กระดานสนทนาวัดบางพระ

หมวด มิตรไมตรี => บทความ บทกวี => ข้อความที่เริ่มโดย: รวี สัจจะ... ที่ 06 มิ.ย. 2554, 06:47:12

หัวข้อ: ฝากสายลม...ผ่านร่มไม้...จากภูผา...บทที่ ๗
เริ่มหัวข้อโดย: รวี สัจจะ... ที่ 06 มิ.ย. 2554, 06:47:12

ตถตาอาศรม เขาเรดาร์ บ้านบึง ชลบรี
จันทร์ที่ ๖ มิถุนายน พ.ศ๒๕๕๔
........วันเวลาแห่งชีวิตของทุกคนนั้นสั้นลงทุกขณะ
ทุกชีวิตกำลังเดินไปสู่ความตาย ช้าหรือเร็วนั้นขึ้นอยู่
กับเหตุและปัจจัยของแต่ละคนที่ทำมา ซึ่งแตกต่างกัน
แต่ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วนั้น ทุกคนก็ไม่อาจจะหนีความตาย
เวลาที่เหลืออยู่ของชีวิตนั้นมันสั้นลงทุกวินาทีที่ผ่านเลยไป
จงใช้เวลาที่เหลืออยู่นั้นให้เป็นประโยชน์ต่อตนเองและสังคม
ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่าได้ปล่อยเวลาให้ผ่านไปเปล่า
โดยไร้สาระ ทบทวนใคร่ครวญในสิ่งที่ผ่านมา ว่าเรานั้นได้สร้าง
ได้ทำอะไรมาบ้างแล้ว เรามีความภาคภูมิใจในสิ่งที่เราได้สร้าง
ได้ทำมาแล้วหรือไม่ ชีวิตนี้มีความทรงจำที่ดีเก็บไว้แล้วหรือยัง
" ดูหนังดูละคร แล้วจงย้อนมาดูตัว " จงมีสติระลึกรู้ในสิ่งที่ผ่านมา
มีความรู้ตัวทั่วพร้อม ในสิ่งกำลังเป็นไป มองอะไรให้มองทั้งสองด้าน
ทั้งที่เป็นคุณและเป็นโทษ ที่เป็นประโยชน์และมิใช่ประโยชน์ทั้งสองสิ่ง
มองให้เห็นความเป็นจริง มองทุกสิ่งด้วยใจที่เป็นกลาง ไม่เข้าข้างความคิด
ของตนเอง โดยเอาความชอบหรือความไม่ชอบของตนเป็นตัวตัดสิน
ทุกอย่างต้องเริ่มต้นที่จิต จงฝึกคิดและฝึกทำ......
...ฝากสายลม...ผ่านร่มไม้...จากภูผา...บทที่ ๗...
...รุ่งอรุณ   วันใหม่   ฟ้าใสสด
ฟ้างามงด   ด้วยแสงทอง   ที่ส่องฉาย
ลมอ่อนอ่อน  พัดผ่าน       ให้สบาย
ปลุกใจกาย   ให้ตื่น         รับตะวัน
...เมื่อแสงเงิน   แสงทอง   ส่องขอบฟ้า
เหล่าวิหก   นกกา     ต่างสุขสันต์
ต่างส่งเสียง  สื่อสาร   ประสานกัน
ต้อนรับวัน   ฟ้าใหม่    ที่ใกล้มา
...บรรยากาศ  เป็นใจ   ให้เหมาะสม
ฝากสายลม  ผ่านร่มไม้   จากภูผา
ร่ายกวี   สุนทร   เป็นกลอนมา
ส่งฝากฟ้า  ผ่านสายลม   ให้ชมกัน
...ชีวิตนี้   มีอะไร   มากมายนัก
หากรู้จัก   ค้นคิด   จิตสร้างสรรค์
ไม่ปล่อยเปล่า  ล่วงไป  ในคืนวัน
อย่าให้มัน   ผ่านไป   โดยไร้การ
...จงทบทวน  ถึงชีวิต  ที่ผ่านมา
จะได้เห็น   คุณค่า    มหาศาล
จงเก็บเกี่ยว   สิ่งที่พบ   ประสพการณ์
สิ่งที่ผ่าน    มาพินิจ      คิดใคร่ครวญ
...เพื่อจะเดิน  ก้าวไป    สู่ข้างหน้า
วันเวลา    ผ่านไป   ไม่กลับหวน
ทำอะไร    ให้ใจรู้    สิ่งคู่ควร
จงทบทวน  ฝึกจิต    คิดให้เป็น
...จงรู้จัก   แยกแยะ  ดีและชั่ว
สิ่งที่ตัว  นั้นได้รู้     และได้เห็น
สิ่งที่ทำ  สิ่งที่คิด    จิตที่เป็น
มองให้เห็น  ตัวตน  ค้นให้เจอ
...มีสติ   รู้ตัว   อยู่ทั่วพร้อม
มีใจน้อม  สู่ธรรม   ไม่พลั้งเผลอ
รู้เท่าทัน  กับจิต    เมื่อเจอะเจอ
รู้เสมอ    รู้ทัน    กับอารมณ์
...รู้อะไร    ก็ไม่สู้  เท่ารู้จิต
รู้ความคิด   สิ่งผิด  จิตนั้นข่ม
อะไรดี    อะไรชอบ   จงชื่นชม
ฝึกอบรม  ข่มจิต   ให้คิดดี...
...ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต...
...รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร...
๖. มิถุนายน ๒๕๕๔ เวลา ๐๖.๔๗ น. ณ ตถตาอาศรม บ้านบึง ชลบุรี

หัวข้อ: ตอบ: ฝากสายลม...ผ่านร่มไม้...จากภูผา...บทที่ ๗
เริ่มหัวข้อโดย: โบตั๋นสีขาว ที่ 06 มิ.ย. 2554, 07:00:14

กราบนมัสการพระอาจารย์คะ ขอบพระคุณ สำหรับ บทความ บทกวี บทกาพย์ บทกลอน คะ :090: :054: :090:

หัวข้อ: ตอบ: ฝากสายลม...ผ่านร่มไม้...จากภูผา...บทที่ ๗
เริ่มหัวข้อโดย: ทรงกลด ที่ 06 มิ.ย. 2554, 10:19:58

กราบนมัสการท่านพระอาจารย์ฯ
ขออนุญาตนำภาพลงประกอบครับ

(http://bp.or.th/uploads/data/image/lmcmo6-a7c759.jpg)

หัวข้อ: ตอบ: ฝากสายลม...ผ่านร่มไม้...จากภูผา...บทที่ ๗
เริ่มหัวข้อโดย: derbyrock ที่ 06 มิ.ย. 2554, 12:31:34

จงใช้เวลาที่เหลืออยู่นั้นให้เป็นประโยชน์ต่อตนเองและสังคม ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่าได้ปล่อยเวลาให้ผ่านไปเปล่าโดยไร้สาระ
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ น้อมรับคำสอนไปปฎิบัติครับ

หัวข้อ: ตอบ: ฝากสายลม...ผ่านร่มไม้...จากภูผา...บทที่ ๗
เริ่มหัวข้อโดย: saken6009 ที่ 06 มิ.ย. 2554, 05:45:02

ขอน้อมนำคำสอนเอาไปปฏิบัติครับ 17; 17;

                                         

กราบนมัสการ พระอาจารย์ มา ณ.ที่นี้ด้วยครับ :054: :054:   รักษาดูแลสุขภาพด้วยนะครับ :054: :054:

 

กราบขอบพระคุณ สำหรับ บทความ บทกวี อันทรงคุณค่ายิ่งที่นำมาให้พี่น้องศิษย์วัดบางพระได้อ่านครับ

                                                                                                                                                                   

(ขออนุญาตเข้ามาอ่าน เพื่อเป็นความรู้ ขอบพระคุณมากครับ) :054: :054: