธรณีสารเพราะผิดครู ก็ต้องไปหาเครื่องขอสมาลาโทษมาทำพิธีขอขมาครู แล้วทำแบบข้อ ๑)

๓) ถ้าไม่รู้ว่าต้องธรณีสารเพราะอะไรจริงๆ ให้ตั้งพิธีขอขมาครูไว้ก่อน

แล้วไปขอให้พระเกจิอาจารย์ที่รู้จักกันทำน้ำมนต์ธรณีสารอาบให้ ๓ วัน ๗ วัน ๙ วันก็แล้วแต่สายวิชาของพระท่าน



ข้อมูลข้างต้นเป็นข้อมูลที่คงต้องใช้วิจารณญานกลั่นกรองกัน ก่อนจะนำไปปฎิบัติ

และเห็นว่า ศิษย์มีครูอย่างพวกเราทั้งหลาย ก็มีข้อห้ามเช่นกัน  ไม่ผิดได้เป็นดีครับ 


ขอบคุณบทความของครูดาว  โพสต์โดย คุณบุษกรจันทร์  ในพันทิพ ครับผม

ที่มา ครับ ..http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2009/04/Y7802640/Y7802640.html

หายจากบอร์ดไปหลายวันนะครับ    หุหุ..


คิดถึงพี่้น้องทุกคนครับผม (ปากหวาน..ซะหน่อย)

วันนี้ขอนำเรื่องราวของพระพุทธรุปปางหนึ่งมาคุยกันให้อ่านเพลินๆ ครับ  

ก็เป็นเรื่องราวของพระพุทธรูปปางป่าเลไลย์ ซึ่งเป็นพระประจำวันของคนที่เกิดวันพุธกลางคืน หรือ วันราหู ก็เรียกกันครับ
(ตั้งแต่พระอาทิตย์ตกดินจนถึงเช้าตรู่วันพฤหัสบดี)

พระพุทธรูปปางนี้มีำพระพุทธลักษณะเป็นพระพุทธรูปในอิริยาบถประทับนั่งบัลลังก์
หย่อนพระบาททั้งสองทอดลงมาเหยียบบนพื้น
พระพาหา(แขน)ทั้งสองวางบนพระเพลา(เข่า) หงายพระหัตถ์ขวา
เป็นกิริยารับหม้อน้ำจากพญาช้างปาลิไลยกะ ซึ่งเป็นช้างอยู่ในป่า หลีกหนีจากโขลง มาคอยปรนนิบัติพระพุทธองค์
พระหัตถ์ซ้ายคว่ำลง แสดงกิริยาไม่รับรวงผึ้งจากลิง เนื่องจากรวงผึ้งมีแมลงผึ้งอยู่
ลิงต้องกลับไปเอาแมลงผึ้ง และตัวลูกอ่อนออกหมดก่อน แล้วนำไปถวายใหม่ พระองค์จึงทรงรับประเคน


ประเด็นที่น่าสนใจ ก็คือ พระพุทธรูปปางนี้มีมูลเหตุมาจากการที่พระพุทธเจ้าเสด็จไปประทับในป่าป่ารักขิตวัน
ในละแวะบ้านปาริเลยยกะ (อ่านว่า ปา-ลิ-ไล-ยะ-กะ = ป่าเลไลย์)

มีคำถามว่าทำไม พระพุทธองค์ต้องเสด็จไปทรงประทับในป่า ให้ช้างกับลิงคอยอุปฐากดูแล แทนที่จะเป็นพระภิกษุสาวก
คำตอบก็คือ พระพุทธองค์ทรงหลีกเร้นมาเพราะพระทะเลาะกัน ทรงห้ามแล้วก็ไม่ฟัง จนพระองค์เองต้องทรงหลีกมาอยู่ในป่า


ณ จุดนี้ ทำให้มองเห็นว่า การที่ทะเลาะวิวาทกัน อารมณ์ฟุ่งผล่าน ขนาดที่เรียกว่า พระพุทธเจ้าทรงปรามก็ยังไม่ฟัง

หน้ามืดตาัมัว สุดพลัง.....  จริงๆ ครับ


เรื่องราวความเป็นมา ค่อนข้างจะยาวมาก ซึ่งปกติคนเล่นบอร์ดจะไม่ชอบอ่านอะไรยาวๆ
เพราะถ้าอยากข้อความหรือข้อมูลที่ยาวๆ คงไม่เล่นบอร์ด เอาเวลาไปนั่งอ่านวิกิพิเดีย มันส์กว่าเยอะ  

เรื่องราวแบบย่อๆ พอจะเอามาเล่าแบบภาษาที่อ่านง่ายๆ ก็คือว่า

เรื่องเกิดเพราะ พระนักเทศน์กับพระนักปกครองทะเลาะกัน แล้วก็ทะเลาะกันด้วยเรื่อง ขันในห้องน้ำ  แค่นั้นเอง
ต้องอธิบายเล็กน้อยนะครับว่า วินัยของพระที่มาในปกรณ์ นอกพระปาฎิโมกข์ มีกำหนดไว้ว่า
เมื่อใช้น้ำเวลาเข้าห้องน้ำแล้ว ต้องคว่ำภาชนะหรือขันไว้ที่ขอบอ่าง ห้ามลอยขันไว้ในอ่างน้ำ
ดังนั้นถ้าเราไปวัดและลองสังเกตกันดู ห้องน้ำ ห้องไหนที่ขันลอยในอ่างแสดงว่าห้องน้ำคน
ถ้าห้องน้ำไหนเข้าไปแล้ว เห็นขันวางบนขอบอ่างโดยคว่ำไว้อย่างเรียบร้อย นั้นคือ ห้องน้ำพระ
เพราะพระทำอะไรต้องมีสติควบคุมตลอด เรียบร้อยตลอด  สาธุๆ
แต่เรื่องที่เกิดก็เพราะว่า พระนักเทศน์ซึ่งไม่เก่งเรื่องวินัย เข้าไปในห้องน้ำแล้ว เสร็จธุระแล้ว ไม่ได้คว่ำภาชนะไว้ที่ขอบอ่าง
เหลือน้ำไว้ในภาชนะ  พอพระนักปกครองหรือพระวินัย มาเห็นก็เลยกล่าวตามประสาพระเก่งวินัย
ประมาณว่า ท่านใช้ห้องน้ำแล้วเหลือน้ำไว้หรือ? พอพระนักเทศน์รับว่า ใช่ ตามนั้น..
พระวินัยก็แจ้งข้อหาทันที ว่าเป็ยอาบัติทุกกฎ(แปลว่า ทำชั่ว) เพราะเหลือน้ำไว้ในภาชนะ
พระนักเทศน์ก็บอกว่า ยอมรับเพราะตนไม่รู้
พระวินัยบอกว่า ถึงไม่รู้ก็เป็นอาบัติ
ถึงไม่รู้ก็เป็นอาบัติ" พระวินัยธรว่า
พระนักเทศน์หรือพระธรรมกถึกก็กล่าวว่า "ถ้าอย่างนั้นก็ขอปลง(แสดง)อาบัติละกัน
พระนักปกครองหรือพระวินัยธรก็บอกว่า "แต่ถ้าท่านไม่แกล้งทำ ท่านทำเพราะไม่มีสติ อาบัติก็ไม่มี"
พอพูดแบบนี้ พระนักเทศน์ก็จึุงไม่ปลงอาบัติ...........
ดูเหมือนเรื่องจะจบลงด้วยดี ใช่ไหมครับ..??

แต่จริงๆ เรื่องไม่จบ ซะแล้ว..

เพราะหลังจากนั้นพระวินัยหรือพระปกครองก็เที่ยวไปโพทนากับลูกศิษย์ของตนเองทำนองว่า
พระนักเทศน์ดีแต่เทศน์สอนคนอื่น เป็นอาบัติเองก็ยังไม่รู้ตัวเลย
เมื่อศิษย์ของพระวินัยธรเจอศิษย์ของพระพระนักเทศน์หรือธรรมกถึก ก็พูดใส่หูเป็นเชิงดูหมิ่นว่า
 "อุปัชฌาย์อาจารย์ของพวกท่านด้องอาบัติแล้วก็ไม่รู้"
เท่านี้ก็งานเข้าซิครับ  หมิ่นใครหมิ่นได้ มาหมิ่นครูบาอาจารย์ ต้องถามให้รู้เรื่อง
ลูกศิษย์ของพระันักเทศน์จึงเข้าไปถามพระอาจารย์ว่า จริงหรือไม่ ที่ ต้องอาบัติเรื่องภาชนะใส่น้ำ
พระนักเทศน์จึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ศิษย์ฟังแล้วกล่าวว่า
"พระวินัยธร ทีแรกพูดว่าไม่เป็นอาบัติ มาบัดนี้ ไฉนจึงพูดว่า เป็นอาบัติ พระวินัยธรพูดมุสา"
จากนั้นศิษย์พระนักเทศน์ เมื่อพบศิษย์ของพระวินัยธรก็พูดบ้างว่า "อุปัชฌาย์ของพวกท่านพูดมุสา"

เท่านั้นละครับ งานเข้ายาวเลย

ทั้งสองฝ่ายก็ทิ่มแทงกันด้วยหอก คือ คำพูดเสียดแทง กระทบกระแทกแดกกันกัน สุดพลัง ...

การทะเลาะกันของเหล่าพระนักเทศน์ซึ่งขอใช้คำว่า เก่งทฤษฎี กับพระนักปกครอง ซึ่งเน้นการปฎิบัติ ก็ขยายวงกว้างออกไป
ทะเลาะกันแรงขึ้นๆ ลามถึงชาวบ้านที่ชอบพระกลุ่มไหนก็เข้าข้างพระกลุ่มนั้น ทะเลาะกันไปจนถึงเทวดา ทีเดียว
จนกระทั้งพระพุทเจ้าต่้องเสด็จมาประทานพระโอวาท พระทั้งสองฝ่ายก็ไม่ฟัง

ทรงสั่งสอนและห้าม พระทั้งสองกลุ่มก็ไม่ยอมฟัง ตั้งหน้าตั้งตาจะทะเลาะกัน แบ่งสี แบ่งสาย กันชัดเจน
พระพุทธเจ้าทรงระอิดระอาต่อการทะเลาะของภิกษุเหล่านั้น
มีพระประสงค์จะเสด็จหลีกออกจากหมู่ อยู่โดดเดี่ยว  จึงเสด็จบิณฑบาตลำพังพระองค์เองแล้วหลีกเข้าป่าป่ารักขิตวัน
มีช้างกับลิงคอยดูแลอุปัฎฐากดูแล


ที่นี้ทางพระที่ทะเลาะกันไม่เลิก   จนชาวบ้าน ร้านตลาดเขาเบื่อหน่าย จึุงไม่ใส่บาตรให้ฉัน ไม่ยกมือไหว้ หมดศรัทธา
พอเจอแบบนี้ พระทั้งสองกลุ่มก็เริ่มสำนึกตนได้ว่า

เรามาทะเลาะกันจนคนเขาเบื่อจะแย่แล้วทำไมกัน?

ภายหลังจึงได้ไปขอขมาพระพุทธเจ้า และพระพุทธองค์ทรงอดโทษให้(ยกโทษ)

เรื่องการทะเลาะกันนั้น ท่านกล่าวไว้ว่า เป็นเพราะ ๒ สาเหตุ

๑.ผลประโยชน์ขัดกัน

๒.มีทิฎฐิมานะความคิดเห็นไม่ตรงกัน(หงส์กับผี ,ปืนกับสิงโตน้ำเงิน)  ถือตัวว่าเก่ง ว่าเก๋า หรือลืมตัวนั้นเอง



เรื่องราวของพระปางป่าเลไลย์มีรายละเอียดที่น่าสนใจและสนุกครับ

ผมเก็บมาเล่า คงมีผิดพลาดตกหล่นไปบ้าง อีกทั้งใช้ภาษาที่ไม่ใช่ภาษาดั้งเดิม ต้องขออภัย มา ณ ที่นี้

อยากจะฝากไว้ว่า "การทะเลาะกัน พระพุทธท่านยังหนี แล้วจะมีดีอะไรเหลือไว้คุ้มตัว"

ถ้าจะคุยกันก็คุยกันด้วยดี อย่าทิ่มแทงกันด้วยคำพูดเลยครับ  เรื่องแบบนี่้มีมาแต่โบราณแล้ว  

รัีกกันไว้ดีกว่า  จะได้น่ารักมากกว่าน่าเบื่อ ครับผม

สาธุๆ

(อ้างอิงข้อมูลจาก หนังสือ ทางแห่งความดี ของอาจารย์วิศิน อินทสระ)

[youtube=425,350]kTgzp_VLSak[/youtube]
ช้างป่า ไม่ใช่จะน่ารักหรือเชื่องแบบที่คิดกันนะครับ

ช้างป่าเป็นสัตว์หวงถิ่น ไม่ชอบผู้รุกรานหรือแขกแปลกหน้าเข้ามาในถิ่นที่หากินเท่าไรนัก

ผิดกับเสือ ซึ่งเป็นสัตว์สันโดษและทิ้งถิ่น

หากมันพบว่ามีสัตว์แปลกปลอมรุกล้ำถิ่นมันแล้ว เสือพร้อมจะทิ้งป่าเข้าสู่ป่าลึุกทันทีโดยไม่ลังเล

สำหรับช้างป่าแล้ว นักท่องไพรคงทราบกันดีกว่า อย่าได้ประจันหน้ากันเป็นดีที่สุด  โดยเฉพาะแม่แปรก ผู้คุมโขลง

ลักษณะนามของช้างป่า เรียกเป็นตัว ในขณะที่่ช้างบ้านเรียกเป็น เชือก

ตัวอย่างอันตรายของช้างป่า เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน

เมื่อพระธุดงค์พร้อมลูกศิษย์เดินป่าไปเผชิญหน้ากับเจ้างางอน

แต่ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ การถ่ายรูปและแสงแฟลช ทำให้เจ้างางอนตกใจและตรงเข้าทำร้ายพระธุดงค์ถึงมรณภาพ

และัเล่นงานลูกศิษย์จนเสียชีวิตเช่นกัน  

ซึ่งเรื่องราวที่เกิดขึ้นทางเจ้าหน้าที่พิทักษ์ป่า สัณนิฐานตามภาพที่ปรากฏในกล้องถ่ายรูปที่ตกอยู่ ในที่เกิดเหตุ

อย่าทำให้ช้างป่าตกใจดีที่สุดครับ  ถ้าต้องเดินป่า

ภาพจากหนังสือพระครับ ประมาณปีพ.ศ. ๒๕๓๗  ก็ประมาณ ๑๕ ปี มาแล้วครับ 

คิดว่าศิษย์พี่น้องวัดบางพระทุกท่าน คงจะจำพระอาจารย์ได้แน่นอนครับ



พระอาจารย์รูปด้านซ้ายคือ ท่านใดหรือครับ  ส่วนพระอาจารย์รูปขวาคิดว่า คือ พระอาจารย์ญาครับ



ความตั้งใจที่จะมอบของดีให้กับศิษย์เต็มเปี่ยมครับ



เห็นเพียงด้านหลังคงจำกันได้ดี นะครับ



ข่าวที่โด่งดัง รอดมาได้เพราะบารมีหลวงปู่ ครับ


ขอบคุณที่รับชมและแสดงความคิดเห็นครับ

มักจะมีคำถามว่า ทำไม แขวนพระดี สักมาดี ทำไมหนังไม่้ดี 

พี่น้องเรามักจะให้คำตอบว่า เพราะกรรมเก่า ...

ลองมาดูกันครับ ว่า บาดแผลหรืออุบัติเหตุ เกิดขึ้นมาจากกรรมอะไรบ้าง

-ฆ่ามด ฆ่าปลวก ฆ่าแมลงวัน

มีผลกรรมทำ มีฝุ่นผงเข้าหน้าเข้าตา ร่างกายกระทบผงพิษทำให้ระคายเคือง ผิวหนังเกิดผื่นคัน


- ฆ่า เป็ด ไก่ นก ปลา

มีผลกรรมทำให้ บาดเจ็บจากการถูกไม้ ถูกมีด ถูกของมีคมขีดข่วนเป็นแผล

เดินสะดุดตอ นิ้วเท้าเจ็บ หกล้มเข่าถลอกปอกเปิก


- ฆ่า ม้า ลา วัว ควาย รวมทั้งสัตว์เลี้ยงที่ให้คุณด้านอื่นด้วย

มีผลกรรมทำให้ มีบาดแผลฉกรรจ์ ไฟไหม้เนื้อตัวเป็นแผลพุพอง ถูกน้ำร้อนลวกแขนด่าง

ประสบอุบัติเหตุรถล้ม รถคว่ำ รถชน แขนขาหัก หรือเจ็บป่วยต้องผ่าตัดช่วงท้อง หรืออวัยวะสำคัญ

- ฆ่าคนร้าย คนชั่ว คนพาล โดยที่ตนเองไม่มีหน้าที่เกี่ยวข้อง

มีผลกรรมทำให้เจ็บป่วย ร่างกายพิกลพิการ เช่น ต้องตัดแขนทิ้ง ต้องตัดขา

หรือต้องผ่าตัดเอาอวัยวะสำคัญของร่างกายออกทิ้งไปบางส่วน


- ฆ่าคนดี คนดีของครอบครัว คนดีของสังคม

มีผลกรรมทำให้ ถูกฆ่า ถูกยิง ถูกฟัน พลัดตกจากที่สูง ตายจากอุบัติเหตุรถชน รถพลิกคว่ำ

- ฆ่าคนที่มีบุณคุณต่อตนเอง ฆ่านักบวชที่ทรงคุณธรรม

มีผลกรรมทำให้ชีวิตต้องประสบกับภาวะกลัดกลุ้มคลุ้มคลั่งไม่เป็นสุข ต้องเป็นบ้า เป็นโรคประสาท

เป็นโรคเรื้อรัง ใช้ชีวิตอย่างทนทุกข์ทรมานแสนสาหัส

หรือมิฉะนั้นก็ฆ่าตัวตาย ทำลายชีวิต เพราะเห็นว่าความตายประเสริฐกว่าการมีชีวิตอยู่


เช่นเดิมครับ  เวลาเราเจ็บ เราจะได้รู้ว่า เพราะเราก็เคยทำเขาเจ็บมาก่อน  .....

ขอบคุณข้อมูลจากพี่วิษณุครับ

เหล่าบรรดา ขุนลิงทั้งหลายคงชอบนะครับ ชมกันขำๆ ครับ

ภาพแรก เป็น ทหารยักษ์ ทรงรีบร้อนไปทำศึกกับกองทัพลิง จนลืมเสบียง



๒. ลิงเล่นกระต่าย



๓. เด็กเด็กแนว..ประมาณว่า ทอดสะพานให้ลิงหนุ่ม



๔. ลิงคอกระเช้า



๕. กางเกงลิง



๖. รูปนี้โดนสุด ลิงกำลัง.เล่น...??



อมยิ้มก่อนนอนครับผม

ระยะนี้ เข้าสู่เทศกาล งานบวชกันถี่ หน่อยนะครับ

สังเกตว่า เวลาไปช่วยงานหรือไปร่วมงานบวช ใกล้-ไกล มักจะได้พบเห็นวัฒนธรรมหรือความเชื่อประจำงานบวชที่คล้ายคลึงกัน

จนหลายครั้งมีน้องๆ เพื่อนๆ ถามกันบ่อยๆ ว่า เขาทำแบบนั้นทำไมพี่ .. ?? 

วัฒนธรรมหรือความเชื่อบางอย่างก็พอจะเดาออก บ้างอย่างก็ต้องทำตัวเป็น กบนอกกะลา ตามหาความจริงกันไป

ลองมาดูทีละอย่างกันนะครับ

การแห่นาครอบโบสถ์

เห็นกันจนชินตาครับ กับการแห่นาครอบโบสถ์ ๓ รอบ

ความหมายหรือเหตุผลที่พอจะเดาออกคงไม่ใช่ แห่เอาสนุึกหรือแห่รอแขกแน่ๆ 

ที่เข้าใจกันส่วนมากก็คือ ให้ระลึกถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ แบบเดียวกันกับเีวียนเทียน

เหตุผลนี้ คงได้รับอิทธิพลมาจากเมืองแขก ประเทศอินเดีย ที่เขาถือกัันว่า การเดินเวียนประทักษิณ(เวียนขวา)นั้น

เป็นการแสดงความเคารพอย่างสูงสุด ถ้าเป็นบ้านเราก็คงประมาณกราบแทบเท้า หรือวิ่งแก้บนรอบสนามหลวง

เหตุผลอีกประการหนึ่ง คือให้ นาคสำรวมจิตใจให้พร้อมก่อนเข้าขออุปสมบท ทบทวนเรื่องราวของชีวิต

ไตร่ตรองถึงหน้าที่ของพระที่จะต้องน้อมนำมาปฎิบัติ ต่อไป

แต่มีเหตุผลอีกประการหนึ่ง ที่ลึกซึ่งเ้ข้าไปอีก นั้นก็คือ การเวียนรอบโบสถฺ์เป็นอุบายสอนให้เห็นว่า......

ชีวิตคนเราล้วนเวียนตายเวียนเกิดในสงสารวัฎฎฺ์ คือ ใน กามภพ รูปภพ อรูปภพ วนเวียนแบบนี้ หลีกหนีได้ยาก

แต่สำหรับผู้บวชหรือพอนาค พอเดินเวียนครบ ๓ รอบ แล้วเดินเข้าสู่โบสถ์

ก็สอนให้เห็นว่า  ได้ค้นพบทางสว่างที่ไม่ต้องวนเวียนอีกแล้ว ทางสายใหม่ ที่เป็นเส้นทางพ้นทุกข์ คือการเข้าหาพระธรรม

มุมมองนี้ ดูดีและทำให้เกิดปัญญามากที่สุด

เหตุใดนาคจึงต้องวันทาเสมา

เมื่อแห่รอบโบสถ์ครบ ๓ รอบแล้ว ลำดับพิธีต่อไป คือ นาคจะต้องไปกราบวันทาเสมาหรือขอขมาเขตเสมา

ซึุ่งเป็นเขตแดนต่อระหว่างพุทธอาณาจักรกับราชอาณาจักร เป็นการแสดงความเคารพต่อสถา่นที่และพระสงฆ์ที่ประชุมกันในโบสถ์

ความหมายอีกประการ คือ  การให้ผู้บวชไม่ว่าจะร่ำรวย เป็นลูกท่านหลายเธอมาจากไหน แสดงการอ่อนน้อม ยอมรับผิด

เป็นอุบายลด ความเย่อหยิ่ง จองหอง ลดทิฎฐิมานะ กล้าปฎิญาณตน ขอขมาในความผิดทั้งหลาย

เหตุใจจึงห้ามเหยียบธรณีประตู

ประเพณีอย่างหนึ่งที่เห็นกันจนชินตา เวลาไปงานบวช คือ การที่พ่อของนาค และแม่ของนาคจะช่วยกันจูงมือนาคข้ามธรณีปะตู

และมีเพื่อนๆ คอยอุ้มชูให้ลอยตัวข้ามธรณีประตูเข้ามาในโบสถ์

ความเชื่อในเรื่องนี้ โบราณถือกันว่า ถ้านาคหรือผู้บวชเหยียบธรณีประตู จะทำให้ตอนเป็นพระศีลไม่บริสุทธิ์ ด่างพรอย

ย่อหย่อนต่อการบวช หรือไม่ก็แหกพรรษา ??

เหตุผลที่เป็นรูปธรรมก็คือ  การเหยีบธรณีประตูจะทำให้ รักทองหรือชาดที่ทาไว้ ชำรุด-เสียหาย

เพราะโบสถ์หลาย ๆ วัด โดยเฉพาะวัดหลวง ธรณีประตูจะมีการลงรักปิดทอง หรือทาชาิด ไ้ว้ให้สวยงาม

ถ้านาคและผู้มาร่วมงานเหยียบย่ำกันทุกคน คงทำให้เกิดการชำรุด เสียหายได้

เหตุผลอื่นๆ ยังมีอีกมากมาย เช่น  เกรงว่านาคจะสะดุดธรณีประตูจนเกิดอุบัติเหตุ ไม่สามารถบวชได้

ธรณีประตูเป็นจุดที่มีนายทวารบาลหรือเทวดารักษาต้องแสดงความเคารพ

แต่เหตุผลในทางธรรม ที่เป็นอุบายสอนใจ คือ การที่ผู้บวชสามารถข้ามพ้นจากโลก

ข้ามพ้นจากอำนาจกิเลส เข้าสู่พุทธอาณาจักร

เข้าสู่ร่มผ้ากาสาวพัตร์ ได้เกิดใหม่ในเพศสมณะ เป็นเครื่องสอนใจให้คนเรา ฝึกฝนตัวเราให้อยู่เหนือกิเลสในใจ

เหตุใดจึงต้องให้นาคเอามือแตะขอบประตูโบสถ์ด้านบนสุด

ในขณะที่นาคกำลังจะก้าวข้ามพ้นธรณีประตูนั้น บรรดาญาติพี่น้องและเพื่อนๆ จะบอกให้นาค ชูมือให้สุดไปแตะขอบประตูโบถ์ด้านบน

ทั้งนี้บรรดาเพื่อนๆและผู้ร่วมงานต่างก็จะช่วยกันอุ้มชูให้นาคเอื้อมให้ถึงขอบประตู

ความเชื่อในเรื่องนี้ ว่ากันว่า ถ้านาคแตะขอบประตูโบถ์ด้านบนได้ จะทำให้ร่ำเรียนได้สูงสุด

แตกฉานในพระธรรมวิัันัย  ต่อไปจะได้เป็นสมภารเจ้าวัด

ส่วนเหตุผลที่เป็นรูปธรรมนั้น ก็คือ ว่า ประตูโบสถ์บางแห่งไม่สูงมากนัก

การอุ้มนาคเข้าโบสถ์อาจทำให้ศรีษะของนาคไปชนขอบประตู ทำให้ได้รับบาดเจ็บ จนทำให้ไม่สามารถบวชได้

เหตุผลในทางธรรมะ ยังไม่ชัดเจน แต่ได้รับการอธิบายจากท่านผู้รู้มาว่า เป็นการปฎิญานหรือแสดงให้เห็นว่า

นาคจะบวชและตั้งใจปฎิบัติให้ได้บุญสูงสุด

อีกเหตุผลหนึ่งก็คือ การไปสู้พระนิพพานเหมือนจะไกลสุดมือเอื้อมถึง การเป็นจะไปให้ถึงต้องได้แรงหนุนจากคนรอบข้าง

บ่งบอกว่า การไปสู่ที่สูง เราอาจไปคนเดียวไม่ได้ เก่งคนเดียวไปไม่รอด

ต้องอาศัยพวกพ้องเพื่อนฝูง เจ้านาย คอยสนับสนุน ช่วยเหลือ

ดอกบัวของนาคที่วันทาเสมาเชื่อว่า ทำให้คลอดง่าย

ดอกบัวที่นาคพนมไว้ในมือตั้งแต่ตอนแห่รอบโบสถ์ จนถึงขณะวันทาเสมา เมื่อนาควางดอกบัวลงที่เสมาโบสถ์

จะมีผู้คนที่มาร่วมงานพากันแย่งดอกบัวนั้นไปให้ คนที่ท้องใกล้คลอดต้มน้ำดื่ม ด้วยความเชื่อว่า

น้ำดอกบัวของนาคจะทำให้คลอดง่าย

จริงๆ ดอกบัวเป็นสมุนไฟรหรือยาบำรุงครรภ์อยู่้แล้วละครับ ไม่ต้องของนาคก็ดีแน่นอน

แต่ความเชื่อที่ว่าทำให้คลอดลูกง่ายนั้น คงเพราะ นาคเป็นผู้ว่าง่าย พ่อแม่อยากให้บวชก็บวช

งานบวชก็สำเร็จได้โดยง่าย

เป็นงานที่ใครได้ข่าวก็อยากมาช่วยอย่างเต็มใจ  ถ้าได้น้ำมาต้ำน้ำดื่มกิน จะทำให้คลอดง่ายและเด็กทีเกิดมามีปัญญา ว่านอนสอนง่าย


ความเชื่อและวัฒนธรรมเล็กๆ น้อยๆ ที่เราพบเห็นในงานบวช ล้วนแฝงความหมายที่ลึกซึ้ง

และเป็นความหมายที่สอนใจเราได้ดี 

มิใช่เป็นเพียงพิธีกรรม ที่ทำๆกันไป แบบงมงายหรือไร้ความหมาย แต่แสดงถึงภูมิปัญญาในการสอนธรรมะของคนโบราณ

ได้อย่างลุ่มลึก และมีเหตุมีผล

ไปงานบวชครั้งต่อไป ลองเก็บเกี่ยวแง่คิดดีๆ จาก ประเพณีที่น่ารักและน่าค้นหาเหล่านี้ กันให้ครบถ้วนนะครับ

จะได้ทั้งบุญจากการบวชพระและบุญจากการมีสติ คิดเท่าทันธรรมะของพระพุทธเจ้า

ขออนุโมทนาบุญกับนาคทุกท่าน ที่จะบวชในพรรษานี้ และผู้ที่จะไปร่วมงานบวชทุกท่าน ขอให้ได้เสบียงบุญกันเต็มที่ครับผม

สาธุๆ






 

ระยะนี้ ได้รับการ์ดงานบวช พอสมควร  ก็ได้ร่วมอนุโมทนาทางการ์ดบ้าง ไปร่วมอนุโมทนาในโบสถ์บ้าง ตามแต่จะสะดวก

ยังคงเห็นวัฒนธรรมความเชื่อของชาวพุทธ ประการหนึ่ง คือ

การนำพระเครื่องหรือเครื่องราง ใส่ลงไปในบาตรของสามเณร  ก่อนจะเข้าไปขอรับการอุปสมบทเป็นพระภิกษุ  

สอบถามได้ความว่า  ขนาดคนท่านยังสวดญัติฯให้เป็นพระได้เลย  พระเครื่องก็ต้องมีพุทธคุณแน่นอน

เวรกรรม..

ในบาตรนั้นเท่าที่เห็น รูปพระพุทธเจ้าแทบทั้งนั้น แล้วพระสงฆ์นี่หรือจะสวดญัติให้พระพุทธเจ้าได้  แรงไปหรือเปล่า??

มาพิจารณากันดู คงเป็นความเชื่อให้จิตใจสบายมากกว่า

เพราะเรื่องคาใจแบบนี้ เคยกราบเรียนถามหลวงพ่อ หลวงน้าที่เคารพนับถือ เพื่อ ข้อมูลที่ชัดเจนและถูกต้อง  

ได้ความมาว่า........................

คำว่า "สวดญัติฯ" ก็คือ การสวดญัติจตุตถกรรมวาจา

หรือพูดแบบบ้านๆ ก็ประมาณว่า หารือและลงมติ    ยกบุคคลนี้ให้เป็นพระภิกษุโดนสมบูรณ์ด้วยมติสงฆ์

ไม่ใช่แปลว่า ยัดพุทธคุณหรืออัดพลังเข้าไปในตัวพระ ตัวบาตร  คนละเรื่องกันเลยครับ

อีกประเด็นที่หลวงพ่อ หลวงพี่ได้เมตตาให้ความรู้มาก็คือว่า

การสวดญัติฯ จะต้องออกชื่อฉายาสามเณรผู้ขอบวชหรือที่เรียกว่า อุปสัมปทาเปกขะ

สมมุติว่า ผู้บวชชื่อ ชวนปญฺโญ (ช-ะวะ-นะ-ปัญ-โญ) เวลาพระท่านสวดท่านก็เจะจงชื่อ ชวนปญโญ

ไม่ได้ออกชื่อพระเครื่องที่อยู่บาตรแม้แต่้น้อย การสวดเจาะจงลงไปที่ตัวผู้ขอบวชทั้งหมดทั้งสิ้น

ประเด็นสุดท้ายคือ พระสงฆ์ที่นั่งในโบสถ์ล้วนแต่เป็นสาวกของพระพุทธเจ้า

คงมิอาจจะสวดญัติให้พระพุทธเจ้าอย่างแน่นอน

และการบวชก็เป็นเรื่องของการบวชไม่เกี่ยวกับการปลุกเสก หรืออธิษฐานจิตแต่อย่างใด

ถึงแม้ในบทคำบวชจะมีหลายท่อนซึ่งเป็นที่มาของคาถา เช่น

บทขอบวชท่อนที่ว่า "อุปะสัมปะ"ฯ ใช้ทางมหาเสน่ห์ เพราะขนาดเข้าไปขอบวช  พระท่านยังเมตตาให้ได้บวช

นำมาเป็นคาถาเมตตา ใครเห็นก็เมตตาเหมือนผู้ขอบวช  แต่ก็เป็นแค่อุบายการนำมาใช้

หรือท่อนที่เรียกนาคเข้ามาหาพระอุปัชฌาย์ บทที่ว่า "อาคัจไฉยยะ อาคัจฉาหิฯ" ประมาณว่า " เธอจงเข้ามานี้"  

จะถูกนำมาใช้เรียกคาถาอาคม หรือเรียกจิตสาวๆ ให้มาหลง ก็คงเป็นแค่แนวทางของคาถาที่ได้มาจาก พิธีบวช

การบวชจึงยังแฝงความหมายอีกมากมาย ให้แง่คิดในทางวัฒนธรรมและแฝงความหมายในทางคาถาอาคม ไว้มากมาย

แต่สรุปสุดท้าย

การนำพระเครื่องใส่บาตรเข้าไปในโบสถ์เพื่อให้พระสวดญัติฯ ก็ไม่เกี่ยวกับการเพิ่มพุทธคุณของพระเครื่องได้

เพราะพุทธคุณเกิดจากพุทธจริยา ได้เกิดขึ้นแล้วโดยพระพุทธเจ้า ไม่ต้องมีใครไปเสกเป่า พระพุทธเจ้าทรงกระทำมาดีแล้ว

การนำพระเครื่องใส่ในบาตรคงเป็นวัฒนธรรมที่ให้กำลังใจและเป็นแนวทางของความเป็นสิริมงคล

อย่างน้อยก็บ่งบอกให้เห็นศรัทธาว่า การบวชเป็นพิธีที่ศักดิ์สิทธิ์ กระทำในสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์

ต่อหน้าพระสงฆ์ที่มีเมตตาพร้อมใจกันมาลงมติยกให้ผู้มีศรัทธาขอบวชได้เป็นพระภิกษุ

และต่อหน้าความปลืมปีติของพ่อแม่ ญาติ ของผู้บวช

ถ้าการใส่พระลงในบาตรเพื่อเข้าพิธีบวช สวดญัติฯ จะมีความดีงามแฝงไว้ให้คิด

ตัวผู้บวชน่าจะได้แง่คิดที่ว่า ของที่เป็นวัตถุยังมีคุณค่าด้วยการบวช

แล้วตัวคนบวชเมื่อบวชแล้วจะสร้างคุณค่าให้กับตัวเองและพระพุทธศานาได้คงทนเท่าพระเครื่อง หรือไม่  ??

เพราะชื่อว่าความดีนั้น อยู่ที่ไหนก็ไม่มีวันเสื่อมแน่นอนครับ  

นำมาแบ่งปันกัน จากการไปงานบวชในช่วงนี้


ขอกราบขอบพระคุณหลวงพ่อ หลวงพี่ หลายๆ วัดที่ได้เมตตาให้ความรู้เรื่องนี้มาครับ

ปกติเป็นคนไม่ชอบ อ่าน fwdmail เท่า่ไร

แต่ถ้าเพื่อนทีส่ง ถามว่า อ่านหรือยัง .. นั้นแสดงว่า ต้องมีอะไรสื่อถึงแน่ๆ ก็จะเปิดอ่านซะทีนึง

เก็บตกเรื่องราวดีๆ มาฝากสำหรับคนที่ไม่ชอบอ่าน fwdmail แบบผมครับ  


1. สำหรับสามีที่นอนกรนตอนกลางคืน...
....เพราะเขานอนหลับอยู่ที่บ้านกับเรา และไม่ได้ไปค้างที่อื่นน่ะสิ (คิดอย่างนี้จะทำให้เราทนฟังเสียงกรนไปได้อีกนานเลย)


2. สำหรับลูกสาวที่บ่น บ่น เพราะต้องช่วยคุณแม่ล้างจาน
...เพราะนั่นหมายถึงว่า เธอน่ะอยู่บ้านและไม่ได้อยู่ตามถนน


3. สำหรับเงินภาษีที่ต้องเสีย
...เพราะนั่นหมายถึงว่า ฉันยังมีงานทำอยู่


4. สำหรับความรกและยุ่งเหยิง หลังจากงานปาร์ตี้
...เพราะนั่นหมายความว่า ฉันมีเพื่อนๆ มากมาย


5. สำหรับเสื้อผ้าที่คับไปหน่อย
...เพราะนั่นหมายความว่า ฉันมีพอจะกิน (อาจจะมากเกินไปนะ อิอิ)


6. สำหรับเงาที่ตามฉันตลอดเวลาที่ฉันทำงาน
...เพราะนั่นหมายความว่า ฉันได้มีโอกาสอยู่กลางแสงแดดบ้าง


7. สำหรับพื้นบ้านและหน้าต่างที่ต้องเช็ดถูทำความสะอาด
...เพราะนั่นหมายความว่า ฉันมีบ้าน


8. สำหรับเสียงต่อต้านและคัดค้านต่อรัฐบาล
...เพราะนั่นหมายความว่า ฉันมีสิทธิ์ที่จะพูดและแสดงความคิดเห็นอย่างเปิดเผย


9. สำหรับที่จอดรถที่สุดท้ายที่อยู่ไกลโข
...เพราะนั่นหมายความว่า ฉันมีแรงที่จะเดินด้วยเท้า และยังโชคดีที่มีรถขับด้วย


10. สำหรับเสียงดังจากข้างบ้าน
...เพราะนั่นหมายความว่า หูฉันยังดีอยู่


11. สำหรับผ้ากองโตที่จะต้องซักและรีด
...เพราะนั่นหมายความว่า ฉันมีเสื้อผ้าที่จะใส่มากมาย


12. สำหรับความเหน็ดเหนื่อยและเมื่อยล้า
...เพราะนั่นหมายความว่า ฉันได้ใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ ได้ทำงานหนักมาทั้งวัน


13. สำหรับนาฬิกาปลุกตอนเช้า
...เพราะนั้นหมายความว่า ฉันยังมีชีวิตอยู่

ขอบคุณเพื่อนที่คุ้นเคยกับ fwdmail ดีๆ ที่ไม่ค่อยได้เปิดอ่าน

 

เพราะชีวิตคือชีวิต เมื่อมีเข้ามาก็มีเลิกไป
มีสุขสมมีผิดหวัง หัวเราะหรือหวั่นไหว เกิดขึ้นได้ทุกวัน

อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ยอมรับมัน ตามความคิดสติเราให้ทัน
อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่ฝัน และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด

   ใช่ครับ ฟังเพลง Live & Learn ฟังทีไร ได้แรงใจให้ชีวิตเสมอ  เป็นสัจจะธรรมความจริงที่ชัดเจน 

แต่บางครั้งถ้าเราเจอเรื่องร้ายๆ ซวยเด้งแบบที่เรียกว่า งานเข้า หรือถูกหวย บ่อยๆ  ก็ไม่น่าปลื้มเท่าไรครับ 

คนเราหากเจอช่วงชีวิตที่อับเฉา ติดขัด มีแต่เรื่องร้ายๆ โดยที่เราไม่ได้ก่อขึ้น แน่นอน ดวงไม่ดีโบราณก็ว่าไป

หากเลือดตกยางออก โดนคมเขี้ยวสัตว์ แสดงว่า ดวงตก ควรไปสะเดาะเคราะห์ซะที
   
      จริงๆ ถ้าพิจารณาตามหลักชาวพุทธแล้ว ดวงตกก็คือ อาการที่บาปในอดีตกำลังมาส่งผล ไม่ใช่ดวงดาว กำหนดแบบโหราศาสตร์

เมื่อบาปให้ผลเป็นทุกข์ ทางแก้ที่ดีที่สุด คือเติมบุญไปเจือจางบาป  ในช่วงที่ดวงตก เคราะห์ซ้ำกรรมซัด

คิดอะไรยังไม่ออก บอกปล่อยนก ปล่อยปลา ไว้ก่อน 

อันที่จริง การรักษาอาการดวงตกไม่มีกำเริบมากขึ้น คือ ควรเว้นกิจกรรมมันส์ๆ เมาๆ  ควรถือศีลซักระยะ

ทุกอย่างจะค่อยๆดีขึ้น  ถวายสังฆทานเป็นอีกทางเลือกที่ ป๊อป สุดๆ สำหรับคนหน้าไม่สด ทั้งหลาย
   

อีกวิธีที่พอจะบรรเทาอาการดวงตก จิตตก ก็คือ การสวดมนต์ ไหว้พระ หรือไปฟังพระสวดมนต์ เน้นไปเลยที่ พระปริตร 
   
การสวดพระปริตร หรือฟังพระสวดพระปริตร นั้น มีอานิสงส์และอานุภาพมากกว่าที่คิด ในอดีตสมัยพระพุทธเจ้ายังดำรงพระชนม์ชีพอยู่

มีเรื่องราวของเด็กน้อยที่ต้องตายใน ๗ วัน แต่รอดมาได้ด้วยพระพุทธานุภาพและอานุภาพของพระปริตร
   
เด็กน้อยผู้นั้น  รู้จักกันในนามของ อายุวัฒนกุมาร  เป็นเด็กน้อยที่มีกรรมในอดีตติดจรวดตามมาทัน

แต่โชคดีที่เกิดมาทันพระพุทธเจ้า ซึ่งพระพุทธเจ้าของเรานี่ละครับ ที่ทรงแนะนำวิธีหนีตายมาได้
   
เรื่องของเรื่องก็คือ มียักษ์ตนหนึ่งชื่อว่า   อวรุทธกยักษ์ เป็นยักษ์รับใช้ของท้าวเวสสุวรรณ ซึ่งก็คือ ๑ ในจอมเทพท้าวจตุโลกบาลทั้ง ๔ ทิศ

ท้าวสุวรรณเป็นที่ทราบกันดีว่า เป็น เจ้านายใหญ่ของเหล่ายักษ์และภูติผี ปีศาจทั้งหลาย 

ที่นี้ที่งานเข้าเด็กน้อยอายุวัฒนกุมาร ก็เพราะ เจ้ายักษ์ อวรุทธกยักษ ได้เทคแคร์ปรนนิบัติท้าวเวสสุวรรณเป็นอย่างดี มาถึง ๑๒ ปี

ทำงานเข้าตา เจ้านายสุดๆ จนกระทั้งท้าวเวสฯได้ให้รางวัลพิเศษคือให้ไปจับเด็กกินได้ ภายใน ๗ วัน

 เรื่องแบบนี้คงไม่มีใครทราบได้ นอกจากพระพุทธเจ้า
   
และเด็กน้อยที่เจ้ายักษ์ตนนี้หมายปองจะหม่ำซะให้อร่อย ก็คือ เด็กน้อยอายุวัฒนกุมารนั้นเอง

พระพุทธองค์จึงทรงให้ จัดที่ให้พระสงฆ์มาเจริญพระพุทธมนต์พระปริตร 

โดยทรงแนะนำว่า ให้นิมนต์พระสงฆ์มาเจริญพระพุทธมนต์ตลอด ๗ วัน  แล้วเด็กน้อยจะรอดพ้นจากความตาย


ตอนจบของเรื่องคงพอจะเดาออกว่า เด็กน้อยรอดแน่นอน  แต่เหตุผลที่รอดซิครับ น่าสนใจ

ยักษ์นั้นได้รับพรว่า ใน ๗ วัน จับเด็กกินได้ แต่เมื่อเจ้ายักษ์เดินทางมาเพื่อจะจับเด็กกิน พบพระสงฆ์กำลังเจริญพระพุทธมนต์อยู่

ซึ่งการสวดพระปริตรนั้นมีลักษณะพิเศษคือ ต้องชุมนุมเทวดาและเทวดาทั้งหลายทุกระดับก็จะต้องลงมาฟังพระเจริญพระพุทธมนต์

แม้กระทั้งนายใหญ่อย่างท้าวเวสวุรรณ พระอินทร์ และทุกชั้นฟ้า
   

งานกร่อยซิครับ เจ้านายก็มา เหล่าเทพก็มากันมากมาย เจ้ายักษ์มีฐานะเป็นแค่ยักษ์รับใช้ 

เจอแบบนี้แป๊กไปตามระเบียบ ไม่สามารถเข้าไปจับเด็กกินได้ เพราะรัศมีความเป็นเทพไม่มีกับเขาเลย 

พอครบเวลา ๗ วัน พรที่เป็นรางวัลจากเจ้านาย ก็หมดลง  ไม่สามารถจับเด็กกินได้

ทั้งนี้ในวันที่ ๗ นั้นพระพุทธองค์ได้ทรงเสด็จมาเป็นประธานการเจริญพระพุทธมนต์

 ยิ่งทำให้เหล่า เทวดา มากันมากมาย ยิ่งหมดโอกาสจับเด็กกินแน่นอน

   
การสวดมนต์บทใหญ่ๆ ทั้งมงคลสูตรและพระปริตรทั้ง ๑๒ ตำนานหรือไปฟังพระท่านเจริญพระพุทธมนต์

จึงช่วยบรรเทาและลดโอกาส ของอาการ เคราะห์ซ้ำกรรมซัด ได้ดีทีเดียว

เพราะเหล่าเทวดาซึ่งเป็นเจ้านายของ ภูติผีปีศาจ ก็จะลงมาฟังการสวดมนต์  โอกาสที่จะโดนคุณผี คุณคนก็หมดไป
   
ในช่วงที่รู้สึกว่าตัวเองดวงตกหรือดวงไม่ดี จึงควรหันหน้าเข้าหิ้งพระ สวดมนต์ให้เยอะๆ รักษาศีลให้บริสุทธิ์

สิ่งอัปมงคลทั้งหลายก็จะบรรเทาลงได้
   
โดยเฉพาะในวันโกน วันพระ ควรงดกิจกรรมบาป ทั้งการดื่มสุรา หลับนอนกับคู่ครองหรือแม้กระทั้งกิจกรรมยามว่าง ซนๆ ทั้งหลาย 

   
ฝากไว้ครับ สวดมนต์ไหว้พระ ได้อานิสงส์มากมายกว่าที่คิด พ้นจากความตายมาได้ก็มีมาแล้ว

ช่วงนี้  มีอาการเบลอ เวรี่ .. มิอาจจะตั้งกระทู้มีสาระดีๆ ได้เท่าไรนะ

ขอนำเสนอ กระทู้มิตรไมตรี  สันทนาการเชิงจิตวิทยา ให้เล่นกัน พอเพลิน

ลองมาทายใจกันครับ  ว่า  แต่ละท่าน  คิดอย่างไรกับเรื่องสมมุติต่อไปนี้

สมมุติว่าเหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นในบ้านของคุณพร้อมๆกัน

แล้วคุณจะเลือกรับมือกับเหตุการใดก่อน ?


1.   มีคนโทรมา โทรศัพท์เสียงดัง

2.   เด็กทารกร้องไห้จ้าอยู่ในบ้าน

3.   มีคนมาหา และ เคาะประตูเรียกอยู่หน้าบ้าน

4.   ฝนทำท่าจะตก และคุณยังไม่ได้เก็บเสื้อผ้าที่ตากไว้ข้างนอกเลย
 
5.   คุณลืมปิดก๊อกน้ำในห้องครัวไว้ และ มันก็เริ่มไหลนองพื้นแล้ว

ลองเล่นโดยจัดลำดับเหตุการณ์สำคัญในใจแล้วตอบกันมานะครับ  แล้วจะมาเฉลยครับ  

ขอแสดงความยินดีกับท่านต้นน้ำด้วยครับ

ที่ได้รับความไว้วางใจและกำลังใจ ให้เป็น ผู้ดูแลบอร์ดวัดบางพระ

ท่านต้นเอาใจใส่ และมีเวลาให้บอร์ดเป็นประจำๆ สมควรกับตำแหน่งนี้ครับ ยินดีด้วยครับท่าน

ช่วยแบ่งเบางานพี่ๆ เพื่อนๆ ที่ดูแลอยู่ตอนนี้นะครับ ท่านต้นทำได้แน่นอน  เหนื่อยหน่อยแต่สุขใจครับท่าน  

ยินดีด้วยครับ    

คนไทยผูกพันยึดมั่นในความเชื่อเรื่องพระเครื่องมายาวนาน

หลายๆ ท่านแขวนพระ เพื่อเตือนสติให้ทำความดี ไม่ไปพลั้งเผลอทำสิ่งไม่ดี ซึ่งถือว่า ห้อยพระเป็น พระคุ้มครองครับ

แต่ในอีกด้านหนึ่งนอกจากวัตถุประสงค์หลักดังกล่าวแล้ว  คงต้องยอมรับว่า พระเครื่องก็เป็นสิ่งให้กำลังใจและคอยยึดเหนี่ยวจิตใจอีกด้วย

นามหรือชื่อของพระเครื่องพิมพ์ต่างๆ นั้น ยังแฝงนัยแห่งความเชื่อหรือแนวทางของการสร้างกำลังใจได้ดีครับ  เราลองมาดูกัน

พระปางมารวิชัย อย่าง พระพุทธชินราช พระหลวงพ่อโตบางกระทิง  ฯลฯ เป็นปางชนะมาร 

เชื่อกันว่า ถ้าต้องผจญกับอุึปสรรคหรือคนไม่ดีแล้วควรแขวนพระปางนี้ครับ

พระปางมารวิชัยจะเป็นกำลังใจให้เรา อาจหาญ เชื่อมั่นในตนเอง ซึ่งผลก็คือ เราเอาชนะผู้อื่นได้ด้วยความดี

พระสะดุ้งกลับ เชื่อกันว่า กลับเรื่องร้ายๆ ให้กลายเป็นดี ..ผ่อนหนักให้เป็นเบา  ที่เบาก็หายไปหมดสิ้น

พระหลวงพ่อโต เชื่อว่า เหมาะกับคนที่ต้องปกครองคนอื่น มีหน้าที่การงานใหญ่โต ย่อมเป็นมหาอำนาจ ลูกน้องยำเกรง

พระปางลีลา เชื่อว่า จะทำให้มีความก้าวหน้า ไม่หยุดนิ่ง พบแต่ความเจริญรุ่งเรือง

พระปางนาคปรก ย่อมมีผู้คอยคุ้มครองให้ปลอดภัย พ้นจาอันตรายทั้งปวง

พระปางปรกโพธิ์  เชื่อว่า จะมีแต่ความร่มเย็นเป็นสุข

พระกริ่ง เชื่อกันว่า เหมาะสำหรับคนที่ต้องการชื่อเสียงโด่งดังหรือทำงานที่ต้องใช้เสียง พูด ร้อง จะเป็นที่ดึงดูกคนทั้งหลาย

พระปางอุ้มบาตร เชื่อกันว่า จะไม่อดยาก ถึงอย่างไรก็มีพอกินพอใช้

และยังมีอีกมากมายครับ ตามความเชื่อของแต่ละบุคคล

ในอีกด้านหนึ่ง คุณสมบัติหรือจริยาของผู้ปลุกเสกก็มีผลทำให้เกิดความเชื่อได้เช่นกัน

พระสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (เจริญ) วัดเทพศิรินทร์ เชื่อว่า จะเป็นที่ยอมรับนับถือ มีแต่ความเจริญ ใจเย็น

พระท่านเจ้าคุณนรฯ เชื่อว่า เจ้านายรักเมตตา ทำการงานก้าวหน้า เห็นผล

พระสายกัมมัฎฐาน เชื่อว่า เดินป่า หรือเดินทางไกลจะปลอดภัยและมีเทวดาคอยคุ้มครอง

ยังมีความเชื่ออีกมากมายในเรื่องที่คนเราเลือกสรร พระเครื่องซักองค์ไว้ประจำตัว จะด้วยเหตุผลหรือแนวทางใดก็ตาม

หลักการที่สำคัญคงหนีไม่พ้นหลักของกรรม และ การมีสติระลึกเสมอว่่า เรามีพระนำหน้าอยู่ทีคอที่หนัาอก

จะไปทำชั่ว ก็ควรละอายกับพระที่แขวนบ้าง  ถ้าทำได้แบบนี้พระก็ศักดิ์สิทธิ์ คนก็ขลังครับ

หลวงพ่อเคยสอนว่า ต้นไม้มันจะขึ้นได้ต้องมีดิน มีปุ๋ย พระเครื่องจะสถิตอยู่ได้ต้องอยู่กับคนดี 

คนไม่ดีก็เหมือนหิน เหมือนปูน เอาเมล็ดพืิชวิเศษแค่ไหนไปเพาะไปปลูกก็คงโตเป็นต้นไม้่ไม่ได้

ก่อนจะหาพระเครื่องตามชื่อที่เป็นมงคลนาม  เราจึงควรทำตัวเราให้พร้อมจะรองรับสิ่งเป็นมงคลก่อนดีกว่าครับ

คุยกันเพลินๆ พี่ๆน้องๆ วัดบางพระ ท่านใดเคยได้ยินเรื่องความเชื่อตามชื่อพระเครื่องแบบนี้บ้าง ลองมาบอกเล่ากันบ้างนะครับ [/size]

ห่างหายจากการเล่าเรื่องในบอร์ดมาระยะหนึ่ง ตอนนี้พอจะหายมึนไปบ้างแล้วครับ   ขอล้อมวงเล่าเรื่องกันต่อดีกว่า

วันนี้ขอพูดถึงตะกรุดอีกแบบหนึ่งที่น่าสนใจครับ คือ ตะกรุดมหาระงับ

พูดถึงตะกรุดมหาระงับ (ปราบหงสา) ซึ่งเป็นตะกรุดโทนดอกเดียว  จารมือทั้งดอกลงอักขระยันต์มหาระงับ-ปราบหงสา

ที่ผมนำมาเล่าให้ได้ศึกษาข้อมูลกันเพราะเห็นว่า ตะกรุดแบบนี้ที่จะสร้างได้ตามแบบโบราณและมีพุทธคุณชัดเจนนั้น

หายากขึ้นทุกวัน

วัดชายนา ได้เคยมีการสร้างตะกรุดมหาระงับ มาบ้างแล้วเมื่อช่วงก่อน ในจำนวนแค่หลักสิบ เท่านั้น

ตะกรุด มหาระงับเป็นตะกรุดชั้นสูงที่แต่ครั้งในสมัยโบราณ

คณาจารย์ที่ศึกษาวิชาการทำตะกรุดแบบนี้จะทำถวายให้พระเจ้าแผ่นดินและแม่ทัพ นายกองเป็นส่วนมาก

ตะกรุดมหาระงับ มีประวัติชัดเจนในสมัยอยุธยา เป็นเครืองรางประจำประองค์ของสมเด็จพระนเรศวรมหาราช

ที่ทรงประทับสวมพระวรกายออกทำศึกกับทัพพม่า กรุงหงสาวดี ที่ทุ่งบ้านหนองสาหร่าย อ.ดอนเจดีย์ จ.สุพรรณบุรี ในปัจจุบัน

และได้ทำยัทธหัตถี ชนะพระมหาอุปราช(มังสามเกียด) และทำให้กองทัพพม่า กรุงหงสาวดี พ่ายแพ้ในการศึกครั้งนั้น

ตะกรุดมหาระงับ จึงมีการเรียกขานกันในอีกหลายชื่อ ว่า ตะกรุดมหาปราบหงสา หรือตะกรุดนเรศวรปราบหงสา ตั้งแต่นั้นมา

ที่น่าสนใจคือ ยันต์มหาระงับที่ใช้จารลงบนตะกรุดนั้นมีอานุภาพไม่ใช่แค่ ระงับดับทุกข์โศก โรคภัยหรือเรื่องร้ายๆ เท่านั้น

แต่ตะกรุดมหาระงับ (ปราบหงสา) ยังมีพุทธคุณในการสะกดใจคนให้เชื่อฟังและอยู่ในโอวาทคำสั่ง อีกด้วย

อีกทั้งการลงอักขระยันต์ อิติปิโส ๘ ทิศ ตั้งแต่กระทู้ ๗ แบก ไปจนถึง นารายณ์แปลงรูป

ก็มีอานุภาพชัดเจนทางคงกระพัน มหาอุด เป็นกำลังเสริม

มาถึงตรงนี้ ตะกรุดมหาระงับจึงมีเสน่ห์ความขลังที่น่าใจไม่น้อยละครับ

การจารตะกรุดชนิดนี้ต้องใช้ความเชี่ยวชาญชำนาญในการเดินยันต์และเรียกอักขระ อย่างมาก

อีกทั้งการปลุกเสกก็ต้อง ปลุกเสกจนมั่นใจว่าเป็น มหาระงับ มหาปราบอย่างชัดเจน ที่เดียว

เรียกว่าปลุกเสกจนสะกด ระงับ ให้บริเวณนั้นเงียบสงบไม่มีเสียงสรรพสัตว์ให้ได้ยินเลยทีเดียว

นอกจากนี้ตะกรุดยังต้องพอกด้วยใบไม้รู้นอน ๗ อย่าง เช่น ใบระงับ ใบสมี ใบลูกใต้ใบ ใบไมยราพ ใบชุมเห็ด

ใบกะะเฉด ใบก้ามปู เป็นต้น

โดยต้องนำใบไม้ดังกล่าวมาตากแห้งและตำให้ละเอียดพอกด้านนอกตะกรุดและทารัก เพื่อไม่ให้หลุดร่อน

สำหรับตัวยันต์มหาระงับนั้นมีเอกลักษณ์เฉพาะยันต์ที่เป็นเหมือนแผนผัง กั้นเป็นห้องๆ ซ้อนกันไปจนถึงในสุด

ล้อมด้วยพระคาถามหาระงับ พระคาถาบารมี ๓๐ ทัศ และ อิติปิโส ๘ ทิศ เป็นต้น

ตะกรุดที่มีวิธีการสร้างอย่างพิถีพิถันละเอียดอ่อนเป็นขั้นเป็นตอน รักษาแบบแผนของโบราณไว้ครบถ้วน

แม้กระทั่งการปลุกเสกก็ปลุกเสกเป็นการเฉพาะเจาะจงจนเป็นที่แน่ใจแล้วว่า ครบถ้วนสมบูรณ์

อานุภาพของตะกรุดมหาระังับที่โดดเด่น คือ  เป็นมหาระงับ มหาปราบ สะกดใจคนระงับความขัดเคือง ความโกรธ ,

เป็นนะจังงังสะกดให้ผู้คนหลงลืมเรื่องราวบางอย่าง ไม่รู้ตัว และสะกดให้ผู้คนเชื่อฟัง อ่อนน้อม เชื่อถือถ้อยคำหรือคำสั่งของเรา

ตะกรุด ลักษณะนี้แต่เดิมจึงมักจะแจกเฉพาะคนที่เป็นผู้ปกครองหรือดูแลลูกน้อง ไพร่พลเป็นหลัก

ทั้งนี้เพราะเป็นตะกรุดที่สามารถคุ้มครองป้องกันทั้งผู้ครอบครองและลูกน้องบริวารได้อีก ด้วย ดอกเดียวคุ้มครองทั้งกองทัพ

ในส่วนของวัดชายนามีเอกลักษณ์ในการทำตะกรุดและมีตะกรุดเป็นเอกลักษณ์ของวัด

ตะกรุดในแต่ละสายวิชาที่ทางวัดทำขึ้น แต่เดิมแล้วทำเพื่อแจกจ่าย ไม่ได้หวังการบูชาทำบุญแต่อย่างใด

ตะกรุดมหาระงับก็เช่นเดียวกัน ทำแจกกันภายในบ้าง คนใกล้ชิดบ้าง ผู้ที่ช่วยเหลืองานวัดบ้าง เป็นตะกรุดที่สร้างตามตำราเดิม

จึงทำให้สร้างไม่จำนวนไม่มากเท่าไร ถึงในพรรษา ปี ๕๐ จะมีการสร้างตะกรุดมหาระงับ (ปราบหงสา) อีกครั้งหนึ่ง

ก็มีจำนวนแค่หลักสิบโดยประมาณ และเป็นที่ทราบกันเฉพาะภายในเท่านั้น

ลักษณะของตะกรุดเป็น ตะกรุดตะกั่วจารทั้งแผน ยาวประมาณ ๖ นิ้ว หลวงพ่อปลุกเสกตลอดพรรษา ปี ๕๐ ครับ

จำนวนสร้าง ให้คนทั่วไปบูชาแค่ ๕๖ ดอก เท่าจำนวนห้องพระพุทธคุณ

ส่วนที่เหลืออีกเล็กน้อยเก็บไว้แจกศิษย์และผู้ที่ช่วยทำตะกรุดครับ






ตะกรุดชุดนี้เป็นอีกหนึ่งชุึดที่ไม่ค่อยมีใครทราบว่ามีการสร้างขึ้น

และหายากมากกว่าเ้หรียญหลายเท่า   ผู้เป็นเจ้าของตะกรุดมีเพียง ๕๖ ท่านเท่า่นั้น 

นำเรียนเป็นความรู้และข้อมูลในการศึกษาครับ

ขอบคุณที่มาครับ http://www.pantown.com/board.php?id=27967&area=3&name=board1&topic=654&action=view

เวลาไม่เคยหยุดนิ่ง  เมื่อมีเข้ามาก็มีจากไปตามเวลา

สุดท้ายงานบำเพ็ญกุศลและงานพระราชทานเพลิงศพพระุพุทธวิริยากร(หลวงพ่อตัด ปวโร) ก็ผ่านไปอย่างเรียบร้อย สวยงาม

คงเหลือไว้แต่คุณความดีและความอาลัยในปฎิปทาของหลวงพ่อตัด 

อาทิตย์ที่ผ่านเป็นช่วงเวลาที่ศิษย์พี่ ศิษย์น้องและผู้ที่เลื่อมใสในหลวงพ่ออุทิศเวลาทำงานถวายจนกระทั้งถึงงานพิธีพระราชทานเพลิง

ไม่มีเวลามาบอกเล่าเรื่องราวเท่าไรครับ  หลังกลับมาจากเพชรบุรี เคลียร์ภาระกิจการงานพอเข้าที่เข้าทางแล้ว

ขอนำภาพที่พี่ๆ ได้เก็บบบรรยากาศในงานมาให้ชมกัน

งานพระราชทานเพลิงของพระเกจิอาจารย์นั้นโดยทั่วไปจะไม่เคยมีให้เห็นเท่าไร

เพราะแทบทุกวัด ลูกศิษย์ลูกหาของหลวงพ่อต่างใจกันเก็บร่างของหลวงพ่อไว้เป็นที่สักการะบูชากันแทบทั้งนั้น

แต่สำหรับหลวงพ่อตัด ท่านสั่งไว้เป็นเด็ดขาดว่า เมื่อท่านละสังขารแล้วไม่ต้องเก็บให้ปลงศพ

และไม่ต้องตั้งเมรุใหญ่โตให้เสียเงินเสียทอง  นับว่าเป็นสิ่งที่ไ่ม่ค่อยไ้ด้เกิดขึ้นบ่อยนัก ที่พระเกจิอาจารย์จะตั้งศพไว้เพียง  ๗ วัน

หลวงพ่อได้แสดงให้เห็นถึงความไม่ยึดติดและศิษย์ุุทุกท่านทั้งบรรพชิตและฆราวาส

ต่างพร้อมใจทำตามความประสงค์ของหลวงพ่อด้วยความเต็มใจยิ่ง

ซึ่งหลวงพ่อได้สั่งไว้อย่างละเอียดว่า ให้เผาแบบเชิงตะกอน

ถือเป็นการปิดตำนาน "หลวงพ่อผู้ไม่ยอมดัง  หลวงพ่อตัด ปวโร" อย่างสมบูรณ์

หลวงพ่อกล่าวเสมอๆ กับทุกคนว่า  "มาจากไหนมากราบทำไม ไม่ได้วิเศษอะไร  พระหลวงตาแก่ๆ"

เป็นความสมถะ เรียบง่าย สังวรในความเป็นพระของชาวพุทธ ไม่ยึดติดในลาภยศ ซึ่งเป็นปฎิปทาของหลวงพ่อเสมอมา

ขอกราบลาหลวงพ่อด้วยภาพ บรรยากาศในงานครับ













ภาพบรรยากาศในงานพระราชทานเพลิงในอีกมุมหนึ่งครับ

























ภาพบรรยากาศในตอนค่ำ เป็นบรรยากาศผู้ร่วมงานในเวลาเผาจริง




















น้อมกราบแทบเท้าหลวงพ่อ  ลูกศิษย์ทุกคนขอกราบลา

ขอให้ดวงจิตแห่งความดีงามของหลวงพ่อสถิต ณ สุคติโลกสวรรค์อันสูงสุดที่ดีงาม ขอรับ










ขอขอบพระคุณพี่น้องศิษย์หลวงปู่เปิ่น วัดบางพระและเพื่อนสมาชิกทุกท่าน

ที่มีน้ำใจไมตรีแสดงความอาลัยต่อการจากไปของหลวงพ่อ

และน้ำใจไมตรีที่ส่งใจไปร่วมงานพระราชทานเพลิงศพหลวงพ่อ ตลอดทั้งศิษย์วัดบางพระที่สละเวลาไปร่วมงาน ณ ที่นี้

ขอบคุณภาพบรรยากาศในงานของพี่เก๋  ลูกศิษย์หลวงพ่อ 

ขอบคุณพี่บอล pnt19 สำหรับภาพถ่ายในงานชุดนี้เป็นอีกมุมหนึ่งที่น่าประทับใจครับ

การถ่ายรูปแล้วติดดวงสว่างๆ พบเห็นกันบ่อยในเหตุการณ์ของพระเกจิอาจารย์หลายๆรูป

 ในหมู่ศิษย์วัดชายนาหลายๆ ท่านก็เคยได้พูดคุยกันเรื่องนี้ แล้วก็ผ่านไป

จนกระทั้งในพิธีรดน้ำศพหลวงพ่อ เมื่อวันที่ ๔ พฤษภาคม  ไม่ิคิดว่าภาพที่เคยเห็นจากสื่อต่างๆ  ของหลวงพ่อหลายๆรูป

จะมาเกิดขึ้นแบบเดียวกันที่วัดชายนา

พี่สาวที่เคารพของผม ได้ทำหน้าที่ถ่ายรูปเหมือนเช่นเคย รูปที่พี่เขาถ่าย นับสิบ นับร้อย ไม่เคยมีฝุ่นมาผ่านหน้ากล้อง

มาวันที่รดน้ำศพหลวงพ่อ ภาพดังกล่าวก็เกิดขึ้นแบบที่ไม่มีใครคิด ว่า เป็นเพราะอะไร หรือทำไม

หยิบยืมรูปนี้มาจากพี่เก๋ พี่สาวใจดี ที่ตอนนี้คงกำลังทำหน้าที่อยู่ที่วัด

เป็นภาพดวงสว่าง ที่ลอยอยู่เหนือร่างของหลวงพ่อครับ   ภาพติดมาแบบนี้จริงๆ

จะเป็นเพราะเหตุผลทางวิทยศาสตร์่ที่ว่า บังเอิญมีฝุ่นแวะเวียนผ่านมาหน้ากล้องตอนถ่ายพอดิบพอดี

หรือจะเป็นเพราะจิตอันดีงาม ศีลาจารวัตรของหลวงพ่อทำให้เกิดขึ้น ก็แล้วแต่ความเชื่อครับ

เหตุการณ์เกิดขึ้นจริง ก็นำเรียนให้ได้รับทราบกัน จะได้ไม่ตกข่าว

แต่ศิษย์ของหลวงพ่อทุกคนเชื่อว่า เป็นนิมิตหมายที่ดีครับ  หลวงพ่อท่านไปสบายแล้วจริงๆ สาธุ

ถ้ามองจากผลงานรูปถ่ายทั้งหมด เหตุการณ์แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นครับ







ฝากเรื่องงานบำเพ็ญกุศลศพหลวงพ่อไว้ด้วยนะครับ


กำหนดการ สวดพระอภิธรรมพระพุทธวิริยากร(หลวงพ่อตัด ปวโร)

ใน 1 วันมีสวดพระอภิธรรม จำนวน ๓ รอบคือ

รอบสาย เวลา ๑๐.๐๐ น.

รอบบ่าย เวลา ๑๓.๐๐ น.

รอบค่ำ  เวลา  ๒๐.๐๐ น.

ขอเรียนเชิญทุกท่านไปร่วมงานครับ

วันนี้รู้สึกมึนงงไปหมด...

ทันทีที่ได้ทราบข่าวการจากไปของหลวงพ่อตัด ปวโร ในตอนสายๆ  ไม่คาดคิดมาก่อนจริงๆครับ

ถึงหลวงพ่อจะปรารภบ่อยๆ เรื่องความตาย แต่ในบรรดาศิษย์ทั้งหลายก็ไม่ได้คิดว่า วันนั้นจะมาเร็วขนาดนี้ 

คิดแต่เพียงว่า หลวงพ่อเป็นพระท่านก็ต้องพิจารณาความตายเป็นธรรมดาของท่านอยู่แล้ว

พอมาถึงวันนี้ถึงได้รู้ซึ้งแน่นอน หวลระลึกถึงคำหลวงพ่อ เหมือนท่านมาบอกข้างหูว่า  กูบอกพวกเมิงแล้วว่ากูจะไป

อีกไม่กี่วัน คือ ในวันที่ ๘ พฤษภาคม  ๒๕๕๒ ก็เป็นงานฉลองพัดเจ้าุคุณ ของหลวงพ่อ  อีกไม่กี่วัน จริงๆ  ไม่กี่วันเลยครับ

เหตุการณ์เพิ่งจะผ่านงานไหว้ครูมา ในวันนี้หลายคนเห็นว่า หลวงพ่อยังแข็งแรง กระฉับกระเฉงต้อนรับศิษย์อย่างสู้ไม่ถอย มีเท่าไรแจกหมด

ใครไปนึกฝันว่า ปิดตายันต์ยุ่งงานบูชาครูปีนี้ จะเป็นวัตถุมงคลงานบูชาครูปีสุดท้ายที่พวกเราจะได้รับจากมือหลวงพ่อกัน

บรรยากาศของวัดในวันนี้เป็นไปอย่างเรียบง่ายและโศกเศร้าครับ หลายคนไม่เชื่อ

ตลอดเวลาที่เดินทางไปวัด ทุกคนภาวนาให้ข่าวนั้นไม่จริง หรือหลวงพ่อแค่เป็นลมไป หลายคนยังไม่อยากจะเชื่อ

จนกระทั่งพอใกล้จะถึงวัดเห็นพี่ๆจราจรและไฟที่ติดประดับพอประมาณ น้ำตาพวกเราซึมออกมาโดยไม่ตั้งใจและเต็มใจที่จะให้มันไหลออกมา

ตลอดเวลาที่โทรไปบอกพี่น้องและเพื่อนๆ  พอโทรติด คำที่จะบอกว่า หลวงพ่อตัดสิ้นแล้วนะ มันจุกอยู่ที่คอพูดไม่ออกจริงๆ

เป็นอะไรที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน  ไม่อยากจะเป็นบอกข่าวนี้กับใครเลยครับ

พอมาถึงวัด ที่กุฎิหลวงพ่อ

ร่างของหลวงพ่อยังคงนอนทอดกายสงบนิ่งในกุฏิของท่าน

ตอนที่หลวงพ่อยังมีชีวิต ท่านไม่ชอบให้ใครมาถ่ายรูปท่าน  ท่านไม่ใช่พระศักดิ์สิทธิ์อะไร ไม่ไ้ด้วิเศษอะไรจะถ่ายกันไปทำไม?

เมื่อถึงวันนี้ ศิษย์พี่ทั้งหลายยินพร้อมกันทำตามความตั้งใจของหลวงพ่อ ไม่มีการถ่ายรูปหลวงพ่อครับ

ทุกอย่างจดจำได้สายตาและความทรงจำ

หลวงพ่อไม่ให้ฉีดยาศพท่าน เน่าเหม็นให้เหม็นไป

(เหมือนจะให้ทุกคนปลงสังขารว่า หลวงพ่อตัดที่พวกมึงรักและเคารพนัก ความจริงก็มีแค่นี้ หลวงพ่อสอนเราทุกเวลาตลอดมาครับ)

งานจัดอย่างเรียบง่าย มีพระผู้ใหญ่ กรรมการวัดและพี่ๆ ทุกท่านต่างมาช่วยเหลือกันอย่างดี 

ผมคงไม่สามารถอธิบายบรรยากาศได้ดีเท่ากับความรู้สึกจริงๆ

ได้มีโอกาสสนทนากับพระอาจารย์บ้างเล็กน้อย ได้ทราบว่า จะยังคงยืนยันตามเจตนารมณ์ของหลวงพ่อ ที่จะให้ตั้งศพเพียง ๗ วัน

แล้วทำการปลงศพอย่างเีรียบง่าย

พรุ่งนี้ช่วงบ่ายคงเป็นพิธีถวายน้ำสรงศพ และในตอนเย็นจะมีพิธีถวายน้ำหลวงอาบศพ ครับ  คิดว่าคงพอทราบกันบ้างแล้ว


ย้อนหลังกลับไปเมื่อก่อนหลวงพ่อจะเข้าไปรับพระราชทานพัดเจ้าคุณ ที่ พระพุทธวิริยากร

ได้เคยเรียนถามหลวงพ่อว่า หลวงพ่อจะฉลองพัดเมื่อไรขอรับ

ท่านบอกกำหนดแล้ว วันที่ ๘ พ.ค. ปีนี้  ถ้ากูไม่ีตาย  ก็คงได้เจอกัน !!!

ถ้าตายก็จบ ไม่มีหลวงพ่อตัดอีกแล้ว ..??

ใครจะไปคิดครับว่า คำพูดวันนั้นเหมือนเป็นลางบอกเหตุ ............

สุดท้ายนี้ ขอฝากข้อความคำกลอน ลายมือหลวงพ่อตัด ปวโร ที่สั่งเสียเรื่องศพของท่าน ตั้งแต่ปี ๒๕๔๑ ให้ได้อ่านกันครับ



รูปหลวงพ่อรุปนี้ เป็นรูปแรกที่มีพี่ท่านหนึ่งโพสไว้ที่หมู่บ้านชายนาในวันแรกๆที่เปิดหมู่บ้านครับ  ขอขอบพระคุณ ณ.ที่นี้



ขอน้อมคารวะแทบเท้าพระเดชพระคุณหลวงพ่อตัด ปวโร ครับ

01. the best friend กลายเป็น the worst enemy ได้ในชั่วข้ามคืน
02. ผู้ใหญ่ก็คือเด็กที่อายุมากแล้วนั่นแหละ เพราะผู้ใหญ่หลายๆ คนก็คิดและทำเรื่องงี่เง่า เหมือนที่เด็กชอบทำบ่อยจะตายไป
03. ผมไม่ดูหนังเรื่อง สุริโยไท ไม่ได้หมายความว่าผมไม่รักชาติสักหน่อย
04. ราคากระเป๋าสตางค์ของ louise vuitton 1 ใบมากกว่าเงินเดือนของครูบางคนด้วยซ้ำ
05. ถ้าคุณไปกินต้มยำกุ้งในร้านอาหารไทยในยุโรป คุณต้องบอกด้วยว่า
"ผมเป็นคนไทย" ไม่งั้นคุณจะได้แกงจืดใส่กุ้ง 2 ตัว
06. ภาษาไทยได้รับเกียรติเป็น 1 ใน 4 ภาษา ที่ห้างวัตสันสาขาฮ่องกงเขียนตัวเบ้อเริ่มหน้าร้านว่า "ลดราคา" ช่วงปลายปี
07. ภาพตัวเองในบัตรประชาชนมักดูทุเรศกว่าตัวจริงเสมอ
08. นับวัน… มือถือถูกพัฒนาให้ห่างไกลความเป็นมือถือเรื่อยๆ
09. เงิน 550 บาทที่กินในร้านโออิชิ สามารถไปนั่งละเลียดกินอาหารญี่ปุ่นร้านอื่นได้อิ่มแทบอ้วก และอร่อยกว่าหลายเท่า
10. ถ้าคุณตักสลัดในร้านพิซซ่าได้เยอะและสวย คุณจะเป็น "hero"
แต่ถ้าคุณกินไม่หมด คุณจะกลายเป็น " X :-)

11. ถ้าคุณได้ที่จอดรถ ในห้างเดอะมอลล์ บางกะปิ อาจเป็นเพราะชาติก่อนคุณทำบุญมาดี
12. การปรุงก๋วยเตี๋ยวก็ทำให้รสชาติแย่ลงได้
13. พิซซ่าหน้าเขียวหวานไก่ 1 ถาด สามารถซื้อข้าวราดแกงเขียวหวานไก่ได้ 10 จาน
14. เลสเบี้ยนก็คือ เกย์ ประเภทหนึ่งนี่เอง
15. หนังดีไม่จำเป็นต้องดัง หนังดังไม่จำเป็นต้องดี
16. แค่หมาเห่าดังๆทีนึง สัญญาณ PCT อาจจะหลุดได้
17. เพลงที่คุณได้ฟังครั้งแรก แล้วบอกว่า "ไม่เพราะเลย" อาจจะกลายเป็น เพลงที่คุณชอบมากที่สุดในรอบปีหลังจากที่หลายๆคลื่นโหมกระหน่ำเปิดวันละ 275 รอบ
18. แมวตัวใหญ่กว่าหมาก็มีให้เห็นเยอะแยะ
19. ร้านชายสี่บะหมี่เกี๊ยวใส่ผงชูรสเยอะมาก
20. ผู้หญิงก็มีหนวดได้นะคะ

21. ผู้ชายมีหนวด ไม่จำเป็นต้องมีขนหน้าแข้งเสมอไป
22. ขนมที่ package สวยๆที่ขายตามห้าง ราคาแพงกว่าต้นทุน 5 -10 เท่าก็มี
23. คนไทยส่วนใหญ่ชอบซื้อเสื้อของ chaps หรือ jaspal หรืออะไรก็ช่าง ตอนที่เค้า clearance sale ช่วงที่เปลี่ยน season
24. ถ้าเพื่อนมาใช้คอมที่บ้าน หัดเช็ดคีย์บอร์ดให้สะอาดก่อน ไม่งั้นเพื่อนอาจจะไม่กล้าใช้
25. ร้านที่มีเชลล์ชวนชิมอาจจะอร่อยสู้ร้านที่ไม่มีก็ได้
26. ภูมิใจไว้ซะ…ไม่มีแมคโดนัลด์ประเทศไหนในโลกนี้ที่ขาย เบอร์เกอร์กะเพราหมู นอกจากประเทศไทย
27. แล้วแมคโดนัลด์เมืองไทย มีทั้งซอสมะเขือเทศ และซอสพริกให้คุณกินได้ไม่อั้น แต่ที่ USA ไม่มีให้กิน
28. แล้วเมืองไทยก็เป็นหนึ่งในไม่กี่ประเทศในโลกที่มี แมคฟิช ขาย
29. กินไดโดมอน ไม่ต้องให้ tip หรอก …มันมี service charge รวมไปแล้ว
30. โดเรมอน อิ๊กคิวซัง tom&jerry จัดเป็นการ์ตูนอมตะของคนไทย
31. ของขวัญอันประเสริฐที่พระเจ้าประทานให้แก่นักศึกษาทั้งหลาย คือ เครื่องถ่ายเอกสาร
32. ถึงจะเป็นอาจารย์ของจุฬา ก็เฉลยข้อสอบ entrance วิชาสังคมผิดเกือบ 20 ข้อ…
33. เว็บ dek-d.com ใช้ notepad เขียนทั้งหมด
34. เวลานางเอกกำลังวิ่งหนีฆาตกรที่กำลังตามฆ่า จะต้องหกล้ม 1
ครั้งแล้วคลานไปอีก 2 เมตร ก่อนจะลุกขึ้นวิ่งอีกครั้ง
35. สิ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับ mv. เพลงอกหัก คือ ฝน
36. เม็ดไข่มุก ที่ใส่ในชานม ถ้ายังไม่ได้ต้ม ก็เหมือน อาหารปลาดุก
ที่ขายตามจตุจักรไม่มีผิด
37. ถ้ากินไม่เก่งจริง อย่าไปกิน buffet ที่ไหนเลย …ไม่คุ้มหรอก
38. คนส่วนใหญ่ เมื่อกินโออิชิเสร็จ มักจะทรมาณมากกว่ามีความสุขเพราะอิ่มเกินไป
39. คนเราพยายามแปลบททำนาย ของนอสตราดามุส ให้ใกล้เคียงกับคำว่า "โลกแตก"
มากที่สุด
40. ในวันเกิด …คุณสามารถกินไอติม swensen's ได้ฟรีมากกว่า 10 ลูก ถ้าคุณมีปัญญาเดินสายไปในแต่ละสาขาในวันนั้น

41. เป็นโสดเป็นเรื่องปรกติ แม้แต่ จูเลีย โรเบิร์ต ยังเป็นโสดเลย
42. หมาส่วนใหญ่น่ารักก็ตอนที่มันยังเป็น "ลูกหมา" เท่านั้นแหละ
43. ดูหน้าตาของคนขับ taxi ให้ดีก่อนที่จะโบก
44. เวลารอลิฟท์ อย่ากดซ้ำๆ …มันไม่ได้เร่งให้มาลิฟท์มาเร็วซักหน่อย
45. แล้วพอเข้าไปแล้ว กดแค่ชั้นที่ตัวเองจะลงก็พอ  ถ้าไม่อยากโดนด่าแม่ลับหลัง
46. อยู่ในลิฟท์ก็พูดได้ …ไม่มีกฏห้ามจ้ะ
47. ถ้าเดินอยู่ มาบุญครอง แล้วปวดห้องน้ำไม่มาก …กลั้นไว้ …แล้วเดินไป siam discovery แล้วค่อยเข้าจะดีกว่า
48. ผู้หญิงจีบผู้ชาย …เรื่องปรกติ
49. ฝรั่งบางคนข้ามน้ำข้ามทะเลมา พันธุ์ทิพย์ เพื่อซื้อ software
ที่ถูกที่สุดในโลก
50. นาฬิกาสวิสบางยี่ห้อ ซื้อที่ฮ่องกงยังถูกกว่าที่สวิส

51. ฮาวาย = เกาะพีพี + สาวบิกินี่
52. ดื่มลิโพเกินวันละ 2 ขวดก็ไม่ตาย …
53. ช่วงปี 43-44 ที่ผ่านมา ธุรกิจมือถือเมืองไทยขยายตัวแค่ 190% เอง
54. เนื้อหาเลข ม.ปลาย ที่ดูแล้วเป็น "รูปธรรม" มากที่สุดคือ สถิติ และ เลขดัชนี
55. เด็กไทยบางคน เก่ง grammar มากกว่าเจ้าของภาษาซะอีก
56. ลายเซ็นต์ของ อ.อุ๊ไม่ได้ทำให้เราเอ็นท์ติด
57. ตำรวจทุกคนในประเทศไทยไม่มีจรรยาบรรณ เพราะ"จรรยาบรรณ" ใช้ได้กับอาชีพ ครู กะ หมอ เท่านั้น
58. เจอาร์ กับ วอย ไม่ได้เป็นพี่น้องกัน
59. ถ้าอยากตาย …เครื่องบินตกตายดีที่สุด ได้เงินเยอะ ไม่ทรมาณ …
60. ถึงเยาวราชจะขายของกินถึง ตี 2 ตี 3 แต่ถ้าจะกินก๋วยจั๊บ …ไปก่อน 4 ทุ่ม

61. กะเทยทำได้ทุกอย่าง ยกเว้น ตั้งท้อง
62. เกลียดขี้หน้าอาจารย์ - ครูคนไหน …ไหว้เขา แต่อย่าเคารพเขาถ้าเขาไม่ดีจริงๆ
63. เมืองไทยแทบไม่มีนักร้องผิวดำเลย
64. เกมบางเกมไม่จำเป็นต้องซื้อบทสรุป หัดมั่วเองบ้าง
65. ไม่จำเป็นต้องซื้อมือถือหรูๆ ตอนนี้ …เดี๋ยวมือถือ 3G ก็ออกมาเกลื่อนแล้ว
66. คนขนดกก็หัวล้านได้
67. นับวันนางสาวไทยจะพูดไม่ชัดขึ้นเรื่อยๆ
68. ส่วนใหญ่นางสาวไทยจะเป็นสาว imported กันทั้งนั้น
69. เน็ตเมืองไทยถูกกว่าที่นิวซีแลนด์หลายเท่านัก
70. ยอมรับเถอะ …ทุกวันนี้คุณก็ยังอ่านไทยรัฐ ถึงแม้ว่าคุณจะด่ามันทุกวัน
71. เช่นเดียวกับรายการตีสิบ …
72. ผู้หญิงขับรถบรรทุก …ไม่แปลก
73. แผ่นโปรแกรมรวมของ macromedia 150 บาทที่ขายที่พันธุ์ทิพย์
ราคาลิขสิทธิ์ประมาณ 3 หมื่นกว่าบาท ซื้อ PC ดีๆได้เครื่องนึง
74. ถ้าทำรายงานเป็นกลุ่มสัก 10 คน …มีคนที่ทำจริงๆแค่ 3 คน
75. คำว่า mouse ใช้ภาษาไทยว่า "แท่งชี้เต้า"
76. คนเรามักง่วงตอนตื่น แต่ตอนจะนอนมักไม่ง่วง
77. พอถูกหักหลังแล้ว การถูกหักอก ไม่ได้ทำให้มันหักล้างกันได้
78. ดีใจซะเถอะ …เมืองไทยดู dragonball จบก่อนที่ USA ตั้งนาน
79. ทำไมคนเราถึงอยากให้โดเรมอนมีตอนจบ …ไม่เข้าใจ
80. ใครๆที่เล่นเน็ต ก็ต้องเคยเปิดเว็บโป๊กันทั้งนั้น
81. ถ้าใช้ talking - dict ก็อย่าหวังว่าจะจำศัพท์คำนั้นได้เลย
82. สุทธิชัย หยุ่น ก็เคยมีผมเหมือนกัน
83. พายไข่ กับ ชานมไข่มุก มีให้กินที่ไต้หวันมาเป็น 10 ปีแล้ว
84. อย่าไปกลัวเรื่อง virus computer มากนัก …ถ้าไม่สำส่อนทางเมล์ และ diskette
85. คณิตศาสตร์ไม่มีตัวตน มันเป็นศาสตร์ที่คนสมมติขึ้นมาเพื่ออธิบายความเป็นไปของโลกเท่านั้น … แต่แค่นี้ก็ทำให้นักเรียนเกลียดมันได้
86. ถ้าใช้โปรแกรมอะไรไม่เป็น …โทษ programmer ไว้ก่อน
87. สสารทุกชนิดละลายได้ เมื่ออยู่ในตัวทำละลายและอุณหภูมิที่เหมาะสม
88. ผู้หญิงหน้าอกใหญ่ไม่จำเป็นต้อง sexy
89. แล้วปอดใหญ่ไม่ได้ทำให้หน้าอกใหญ่ด้วย
90. ไป พันธุ์ทิพย์ …จอดรถที่สยามดิส แล้วค่อยนั่งรถเมล์ไป ดูจะมีความหวังกว่า การขึ้นไปวนหาที่จอดรถในนั้น ถ้าเราไม่ได้ยกอะไรไปซ่อม
91. โรงหนังบางโรง แถว A คือแถวหลังสุด แต่บางโรงมันก็เป็นแถวหน้าสุด
92. คอมที่เค้าใช้ขายตั๋วหนังน่ะ ใช้ window 3.11 หรือ window 95 กันทั้งนั้นแหละ
93. หนังสือบางเล่มก็สามารถตัดสินจากหน้าปกได้เหมือนกัน
94. เราเรียกหมาที่บ้านว่า "ลูก" แต่เรียกเพื่อนสนิทว่า "มัน"
95. บางทีเราก็ประมูลของจนราคามันสูงกว่าปกติหลายเท่าตัว
96. ในเน็ตเค้าประมูลเบอร์มือถือ VIP (เช่น 718-9999) กันเป็นแสน แต่ที่ mbk เค้าขายกันไม่ถึงหมื่น
97. เรียนมหาวิทยาลัยเอกชนก็ไม่ตาย
98. 4 ชาติที่ได้รับเกียรติขึ้นชื่อบนป้ายโรงหนังควบบ่อยที่สุด คือ ไทย จีน ญี่ปุ่น ฝรั่ง
99. ทอดด์ ทองดี พูดไทยชัดกว่า อั๊ด อัษฎา
99.1 คนที่ได้รับอ่านข้อความนี้ ส่วนใหญ่หน้าตาดี 

ได้จาก Forward Mail  ครับ ขอบคุณน้องคอนฯ ครับผม

จังหวะพอดีวันนี้ไปสำรวจ เวปบ้านน้อยของผมเองที่ชายนา เจอกระทู้ที่มีผู้นำเรื่องราวของการจับพลังมาบอกเล่าไว้

เห็นว่ามีสีสันดีไปอีกแบบ จึงขออนุญาตนำมาให้ได้ลองอ่านกันเป็นอีกแง่มุมหนึ่งครับ 

แล้วแต่ความเชื่อของแต่ละบุคคลนะครับ

"คือเมื่อปลายปีที่แล้ว ..............ผมได้เจอกับผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง

ค่อนข้างมีอายุแล้วและค่อนข้างมีชื่อเสียงในเรื่องการจับพลังวัตถุมงคล(ขอ สงวนนาม)

ซึ่งท่านเป็นคนร่างเล็กและผอม แต่เวลาท่านจับวัตถุมงคล พอสัมผัสได้ถึงพลังและพุทธคุณ ตัวของท่านจะสั่นมากๆ

ในการพิจารณาของผมนะครับ คนร่างเล็กและมีอายุขนาดนั้น ไม่น่าที่จะสั่นได้แรงขนาดนั้น

ถ้าเป็นการแกล้งสั่น จากการกระทำของท่านเอง(แค่ความสงสัยของผมครับ)

เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้คุยกับท่านและนำตะกรุด ของเกจิยุคปัจจุบันที่ยังมีชีวิตอยู่และค่อนข้างมีชื่อเสียง

เรียกว่าขึ้นชื่อของยุคนี้น่ะแหละครับ มาให้ท่านจับพลังดู

ซึ่งผมไม่ได้บอกท่านว่าเป็นของเกจิท่านใดบ้าง และท่านก็ไม่น่าจะดูออก(ในความคิดของผมนะครับ)

เพราะท่านจะจับพระเครื่องยุคเก่า และพระแท้ พระเก็เป็นส่วนใหญ่

ซึ่งมีพวกนักเล่นพระบางท่าน ทำการลองภูมิของท่าน ได้นำพระที่มีการปลุกเสก และไม่ได้ปลุกเสก

ลองให้ท่านจับดูเชื่อไหมครับ ว่าท่านสามารถทายถูกทุกองค์ว่าพระองค์ไหนมีพลัง(จากประมาณ20องค์)

ผมได้นำตะกรุดยุคปัจจุบันที่หลวงพ่อเหล่านั้นยังคงดำรงค์ชีวิตอยู่ซึ่งมีตะกรุดหลวงพ่อตัด

ส่วนที่เหลือของตัวเองบ้างยืมเพื่อนมาบ้างขอบอกแค่จังหวัดนะครับ ลองเดากันดูเอง

ตะกรุด หลวงพ่อหนังเหนียวที่อยุธยา

หลวงพ่อที่สระแก้ว(ที่ตอนนี้ทำส่งศูนย์เยอะๆ)

หลวงพ่อที่นครสวรรค์ที่ดังเรื่องมหาอุด หลวงพ่อแถวลำลูกกา

แถวนนท์วัดนึงทำโปรดสัตว์เดียรรัจฉานมาก่อน

อีกวัดเป็นตะกรุดดอกเขื่องครับ ตะกรุดโทนแถวอ่างทอง

ตะกรุดจาก2วัดที่นครปฐม

ตะกรุดจากสุรินทร์

และสุดท้ายตะกรุดจากหลวงพ่อแถวอีสานใต้ที่เพิ่งมรณภาพไปที่ท่านสามมารถไป โผล่ที่นั่นที่นี่ได้

ผมขอยืนยันว่าไม่ได้เป็นการลบหลู่ครับ และท่านผู้จับพลังสามารถรู้เพียง1ดอกว่าเป็นของหลวงพ่อท่านใด

จากทั้งหมดที่ผมเอามาครับ(แต่ไม่ใช่ดอกของหลวงพ่อตัดที่ท่านรู้)

ผมให้ ท่านจับพลังทีละดอก จนครบ ท่านสั่นครับ มากบ้าง น้อยบ้าง

แต่ละดอกพอจับเสร็จ จะมีอาการหอบเหนื่อย เหงื่อซึม

ท่านจับตะกรุดของหลวงพ่อตัดเกือบๆสุดท้าย(ซึ่งท่านก็ไม่รู้ว่าของพระเกจิ องค์ใด)

 ผมจำไม่ได้ว่าดอกที่เท่าไหร่ แต่อาการแตกต่างจากหลวงพ่อองค์อื่น

กล่าวคือ สั่นมากที่สุด จนตะกรุด หลุดมือ ลอยออกไปกระทบตู้เย็น และหัวของท่านก็เกือบชนผนัง

ดีที่ลูกสาวของท่านไปจับไว้ทันครับ หลังจากคุยกับท่านหลังจากกินน้ำท่าเรียบร้อย

ท่านบอกว่า *** ดอกตะกั่วเปลือยนี้แหละ(ของหลวงพ่อตัด) แรงที่สุด แรงจนสั่นไปทั้งตัวควบคุมไม่ได้

ส่วนดอกที่แรงรองลงมาคือตะกรุดแถวนนท์ครับ(ที่ทำให้เดียรรัจฉานเพื่อกันคนไป รังแกมัน)

กับตะกรุดจากสุรินทร์ ที่เหลือก็ไม่ค่อยเท่าไหร่ครับ มากบ้างน้อยบ้าง

แต่มีอยู่ดอกหนึ่งครับ ที่พุทธคุณไม่ขึ้นเลย แต่ผมขอยืนยันว่าทุกดอกเอามาจากวัดครับ

ซึ่งผมขอสงวนนามตะกรุดดอกนั้นเอาไว้ครับ

ถือว่าเอามาเล่าสู่กันฟังละกันนะครับ ไม่ได้ให้เชื่อ ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับ

ขอบคุณเจ้าของเรื่อง คุณ Chch4  จากเวปที่มา http://www.pantown.com/board.php?id=27967&area=4&name=board1&topic=876&action=view

นำมาฝากให้อ่านกันเพลินๆ เป็นสีสันครับ  ยังไงเสีย ศรัทธาและกรรมดีย่อมก่อเกิดปาฎิหาริย์ไ้ด้ทุกสำนักครับผม

มีเสือ วัดบางพระอยู่ตัวหนึ่งครับ  ทันหลวงปู่หรือเปล่าก็มิทราบ


แต่ก็ปิติยิ่งนัก บูชาสุดจิตสุดใจ 

คาถานี้เป็นคาถาที่หลวงพ่อตัด วัดชายนา ท่องประจำทุกค่ำคืน 

คาถาสืบทอดมาจาก หลวงพ่อทองวัดเขากระจิว พระอาจารย์ของหลวงพ่อตัด 

หลวงพ่อทองสืบสายวิชามาจากหลวงพ่อกริช  ซึ่งหลวงพ่อกริชเป็นศิษย์ในหลวงพ่อกุน วัดพระนอน เพชรบุรีครับ

นำมาฝากกัน ท่องทุกคืนก่อนนอน แคล้วคลาดปลอดภัย  นิรันตราย พบแต่สิ่งดีงามครับผม




ขอบคุณที่มา บ้านผมเอง แฮ่ะๆ http://www.pantown.com/board.php?id=27967&area=4&name=board1&topic=525&action=view

ที่มาดั้งเดิมครับผม  http://www.uamulet.com/boardDetail.aspx?bid=7&qid=18641

ขอบคุณมากครับ

เรื่องของการถูกใจคนหรือมีเสน่ห์ในตัวนั้น ถ้าว่ากันตามหลักคำสอนในพระพุทธศานา

 มีธรรมะหมวดหนึ่ง ขลังมากครับ  ถ้าใครน้อมนำมาปฎิบัติได้ จะทำให้เป็นคนมีเสน่ห์จากเนื้อจากตัว

เสน่ห์จากความดีในตัวเอง ชนะใจผู้อื่นได้ไม่ยากนะ 

ธรรมะที่พูดถึงคือ สังคหวัตถุธรรม ๔ ประการ  คือ 

๑. ทาน การให้  เป็นการมีน้ำใจต่อผู้อื่นรอบตัวเรา การให้มี ๓ แบบ คือ

ให้เพื่ออนุเคราะห์  คือ ให้คนที่ด้อยกว่าเรา ยากจนกว่าเรา  พิกลพิการไม่สมประกอบ ให้เพราะสงสาร

ให้แบบสงเคราะห์  คือ ให้คนที่พอๆกับเรา เช่น พี่น้อง ญาติๆ เพื่อนร่วมงาน  ให้แบบนี้ให้เพราะมีน้ำใจต่อกันก็ได้

เป็นการให้เพื่อสร้างไมตรีก็ได้

และบูชาคุณ  คือให้คนที่สูงกว่าเรา เช่น พ่อแม่ ครูบาอาจารย์  พระสงฆ์ ให้แบบนี้คือให้เพื่อบูชาคุณความดีของท่าน

การให้มีรูปแบบก็คือ  ให้เพื่อเอาคุณ กับให้เพื่อเอาบุญ 

ให้เอาคุณ คือหว่านพืชหวังผล  ให้เขาตอบแทนให้เขารักเรา เช่นให้ของขวัญแฟนหรือคนรัก ให้เพื่อผลประโยชน์ภายหน้า

แบบนี้ได้คุณแต่ไม่ค่อยจะได้บุญ เพราะเจตนาเราต้องการให้เขารักเรามากกว่า

ให้เพื่อเอาบุญ คือ ให้เพื่อสละความงกในตัวเรา   

ให้เพราะสงสาร ประมาณว่าไปเลี้ยงอาหารเด็กกำพร้า เด็กพิการด้อยโอกาส 

เราคงไม่คิดหวังว่าเด็กเรานั้นจะมาตอบแทนเราแน่นอน

ให้พ่อแม่ พระสงฆ์ ก็ให้แบบเต็มใจ ไม่คิดหวังผล แบบนี้ได้บุญเต็มๆ

อภัยทาน สละความโกรธเคืองก็เป็นการให้ที่สร้างเสน่ห์ได้ไม่น้อยเลยทีเดียว

ยิ่งให้ความรู้ให้ธรรมะ ยิ่งแรงสุดขั้วบุญทีเดียว

๒.ปิยวาจา ข้อนี้สำคัญครับ ปิยวาจาได้แก่ การพูดคำสุภาพ อ่อนหวาน จากใจจริง พูดเพื่อให้เกิดความสมานสามัคคี

ปิยวาจาทำได้ง่าย เพราะวาจานั้นมีในตัวเรา เพียงเรามีสติ มีเมตตาในใจก็สามารถพูดออกมาได้

คำพูดที่พูดออกไปแล้วทำให้คนฟังรัก เช่น คำอ่อนหวาน คำชมเชยจากใจจริง คำพูดที่ชวนให้เกิดความสมัครสมานไมตรี

ให้ทานดีแค่ไหน แต่เป็นคนที่พุดไม่ดีหรือไม่สุภาพ ไม่น่าเชื่อถือ ก็ลำบากครับ ต้องมีวาจาดีบวกเข้าไปด้วย ถึงจะแรงได้อีก 

"ปากเป็นเอกเหมือนเสกมนต์ใช้คนเชื่อ            ฉลาดเหลือวาจาปรีชาฉาน

จะกล่าวถ้อยร้อยคำไม่รำคาญ                     เป็นรากฐานเทิดตนพ้นรำเค็ญ"
                                                                                                (ของท่านผู้หญิงสมโรจน์ สวัสดิกุล ณ อยุธยา)

๓.อัตถจริยา หมายถึง การบำเพ็ญประโยชน์ช่วยเหลือกันและกันในวงแคบ

หลักสร้างเสน่ห์ที่สำคัญต่อมา คือต้องมีช่วยเหลือเรื่องการงานในสังคม มีส่วนร่วมเป็นส่วนหนึ่งของสังคมที่อยู่ร่วมกัน

จะงานหลวง งานราษฎร์ งานฝาก งานแถม ต้องช่วยเต็มแรง ทำเขามั่นใจ ว่า ลุยได้ทุกลูก  คลุกวงในได้ทุกเวที แบบนี้ละก็ได้เลย

๔.  สมานัตตตา ข้อนี้สำคัญที่สุดเลยครับ และมักจะพลาดกันมาก คือ การวางตัวให้เสมอต้นเสมอปลาย ติดดินไว้ 

ทำตัวเป็นเหมือนหนุมานคลุกฝุ่นกันซักหน่อย

อย่างเล่นจนเกินงาม อย่างเชิดจนคอตั้ง เอาแบบพอดีๆ  เป็นกันเองแต่ไม่ใช่่ว่าเสียฐานะของตนไป

ไม่ลืมตัวและไม่ลดตัวจนเกินไป  มีทั้งพระเดชและพระคุณ สง่างามอย่างสัมผัสได้   

เสมอต้นเสมอปลาย ให้คงดี เป็นคนตรง ก็โอเคเลยครับ

ไม้ที่ตรงเอามาำทำพื้น ทำเสา ทำโต๊ะ ทำเก้าอี้ได้หมด มีประโยชน์ คนตรงเสมอต้นเสมอปลายก็แบบเดียวกันละครับ

ถ้าอยากมีเสน่ห์ เอาชนะใจคนได้ ต้อง รู้จักให้ผูกไมตรี วาจาีดีมีคำหวาน ช่วยการงานไม่ว่างเว้น เล็งเห็นเงาตัวไม่ลืมตน

ทำได้แบบนี้ มีเสน่ห์ชัวร์.. ขลังแน่นอนครับ ไม่ต้องเสกไม่ต้องเป่า  ใครเห็นก็ใจอ่อนให้เราครับ    

หันหน้ามาปลุกเสกตัวเองให้เป็นคนมีเสน่ห์จากภายในกันดีกว่าครับผม

ขอบคุณเจ้าของภาพ พี่cap ครับผม

สืบเนื่องจากกระทู้ร่วมสนุก http://www.bp.or.th/webboard/index.php/topic,8363.msg74932/topicseen.html#new

มาทำความรู้จักวัดพระนอนกันเล็กน้อยครับผม

วัดพระพุทธไสยาสน์หรือวัดพระนอน เพชรบุรี

เป็นวัดเก่าแก่อีกวัดหนึ่งของ จ.เพชรบุรี เป็นที่ประดิษฐานพระพุทธไสยาสน์

ซึ่งถือว่าเป็นหนึ่งในสี่ของพระพุทธไสยาสน์ที่มีขนาดใหญ่ที่สุดของประเทศไทย มีความยาวถึง 43 เมตร ก่ออิฐถือปูนลงรักปิดทอง

เป็นพระพุทธรูปที่มีพุทธลักษณะงดงามยิ่ง เชื่อกันว่าสร้างด้วยฝีมือสกุลช่างในสมัยอยุธยา

หมอนหนุนของพระพุทธไสยาสน์องค์นี้มีลักษณะเป็นทรงกลมแทนที่จะมีลักษณะเป็นทรงสี่เหลี่ยม

เดิมพระพุทธไสยาสน์ประดิษฐานอยู่กลางแจ้ง พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดฯให้สร้างหลังคาคลุมไว้

ต่อมาในสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้มีการซ่อมหลังคาใหม่ และสร้างผนังล้อมรอบองค์เป็นวิหารพระพุทธไสยาสน์

วัดพระนอน ตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของเขาวัง (พระนครคีรี) เป็นวัดเก่าแก่ ไม่ปรากฏหลักฐานว่าสร้าขึ้นเมื่อใด   

สันนิษฐานว่าเป็นวั่ดที่มีมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา เป็นโบราณสถานประกาศให้ขึ้นทะเบียนเมื่อวันทั่ 8 มีนาคม พ.ศ.2478

เป็นพระพุทธรูปนอนขนาดใหญ่องค์หนึ่งในจำนวน 4 องค์ ที่มีอยู่ในเมืองไทย







วัดพระนอน เพชรบุรีนอกจากจะมีพระพุทธรุปสำคัญให้ได้สักการะกราบไหว้แล้ว 

ยังมีพระเกจิอาจารย์ที่เลื่องชื่อในอดีต ได้แก่พระครูสุชาตเมธาจารย์ หรือ หลวงพ่อกุน วัดพระนอนครับ

เครื่องรางที่ขึ้นชื่อของหลวงพ่อกุน คือ ตะกรุดไมยราพสะกดทัพ





ตะกรุดไมยราพสะกดทัพของหลวงพ่อกุนเป็นตะกรุดโทน ที่มีจำนวนการสร้างไม่มากนัก สัณนิฐานว่าประมาณ ๓๐๐ ดอก

ปัจจุบันเป็นตะกรุดในตำนานที่หายากยิ่ง  พุทธคุณโดดเด่นทางคงกระพัน กันเขี้ยวงา และเป็นสะกดผู้คนให้หลับใหล

ได้เคยฟังเรื่องราวอานุภาพของตะกรุดไมยราพสะกดทัพ จากหลวงพ่อครูชาอาจารย์ที่เคารพนับถือ ได้บอกเล่าเรื่องราวไว้ว่า

"เคยเห็นเหมือนกัน ตอนนั้นยังไม่ค่อยได้สนใจทางนี้ มุ่งแต่เรียนทางธรรม  ไปบิณฑบาต บ้านโยมคนหนึ่ง ยินรอสักพักเห็นเงียบผิดปกติ

มารู้ตอนหลังว่า หลับหมดทั้งบ้าน เพราะเมื่อคืนมีคนเอาตะกรุดของหลวงพ่อกุนไปแขวนไว้ที่รอดของบ้าน  ขึ้นไปหุงข้าวต้มแกงกิน

ไม่มีใครรู้สึกตัว แต่ท่านห้ามไม่ให้หยิบของมานะ ผิดครู กินได้อย่าเอาของเขา  คนโบราณเขาถือสัจจะมั่นคง ของถึงได้ขลัง

จากนั้นก็สนใจด้านนี้เรื่อยมา "

ท่านผู้เล่าบอกว่า  "ตะกรุดหลวงพ่อกุน สะกดคนได้จริงๆ" 

ตะกรุดชุดนี้จะจารเป็นทั้งอักขระัยันต์และรูปในเรื่องรามเกีิยรติ์ครับ ภาพประมาณ หนุมานถวายแหวน เรียกอีกชื่อหนึ่งว่า "ตะกรุดวันเพ็ญ"

ปัจจุบันการสร้างตะกรุดสายนี้สืบทอดมาถึงวัดเขากระจิว และวัดชายนา

ถึงจะไม่มีการจัดสร้างตะกรุดไมยราพสะกดทัพโดยตรง แต่ยังมีการสร้างตะกรุดวันเพ็ญพอกครั่งอยู่บ้าง ตะกรุดมหาระงับก็พอมี

ที่ชัดเจนคือ สายวิชา มหาอุดและคงกระพันตามตำรับเดิมยังคงมีอยู่ครับผม

ส่วนตะกรุดไมยราพสะกดทัพ คงเป็นตำนานให้บอกเล่ากันต่อไป ของจริงเจ้าของเขาหวงกันสุดๆ ครับ



ขอบขอบคุณข้อมูลและรูปประกอบจากพี่Jin    เวปพลังจิต ครับผม

ขอแนะนำเวปที่บอกเล่าเรื่องราวของหลวงพ่อกุนครับผม http://anchalit.multiply.com/photos/album/46/46#

สงกรานต์ปีนี้ ตะลอนเล่นน้ำได้ไม่เท่าไร

ใจร้อนรนอยากไหว้พระ ปิดทองพระ เพิ่มความสบายใจเพิ่มขึ้น ไล่เรียงสำนักอุโฆษก์ที่มีชื่อในอดีต

โดนใจอยู่ที่หนึ่ง เพราะหลงใหลในของดีสำนักนี้มานานแล้ว ยิ่งครูบาอาจารย์เคยเมตตาบอกไว้ว่า ให้ไปกราบต้นตำรับสำนักนี้บ้าง

ตัดสินใจช่วยพรรคพวกไปเที่ยววัดกันดีกว่า ครับ

ไปถึงเข้าไปกราบพระพุทธประธานในอุโบสถเก่าเป็นอันดับแรก




อุโบสถมีความเป็นเอกลักษณ์ครับ ลักษณะศิลปกรรมแบบอยุธยา  แถมมีสะพานข้ามมายังตัวอุโบสถด้วย



บริเวณรอบนอกพระอุโบสถพื้นจะต่ำมาแต่เดิมดูเหมือนมีน้ำล้อมรอบครับ แต่ตอนไป น้ำแห้งซะงั้น 



มองจากอุโบสถจะเห็นวิหารที่ประดิษฐานพระพุทธรูปสำคัญที่ตั้งใจจะขึ้นไปกราบไหว้ครับ



ขึ้นไปบนวิหารแล้ว มองลงมายังอุโบสถครับ เห็นภาพชัดเจนกว่า  ลักษณะอุโบสถเป็นงานสร้างสมัยอยุธยามั้งครับ  สวยดี



มองจากหน้าประตูวิหารเข้าไปยังพระพุทธรูปที่ประดิษฐานภายในครับ



เอ๊ะ  วัดอะไรน๊าครับ??

ลองร่วมสนุกทายกันนะครับ  ๓ ท่านแรกที่ตอบถูก

จะมอบพระสมเด็จเยี่ยวชะนีของหลวงพ่อตัด  ให้ครับผม

คำถามมี ๓ คำถาม ครับผม

๑.วัดนี้ชื่อวัดอะไร

๒.พระเกจิเลื่องชื่อของวัดนี้ คือใคร

๓.ของดีหายากของสำนักนี้ คือ อะไรครับ

ไม่ซีเรียสครับ ตอบได้หนึ่งคำถามก็ถือว่าโอเค แต่คิดว่า ถ้าตอบได้ข้อใดข้อหนึ่ง ก็คงทราบคำตอบทุกข้อละครับ 

คำตอบของท่านจะเป็นการแบ่งปันและบอกกล่าวข้อมูลดีๆ ให้พี่น้องบางพระครับผม

ถ้าต้องการข้อมูลเพิ่มเติมในการตัดสินใจ ลองถามมาดูนะครับ

เข้าสู่เทศกาล สงกรานต์แล้วนะครับ  รถท่านใดหมองสุดๆ ยังไม่ได้ล้างละก็ ลองดูรูปข้างล่างแล้วทำตามนะครับ   

เรื่องของฝุ๋นๆ  เอาเป็นว่าให้ชื่อว่า


"ความงามของฝุ่น"   นะครับ






















ฝีมือขนาดนี้ คงไม่กล้าล้าง ใครสาดน้ำมีเคือง 



ของคุณเวปต้นทาง www.gootum.com ไว้ ณ ที่นี้ ครับ

ในสังคมคนที่นิยมสะสมเครื่องรางของขลัง มักจะได้ยินคำพูดว่า "เสียดายเิกิดช้าไป ไม่ทันเก็บ "

หรือไม่ก็ "เสียดาย ไม่ทันได้เก็บของสายนี้"

ถ้าจะคุยกันเรื่องตะกรุดในยุคปัจจุบัน คิดว่า พี่น้องหลายๆท่าน ก็จะมีตะกรุดของหลวงพ่อตัด  วัดชายนา กับบ้างแล้ว

ยิ่งตอนนี้กระแสเหรียญเลื่อนเจ้าคุณฯของหลวงพ่อกำลังเป็นที่พูดถึง

โดยเฉพาะการที่เหรียญในส่วนของวัด เพียงแค่ ๒ วัน เหรียญก็หมดเกลี้ยง

ก็คงทำให้หลายๆท่านสนใจบ้าง  วันนี้เลยนำเรียนเรื่องตะกรุดของดีวัดชายนา ถ้าท่านใดชอบตะกรุดและสะสมของสายนี้ด้วยแล้ว

ตะกรุดของวัดชายนาที่ไม่ควรพลาด คงได้แี่ก่

๑.ตะกรุดมหาอุด หรือตะกรุดแจกในบาตร

๒.ตะกรุดคู่ชีวิต

๓.ตะกรุดมนต์จินดามณี มหาลาภ

ตะกรุดในบาตรหรือตะกรุดมหาอุดนั้น เข้าใจว่าหลายๆท่านคงได้เป็นเจ้าของครอบครองกันไปบ้างแล้ว

ตะกรุดคู่ชีวิต ดูจะหายากซักหน่อย  มีจำนวนสร้างไม่มากและมีบริกรรมวิธีที่มากมายพอสมควร เป็นเอกลักษณ์ของสำนักวัดชายนา

และที่จะพูดคุยกันก็คือ ตะกรุดมนต์จินดามณี มหาลาภ ซึ่งคาถาหรือวิชานี้ ถือเป็นความลับประจำสำนัก

ตะกรุดมนต์จินดาฯ มหาลาภ ได้สร้างออกมาเป็นเรื่องเ็ป็นราวประมาณปี ๒๕๔๘ ในช่วงเวลาไล่เลี่ยกับการบูรณะอุโบสถวัดชายนา

ตะกรุดมีขนาดยาวประมาณ ๕ นิ้ว เขี้ยนคำว่า มนต์จินดามณีมหาลาภไว้ด้านนอก ตอกโค๊ด ว.ช.น.กระโดด มีทั้งแบบอุดผงและไม่อุด

จำนวนสร้างประมาณ ๒๐๐ ดอกเท่านั้น  ซึ่งในช่วงนั้นไม่ค่อยมีใครกล่าวถึงกันมากนึก

อาจเป็นเพราะความนิยมในด้านมหาอุด คงกระพัน ซึ่งเห็นภาพประสบการณ์ชัดกว่า ทางมหาลาภ

หรือจะเป็นเพราะ คนที่บูชาไปต่างเก็บสะสมไว้อย่างหวงแหนไม่คิดจะนำออกให้บูชาก็ตาม

้และในช่วงเวลาปัจจุบันถือได้ว่าตะกรุดมนต์จินดามณี มหาลาภปี ๔๘  ค่อนข้างที่หาชมหรือหาบูชาได้ยาก พอสมควร

แต่ทั้งนี้ก็มีการจัดสร้างขึ้นอีก คือ ในวันลอยกระทงได้มีการสร้างตะกรุทางวัดจึงได้จัดสร้างตะกรุดมนต์จินดามณี ขึ้นอีกชุด

ขนาดประมาณ ๓.๕ นิ้ว จารอักขระคาถาเหมือนชุดเก่า จำนวนสร้าง ๗ ดอก ปลุกเสกในวันเพ็ญลอยกระทง ซึ่งน่าจะมีผลทางเมตตามหานิยม

และในปี ๒๕๕๑ มีการจัดสร้างตะกรุดมนต์จินดามณี ขึ้นอีกชุด เป็นตะกรุดขนาดยาว ๕ นิ้ว ไม่มีการตอกโค๊ด

เป็นตะกรุดแผ่นอลูมิเนียมจำนวน  ๒๐ ดอก แผ่นเงิน ประมาณ ๖๐ ดอก ปลุกเสก ๓ วาระ  ครับ

จำนวนสร้างทั้งหมดที่เป็นการสร้างของทางวัดรวมแล้วก็ไม่กี่ร้อยดอกเท่านั้นเอง

ทั้งนี้ไม่นับที่่มีผู้มาขอให้จารตะกรุดให้ ซึ่งไม่สามารถทราบจำนวนได้นะครับ เพราะมีลงไปเรื่อยๆ ตามโอกาส

วิชามนต์จินดามณี เรียกเนื้อ เรียกปลา ของหลวงพ่อตัดนั้น ท่านได้ร่ำเรียนมาจาก อ.พุฒ ทางชะอำ

เป็นวิชาที่เจ้าของหวงมาก ถ่ายทอดกันได้ในเวลาที่สุดๆ จริงๆ

ความโดดเด่นของตะกรุดมนต์จินดาฯ ก็คือ นอกจะเป็นมหาลาภแล้ว เมตตามหานิยมแล้ว

ที่ชัดเจนคือเป็นเหมือนเบี้ยต่อใส้ คือเหมือนจะหมดแต่ก็มี

เหมือนจะจนแต่ก็มี  ไม่อด ไม่สิ้นหนทาง ถึงเวลาจะมาเอง ลักษณะคล้ายๆ ตำรับทางหลวงพ่อปานหรือของหลวงพ่อฤาษีลิงดำละครับ

จึงมีคำเรียกกันในหมู่ศิษย์หรือชาวบ้านว่า "ตะกรุดต่อลำใส้"

ไม่อับจนจริงๆครับ  ถ้าจะหาตะกรุดดีๆ ที่มีไม่กี่สำันักที่ทำได้รูปแบบสร้างเองในวัด และมีสายวิชาที่แน่นอนแล้ว ก็ควรลองศึกษาดูครับ

โดยเฉพาะนักสะสมตะกรุดสายวัดชายนาไม่ควรพลาด ตะกรุดมนต์จินดาฯ หรือที่แอบเรียกกันว่าตะกรุดต่อลำใส้ครับผม

ส่วนรูปตะกรุดนั้นคงจะเคยเห็นกันมาบ้างแล้ว  ที่เหลือจะหาชมง่ายหรือยากแค่ไหนพี่น้องทุกท่านคงจะลองค้นหารูปมาดูได้ครับ

ส่วนจะมีให้ชมซักกี่ดอก อันนี้น่าสนใจครับ ลองSearchดูนะครับว่าจะได้ง่ายหรือยากแค่ไหนกัน

นำเรียนเพื่อเป็นข้อมูลในการสะสมครับ อยากให้ทุกท่านได้เก็บในช่วงเวลาที่ยังพอหาได้  ต่อไปตะกรุดแบบนี้จะหากันมากขึ้นครับ

ผิดพลาดประการใด น้อมรับคำชี้แนะครับผม

วันนี้มีเรื่องวัตถุมงคลที่มีเอกลักษณ์เฉพาะสำนัก มาบอกเล่าให้น้องใหม่ได้ลองศึกษากันครับ

พระผสมเยี่ยวชะนี หรือที่จะเรียกติดปากกันว่า สมเด็จเยี่ยวชะนี  ของวัดชายนาเป็นที่สนใจมาระยะหนึ่งแล้ว

สมเด็จเยี่ยวชะนี ของหลวงพ่อตัด วัดชายนา มีความเป็นเอกลักษณ์ตรงมวลสารที่นำมากดพิมพ์พระ จะมีเยี่ยวชะนีผสมอยู่

ตำรานี้หลวงพ่อตัดได้เล่าเรียนมาจากครูบาอาจารย์เก่าแก่ในสายเพชรบุรี ต้องนำเยี่ยวชะนีที่ไ่ม่ต้องถึงพื้นดินมาเป็นส่วนผสม

มวลสารหลักก็จะเป็น ผงมวลสารพระเก่าต่างๆ  ยอดสวาท ว่านทางเมตตาต่างๆ และใบมะยมที่นำไปรองเยี่ยวชะนี



สมเด็จเยี่ยวชะนีปรากฏตัวขึ้นครั้งแรกประมาณปี ๒๕๒๗ ออกในนามวัดเขากระจิว

ในจำนวนหลักสิบ เป็นพระพิมพ์ปรกโพธิ์ขนาดค่อนข้างใหญ่  รุ่นแรกนี้พอหาได้แต่ราคาเล่นหากันค่อนข้างสูงใน เพดานหลักหมื่น

สมเด็จเยี่ยวชะนีที่ออกในชื่อวัดชายนา รุ่นแรก ประมาณปี ๒๕๔๘ ต่อ ๒๕๔๙  ในจำนวนประมาณ ๒๐๐ องค์

รุ่นสองนี้มีจะทั้งพิมพ์สมเ็ด็จและขุนแผนเยี่ยวชะนี รุ่นสองนี้มีฝังตะกรุดทองคำจำนวนหลักสิบ มีราคาทีหากันประมาณ พันปลายๆ ถึงหมื่นต้นๆ

ต่อมาในปี ๒๕๕๐ ได้มีการสร้างสมเด็จและขุนแผนเยี่ยวชะนีผสมผงพรายกุมารหลวงปู่ทิม อีกจำนวนหนึ่ง

ในระยะเวลาไล่เลี่ยกันคือปลายปี ๒๕๕๐ ต่อต้นปี ๒๕๕๑ ได้มีการกดพิมพ์สมเด็จเยี่ยวชะนีอีกครั้ง จำนวนเยอะที่สุดตั้งแต่สร้างมา

คือประมาณ ๓,๐๐๐ องค์ มีัวัตุประสงค์ให้หลวงพ่อปลุกเสก ๕ ปี หรือบบรรจุกรุไว้ในโบสถ์ ครบ ๕ ปีแล้วจึงนำออกแจกให้บูชากัน

การสร้างครั้งหลังสุดนี้ได้ทำลายบล็อคทิ้งไปด้วยแล้ว

จำนวนพระสมเด็จเยี่ยวชะนีที่สร้างในระหว่างปี ๕๐-๕๑ จึงมีจำนวนประมาณ ๕,๐๐๐ องค์เท่ากับอายุของพระพุทธศาสนา

จึงไม่น่าแปลกที่ ผู้ที่ศรัทธาจะนิยมหาสมเด็จเยี่ยวชะนีปี ๔๘ มากกว่า เพราะจำนวนสร้างเพียงแค่ ๒๐๐ องค์

และเนื่องจากพระัทั้งหมดใช้บล็อคเดียวกัน การแยกปีหรือรุ่นคงต้องดูความแตกต่างกันที่เนื้อมวลสาร ของแต่ละยุค

คงต้องมีประสบการณ์ในการดูครับ

สมเด็จเยี่ยวชะนี มีความเด่นที่ มวลสารโดยเฉพาะเยี่ยวชะนี ซึ่งจะมีเสียงร้องเหมือน การเรียกหาสามี

คำว่า สามี แปลว่า ผู้ครอบครอง    สาวๆ คงอยากจะได้คนที่มีสมเด็จเยี่ยวชะนีมาครอบครอง มั้ง(คิดเข้าข้างตัวเองตลอด) 

ในส่วนของใบมะยมเป็นไม้นามมงคล  ยอดสวาทเป็นของดีในตัว  ก็เมตตาแรงครับ

ยิ่งพิมพ์ขุนแผนด้วยแล้วถือว่า ได้ครบทุกสัดส่วนทั้งแรงขุนแผน และแรงอาถรรพ์ของเยี่ยวชะนี สองเด้งครับผม

นำชมรูปกันครับ

รูปแรกเป็นสมเด็จเยี่ยวชะนี ปี ๔๘ เนื้อผงขาวเหลืองแก่มวลาสาร จนขึ้นเป็นฝ้า

ความพิเศษคือตะกรุดทองคำ แสดงถึงจำนวนพระองค์นี้ซึงมีแค่หลักสิบ รูปชุดนี้เป็นของพี่ๆที่นับถือไม่ใช่ของผมนะครับ







สมเด็จเยี่ยวชะนีปี ๕๑ ที่ไ้ด้ทำลายบล็อคและบรรจุกรุแล้ว 
พระจะมีทั้งหมด ๓ สี คือ ดำ ขาว เทา บางองค์ก็ออกเทาเขียวๆครับ



ความหนาของพระจะไม่มีรูปแบบแน่นอน หนาบ้าง บางบ้าง คละๆกันไปครับ



ในบางองค์จะมีลักษณะของพระที่แก่มวลสารว่าน วรรณะของผิวพระจะมีสีเข้มกว่าเนื้อขาวทั่วไป



ชุดนี้รวมหลายๆสีครับ คละๆกันไป สีแดงจะสวย แต่ที่หากันจริงๆ คือ อมเหลืองหรือเขียวๆ ครับ




พระของวัดชายนาทุกรุ่นทุกแบบ เอกลัษณ์ คือ แจกฟรี 

ทำบุญก็แจกไม่ทำก็แจก  แจกแล้วก็อดไม่ได้ที่ทำบุญอีกครับ

จะได้มากได้น้อยแล้วแตุ่บุญวาสนา แต่ได้แน่ๆ ครับ 

สมเด็จเยี่ยวชะนี เป็นพระที่น่าสะสมและบูชาครับ เมตตานำหน้าแน่นอนครับ พบเจอที่ไหน ลองหาไว้ใช้นะครับ 

การศึกษาเรื่องราวของประวัติบุคคลสำคัญในพระพุทธศาสนา ก็ทำให้เกิดแนวทางและกำัลังใจในการทำความดีได้ ง่ายๆ นะครับ

หญิงงามที่จะกล่าวถึง หลายๆ ท่านคงจะเดาออกว่า ว่า คือ นางวิสาขา มหาอุบาสิกา ในพระพุทธศาสนา

อ่านเรื่องนี้เรื่องเดียว ได้ความรู้เพียบเลยครับ  ประวัติน่าสนใจมากๆ

จะพยายามไม่นำมาบอกกล่าวในแบบวิชาการ เพราะคงจะค้นหาอ่านได้ไม่ยากนัก

นำมาบอกเล่าถึงจุดที่น่าสนใจทำให้ต้องไปอ่านรายละเอียดกันต่อดีกว่า

นางวิสาขาเป็นหญิงสาวที่มีความน่าสนใจหลายอย่างด้วยกัน 

เริ่มแรกนางเป็นธิดาของมหาเศรษฐี ที่ชื่อว่า ธนญชัยเศรษฐี 

ซึ่งเป็นเศรษฐีประจำเมืองหรือประจำประเทศ ประมาณว่า เศรษฐีระดับ บิลล์ เกตส์

บุญของนางไม่ใช่แค่่เกิดเป็นลูกสาวเศรษฐีเท่านั้น แต่นางยังมีความสวยพร้อมสรรพ ในลักษณะเบญจกัลยาณี คือ

๑. ผมงาม คือ หญิงที่มีผมยาวถึงสะเอวแล้วปลายผมงอนขึ้น

๒.  เนื้องาม คือหญิงที่มีริมฝีปากแดงดุจผลตำลึงสุกและเรียบชิดสนิทกันดี

๓.  กระดูกงาม คือหญิงที่มีฟันสีขาวประดุจสังข์ และเรียบเสมอกัน

๔.  ผิวงาม คือหญิงที่มีผิวงามละเอียด ถ้าดำก็ดำดังดอกบัวเขียว ถ้าขาวก็ขาวดังดอกกรรณิกา

๕.  วัยงาม คือ หญิงที่แม้จะคลอดบุตรถึง ๑๐ ครั้ง ก็ยังคงสภาพร่างกายสาวสวยดุจคลอดครั้งเดียว

ที่โดนใจผู้หญิงมากที่สุด คงเป็น วัยงาม  สวยแบบดาวค้างฟ้ากันเลยทีเดียว

เพราะนางจะเหมือนสาวรุ่นอายุ ๑๖ ถึงแม้อาุยุจริงจะ ๑๒๐ ปีแล้วก็ตาม

ความสำเร็จในชีวิตที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์และมีโอกาสได้พบพระพุทธเจ้า คือ นางได้บรรลุเป็นพระโสดาบัน ตั้งแต่ ๗ ขวบ

นั้นหมายความว่า ไม่ต้องตกนรกแน่นอน ศีล ๕ ไม่มีวันขาดแม้้ต้องตายก็ตาม  และกลับเกิดเป็นมนุษย์อีกแค่ ๗ ชีวิตเท่านั้น

นางเป็นหญิงงาม ที่ประสบความสำเร็จในชีวิตรัก สามารถผ่านอุปสรรคเอาชนะพ่อสามี จนขนาด มิคารเศรษฐีพ่อสามีต้องเรียกว่า แม่

จุดที่น่าสนใจอีกเรื่องก็คือ ความสวยไม่สร่างของนาง เห็นได้ชัดจากเรื่องที่กล่่าวถึงนางว่า

ในตอนที่นางวิสาขามีอายุ ๑๒๐ ปี นั้น เวลาที่นางวิสาขานั่งฟังเทศน์อยู่กับ ลูก หลาน เหลน จำนวนมากๆ

จะไม่มีใครมองออกว่าหญิงคนไหนคือ นางวิสาขา ขนาดพระราชาก็มองไม่ออก  จะมาถึงบางอ้อก็ตอนลุกยืน

ลูก หลาน เหลน จะลุกได้เลย แต่จะมีหญิงสาวงามนางหนึ่งต้องเอามือยันพื้นช่วยพยุงกาย

 ถึงจะได้ทราบว่า หญิงงามคนนี้คือ นางวิสาขา ผู้มีเหลนถึง ๘,๐๐๐ คน แต่ยังดูสวยเหมือนสาว ๑๖

เรื่องเหลนของนางวิสาขามีกล่าวไว้ว่า   นางวิสาขามีลูกชาย-หญิง ถึง ๒๐ คน ลูกเหล่านั้นแต่งงานมีลูกอีกคนละ ๒๐ คน

นางก็มีหลานนับได้ ๔๐๐ คน หลานเหล่านั้นแต่งงานมีลูกอีกคนละ ๒๐ คน

นางวิสาขามีเหลนนับได้ ๘๐๐๐ คน ดังนั้น รวมแล้วนางวิสาขามีลูกหลาน เหลน รวม ๘,๔๒๐ คน

แ้ล้วนางก็มีบุญคือมีอายุยืนได้เห็นหลานและเหลนทุกคน และบางคนก็เสียชีวิตก่อนนางด้วยซ้ำ

บุญที่ทำให้นางวิสาขาเกิดมาสวยงามไม่แก่ชรา หลวงพ่อฤาษีลิงดำ ได้เคยเทศน์สอนไว้ว่า

ในอดีตชาติ สมัยพระพุทธเจ้าพระนามว่า กัสสปพุทธเจ้า 

นางได้ทำบุญด้วยการซ่อมแซมพระพุทธรูปที่เก่า ชำรุด ให้คืนสภาพสวยงามสมบูรณ์อีกครั้ง

ผลบุญในครั้งนั้นทำให้นางเกิดมา จะมีสภาพร่างกายแค่วัยเดียว คือเป็นสาวอายุ ๑๖ ไม่เปลี่ยนแปลง แม้อายุจะยืนยาวถึง ๑๒๐ ปีี

แต่ร่างกายผิวพรรณของนางวิสาขาก็ยังคงเหมือนสาว ๑๖ ทุกอย่าง

น่าสนใจครับ การทำบุญมีผลมากจริงๆ  เดาเอา่ว่า การที่ชาวพุทธนิยมปิดทองพระพุทธรูปคงมาจากเรื่องนี้ ละครับ

ยิ่งปิดทองพระที่ยังไม่มีทองยิ่งจะได้บุญมากกว่าปิดทองพระที่งามอยูแล้ว

ใกล้งานปิดทองหลวงพ่อวัดไร่ขิงแล้วครับ   

ขอเชิญไปร่วมบุญปิดทองหลวงพ่อวัดไร่ขิงกันนะครับ

งานนมัสการปิดทองหลวงพ่อวัดไร่ขิง ประจำปี ๒๕๕๒ ระหว่างวันที่ ๖ - ๑๔ เมษายน ๒๕๕๒

เพิ่มความงามให้พระพุทธรูปซึ่งเป็นองค์สมมุติแทนพระพุทธเจ้า

ส่วนปิดทองแล้วจะสวย จะหล่อ ไม่ต้องไปหวังผลหรอกครับ    ทำดี  ดี  ไม่ต้องทำดีได้ดี 

แบบเราปลูกมะม่วงเพราะต้องการผลมะม่วง ถึงอย่างไรมะม่วงก็ต้องให้ร่มเงาไปด้วย ธรรมชาติเป็นอย่างนั้น

บุญให้ผลของบุญเอง เราไม่ต้องหวังผลครับ   

ได้ผ้ายันต์หลวงปู่เต๋ คงทอง วัดสามง่าม มาครับ  เห็นเขาบอกว่า หมึกแบบนี้ รุ่นเก่า

นำมาแบ่งปันกันชมครับผม  ตั้งใจจะเอามาบูชากับปลาตะเพียนนะครับ   หาวิธีแขวนอยู่   

ขอภัยครับ ถ่ายรูปไม่ค่อยเก่ง กล้องจิ๊กกะโหล่ยมากๆ เลย 

ว่ากันว่า .. มุมมองของคนเราต่างกัน  เรื่องธรรมดาๆ อาจจะสร้างรอยยิ้มได้ ถ้ารู้จักการนำเสนอ  ลองชมครับ















ยิ้มกันไว้นะครับ  มองทุกอย่างให้มีความสุข  ความสุขก็เกิด  ชีวิตไม่ได้ยากอย่างที่คิด มีเรื่องดีๆ อยู่เสมอ

คนมีเสน่ห์ เป็นมากกว่าคนสวย คนหล่อ หรือคนน่ารัก   

เสน่ห์ของคนเราก็มีได้หลายอย่าง เสน่ห์ที่บุคลิก รุปร่างหน้าตา คารมคมหอก 

หรือนิสัยโดนๆ ที่ทำเอาแทบละลาย

คนมีเสน่ห์แบบแรงปรี๊ด ไปไหนใครก็มอง ชนิดมองแบบลืมตัว มองแบบ โอ๊ยไม่ไหวแล้ว จะตายให้ได้

เคยเห็นเพื่อนๆไปดูคอนเสิรต์ของนักร้องที่เขาปลื้ม 

ทันทีนักร้องนักดนตรีออกมา  เจ้าเพื่อนก็กรื๊ดแตก

มีอาการเหมือนคนมีความสุขเต็มที่จนเก็บไว้ไม่อยู่ ระบายด้วยการหันไปทุบเพื่อนข้างๆ

หลับหูหลับตาทุบ จนเพื่อนขยับไปทางอื่น

ก็ยังคงหลับตาทุบใครเขาก็ไม่รู้ จนเพื่อนต้องสะิกิดว่า นี่ๆ ที่เมริงทุบอ่ะไม่ใช่กรูนะเฟ้ย

อ้าวเหรอ งั้นไม่เป็นไร งั้นมานี่ มาให้กรูทุบแก้เขิลต่อไป ..เฮ้ออ อนาถจิต

ชีวิตของผู้หลงเสน่ห์ น่ารักแบบโหดๆคงเป็นเพราะหลงเสน่ห์บางอย่างเข้าแล้ว

แล้วคนเรามีเสน่ห์จากอะไร การเสริมสร้างเสน่ห์ด้วยวิธีการต่างๆ ก็เป็นทางเลือกหนึ่งที่ทำกันไป

ไม่ว่าจะปรับเปลี่ยนบุคลิกหรือพฤติกรรม จนไปถึงการแต่งเนื้อแต่งตัว โป๊ะหน้า เป็นแวมไพร์ทไวไลท์  ก็ตาม

แต่เสน่ห์ในตัวจริงๆ มาจากผลของบุญในอดีต

เสน่ห์แบบนี้ มีกลิ่นไอที่ชวนฝัน เร้าร้อน ซ้อนเร้นและดึงดูดได้ตลอด

คนจะมีเสน่ห์เพราะ พื้นใจเป็นคนมองคนอื่นในด้านดี เห็นใครได้ดีทำดีแล้ว ดีใจ  ดีใจแบบสุด

ไม่ใช่ดีใจแบบเพราะว่าเขาทำดีก็ต้องดีแต่เป็นแบบว่า ดีจนน้ำตาไหล

คนที่ไม่มีเสน่ห์ก็เพราะ ไม่ค่อยดีใจกับใคร มีอารมณ์ประมาณ เฉยๆ

หรือถ้าจะดีใจหรือยินดีกับคนอื่นก็แค่ลอยๆไม่หนักแน่น ไม่อินกับความดีของเขา ไม่กี่วันก็ืลืม

คนที่เห็นใครทำดีแล้วคิดดีกับคนนั้น แอบปลื้มในความดี คอยเป็นกำลังใจให้เขา  คนแบบนี้ มีเสน่ห์ที่สร้างด้วยใจตัวเอง

ผลบุญจะดึงดูดให้ เจอใครเขาก็คิดดีและหลงใหล เป็นคนที่มีเสน่ห์จะทำอะไรมันโดนไปหมด อยู่ใกล้ๆแล้วหลง

คนที่ไปไหนมีแต่คนเฉยๆ เดินผ่านใครเขามองไม่เห็น เหมือนเราเป็นอากาศ

แสดงว่า ชาติก่อนไม่เคยเห็นใครอยู่ในสายตา

หลงตัวเองมาตลอด ว่า ข้าดีเลิศประเสริฐศรีคนเดียว แต่ก็ไม่ถึงกับเกลียดใคร  อารมณ์แบบเย็นชา

ลักษณะแบบนี้ เกิดมาก็จะมีแต่คนเฉยฉิบ ด้วยขาดเสน่ห์จากบุญ

ส่วนคนที่ไปไหน มีคนมอง แบบว่า "อย่าเข้ามานะ  เรามีพระนะ "

หรือเห็นหน้าก็เกลียดซะแล้ว ทำดีแค่ไหนก็ไม่มีใครชม ไม่มีใครชอบ

แน่นอน เป็นเพราะเคยตั้งหน้าตั้งตาแข่งดี อิจฉาคนอื่นมาตลอด ใจไม่เคยมองข้อดีใคร

มองแต่ข้อเสีย ใครพลาดข้าซ้ำ ได้ดีข้าด่า

ลักษณะแบบนี้ถ้าเกิดมาแล้วอยากให้ใครรัก ใครหลงคงยากหน่อย เพราะเรามีใจร้ายๆกับคนอื่นก่อน  เกิดมาก็ต้องเจอคนแบบเดียวกัน

คนมีเสน่ห์คือคนมีบุญที่ใจคิดดี เกลียดใครไม่เป็น ไม่เคยอาฆาตพยาบาทใคร  มีแต่รอยยิ้มให้กับทุกคน แบบนี้ เสน่ห์แรง

คนที่ไม่มีเสน่ห์ คือคนที่ไม่สนใจความดีคนอื่น  เกิดมาก็ไม่มีใครสนใจเรา

คนที่ไม่ม่เสน่ห์และคนเกลียดอีก ก็ตามนั้น  ใจเกลียดคนอื่นมาก่อน ก็ได้รับตามที่ใจชอบคิดเรื่องแบบนั้น

คนที่มีจิตใจดีกับคนอื่นนั้น ผลบุญจะทำให้ เกิดมาผิวพรรณดี เพราะใจละเอียด หน้าตาดี  เพื่อนฝูงดี  เป็นเมตตามหาินิยมในตัว

คนที่ชอบคิดร้าย อาฆาต ขี้โมโห เกิดมามักมีผิวพรรณหยาบ  ทำดีแค่ไหนใครก็ไม่เห็นความดี

 คนมีเสน่ห์จริงๆยังมีส่วนประกอบของบุญอื่นๆ คอยสนับสนุนอีกด้วย ไว้มาคุยกันต่อ

ตอนนี้ก็พอจะสรุปไ้ด้ว่า  คำว่าเสน่ห์เลือกได้ ไม่ใช่มีเสน่ห์แล้วจะเลือกใครก็ได้

แต่มันคือ เสน่ห์นั้นละที่คุณนั้นต้องเลือกความเสน่ห์ให้กับตัวคุณเองได้ ด้วยความดีในใจคุณ คิดดีกับคนอื่นด้วยใจคุณเอง

อย่าหวังพึ่งของดี ของขลัง ภูติ พราย น้ำมันอะไรทั้งนั้น

ให้ของดีแค่ไหน ถ้าถ้าคุณไม่เคยมองเห็นความดีคนอื่น คิดดีกับคนอื่น ของนั้นก็ไร้ค่า

พกให้หนัก ทาให้มันเสียหนัง เสียหน้าเปล่าๆ เพราะคุณเลือกเสน่ห์ผิดจุด หลงประเด็น 

ต้องหาตัวเองให้เจอก่อนครับ แล้วคำตอบจะตามมาเอง  ...

ดวงชะตาเป็นเรื่องของโหราศาสตร์ ว่าด้วยการที่ดวงดาวต่างๆโคจรมาสถิตในตำแหน่งๆต่าง หรือลัคนาดวงเกิดของเรา

ถ้าจะมองในหลักพุทธศาสนา ก็คือ บุญที่เคยทำมาและส่งผลนั้น มีกำลังแผ่นลง ประมาณว่า น้ำมันจะหมด หรือเครื่องมีปัญหาแล้ว

ดวงดี ก็คือ จังหวะเวลาที่บุญเก่าส่งผลต่อเนื่องไม่ขาดสาย

ดวงตก คือ บุญมีกำลังน้อย บาปกรรมที่เคยทำในอดีตกำลังจะตามมาทัน

บุญหรือบาปเล่นเก้าอี้ดนตรีอย่างนี้ในชีวิตคนเราเสมอมา สลับกันนั่ง สลับกันเต้น ไม่เคยหยุด แต่ััทั้งบุญและบาปไม่ใช่เปิดฝากระทิงแดงได้มา

เราเป็นทำมากับมือกันทั้งนั้น

ในเวลาที่รู้สึกว่า ชีวิตไปรุ่งพุ่งไม่สุด หรือขนาดทำอะไรติดขัด เลือดตกยางออก มีแต่เรื่องซวยๆ

ทางแก้ที่ดีที่สุด คือเติมบุญให้เยอะเพื่อไปเจือจางบาป  เป็นหลักปฎิบัติ ซิมเปิ้ลๆ ที่ทุกคนต่างทราบดี

ในเรื่องของวัตถุมงคล ก็มีส่วนช่วย ในเมื่อบารมีเราไม่พอ บุญเราไม่พอจะต้านทานบาปได้

ก็ต้องพึ่งบารมีผู้ที่มีบุญมารมีมากกว่าเรานั้นคือ บารมีของพระพุทธเจ้า

ขอบารมีพระพุทธองค์มาช่วยกางกั้นสิ่งไม่ดีต่างๆ  หรือชะลอไว้ อย่าเพิ่งเข้ามาเร็วนัก

นั้นคือ ที่มา ของตะกรุด หนุนดวง หรือตะกรุดโสฬสหนุนดวง ของพระอาจารย์นคร โฆษการี หรือพระอาจารย์ปุ้ม วัดศาลาแดง

ตะกรุดหนุนดวงของพระอาจารย์ปุ้ม ในระยะแรกท่านแจกฟรีครับ  ท่านจะบอกว่า "เอาไว้กันหมากัด  โบราณท่านว่าอย่างนั้น"

แต่ด้วยอานุภาพยันต์และการอธิษฐานจิต ตะกรุดชุดนี้เป็นได้มากกว่า กันหมา 

หรือว่า หมาในความหมายของพระอาจารย์คือ สิ่งไม่ดีทั้งหลายที่จะเข้ามาในชีวิตเรา

ตะกรุดหนุนดวงในระยะแรกไม่มีการถักเชือกลงรักเหมือนในปัจจุปัน  พุทธคุณเด่นชัดคือ หนุนนำสิ่งดีๆมาสู่ตัวเรา

เป็นได้ทั้งการงาน ความรัก ความสำเร็จ  แต่ไม่ใช่ตูมตาม ค่อยๆเป็น ค่อยๆไป อย่างที่เรารู้สึกได้ว่า ชีวิตดีขึ้น

พอลูกศิษย์นำไปใช้แล้วดีกันแบบนี้ ถึงจะไม่ตั้งชื่อว่า หนุนดวง แต่มีอาุนุภาพจนต้องเรียกหากันแบบนั้น

ของดีครับ เมื่อก่อนท่านแจกเป็นกำมือ แบบเดียวกับพระสีฯ  เป็นวัตถุมงคลที่ใช้แ้ล้วเห็นผลจริงๆครับ

เป็นคนหลงป่าครับ  คือ หลงใหลการเดินป่ามากๆ   ทำให้ต้องเรียนรู้เรื่องสัตว์ป่า้บ้างนิดหน่อย

เวลาเข้าป่า สิ่งแรกที่นึก คือ พี่ใหญ่ และพี่เบิ้ม

พี่ใหญ่ คือ เสือ 

พี่เบิ้ม คือ ช้าง

เรื่องของเสือ น่าสนใจครับ หลายๆท่านคงพอจะทราบ  ถ้ามีตรงไหนไม่สมบูรณ์หรือผิดพลาด กรุณาชี้แนะด้วยนะครับ

๑. เสือเป็นสัตว์ทรนง ข้ามาคนเดียว ไม่เคยมีเพื่อนตาย หรือเดินควงกิ๊ก  ไปไหนมาไหนเดี่ยวๆ 

๒. เสือเป็นสัตว์ผู้ล่าในห่วงโซ่อาหารชั้นบนสุดก็จริง แต่พี่ใหญ่ก็ไม่เคยล่าเอาสนุกเหมือนคน จะล่าเหมือนหิว ถ้าไม่หิว หางตาก็ไม่แล

๓. เสือเป็นสัตว์ที่ไม่ยอมเสี่ยงให้ตัวเองต้องเจ็บ นิสัยแลกหมัด จิ้มหน้าคนละทีไม่มี  ถ้าเห็นท่าว่าไม่ชนะแน่ ขอผ่าน
    เสืออย่าข้าแพ้ไม่เป็น

๔. เสือกลัวคนและสัตว์ที่ไม่อยู่ในวัฎฎจักรวงจรห่วงโซ่อาหาร เสือที่เห็นคนครั้งแรกจะ ทำตาลุกวาว
    ประมาณว่า มันตัวอะไรฟร่ะ ??

๕. เสือจะกินคนหรือทำร้ายคนก็คือ เสือบาดเจ็บ เสือกำลังกินอาหาร เสือแม่ลูกอ่อน และเสือแก่ เท่านั้น

๖. เสือไม่ใช่สัตว์เผชิญหน้า ถ้าคุณเจอเสือแบบตาต่อตา ฟันต่อฟัน แล้วนิ่งไว้ เสือจะไปเอง

๗. เสือจะเล่นทีีเผลอหรือได้เปรียบเท่านั้น  จังหวะที่จู่โจมต้องสำเร็จ

๘. เสือเป็นสัตว์ที่ผิวหนังบอบบางและถ้ามีบาดแผลจะหายยาก จึงไม่ต่อกรกันเองหรือเสี่ยงให้ต้องบาดเจ็บ

๙. เสือจะป้องกันตัวเองจากเสือตัวอื่นด้วยการถ่ายมูลและประทับรอยเท้าไว้ ประมาณว่านี่ ลายเซ็นข้า 
    เสือตัวอื่นเมื่อข้ามถิ่นจะสังเกตลายเซน ถ้าใหญ่กว่า หมายถึง วัดกันไม่ไหวแน่ๆ  ขอผ่านไปก่อน แต่ถ้าพอๆกัน ก็รุกล้ำเข้าไป

๑๐. เสือโคร่งปืนต้นไม้ได้ ว่ายนน้ำได้ กระโดดไกลพอๆกับนักกระโดดไกล

๑๑. สัตว์ที่ไม่กลัวเสือ คือหมูป่า และ หมาใน เสือจะไม่ตอแยด้วย เพราะเอาจริงๆแล้ว หมูป่า เลือดเดือดกว่าเสือเยอะ

๑๒. เสือไม่ชอบให้ใครเขาไปยังดินแดนแห่งพยัคฆ์ ถ้าได้กลิ่นคนเข้าไป ก็จะทิ้งถิ่นและหนีเข้าป่าลึกไปอีก

๑๓. ทั้งหมดคือ พฤติกรรมของเสือป่า มิใช่เสือสวนเสือศรีราชา หรือเสือละครสัตว์  ของจริงน่ากลัวกว่าเยอะ

๑๔. ถ้าคุณอยากเจอสัตว์ป่า เวลาเข้าป่า ไม่ยาก ปากดีเข้าไว้ ได้เจอแน่ๆ   

๑๕. สัตว์ป่าที่ไม่กลัวคน แล้วชอบมาเงียบๆ คือ งูเหลือมและงูหลาม ... ช้างกับหมี ด้วยละครับ พวกนี้ัสัตว์หวงถิ่น

ที่แจงสี่เบี้ยมา คือ เรื่องราวของเสือจริงๆ ในป่าจริงๆ

แต่ถ้าคุยกันในแง่อาถรรพณ์หรืออำนาจของเสือแล้ว จะเป็นอีกversion นะครับ[/size]