๘ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๓
ตถตาอาศรม ริมฝั่งแม่น้ำโขง
วันนี้เป็นวันพระ แรม ๘ ค่ำ เดือน ๒ ตื่นนอนตอนตีสามกว่าๆทำภาระกิจส่วนตัวเสร็จแล้ว
ก็เปิดทีวีดูข่าวสารในยามเช้า เพื่อให้รู้เห็นความเป็นไปของสังคม (ทันโลกทันเหตุการณ์)
ดูเพื่อให้รู้ว่ามันมีอะไร แต่ไม่มีอารมณ์ร่วมกับเหตุการณ์ข่าวสารนั้น เป็นเพียงผู้ชมไม่ไปเป็นผู้แสดง
เช้านี้ฝนตกเล็กน้อยเนื่องจากความกดอากาศต่ำที่พัดมาจากประเทศจีน อากาศเลยเย็นสบาย
ลงไปจัดเตรียมสถานที่ปัดกวาด ปูอาสนะ ในศาลาหอฉัน เสร็จแล้วจึงออกมากวาดใบไม้ที่ลานวัด
เพราะเมื่อคืนที่ผ่านมานั้นลมพัดแรงใบไม้ร่วงเยอะ กวาดตั้งแต่ ๐๖.๐๐น.-๐๘.๐๐น.เสียงระฆัง
ทำวัตรเช้าและทำพิธีในศาลาหอฉันก็ดังขึ้น พักการกวาดลานวัดไว้ชั่วคราว เตรียมตัวลงศาลา
ทำวัตรเช้าเสร็จญาติโยมไหว้พระรับศีล ตักบาตร ถวายสังฆทาน นำกล่าวอุทิศทาน และให้พร
เป็นอันจบพิธี ฉันเช้าเวลา ๐๙.๐๐น. ญาติโยมไปกวาดใบไม้ในลานวัดต่อในขณะที่พระกำลังฉัน
ฉันเช้าเสร็จเวลาประมาณ ๐๙.๓๐ น.ตีฆ้องเรียกโยมมาทานข้าวกัน แล้วออกไปกวาดลานวัดต่อจากโยม
ลานวัดเนื้อที่ประมาณ ๒ ไร่ ต้นไม้เยอะ จึงต้องใช้เวลานาน กว่าจะกวาดเสร็จก็เวลา ๑๑.๐๐น.
ออกไปสั่งงานช่างต่อเรือยาวที่ใช้สำหรับแข่ง อธิบายทำความเข้าใจกันจนเป็นที่เรียบร้อย
จึงกลับขึ้นมาบนศาลาที่พัก เพื่อจะได้มาเล่าสู่กันฟังอีกครั้งหนึ่ง....
มีคนถามอยู่บ่อยครั้ง ว่าทำไมต้องไปวุ่นวายกับการทำเรือแข่ง สร้างทีมพายเรือแข่งอยู่เสมอ
ไม่ว่าสมัยที่อยู่จังหวัดสุราษฎร์ธานี หรือว่าสมัยที่ไปอยู่อำเภอตะกั่วทุ่ง จังหวัดพังงา หรือว่ามาอยู่
ที่มุกดาหาร ถ้าจะถามว่าชอบเรือแข่งหรือไม่ ตอบว่ารู้สึกเฉยๆไม่ได้ชอบและไม่ได้ปฏิเสธต่อต้าน
แต่ที่ทำลงไปนั้น มันเป็นเรื่องของ"จิตวิทยาสังคม" เพราะเป็นความชอบของคนในท้องถิ่นนั้น
เป็นการทำงาน"สัมพันธ์ชาวบ้าน" เด็กวัยรุ่นมาซ้อมพายเรือที่ท่าน้ำหน้าวัด เด็กมันก็คุ้นเคยกับวัด
คุ้นเคยกับพระ เรียกใช้งานหรือว่ากล่าวตักเตือนได้ เพราะว่าคุ้นเคยสนิทกัน เป็นมวลชนของวัด
เป็นการหากิจกรรมให้เด็กทำในยามว่าง เพื่อไม่ให้พวกเขาไปมั่วสุมกันในทางที่ผิดที่ไร้สาระ
เย็นๆก็เข้ามาวัดเพื่อซ้อมพายเรือกัน ระหว่างที่รอฝีพายมาพร้อม เด็กๆก็ช่วยกันกวาดลานวัด
ช่วยเหลืองานในวัด ทำงานกันไปคุยกันไป สอดแทรกธรรมะไปในตัวโดยที่เด็กไม่รู้ตัวว่าเรากำลัง
สอนธรรมะเขาอยู่ พูดเรื่องความพร้อมเพรียงสามัคคี ในการซ้อมในการพาย พูดถึงเรื่องยาเสพติด
ที่จะทำให้ร่างกายไม่แข็งแรง เหล้า บุหรี่ กัญชา ยาเสพติด เป็นอันตรายต่อสุขภาพของนักกีฬา
ถ้าอยากจะชนะ ต้องมีความพร้อมเพรียงสามัคคี ต้องไม่ไปยุ่งกับยาเสพติด ให้ข้อคิดแก่พวกเขา
ดั่งที่เคยกล่าวไว้" ทำให้ดู อยู่ให้เห็น สอนให้เป็น แล้วก็ปล่อย " สอนธรรมะแบบไร้รูปแบบ
แต่ไม่ไร้สาระ สอนแบบที่ไม่ให้เขารู้ว่าเรากำลังสอน เพราะการพูดอย่างเดียวนั้นมันได้ผลน้อยมาก
ถ้าเราไม่ได้ทำอย่างที่เราพูด "ทำดีกว่าพูด"เพราะจะเป้นการพิสูจน์ในสิ่งที่พูดว่าทำได้หรือไม่..
บางครั้งเราคิดดีเกินไป พูดดีเกินไป แต่ไม่สามารถที่จะทำได้ ในสิ่งที่คิดและสิ่งที่พูด
เพราะว่าเหตุและปัจจัยยังไม่พร้อม จงคิดและพูดในสิ่งที่สามารถจะทำได้ทันทีในสิ่งที่เหตุและปัจจัย
มีพร้อม แล้วสิ่งที่เราคิดและเราพูดก้จะกลายเป็นความจริง เป็นสิ่งที่จับต้องได้....
จึงขอฝากไว้เป็นข้อคิดสำหรับทุกๆท่าน
ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะชายขอบ
๘ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๓ เวลา ๑๑.๕๑ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายขอบประเทศไทย
