:059:ที่แหลมมากจะหักก่อน ที่คมมากจะบิ่นก่อน
ส่วนที่ทู่อยู่ได้นาน ส่วนที่ทื่อไม่บิ่นทันควัน
ปทุมที่ชูช่อจะถูกเด็ดไปก่อน.........................
..................อุบลใต้ใบอยู่ได้จนบาน
ผู้ที่โดดเด่นตั้งแต่หนุ่ม จะถูกเด็ดไปในเวลาอันรวดเร็ว
ผู้ที่อยากจะอยู่ทน จงอย่าแหลมให้มาก
......อย่าคมให้มาก อย่าชูช่อให้มาก
รู้จักเซ่อ ในกาละและเทศะอันสมควร.....................
........................จะสามรถอยู่ได้นานอย่างมั่นคง
ชอบอวดฉลาดจะเสียผล
แกล้งโง่ไม่เป็น เป็นใหญ่ยาก
แกล้งบ้าไม่เป็น ทำงานใหญ่ไม่ได้
มั่นใจในตนเองมากเกินไป จะฉิบหายในเวลาอันรวดเร็ว
เรือจะออกทะเลยังต้องดูทิศทางลม
ยังไม่ถึงเวลาอันสมควร อย่าแสดงความสามารถให้ปรากฏ
พระชุมพล พลปญฺโญ
๒ มิถุนายน ๒๕๓๗
:054:เป็นบทกวีที่เพื่อนสหธรรมิก มอบให้ไว้ เมื่อวันที่ ๓ มิถุนายน ๒๕๓๗ ณ ถ้ำตับเตา อำเภอไชยปราการ จังหวัดเชียงใหม่ ก่อนที่จะแยกย้ายจากกัน เป็นคำเตือนสติด้วยความปรารถนาดีจากสหธรรมิกที่เคยร่วมปฏิบัติกันมา เคยสนทนาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในทางธรรมเป็นประจำในสมัยที่ปฏิบัติธรรมร่วมกันที่วัดถ้ำเสือวิปัสสนา จังหวัดกระบี่ ซึ่งในยุคนั้นข้าพเจ้าเป็นดาวรุ่งที่พุ่งแรงเปิดตัวมาได้ ๕ ปี กำลังมีชื่อเสียง
และหลังจากงานฉลองอายุหลวงพ่อจำเนียร สีลเสฏโฐ(วันที่ ๑ พฤษภา ๒๕๓๗)ข้าพเจ้าได้ตัดสินใจออกเดินธุดงค์จากจังหวัดกระบี่ขึ้นสู่ภาคเหนือ และได้มาเจอท่านชุมพล ที่ถ้ำตับเตา อำเภอไชยปราการ จังหวัดเชียงใหม่ ท่านชุมพลได้เขียนบทกวีบทนี้ใส่กระดาษสมุดนักเรียนมา
มอบให้ข้าพเจ้าก่อนที่เราจะจากกัน ซึ่งมันมีค่ามากสำหรับข้าพเจ้าและข้าพเจ้าได้เก็บรักษากระดาษแผ่นนั้นมาจนทุกวันนี้ และจดจำบทกวีบทนี้จนขึ้นใจ ใช้เตือนตนอยู่เสมอมาจนถึงทุกวันนี้ ขอขอบคุณความปรารถนาดีและไมตรีจิตที่เพื่อนสหธรรมิกได้มอบให้.......
:016:แด่ความปารถนาดีและไมตรีจิตที่มิตรมอบให้
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๒๓ มิถุนายน ๒๕๕๒ เวลา ๒๓.๒๑ น. ณ ชายป่าห้วยขาแข้ง อุทัยธานี
:054:ขออภัยพระอาจารย์ชุมพล พลปญฺโญ ไว้ ณ ที่นี้ด้วย ที่นำบทกวีนี้มาเผยแผ่ ด้วยเล็งเห็นว่าเป็นข้อคิดคติธรรมที่มีสาระและเป็นประโยชน์ต่อผู้ที่ได้อ่านและพิจารณาตาม
