คำคม...คำครู...(บทที่๘)...คนดีไม่เบ่ง คนเก่งไม่โม้ คนโตไม่อวด...

[รวี สัจจะ...]

  :016:คนดีไม่เบ่ง คนเก่งไม่โม้ คนโตไม่อวด
-------------------------------------------------
:054:ยกธรรมของคำคม  มาให้ชมและให้ดู
         ให้อ่านและให้รู้      คำของครูซึ่งแหลมคม
         กล่าวไว้ให้น่าคิด    ช่วยเตือนจิตเตือนสังคม
กล่าวตามความเหมาะสม    เป็นคำคมของคำครู
  .....คนดีไม่อวดเบ่ง        ไม่ข่มเหงและข่มขู่
       ช่วยเหลือและอุ้มชู    แก่ผู้น้อยด้วยเมตตา
            คนดีมีน้ำใจ       มีแต่ให้ไม่ร้องหา
       คนดีมีจรรยา           ใช่หน้าตาที่ดูดี
       คนดีมีคนรัก            คนเขาทักไปทุกที่
       ไปไหนใครก็ดี         และไมมีซึ่งศัตรู
  .....คนเก่งคนฉลาด      เขาสามารถจะเรียนรู้
       เอาผิดมาเป็นครู      รู้จักอยู่และเจียมตน
       ไม่อวดและไม่โม้     ไม่คุยโอ่รู้อดทน
       เพราะผ่านการฝึกฝน  เพราะเป็นคนมีปัญญา
       คนโง่อวดฉลาด        เขาจึงพลาดทุกเวลา
       ไม่จริงก็กล่าวมา       จึงขายหน้าเพราะอวดรู้
......คนโตมีตำแหน่ง        เขาก็แกล้งทำให้ดู
      ไม่อยากให้ใครรู้        เขาอยากอยู่สุขสบาย
      ทำตนไม่โอ้อวด       พร้อมทั้งตรวจความเป็นไป
      ใครคิดเห็นอย่างไร    แล้วนำไปเป็นข้อมูล
....แนวทางวางชีวิต       ที่ลิขิตก่อนดับสูญ
    กุศลจะเพิ่มพูน         ทวีคูณถ้าทำดี.....
 :054:เคารพในคำคม..ของคำครู
               เชื่อมั่น-ศรัทธา
         รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๒๗ กรกฎาคม ๒๕๕๒ เวลา ๑๐.๔๙ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย                     
       

[derbyrock]

กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ ระหว่างคนดีและคนไม่ดี คนโง่และคนฉลาดมีเส้นบางๆแบ่งอยู่แค่นั้น เลยทำให้บางครั้ง คนไม่ดีคิดว่าตนเองดี ซ้ำร้ายเป็นคนโง่แต่นึกว่าตัวเองฉลาด บางคนได้อ่านได้เรียนธรรมะก็นึกว่าตัวเองรู้แต่แท้จริงแค่อ่านแค่เรียนไม่ได้ปฎิบัติจะไปมีประโยช์นอะไร เปรียบได้ว่าธรรมะเป็นยาแล้วเราเป็นคนไข้ ถ้าคนไข้ได้แต่อ่านฉลากยาว่ามีสรรพคุณรักษาโรคอย่างไรแต่ถ้าไม่ได้กินก็ไม่มีทางหาย เหมือนคนเราอ่านท่องธรรมะแต่ไม่เคยลงมือปฎิบัติ แล้วธรรมะจะช่วยขัดเกลาให้มีปัญญาได้เช่นไร คนไข้ที่รู้ว่าแค่อ่านฉลาก ลองเปิดขวดยาแล้วกินเข้าไปน่ะครับ

[PeAwPeed]

กราบนมัสาการขอบพระคุณ พระอาจารย์ ด้วยความเคารพค่ะ 

ชีวิต คือ การเรียนรู้

ในชีวิตจริง ยังไม่มีใครที่ ฉลาด อย่างแท้จริง
และ ไม่มีผู้ใดที่ ดีพร้อม

หากแต่ รู้จักตน ให้เกียรติ ผู้อื่น
และ เปิดใจ ใฝ่หาความรู้
ก็จะเป็นหนทาง ที่พัฒนา จิตใจของตน ให้ สูงขึ้น ต่อไป

ศิษย์ขอน้อมนำไปปฏิบัติ

[So.Saliltara]

 :054:ขอบคุณครับ...อ่านแล้วได้ข้อคิดดีมาก..

[~เสน่ห์โจรสลัด~]

ใช้สมองในการดำรงชีวิตให้มาก หมากรุกยังต้องคิดหมากชีวิตไม่คิดได้อย่างไร

ชีวิตก็เหมือนหมากในกระดาน เล่นหมากม้ากระโดดไปมาก็โดนต้อนเอาง่าย

เล่นเรือก็คิดให้มาก เล่นไม่เป็นโดนต้อนเอาง่าย ต้องเอาเรือขวางกั้นคลอง

ได้ความคิดที่ต่างออกมาอีกในแง่ แต่ความคิดเริ่มต้นเป็นของหลวงพี่โด่ง

ทำให้คิดออกแตกมาได้มากมาย ความคิดแตกต่างแต่ไม่อยู่ในการแตกแยก

เหมือนกับการสอนธรรมะในตัวอีกอย่างนึง ขอบพระคุณหลวงพี่มากครับ .. 

[~เสน่ห์ack01~]

คนดีไม่เบ่ง คนเก่งไม่โม้ คนโตไม่อวด


....ชอบ ประโยคนี้มากๆเลยครับ....

...กราบนมัสการขอบพระคุณพระอาจารย์ที่เมตตาขยายความครับ...


....เหล่าศิษย์ได้อ่านแล้วคงจะเข้าใจ และปรับแนวคิดของตนเองนะครับ....

[ตัวเล็ก]

  :054:กราบนมัสการพระอาจารย์.....

ขอขอบพระคุณที่นำบทกลอนดีๆ มาสอนศิษย์.....

สามารถนำไปปรับใช้ในชีวิตประจำวันได้มากมาย

ถึงแม้ว่ารู้ก็ให้นิ่งไว้ก่อนทำเหมือนไม่รู้....

นำมาพิจารณาและไตร่ตรองพินิจวิเคราะห์ถึงความถูกต้อง....

[suwatchai]

  :016:คนดีไม่เบ่ง คนเก่งไม่โม้ คนโตไม่อวด
-------------------------------------------------
:054:ยกธรรมของคำคม  มาให้ชมและให้ดู
         ให้อ่านและให้รู้      คำของครูซึ่งแหลมคม
         กล่าวไว้ให้น่าคิด    ช่วยเตือนจิตเตือนสังคม
กล่าวตามความเหมาะสม    เป็นคำคมของคำครู
  .....คนดีไม่อวดเบ่ง        ไม่ข่มเหงและข่มขู่
       ช่วยเหลือและอุ้มชู    แก่ผู้น้อยด้วยเมตตา
            คนดีมีน้ำใจ       มีแต่ให้ไม่ร้องหา
       คนดีมีจรรยา           ใช่หน้าตาที่ดูดี
       คนดีมีคนรัก            คนเขาทักไปทุกที่
       ไปไหนใครก็ดี         และไมมีซึ่งศัตรู
  .....คนเก่งคนฉลาด      เขาสามารถจะเรียนรู้
       เอาผิดมาเป็นครู      รู้จักอยู่และเจียมตน
       ไม่อวดและไม่โม้     ไม่คุยโอ่รู้อดทน
       เพราะผ่านการฝึกฝน  เพราะเป็นคนมีปัญญา
       คนโง่อวดฉลาด        เขาจึงพลาดทุกเวลา
       ไม่จริงก็กล่าวมา       จึงขายหน้าเพราะอวดรู้
......คนโตมีตำแหน่ง        เขาก็แกล้งทำให้ดู
      ไม่อยากให้ใครรู้        เขาอยากอยู่สุขสบาย
      ทำตนไม่โอ้อวด       พร้อมทั้งตรวจความเป็นไป
      ใครคิดเห็นอย่างไร    แล้วนำไปเป็นข้อมูล
....แนวทางวางชีวิต       ที่ลิขิตก่อนดับสูญ
    กุศลจะเพิ่มพูน         ทวีคูณถ้าทำดี.....
 :054:เคารพในคำคม..ของคำครู
               เชื่อมั่น-ศรัทธา
         รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๒๗ กรกฎาคม ๒๕๕๒ เวลา ๑๐.๔๙ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย                     
       

   อ่านแล้วรู้สึกชื่มชมบทกลอนนี้มาก    แต่มีอยู่ท่อนหนึ่งที่ผมสงสัยและอยากกราบเรียนถามท่านอาจารย์นะครับตรงท่อนที่ว่า " คนดีมีคนรัก คนเขาทักไปทุกที่ ไปไหนใครก็ดี และไม่มีซึ่งศัตรู "     
   สมมติว่าเกิดมีนายตำรวจซักคนที่คนส่วนใหญ่ทั้งแผ่นดินต่างรู้ดีว่าเขาเป็นนายตำรวจตงฉิน แต่บังเอิญวันนึง นายตำรวจผู้นี้เกิดไปนั่งทานข้าวในร้านแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยกลุ่มโจรชั่วโดยที่นายตำรวจนั้น ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าร้านนั้น เป็นร้านขาประจำโจร แต่พวกโจรน่ะรู้ดีว่านี่คือนายตำรวจตงฉินที่ปราบโจรมานับไม่ถ้วน อยากถามว่าในเหตุการณ์อย่างนี้  นายตำรวจคนนี้จะยังเป็นคนดีที่มีโจรรัก ที่มีโจรทัก ที่มีโจรว่าท่านดีและไม่ขอเป็นศัตรูกับนายตำรวจผู้นี้อย่างสำนวนกลอนท่อนนี้ของอาจารย์อยู่หรือเปล่าครับ ? ขอโทษนะครับที่บังอาจถามอย่างนี้ ผมหาได้มีเจตนาอาจเอื้อมลองภูมิปัญญาของท่านอาจารย์แต่อย่างใดไม่ เพียงแต่อยากรู้ว่าถ้อยสำนวนบางอย่างที่บรรดานักปราชญ์และกวีทั้งทั้งหลายรจนาขึ้นนั้น บางอย่างในโลกแห่งความเป็นจริงที่ต้องเผชิญอยู่ มันมีความสอดคล้องกันอยู่แค่ไหน....

[นอมอท้อผิด]

ยุคสมัย มันเปลี่ยนไป


เฮ้อ.....

[คนรักษ์พระ]

  กราบนมัสการครับ
  ผมชอบมากครับกับข้อความนี้ "คนดีไม่เบ่ง คนเก่งไม่โม้ คนโตไม่อวด" บทความทุกบทความของหลวงพี่ รวี สัจจะ สอนให้คิด "ใครคิดเห็นอย่างไร แล้วนำไปเป็นข้อมูล
....แนวทางวางชีวิต" ขอบคุณมากครับ

[รวี สัจจะ...]

  :016:คนดีไม่เบ่ง คนเก่งไม่โม้ คนโตไม่อวด
-------------------------------------------------
:054:ยกธรรมของคำคม  มาให้ชมและให้ดู
         ให้อ่านและให้รู้      คำของครูซึ่งแหลมคม
         กล่าวไว้ให้น่าคิด    ช่วยเตือนจิตเตือนสังคม
กล่าวตามความเหมาะสม    เป็นคำคมของคำครู
  .....คนดีไม่อวดเบ่ง        ไม่ข่มเหงและข่มขู่
       ช่วยเหลือและอุ้มชู    แก่ผู้น้อยด้วยเมตตา
            คนดีมีน้ำใจ       มีแต่ให้ไม่ร้องหา
       คนดีมีจรรยา           ใช่หน้าตาที่ดูดี
       คนดีมีคนรัก            คนเขาทักไปทุกที่
       ไปไหนใครก็ดี         และไมมีซึ่งศัตรู
  .....คนเก่งคนฉลาด      เขาสามารถจะเรียนรู้
       เอาผิดมาเป็นครู      รู้จักอยู่และเจียมตน
       ไม่อวดและไม่โม้     ไม่คุยโอ่รู้อดทน
       เพราะผ่านการฝึกฝน  เพราะเป็นคนมีปัญญา
       คนโง่อวดฉลาด        เขาจึงพลาดทุกเวลา
       ไม่จริงก็กล่าวมา       จึงขายหน้าเพราะอวดรู้
......คนโตมีตำแหน่ง        เขาก็แกล้งทำให้ดู
      ไม่อยากให้ใครรู้        เขาอยากอยู่สุขสบาย
      ทำตนไม่โอ้อวด       พร้อมทั้งตรวจความเป็นไป
      ใครคิดเห็นอย่างไร    แล้วนำไปเป็นข้อมูล
....แนวทางวางชีวิต       ที่ลิขิตก่อนดับสูญ
    กุศลจะเพิ่มพูน         ทวีคูณถ้าทำดี.....
 :054:เคารพในคำคม..ของคำครู
               เชื่อมั่น-ศรัทธา
         รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๒๗ กรกฎาคม ๒๕๕๒ เวลา ๑๐.๔๙ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย                     
       

   อ่านแล้วรู้สึกชื่มชมบทกลอนนี้มาก    แต่มีอยู่ท่อนหนึ่งที่ผมสงสัยและอยากกราบเรียนถามท่านอาจารย์นะครับตรงท่อนที่ว่า " คนดีมีคนรัก คนเขาทักไปทุกที่ ไปไหนใครก็ดี และไม่มีซึ่งศัตรู "     
   สมมติว่าเกิดมีนายตำรวจซักคนที่คนส่วนใหญ่ทั้งแผ่นดินต่างรู้ดีว่าเขาเป็นนายตำรวจตงฉิน แต่บังเอิญวันนึง นายตำรวจผู้นี้เกิดไปนั่งทานข้าวในร้านแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยกลุ่มโจรชั่วโดยที่นายตำรวจนั้น ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าร้านนั้น เป็นร้านขาประจำโจร แต่พวกโจรน่ะรู้ดีว่านี่คือนายตำรวจตงฉินที่ปราบโจรมานับไม่ถ้วน อยากถามว่าในเหตุการณ์อย่างนี้  นายตำรวจคนนี้จะยังเป็นคนดีที่มีโจรรัก ที่มีโจรทัก ที่มีโจรว่าท่านดีและไม่ขอเป็นศัตรูกับนายตำรวจผู้นี้อย่างสำนวนกลอนท่อนนี้ของอาจารย์อยู่หรือเปล่าครับ ? ขอโทษนะครับที่บังอาจถามอย่างนี้ ผมหาได้มีเจตนาอาจเอื้อมลองภูมิปัญญาของท่านอาจารย์แต่อย่างใดไม่ เพียงแต่อยากรู้ว่าถ้อยสำนวนบางอย่างที่บรรดานักปราชญ์และกวีทั้งทั้งหลายรจนาขึ้นนั้น บางอย่างในโลกแห่งความเป็นจริงที่ต้องเผชิญอยู่ มันมีความสอดคล้องกันอยู่แค่ไหน....

เจริญพรคุณโยมสุวัจชัย..
คนดีไม่เป็นศัตรูกับคนดี...มีแต่คนชั่วที่เป็นศัตรูของคนดี...คนดีเป็นที่รักของคนดี...คนดีไม่เป็นที่รักของคนชั่ว เพราะความดีของเขานั้นไปขวางทางชั่วของของคนไม่ดี...และในความหมายของบทกวีนี้หมายถึงไม่เป็นศัตรูกับคนดี...ขอเจริญพร

[suwatchai]

  :016:คนดีไม่เบ่ง คนเก่งไม่โม้ คนโตไม่อวด
-------------------------------------------------
:054:ยกธรรมของคำคม  มาให้ชมและให้ดู
         ให้อ่านและให้รู้      คำของครูซึ่งแหลมคม
         กล่าวไว้ให้น่าคิด    ช่วยเตือนจิตเตือนสังคม
กล่าวตามความเหมาะสม    เป็นคำคมของคำครู
  .....คนดีไม่อวดเบ่ง        ไม่ข่มเหงและข่มขู่
       ช่วยเหลือและอุ้มชู    แก่ผู้น้อยด้วยเมตตา
            คนดีมีน้ำใจ       มีแต่ให้ไม่ร้องหา
       คนดีมีจรรยา           ใช่หน้าตาที่ดูดี
       คนดีมีคนรัก            คนเขาทักไปทุกที่
       ไปไหนใครก็ดี         และไมมีซึ่งศัตรู
  .....คนเก่งคนฉลาด      เขาสามารถจะเรียนรู้
       เอาผิดมาเป็นครู      รู้จักอยู่และเจียมตน
       ไม่อวดและไม่โม้     ไม่คุยโอ่รู้อดทน
       เพราะผ่านการฝึกฝน  เพราะเป็นคนมีปัญญา
       คนโง่อวดฉลาด        เขาจึงพลาดทุกเวลา
       ไม่จริงก็กล่าวมา       จึงขายหน้าเพราะอวดรู้
......คนโตมีตำแหน่ง        เขาก็แกล้งทำให้ดู
      ไม่อยากให้ใครรู้        เขาอยากอยู่สุขสบาย
      ทำตนไม่โอ้อวด       พร้อมทั้งตรวจความเป็นไป
      ใครคิดเห็นอย่างไร    แล้วนำไปเป็นข้อมูล
....แนวทางวางชีวิต       ที่ลิขิตก่อนดับสูญ
    กุศลจะเพิ่มพูน         ทวีคูณถ้าทำดี.....
 :054:เคารพในคำคม..ของคำครู
               เชื่อมั่น-ศรัทธา
         รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๒๗ กรกฎาคม ๒๕๕๒ เวลา ๑๐.๔๙ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย                     
       

   อ่านแล้วรู้สึกชื่มชมบทกลอนนี้มาก    แต่มีอยู่ท่อนหนึ่งที่ผมสงสัยและอยากกราบเรียนถามท่านอาจารย์นะครับตรงท่อนที่ว่า " คนดีมีคนรัก คนเขาทักไปทุกที่ ไปไหนใครก็ดี และไม่มีซึ่งศัตรู "     
   สมมติว่าเกิดมีนายตำรวจซักคนที่คนส่วนใหญ่ทั้งแผ่นดินต่างรู้ดีว่าเขาเป็นนายตำรวจตงฉิน แต่บังเอิญวันนึง นายตำรวจผู้นี้เกิดไปนั่งทานข้าวในร้านแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยกลุ่มโจรชั่วโดยที่นายตำรวจนั้น ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าร้านนั้น เป็นร้านขาประจำโจร แต่พวกโจรน่ะรู้ดีว่านี่คือนายตำรวจตงฉินที่ปราบโจรมานับไม่ถ้วน อยากถามว่าในเหตุการณ์อย่างนี้  นายตำรวจคนนี้จะยังเป็นคนดีที่มีโจรรัก ที่มีโจรทัก ที่มีโจรว่าท่านดีและไม่ขอเป็นศัตรูกับนายตำรวจผู้นี้อย่างสำนวนกลอนท่อนนี้ของอาจารย์อยู่หรือเปล่าครับ ? ขอโทษนะครับที่บังอาจถามอย่างนี้ ผมหาได้มีเจตนาอาจเอื้อมลองภูมิปัญญาของท่านอาจารย์แต่อย่างใดไม่ เพียงแต่อยากรู้ว่าถ้อยสำนวนบางอย่างที่บรรดานักปราชญ์และกวีทั้งทั้งหลายรจนาขึ้นนั้น บางอย่างในโลกแห่งความเป็นจริงที่ต้องเผชิญอยู่ มันมีความสอดคล้องกันอยู่แค่ไหน....

เจริญพรคุณโยมสุวัจชัย..
คนดีไม่เป็นศัตรูกับคนดี...มีแต่คนชั่วที่เป็นศัตรูของคนดี...คนดีเป็นที่รักของคนดี...คนดีไม่เป็นที่รักของคนชั่ว เพราะความดีของเขานั้นไปขวางทางชั่วของของคนไม่ดี...และในความหมายของบทกวีนี้หมายถึงไม่เป็นศัตรูกับคนดี...ขอเจริญพร

กราบขอบพระคุณท่านพระอาจารย์เป็นอย่างสูงครับ ผมพอใจกับคำตอบนี้มาก เพราะถูกต้องทุกถ้อยคำและสมควรอย่างยิ่งที่จะได้นำประกาศอยู่บนหน้ากระดานเว็บนี้เพื่อเป็นเครื่องเตือนใจ เตือนสติคนหลาย ๆ คนให้เข้าถึงอะไร ๆ บางอย่างได้ดีขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ ( หากว่าเขาผู้นั้น พอจะมีกุศลกรรมที่คอยผลักดันให้เขาเปิดตาเปิดใจได้บ้าง )

[Kanya]

 :016:คนดีไม่เบ่ง คนเก่งไม่โม้ คนโตไม่อวด
-------------------------------------------------
:054:ยกธรรมของคำคม  มาให้ชมและให้ดู
         ให้อ่านและให้รู้      คำของครูซึ่งแหลมคม
         กล่าวไว้ให้น่าคิด    ช่วยเตือนจิตเตือนสังคม
กล่าวตามความเหมาะสม    เป็นคำคมของคำครู
  .....คนดีไม่อวดเบ่ง        ไม่ข่มเหงและข่มขู่
       ช่วยเหลือและอุ้มชู    แก่ผู้น้อยด้วยเมตตา
            คนดีมีน้ำใจ       มีแต่ให้ไม่ร้องหา
       คนดีมีจรรยา           ใช่หน้าตาที่ดูดี
       คนดีมีคนรัก            คนเขาทักไปทุกที่
       ไปไหนใครก็ดี         และไมมีซึ่งศัตรู
  .....คนเก่งคนฉลาด      เขาสามารถจะเรียนรู้
       เอาผิดมาเป็นครู      รู้จักอยู่และเจียมตน
       ไม่อวดและไม่โม้     ไม่คุยโอ่รู้อดทน
       เพราะผ่านการฝึกฝน  เพราะเป็นคนมีปัญญา
       คนโง่อวดฉลาด        เขาจึงพลาดทุกเวลา
       ไม่จริงก็กล่าวมา       จึงขายหน้าเพราะอวดรู้
......คนโตมีตำแหน่ง        เขาก็แกล้งทำให้ดู
      ไม่อยากให้ใครรู้        เขาอยากอยู่สุขสบาย
      ทำตนไม่โอ้อวด       พร้อมทั้งตรวจความเป็นไป
      ใครคิดเห็นอย่างไร    แล้วนำไปเป็นข้อมูล
....แนวทางวางชีวิต       ที่ลิขิตก่อนดับสูญ
    กุศลจะเพิ่มพูน         ทวีคูณถ้าทำดี.....
 :054:เคารพในคำคม..ของคำครู
               เชื่อมั่น-ศรัทธา
         รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๒๗ กรกฎาคม ๒๕๕๒ เวลา ๑๐.๔๙ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย                      
      

กราบเรียน อาจารย์ขอรับคือกะผมอยากรบกวนถามปัญหาที่คาใจผมหน่อยนะขอรับ

   สมมุติว่า เกิดมีนายตำรวจซักคนที่คนส่วนใหญ่ทั้งแผ่นดินต่างรู้ดีว่าเขาเป็นนายตำรวจตงฉิน แต่บังเอิญวันนึง นายตำรวจผู้นี้เกิดไปนั่งทานข้าวในร้านแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยกลุ่มโจรชั่วโดยที่นายตำรวจนั้น ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าร้านนั้น เป็นร้านขาประจำโจร แต่พวกโจรน่ะรู้ดีว่านี่คือนายตำรวจตงฉินที่ปราบโจรมานับไม่ถ้วน
   ครั้นพอนายตำรวจคนนี้เข้าไปนั่งในร้านแล้วแทนที่จะเพียงแต่สั่งอาหารมาทานแล้วก็ไป กลับนั่งประกาศ
ความเลวของโจรต่างๆนานา ประกาศความที่โจรเหล่านั้นชั่งเลวเสียเหลือเกิน ไม่ควรเกิดมาบนโลกนี้ เกิดมาเพื่อสร้างความชั่ว
เป็นที่รังเกียจของคนดี เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นผู้ดูแลก็ปล่อยปละละเลย ไม่กระทำตามหน้าที่อันได้รับมอบหมาย ล้วนใช้การไม่ได้
นายตำรวจที่ขึ้นชื่อว่าตงฉินคนนี้ พอจะจัดเป็นคนอย่างในสำนวนบทกลอนของอาจารย์หรือป่าวขอรับ  

[รวี สัจจะ...]

  :016:คนดีไม่เบ่ง คนเก่งไม่โม้ คนโตไม่อวด
-------------------------------------------------
:054:ยกธรรมของคำคม  มาให้ชมและให้ดู
         ให้อ่านและให้รู้      คำของครูซึ่งแหลมคม
         กล่าวไว้ให้น่าคิด    ช่วยเตือนจิตเตือนสังคม
กล่าวตามความเหมาะสม    เป็นคำคมของคำครู
  .....คนดีไม่อวดเบ่ง        ไม่ข่มเหงและข่มขู่
       ช่วยเหลือและอุ้มชู    แก่ผู้น้อยด้วยเมตตา
            คนดีมีน้ำใจ       มีแต่ให้ไม่ร้องหา
       คนดีมีจรรยา           ใช่หน้าตาที่ดูดี
       คนดีมีคนรัก            คนเขาทักไปทุกที่
       ไปไหนใครก็ดี         และไมมีซึ่งศัตรู
  .....คนเก่งคนฉลาด      เขาสามารถจะเรียนรู้
       เอาผิดมาเป็นครู      รู้จักอยู่และเจียมตน
       ไม่อวดและไม่โม้     ไม่คุยโอ่รู้อดทน
       เพราะผ่านการฝึกฝน  เพราะเป็นคนมีปัญญา
       คนโง่อวดฉลาด        เขาจึงพลาดทุกเวลา
       ไม่จริงก็กล่าวมา       จึงขายหน้าเพราะอวดรู้
......คนโตมีตำแหน่ง        เขาก็แกล้งทำให้ดู
      ไม่อยากให้ใครรู้        เขาอยากอยู่สุขสบาย
      ทำตนไม่โอ้อวด       พร้อมทั้งตรวจความเป็นไป
      ใครคิดเห็นอย่างไร    แล้วนำไปเป็นข้อมูล
....แนวทางวางชีวิต       ที่ลิขิตก่อนดับสูญ
    กุศลจะเพิ่มพูน         ทวีคูณถ้าทำดี.....
 :054:เคารพในคำคม..ของคำครู
               เชื่อมั่น-ศรัทธา
         รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๒๗ กรกฎาคม ๒๕๕๒ เวลา ๑๐.๔๙ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย                     
       

กราบเรียน อาจารย์ขอรับคือกะผมอยากรบกวนถามปัญหาที่คาใจผมหน่อยนะขอรับ

   สมมุติว่า เกิดมีนายตำรวจซักคนที่คนส่วนใหญ่ทั้งแผ่นดินต่างรู้ดีว่าเขาเป็นนายตำรวจตงฉิน แต่บังเอิญวันนึง นายตำรวจผู้นี้เกิดไปนั่งทานข้าวในร้านแห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยกลุ่มโจรชั่วโดยที่นายตำรวจนั้น ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าร้านนั้น เป็นร้านขาประจำโจร แต่พวกโจรน่ะรู้ดีว่านี่คือนายตำรวจตงฉินที่ปราบโจรมานับไม่ถ้วน
   ครั้นพอนายตำรวจคนนี้เข้าไปนั่งในร้านแล้วแทนที่จะเพียงแต่สั่งอาหารมาทานแล้วก็ไป กลับนั่งประกาศ
ความเลวของโจรต่างๆนานา ประกาศความที่โจรเหล่านั้นชั่งเลวเสียเหลือเกิน ไม่ควรเกิดมาบนโลกนี้ เกิดมาเพื่อสร้างความชั่ว
เป็นที่รังเกียจของคนดี เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นผู้ดูแลก็ปล่อยปละละเลย ไม่กระทำตามหน้าที่อันได้รับมอบหมาย ล้วนใช้การไม่ได้
นายตำรวจที่ขึ้นชื่อว่าตงฉินคนนี้ พอจะจัดเป็นคนอย่างในสำนวนบทกลอนของอาจารย์หรือป่าวขอรับ 

เจริญพร...
คนจะเป็นคนดีได้นั้น ต้องทั้งนอกและทั้งใน (กาย วาจา ใจ) และต้องรู้จักกาละเทศะ (จังหวะ เวลา โอกาศ บุคคล สถานที่)
รู้ว่าสิ่งไหนควรรึไม่ควร เหมาะสมหรือไม่เหมาะสม ตำรวจท่านนี้ทำงานดีเพียงอย่างเดียวคือการทำงานท่านท่านเป็นคนตงฉิน
แต่ยังเป็นคนดีที่ไมสมบูรณ์ ตามความหมายของคำว่าคนดี  เพราะยังขาดวิจารณญาน ไม่รู้จักกาลไม่รู้จักเวลาควรควรหรือไม่ควร
ที่จะกระทำ...อวดเบ่งว่าเป็นตำรวจ..อวดโม้ว่าตัวเองเก่งเที่ยวประจานคนอื่นเขา โดยไม่รู้จักเวล่ำเวลาและสถานที่ อวดว่ามียศมีตำแหน่ง
จึงเป็นได้เพียงตำรวจตงฉิน แต่ยังไม่ใช่คนดี....
                        ขอเจริญพร
ป.ล.ตอบช้าไปหน่อย..เพราะเผอิญต้องลงไปสั่งงานและอธิบายงานการก่อสร้างครับ..อภัยที่ให้รอ..

[~เสน่ห์โจรสลัด~]

ด้วยความประมาทในฝีมือของเหล่าโจร ท่านตำรวจคนตงฉินก็ประกาศไปทั่วว่าตนเก่ง

ก็อาจจะโดนเหล่าโจรที่นั่งอยู่ในร้าน รุมฆ่าได้ง่ายดายใช่ไหมครับ เหล็กไหลแพ้คนหลาย

ความประมาทเป็นหนทางแห่งความตาย ใช้ชีวิตอยู่ในความพอดีไม่ประมาท สาธุ ...