"ธรรมชาติของจิตย่อมผุดผ่อง
แต่เศร้าหมองด้วยอุปกิเลสที่จรมา"
"ปภสฺสรมิทํ ภิกฺขเว จิตฺตํ ตญฺจ โข
อาคนฺตุเกหิ อุปกฺกิเลเสหิ อุปกฺกิลิฏฺฐํ"
พุทธสุภาษิต เอกนิบาต ๒๐/๙
...........................
ฝนตกติดต่อกันมา ๓ วันแล้ว...
ลานวัดชื้นแฉะ น้ำระบายไม่ทันเดินลำบาก
จึงต้องอยู่แต่บนศาลาลงไปข้างล่างไม่ได้
จึงใชเวลาเกือบทั้งวานเคลียร์งานที่คั่งค้างอยู่
ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องวัตถุมงคลที่เขานำมาฝากไว้
ให้ช่วยลงอักขระปลุกเสกอธิษฐานจิตให้เขาตามที่เขาศรัทธา
ซึ่งก่อนจะลงมือทำวัตถุมงคลแต่ละครั้งนั้น เราต้องปรับจิตทุกครั้ง
ตั้งอารมณ์อยู่ในสภาวะปิติแห่งกุศลธรรม เพื่อความเป็นมงคลของสิ่งของ
ซึ่งเราเรียกว่าวัตถุมงคล จิตของผู้สร้างผู้ทำต้องเป็นมงคลเป็นกุศลในขณะทำ
ซึ่งเรื่องนี้ได้เคยประสพมาด้วยตนเองสมัยอยู่ที่วัดถ้ำเสือฯจังหวัดกระบี่
เมื่อก่อนนั้นทุกปีในช่วงเข้าพรรษา หลวงพ่อจำเนียร สีลเสฏโฐ
ท่านจะนำพระอธิษฐานจิตวัตถุมงคลทุกวันพระใหญ่ (๑๕ค่ำ)เป็นประจำ
เป็นการสอนลูกศิษย์ให้รู้จักการอธิษฐานจิต ปลุกเสกวัตถุมงคล
เริ่มจากการปลุกธาตุของตนเองเสียก่อนให้มีกำลัง แล้วตั้งจิตให้เป็นกุศล
จำนิมิตของวัตถุมงคลที่เราจะอธิษฐานจิตให้ได้เสียก่อน แล้วจึงตั้งอารมณ์สมาธิ
อธิษฐานจิตให้เป็นอะไรในวัตถุมงคลนั้น สร้างพลังขึ้นภายในจิตของเราให้ได้เสียก่อน
แล้วเพ่งจิตแผ่พลังนั้นไปสู่วัตถุมงคลที่เราจำภาพนิมิตไว้แล้วให้เป็นไปตามที่เราอธิษฐานไว้
มีอยู่วันหนึ่งขณะที่ร่วมกันอธิษฐานจิตปลุกเสกสิ่งของอยู่นั้น หมามันเกิดกัดกันที่หน้าศาลาพิธี
เป็นจังหวะพอดีที่กำลังถอยจิตออกมา ได้ยินเสียงหมากำลังกัดกัน จิตเผลอส่งไปดูภาพหมากำลังกัดกัน
ว่ามันเป็นหมาตัวไหน หมาสีอะไร มันกัดกันกี่ตัว จิตไปรับเอานิมิตภาพนั้นกลับมาและส่งภาพนิมิตนั้นไปยังวัตถุมงคล
ในขณะที่กำลังจะเดินจิตอธิษฐานจิตในครั้งต่อไปในอารมณ์ตัวใหม่ ภาพหมากัดกันมันยังติดอยู่ในนิมิต ในความคิดอยู่
ทันใดนั้นเสียงของหลวงพ่อจำเนียรท่านก็ดังขึ้นเตือนสติ ท่านกล่าวว่า...ท่าน...อย่าเสกหมากัดกันสิครับ มันไม่เป็นมงคล
ถ้าคุณเสกหมากัดกันลงไป ใครนำไปใช้ไปบูชาก็ทำให้เขาทะเลาะกัน กัดกันไปทั่ว อธิษฐานถอยเสียภาพหมากัดกัน
คำเตือนในครั้งนั้นจึงจำได้ขึ้นใจไม่มีลืมและนำไปปฏิบัติทุกครั้งที่จะทำวัตถุมงคลหรืออธิษฐานจิตวัตถุมงคล
คือเราต้องทำใจให้เป็นกุศลในขณะที่ทำที่สร้าง เพราะพลังความคิดของเรานั้นจะถูกถ่ายทอดไปยังวัตถุที่เรากำลังทำกำลังสร้าง
พลังจิตพลังความคิดและพลังปราณจะซึมซับไว้ในวัตถุเหล่านั้น...ฉะนั้นเราจึงต้องระวังจิตของเราอย่าให้อกุศลเกิดขึ้นในขณะนั้น
ซึ่งการทำวัตถุมงคลนั้นให้เราถือว่านั้นคือการปฏิบัติธรรมและฝึกจิตของเราอยู่โดยมีสติและสัมปชัญญะคุ้มครองกายและจิตขณะทำ
....การฝึกจิตเป็นสิ่งที่ดีที่สุด...จิตฺตสฺส ทมโถ สาธุ...พุทธสุภาษิต ธรรมบท ๒๕/๑๗....
:059:แด่การทำงานที่เป็นการปฏิบัติธรรมและการฝึกจิตอยู่ทุกขณะ
เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-ด้วยไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๑ ตุลาคม ๒๕๕๒ เวลา ๑๐.๑๔ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย
