ตถตาอาศรม เขาเรดาร์ บ้านบึง ชลบุรี
พุธที่ ๒๗ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๕๔
ใช้เวลาที่ว่างจากการฟังธรรม การค้นคว้าพระไตรปิฏก มาทบทวนธรรม
มองย้อยกลับถึงอดีตที่ผ่านมา การศึกษาค้นคว้าและการปฏิบัติทำมาอย่างไร
ได้ผ่านสภาวธรรมใดมาบ้าง เคยหลงทางหลงผิดจิตคลาดเคลื่อนบ้างหรือไม่
อะไรเป็นเหตุและปัจจัยที่ทำให้คิดเห็นเป็นอย่างนั้น ใคร่ครวญทบทวนพิจารณา
เอาอดีตนั้นมาเป็นบทเรียน เพื่อที่จะกำหนดบทบาททำปัจจุบันนั้นให้เหมาะสม
จึงได้รู้ว่าอดีตที่ผ่านมาบางช่วงนั้น เสียเวลาไปกับสิ่งที่น้อยคุณค่านั้นมากมาย
ไปหลงติดอยู่ในวังวนของโลกธรรมทั้งหลายอยู่ จึงไม่ได้รู้สภาวธรรมที่แท้จริง
"รู้ธรรม เห็นธรรม เข้าใจธรรม" แต่ยังไม่ได้ทำ เพราะมัวไปหลงในการกล่าวธรรม
ธรรมที่รู้ ธรรมที่เห็นและธรรมที่เข้าใจ จึงไม่เป็นรูปธรรม เพราะยังมิได้ตั้งไว้ทรงอยู่ใธรรม
ที่รู้ที่เห็นที่เข้าใจ จึงเพียงได้แต่สัญญาในธรรม คือการจำได้หมายรู้ มิได้ทรงอยู่
เพราะขาดการกระทำที่ต่อเนื่อง....กิเลสมารมันหลอกให้เราหลงทางเสียเวลาไป
หลงดีใจ ภูมิใจ ตามกิเลสไม่ทัน จึงกล่าวธรรมเพื่อสนองตัณหา คืออยากที่จะให้ผู้ฟัง
ได้รู้และเข้าใจแล้วนำไปปฏิบัติ มิได้กล่าวธรรมเพื่อธรรม เพราะจิตเข้าไปหวังผลในการกล่าวธรรม
เสียเวลาไปหลายปี เพียงเพราะขาดสติไม่ถึงเสี้ยวนาที.....คงต้องกลับมาเริ่มใหม่ ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
ที่จะลบสัญญาเก่าๆได้ในระยะเวลาอันรวดเร็ว จิตมันปรุงแต่งในอารมณ์ มันไปรู้ก่อนที่สภาวธรรมจะเกิด
ต้องแก้ไขปรับปรุง ควบคุมจิตให้มากขึ้นกว่าเดิม เพื่อจะให้พบทางเก่าที่เราเคยเดิน ซึ่งเราทิ้งไปนาน
ทางมันจึงลางเลือนไม่ชัดเจน คงต้องค่อยเป็นค่อยไป คลำทางต่อไปจนกว่าจะเจอ...
จิตหวนระลึกนึกถึงสมัยที่ไปปฏิบัติอยู่ที่ถ้ำศรีเมือง ป่าช้าเกาะเย็น จังหวัดสุราษฎร์ธานี
และอยู่จำพรรษาปฏิบัติ ณ ที่นั้น ในช่วงเข้าพรรษาฝนจะตกลงมาเป็นประจำ ในถ้ำจะเกิดน้ำหยด
ต้องเอาถังน้ำไปรองรับน้ำที่หยดลงมา เพื่อเก็บไว้เป็นน้ำใช้และไม่ให้เปียกเลอะพื้นถ้ำ น้ำนั้นย้อยลงมา
ทีละหยดอย่างสม่ำเสมอ จนเต็มถังที่นำไปรองรับไว้ จึงอุปมาได้กับการปฏิบัติธรรม ที่ต้องกระทำอยู่อย่าง
สม่ำเสมอ สะสมกำลังไปเรื่อยๆอย่าได้ทอดทิ้งธุระให้ขาดตอน ซึ่งมันจะเหมือนน้ำในถังที่ตั้งลืมไว้กลางแดด
มันมีแต่จะเหือดแห้งระเหยไป เพราะความร้อนจากแสงแดดที่แผดเผา มันจะระเหยแห้งหายไปไปทุกวัน
ซึ่ง กว่าจะรู้ตัวระลึกได้ น้ำในถังมันก็เหือดแห้งไปหมดแล้ว เหลือแต่ถังเปล่าที่ไม่มีน้ำต้องเสาะหาน้ำมาใหม่
มาใส่ให้เต็ม และนำถังไปเก็บไว้ในที่ที่เหมาะสม หมั่นดูแลรักษาและเติมน้ำให้เต็มอยู่เสมอ....
การปฏิบัตินั้นก็เช่นกันเราต้องหมั่นกระทำให้สม่ำเสมอ รักษาไว้ซึ่งสภาวธรรมที่เกิดขึ้นแล้วให้ได้ อย่าให้เสื่อม
ทำสภาวธรรมตัวใหม่ที่ยังไม่เกิดขึ้น ให้เกิดขึ้นมา ตามกาลเวลาที่เหมาะสม....
เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-ด้วยไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร
๒๗ กรกฎาคม ๒๕๕๔ เวลา ๐๗.๐๗ น. ณ ตถตาอาศรม บ้านบึง ชลบุรี
