กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด มิตรไมตรี => บทความ บทกวี => ข้อความที่เริ่มโดย: โยคี ที่ 08 ก.พ. 2550, 07:01:45
-
คางคก-รู้ใจตนเอง
คางคกตัวหนึ่งเกิดมาก็นานแล้วนะ ใก้ลเวลาจะตายแล้วมั้งท่า มันอาศัยอยู่ใค้ถุนของศาลาวัดหนี่ง ขณะที่มันนอนฝันหวานถึงหน้าแฟนสาวที่นัด
ว่าจะไปหาในวันนั้นอยู่ "กินข้าวโว้ยกินข้าว" คิดว่าเสียงแฟนสาวชวนกินอาหารที่ไหนได้กลับเป็นเสียงของสามเณรรูปหนี่งกำลังเอาข้าวให้ไก่กิน
มันเห็นไก่กำลังกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยอยู่นั้นก็พลันนีกขี้นมาว่า "หากกูได้เป็นไก่คงดี เพราะไก่ไม่ต้องทำอะไรเลยสามเณรก็เอาอาหารมา
ให้กิน ยังกะเราเป็นนายของเณร "ว้าว!...หนีเร็วพวกเรา.." เสียวไก่ร้องบอกเพื่อนที่กำลังกินอาหารอยู่ในขณะที่ไอ้ด่าง...หมานักเลงประจำวัด
กำลังวิ่งมาเพื่อแย่งข้าวกิน ไก่ทุกตัวต้องวิ่งหนีอย่างฉุกละหุกเกือบเอาชีวิตไม่รอด เพราะไก่ทุกตัวต่าวรู้ว่าไอ้ด่างมันเอาจริง ไม่ได้ขู่เล่น คางคก
เห็นดังนั้นก็พลันนึกขึ้นว่า ว้าว..
เป็นหมาดีกว่าหวะ เก่งกว่าไก่อีกตั้งเยอะ เณรเอาข้าวให้ไก่หมาก็แย้งกินได้ เณรเอาข้าวให้หมา ไก่แย่งกินไม่ได้ เป็นหมาดีกว่า ในขณะที่ที่มัน
กำลังนึกอยู่นั่น ก็ได้ยิงเสียงไอ้ด่างร้องขึ้นอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า "โอ้ย..เจ็บโว้บ...เจ็บ" ก็เจ็บหนะสิ ไอ้ด่างมันโดนเด็กวัดเตะ โทษมาแย่ง
อาหารไก่ เลยโดนเด็กวัดอัดไปหลายที ซี่โครงแทบหัก ไอ้ด่างไปนอนครางอยู่ตั้งนาน ไม่ไหวเว้ย...นึกว่าเป็นหมาจะแน่
ยังโดนเด็กวัดอัดจนได้ แย่กว่าเด็กวัดนี่หว่า เป็นเด็กวัดดีกว่า ตอนนั้นมันอยากเป็นเด็กวัดมาก เด็กวัดไปไหนมันก็พยายามตามแอบดูเพราะ
ความชื่นชม ช่วงบ่ายของวันนั้น เด็กวัดไปนอนที่ศาลาท่าน้ำ มะนก็แอบไปดูด้วย แต่เผอิญที่ตนงนั้นแมลงวันเยอะมากแมลงวันหลายตัวได้บิน
ไปกวนเด็กวัดที่นอนอยู่ เด็กวัดบอกว่า ไม่ไหวแล้วโว้ย คนจะนอนกวนอยู่ได้ แล้วก้เก็บเสื่อเดินไปหาที่นอนใหม่ คางคกเห็นดังนั้นก็คิดว่า
อะไร...เด็กเอ้ย..นึกว่าแน่ที่แท้แพ้แมลงวัน ว้าสู้แมลงวันก็ไม่ได้
เป็นแมลงวะนดีกว่าบินเก่งชอบอะไรไม่ชอบชอบขี้งี้...แหมเท่ดีไม่เหมือนใครเป็นแมลงวันดีกว่า"อ้าว!...นึกว่าแน่ โดนกินจนได้" คำอุทานอย่าง
ตกใจของเจ้าคางคกที่เผอิญแมลงวันตัวหนึ่งบินเข้ามาใก้ลๆ แล้วมันแค่ตวัดลิ้นเท่านั้น แมลงวันก็กลายเป็นอาหารอันโอชะของมัน เฮ้อ...เรา
หลงผิดไปตั้งนาน นึกว่านั้นก็เก่งนี่ก็เก่ง...ที่ไหนได้ สู้เราไม่ได้ซักอย่าง เป็นตัวเรคางคกจอมตะปุบนี่แหละดีที่สุดในโลกแล้ว คระบเชื่อคางคก
เถอะเป็นอะไรไม่สู้เป็นตัวเราหรอกของมำตัวของเราให้ดีที่สุดเป็นพอ
โดย ฐิติพงศ์
คัดลอกโดย โยคี
[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]
-
ให้แง่คิด่ที่ดีมากครับ จงพอใจในสิ่งที่ตนเป็น
-
ี่ดีมากครับ
-
อ่านแล้วดีจังครับ จงพอใจในสิ่งที่ตนมีตนเป็นพอใจในสิ่งที่ตนมี