๒๗ มกราคม พ.ศ.๒๕๕
ตถตาอาศรม ริมแม่น้ำโขง
รับฟังข่าวสารบ้านเมืองที่กำลังเป็นเป็น ทำให้ห่วงใยประเทศชาติและคนรุ่นต่อไป
ปัญหาสาเหตุมาจากความขัดแย้งทางความคิด ที่แตกต่างกันของคนในสังคมที่สวนทางกัน
โดยมีเรื่องของผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้อง ซึ่งแตกต่างจากยุคสมัยปี ๒๕๑๖และปี ๒๕๑๙
ซึ่งเป็นเรื่องของแนวความคิดเพียงอย่างเดียว ไม่มีผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้องหรือแอบแฝง
และลงท้ายด้วยการใช้ความรุนแรงใช้อาวุธเข้าตัดสิน ผู้คนล้มตายลงมากมาย ไร้ผู้รับผิดชอบ
ไม่ขอกล่าวโทษใคร ขอให้เป็นเรื่องของเวรกรรม ทั้งผู้ที่กระทำและผู้ที่ได้ถูกกระทำ
มันเป้นเรื่องของกรรมรวมหมู่ ที่จะต้องรับรู้และชดใช่ร่วมกัน เมื่อคิดได้อย่างนั้น มันก็สบายใจ
ไม่วุ่นวายเดือดร้อนไม่อาฆาตแค้นผู้ใด ได้แต่อุทิศบุญกุศลไปให้และขออโหสิกรรมซึ่งกันและกัน
เพื่อให้เกิดความสันติสุขขึ้นในสังคม
วันเวลาผ่านไป ทำให้เราเข้าใจสังคมมากขึ้น มีมุมมองและความคิดที่กว้างไกลขึ้น
รู้และเข้าใจในวิถีชีวิตและความคิดของแต่ละบุคคล ที่ต้องดำเนินไปตามกระแสของสังคม
ตามกระแสของโลกธรรม วันและวัยทำให้เราเข้าใจอะไรๆมากขึ้น ทำใจได้กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
และเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตข้างหน้าที่จะมาถึง จากการที่เราได้ศึกษาและปฏิบัติธรรม
ตามคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระศาสดาพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จากคนหยาบไม่มีศาสนา
จากคนบาปหยาบช้า กลายมาเป็นสาวกของพระศาสดา มาเป็นผู้ปฏิบัติธรรม
บุญคุณของพระพุทธศาสนา คือคุณพระพุทธ คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์ ที่ช่วยดำรงค์
พระพุทธศาสนามาจนถึงทุกวันนี้ ทำให้เราได้รู้และเข้าใจ ได้อาศัยในร่มบารมีของพระพุทธศาสนานั้น
มันมากเกินจะบรรยายเป็นคำพูดและตัวอักษรได้ ไม่มีที่สุดไม่มีประมาณ กระแสธรรมนั้นสวนทางกัน
กับกระแสโลก "วุ่นวายแต่ไม่สับสน นอกเคลื่อนไหว ในสงบนิ่ง" คือความเป็นจริงของผู้ปฏิบัตธรรม
เมื่อเข้าใจธรรม ย่อมจะเข้าใจโลก และไม่ติดอยู่กับโลกธรรม...
เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-ด้วยไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะชายขอบ
๒๗ มกราคม พ.ศ๒๕๕ เวลา ๐๙.๔๕ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายขอบประเทศไทย
