กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด มิตรไมตรี => บทความ บทกวี => ข้อความที่เริ่มโดย: nok2009 ที่ 24 ก.ย. 2552, 06:12:26
-
อย่ามีชีวิตเหมือนลูกตุ้มนาฬิกา เหวี่ยงซ้ายเหวี่ยงขวา รักสุด เกลียดสุด ทางสายกลางอยู่ที่ไหน?
ทางสายกลางต้องอยู่ที่ตอนทำเหตุ อยู่ที่ตอน
กระทบ ตากระทบรูป หูกระทบเสียง จมูกกระทบกลิ่น ลิ้นกระทบรส กาย
กระทบร้อน เย็น แข็ง อ่อน หย่อน ตึง ใจกระทบธรรมารมณ์ เวลากระทบ
ไม่ว่าทางใดก็ตาม
จะมีวิญญานการรับรู้เกิดขึ้น ตอนนี้แหละสำคัญมาก
ถ้าคุณฝึกฝนที่จะมีสติปัญญา รู้เท่าทันการกระทบ ไม่เดี๋ยวก็ฟู เดี๋ยวก็แฟบ
ไม่เพลินอยู่กับเวทนาที่ชอบ ที่ชัง ถ้าคุณฝึกหัดขัดเกลาอยู่เสมอ คุณจะ
ไม่มีรักสุด เกลียดสุด คุณจะมีแต่ความเข้าใจในทุกเรื่องว่ามันมีเหตุด้วย
ความไม่ประมาทให้ถึงพร้อมในทุกขณะจิต คุณจะมีชีวิตที่อิสระ ชีวิตจะ
ไม่ขึ้นอยู่กับการกระทำของผู้อื่น แต่จะสุขหรือทุกข์ขึ้นอยู่กับการกระทำของ
คุณเอง ขอให้รู้จักเมตตาต่อตัวคุณเอง
ขอให้คุณลองฝึกที่จะรักตัวคุณเองให้เป็น แล้วคุณจะเข้าใจที่จะรักคน
อื่น ๆ และรักได้ทั้งโลกเลยทีเดียว จะไม่เลือกปฏิบัติ จะเป็นความรักที่มีสติ
ปัญญา เกลียดจะไม่มี จะมีแต่ความเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่า เพราะสิ่งนี้มี สิ่ง
นี้จึงมี สิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้จะมีได้อย่างไร
คัดจาก "เพื่อนทุกข์ ๒ " โดย แม่ชี ศันสนี เสถียรสุต
-
ขอบคุณท่านนกมากครับ สำหรับแนวคิดเรื่องทางสายกลางของแม่ชีศันสนี เสถียรสุต...
...ไม่รักมาก ไม่โกรธมาก ไม่เกลียดมาก ก็ไม่ทุกข์มาก...
-
ขอบคุณท่านพี่นกครับ ให้ข้อคิดดีครับ
-
ขอบคุณท่านนกครับ ถ้าเปรียบชีวิตเป็นรถ ทางสายกลางเลนนี้ผมไม่ชอบวิ่งเท่าไหร่ ช้าก็วิ่งซ้ายสุดเร็วก็วิ่งขวาสุด เลนกลางไม่ชอบวิ่ง ชีวิตก็เลยไม่ขาดก็เกิน ความพอดีไม่มีในชีวิต แต่ตอนนี้รถคันนี้จะวิ่งเลนกลาง ชีวิตจะได้พอดีไม่ขาดไม่เกินครับ