ควบคุมกิเลสที่เกิดจากการบริโภคทางปาก
เช่นอาหารและเครื่องดื่มต่างๆให้อยู่ในความพอดี
ให้เป็นไปตามบทปัจเวกคือการพิจารณาที่ท่องอยู่ทุกเช้า-เย็น
เพราะที่ผ่านมานั้น เราบริโภคเพื่อสนองตัณหาคือความอยากและความหิวของเรา
มิได้เป็นไปตามบทพิจารณาข้อบิณฑบาตเลย
เรารู้ตัวว่ายังพร่องในเรื่องนี้มากคือเรื่องการบริโภคอาหาร
ยิ่งปฏิบัติมากขึ้นก็ยิ่งเห็นกิเลสมากขึ้น
กิเลสบางชนิดเราตามใจมันจนกลายเป็นความเคยชิน
เป็นนิสัยหรือจะเรียกให้ชัดว่ากลายเป็นสันดานไปแล้ว
จึงต้องควบคุม ลด ละ และเลิกให้ได้ในที่สุดของการปฏิบัติ
เรามองข้ามละเลยมานานโดยการเข้าข้างกิเลส
หาเหตุผลมาอ้างต่างต่างนานาเพื่อเสพสนองตัณหากิเลสของเรา
เรื่องเล็กน้อยเรายังละไม่ได้ แล้วเราจะหวังคุณวิเศษที่ยิ่งใหญ่สูงกว่านี้ได้อย่างไร
เราต้องทำให้ได้ในเรื่องเหล่านี้ เราต้องชนะกิเลสในใจเราให้ได้
เราต้องตรวจสอบค้นหาความบกพร่องของเราให้พบ
แล้วเข้าไปจัดการกับมันตามขบวนการ ลดละ เลิก ตามกำลังของเรา.....
:059:แด่ทุกขเวทนาที่นำมาสู่การพิจารณาธรรม
เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-ไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-กลุ่มยุทธธรรมสัญจร
๒ กันยายน ๒๕๕๒ เวลา ๒๑.๐๑ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย
