"ความพยายามพวกเธอต้องทำเอาเอง
ตถาคตเป็นเพียงผู้ชี้บอกเท่านั้น"
"ตุมฺเหหิ กิจฺ อาตปฺปํ อกฺขาตาโร ตถาคตา"
พุทธภาษิต ธรรมบท ๒๕/๔๓
...............................
"จิตเศร้าหมองพึงหวังแต่ทางชั่ว
เมื่อจิตผ่องใสพึงหวังแต่ทางดี"
"จิตฺเต สงฺกิลิฏฺเฐ สุคติ ปาฏิกงฺขา
จิตฺเต อสงฺกิลิฏฺเฐ สุคติ ปาฏิกงฺขา"
พุทธสุภาษิต วัตถูปมสูตร ๑๒/๕๕
..................................
"ผู้ใด มีปัญญาทราม อาศัยทิฏฐิลามก
คัดค้านคำสอนของพระพุทธเจ้า ซึ่งมีปกติเป็นธรรม
พฤติกรรมของผู้นั้นย่อมเป็นไปเพื่อฆ่าตน เหมือนขุยไผ่ฆ่าต้นไผ่"
"โยสาสนํ อรหนฺตํ อริยานํ ธมฺมชีวินํ
ปฏิกฺโกสติ ทุมฺเมโธ ทิฏฺฐึ นิสฺสาย ปาปกํ
ผลานิ กณฺฏกสฺเสว อตฺตฆญฺญาย ผลฺลติ"
พุทธสุภาษิต ธรรมบท ๒๕/๓๑
.....................................
วันเสาร์ที่ ๓ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๕๒...
ครบกำหนดเวลา ๑๕ วันแห่งการเข้ากรรมฐานอยู่ปริวาสกรรม
เป็นวันที่สงฆ์เรียกเข้าหมู่ หลังจากอยู่ชดใช้ครบตามวันที่กำหนด
นิมนต์พระเกือบทั้งตำบลมานั่งหัตถบาทเพื่อขอออกอัพภาน
และเป็นการที่จะได้ทำบุญเลี้ยงพระที่อยู่ร่วมจำพรรษาในตำบลเดียวกัน
เพราะออกพรรษาแล้วอาจจะแยกย้ายกันไปตามภูมิลำเนาของแต่ละท่าน
หลังจากออกอัพภานแล้วฉันท์ข้าวร่วมกัน เสวนาธรรมกันจนสมควรแก่เวลา
พระท่านจึงลากลับเพื่อไปทำกิจต่อที่อาวาสของท่านเพราะพรุ่งนี้เป็นวันออกพรรษา
ถวายปัจจัยและวัตถุมงคลแก่พระคุณเจ้าทั้งหลายที่มาร่วมตามกำลังศรัทธา
ให้โยมเอารถวัดไปส่งพระคุณเจ้าตามอาวาสที่นิมนต์ท่านมาทุกรูป
ออกตรวจตราดูความเรียบร้อยภายในวัดและจัดซื้ออุปกรณ์วัสดุก่อสร้างที่ยังขาด
ทบทวนดูในแผนงานที่วางไว้ว่าเป็นไปตามแผนที่กำหนดไว้หรือไม่ในพรรษานี้
ปรากฏว่าทุกอย่างผ่านไปด้วยดี เป็นไปตามเป้าหมายที่กำหนดวางไว้และผลงานได้ดีเกินกว่าที่กำหนด
งานด้านการก่อสร้างเสนาสนะ งานด้านจัดทำวัตถุมงคล งานด้านการเกษตรสวนผัก งานการกุศลต่อชุมชนและส่วนรวม
ทุกอย่างลุล่วงสำเร็จไปตามเป้าหมายที่วางไว้ โดยอาศัยความร่วมมือ ร่วมแรง ร่วมใจ ของพระคุณเจ้าและญาติโยม
ซึ่งมีตัวเราเป็นคนกลางที่คอยประสานดูแลทุกอย่างในการดำเนินการเพื่อให้ทุกอย่างสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี
โดยมีหลักการทำงานที่ว่า...ตาไว หูไว ใส่ใจ พิจารณา ป้องกันปัญหา สนทนาพูดคุย...ในการควบคุมดูแล
คือต้องคอยตรวจสอบดูแลและรับฟังข้อเสนอแนะเข้าไปพูดคุยสนทนากับผู้ร่วมงานอยู่ตลอดเวลาไม่ทอดทิ้งธุระ
พิจารณาอยู่ตลอดเวลาเพื่อป้องกันปัญหาที่จะเกิดขึ้นและหาวิธีการป้องกันและแก้ไขก่อนที่ปัญหาจะเกิดขึ้น
ซึ่งทุกอย่างนั้นต้องอาศัยความเพียรเอาใจใส่ในการกระทำ ไม่ทอดทิ้งธุระปล่อยปละละเลย ปล่อยให้ปัญหามันเกิด
ซึ่งถ้ามันเกิดมีปัญหาขึ้นมาแล้วมันจะแก้ไขได้ยากและเสียเวลา เสียความรู้สึกของผู้ร่วมงาน ขวัญและกำลังใจของผู้ร่วมงาน
เราจึงต้องคอยประสานดูแลอยู่ตลอดเวลา โดยใช้สติ สมาธิและปัญญา เป็นฝึกหัดพัฒนาและปฏิบัติธรรมไปในตัวอยู่ทุกขณะ
อาศัยหลักของธรรมะที่ได้ศึกษาและปฏิบัติมาเอามาใช้ในชีวิตประจำวันและต้องปรับให้ทันให้เข้ากับสภวะปัจจุบันอยู่ตลอดเวลา
ดั่งพุทธสุภาษิตที่กล่าวไว้ใน"อุฏฐานสูตร"ที่ว่า...อย่าปล่อยให้โอกาศผ่านไปเสียเปล่า ขโณ โว อุปจฺจคา...
ใช้เวลาทุกขณะให้มีค่า อย่าปล่อยเวลาให้สูญเปล่า โดยมีอกุศลธรรมเข้าครอบงำจิตของเรา เพื่อประโยชน์ตนและประโยชน์ท่าน....
:059:ขอบคุณหลักธรรมที่นำมาใช้ในการดำเนินชีวิตที่สอนให้ได้คิดและได้ทำจนสำเร็จมาถึงวันนี้
เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-ด้วยไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๔ ตุลาคม ๒๕๕๒ เวลา ๐๖.๓๙ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย
