0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
อภิณหปัจจเวกขณปาฐชะราธัมโมมหิ ชะรัง อะนะตีโต - เรามีความแก่เป็นธรรมดา ยังไม่ล่วงพ้นความแก่ไปได้พะยาธิธัมโมมหิ พยาธิง อะนะตีโต - เรามีความเจ็บเป็นธรรมดา ยังไม่ล่วงพ้นความเจ็บไปได้มะระณะธัมโมมหิ มะระณัง อะนะตีโต - เรามีความตายเป็นธรรมดา ยังไม่ล่วงพ้นความตายไปได้สัพเพหิ เม ปิเยหิ มะนาเปหิ นานาภาโว วินาภาโว - เราจะต้องพลัดพรากจากของรักของชอบใจด้วยกันหมดทั้งสิ้นกัมมัสสะโกมหิ กัมมะทายาโท - เรามีกรรมเป็นของตน เป็นทายาทแห่งกรรมกัมมะโยนิ กัมมะพันธุ - มีกรรมเป็นกำเนิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์กัมมะปะฏิสะระโณ - มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัยยัง กัมมัง กะริสสามิ - เราทำกรรมใดไว้กัลยาณัง วา ปาปะกัง วา - ดีหรือชั่วก็ตามตัสสะ ทายาโท ภะวิสสามิ ฯ - เราจะต้องเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น ฯ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐"กลัวก็ตาย ไม่กลัวก็ตาย" นำมาสู่คำถามต่อมา แล้วคนเราเกิดมาเพื่ออะไร ? ตายแล้วไปไหน ? เป้าหมายสูงสุดในชีวิตที่แท้จริงของผู้นับถือพระพุทธศาสนาคืออะไร ?
สงฺขารา ปรมา ทุกฺขาสังขารเป็นทุกข์อย่างยิ่ง