วัดถ้ำเสือวิปัสสนา อ.เมือง จ.กระบี่
อาทิตย์ที่ ๑๙ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๕๔
..........ทุกชีวิตย่อมประสพกับอุปสรรคปัญหาด้วยกันทุกคน มากบ้างน้อยบ้าง
ตามกำลังบุญกุศลของแต่ละคนที่ทำมา ไม่มีใครจะหนี้พ้นอุปสรรคปัญหาไปได้
แต่ในอุปสรรคปัญหาทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้น ย่อมที่จะมีทางแก้ไขได้ในทุกปัญหา
ถ้าหากใช้สติปัญญา ความรู้สึกนึกคิดและจิตที่เป็นกลาง ไม่เข้าข้างความคิดที่ติด
อยู่กับผลประโยชน์ของตนเองและพวกพ้อง มองทุกสิ่งอย่างด้วยใจที่เป็นกลาง
ค้นหาเหตุและปัจจัยที่ทำให้เกิดเป็นอุปสรรคปัญหา เห็นที่มาและองค์ประกอบ
ในสิ่งเหล่านั้น ที่ทำให้มันเป็นไป ทำความรู้ความเข้าใจในปัญหา ละวางอัตตา
เปิดใจให้กว้าง ยอมลดละและสละบางสิ่งบางอย่าง ไม่เข้าข้างความคิดเห็นและ
ผลประโยชน์ฝ่ายตนจนเกินไป ปัญหาทุกอย่างนั้นย่อมแก้ไขได้ ถ้าใจของเรานั้น
ยอมรับในความเป็นจริง ในสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหลาย อย่าเอาความอยากทั้งหลายของ
เรานั้นไปกำหนดให้มันเป็นไป เพราะทุกสิ่งอย่างอยู่ในเงื่อนไขของพระไตรลักษณ์
เป็นไปตามหลักแห่งความเป็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เกิดขึ้นมา ตั้งอยู่ แล้วดับไป
ไม่มีสิ่งใดที่จะไม่แปรเปลี่ยน มันเป็นกฏของธรรมชาติทั้งหลาย เมื่อใจนั้นยอมรับซึ่ง
ความจริงในสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหลายว่าเรานั้นเป็นผู้กระทำ มันเป็นผลแห่งวิบากกรรมที่เรานั้น
ได้เคยกระทำมา ไม่โทษดินโทษฟ้า หาผู้รับผิดมาแทนเรา ใจนั้นก็จะเบาเพราะได้วาง
จากการยึดถือทั้งหลาย ความทุกข์ที่มีนั้นก็จะคลายและเมื่อใจสบาย ความคิดนั้นก็จะโปร่ง
โล่งเบา เพราะว่าเข้าใจในปัญหาอุปสรรคทั้งหลายและเมื่อทำใจยอมรับได้ซึ่งความเป็นจริง
อุปสรรคปัญหาในทุกสิ่งนั้นย่อมจะมีหนทางที่จะแก้ไข...อยู่ที่ว่าเรานั้นทำใจได้แล้วหรือยัง....
...ในอ้อมกอดของขุนเขา...ใต้ร่มเงามวลพฤกษา...บทที่ ๑๐...
...ชีวิต ของทุก คนนั้น จัดสรรค์ ตามเหตุ และผล
ชีวิต ของทุก ทุกคน ไม่พ้น จากทุกข์ ทั่วกัน
ความทุกข์ เกิดจาก ตัณหา เพราะว่า ความอยาก ทั้งนั้น
อยากมี อยากได้ ให้มัน ใจนั้น อยากให้ มันเป็น
เป็นไป ตามใจ ที่คิด ยึดติด ในความ คิดเห็น
อยากมี อยากได้ อยากเป็น รู้เห็น เพียงแต่ ฝ่ายตน
ไม่ยอม แบ่งปัน สละ ลดละ ตามเหตุ และผล
ยึดถือ ประโยชน์ ส่วนตน หวังผล กำไร ฝ่ายตัว
เมื่อผล ไม่เป็น ดั่งคิด มันผิด แตกต่าง กันทั่ว
โมหะ ความหลง เมามัว ก่อตัว เป็นทุกข์ ในใจ
ทุกข์เพราะ เข้าไป ยึดถือ นั้นคือ สิ่งควร แก้ไข
ลดละ ปล่อยวาง ลงไป ทำใจ ยอมรับ ความจริง
ทุกอย่าง ย่อมมี เกิดดับ สลับ กันไป ไม่นิ่ง
เรียนรู้ ยอมรับ ความจริง ทุกสิ่ง มีเหตุ ปัจจัย
อย่าไป โทษดิน โทษฟ้า ควรหา แนวทาง แก้ไข
ทุกอย่าง ที่ดำ เนินไป อยู่ใต้ กำหนด กฎกรรม
มีเหตุ และผล รองรับ เกิดดับ กันอยู่ ซ้ำซ้ำ
เกิดการ ย้ำคิด ย้ำทำ คือกรรม ที่ส่ง ผลมา
กรรมนั้น ย่อมเกิด จากเหตุ สังเกตุ วิเคราะห์ ศึกษา
ให้เห็น ที่ไป ที่มา ปัญหา แก้ไข ได้จริง...
...ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต...
...รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร...
๑๙ มิถุนายน ๒๕๕๔ เวลา ๐๓.๐๙ น. ณ วัดถ้ำเสือฯ จ.กระบี่
