ผู้เขียน หัวข้อ: คุณค่าของวันเวลาที่ผ่านไป ๒๙ สค. ๕๔ ...  (อ่าน 965 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ รวี สัจจะ...

  • รองประธาน
  • *****
  • กระทู้: 1137
  • รวี สัจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร
    • ดูรายละเอียด
    • รวี สัจจะ สมณะไร้นาม (เคลื่อนไหวดุจสายลม)
คุณค่าของวันเวลาที่ผ่านไป ๒๙ สค. ๕๔ ...
ตถตาอาศรม เขาเรดาร์ บ้านบึง ชลบุรี
อังคารที่ ๓๐ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๕๔
         ได้มีเวลาทบทวนเรื่องราวที่หลากหลายของชีวิตที่ผ่านมาในอดีต
ทั้งที่เป็นฝ่ายกุศลและฝ่ายที่เป็นอกุศล ก่อนที่จะเข้าสู่เส้นทางสายธรรม
วิเคราะห์หาเหตุผลองค์ประกอบในสมัยนั้นที่มันเป็นไป เพราะอไรเราจึง
คิดและทำอย่างนั้น มองย้อนกลับมาสู่ปัจจุบัน จึงเห็นซึ่งความแตกต่าง
เมื่อก่อนนั้น จิตมันหยาบมันแข็งกระด้าง เพราะอัตตาและมานะของเรา
ยังไม่ถูกขัดเกลา จึงหนาแน่นไปด้วยกิเลสคือ ความรัก โลภ โกรธ หลง
ที่เข้าครอบงำจิตของเรา พฤติกรรมที่แสดงออกนั้นจึงกร้าวร้าวรุนแรง
ตอบโต้ทุกครั้งที่มีอะไรเข้ามากระทบจิต ไม่รู้จักความผิดชอบและชั่วดี
ดำเนินชีวิตอยู่ในวิถีแห่งคนพาลสันดานหยาบ หมกมุ่นอยู่กับกิเลสตัณหา
และอุปาทานโดยคิดว่ามันคือความสุขจากการที่ได้เสพในสิ่งที่ตอบสนองเหล่านั้น....
  แต่เมื่อได้ศึกษาและปฏิบัติธรรม ความรู้สึกนึกคิดก็เปลี่ยนไป
ทำให้เรารู้อะไรๆมากขึ้น รู้จักผิดชอบชั่วดี มีสติและสัมปชัญญะในการดำรงค์ชีวิต
มีความคิดที่เป็นระบบมากขึ้น รู้จักใคร่ครวญ ทบทวน พิจารณาหาเหตุและผล
ของเหตุการณ์ทุกสื่งทุกอย่างที่ผ่านเข้ามา รู้จักการข่มจิตข่มใจต่อสิ่งยั่วยวนทั้งหลาย
 ควบคุมความรู้สึกนึกคิดของเราได้ มีเป้าหมายในการดำเนินชีวิต จิตน้อมเข้ามาหากุศล
ดำรงตนตั้งอยู่ในทำนองคลองธรรม....
  สิ่งนี้คือคุณของพระรัตนตรัย ที่เราได้รับมาจากการที่เราได้เข้ามาศึกษาอาศัย
ใบบุญของพระศาสนา ทำให้ชีวิตเรามีคุณค่ากว่าที่เคยเป็นมาในอดีตของชีวิตฆราวาส
พบกับความเย็น ความสงบ ความสุข ที่เราไม่เคยเจอมาก่อนในชีวิต มันเป็นความรู้สึก
ที่ไม่อาจจะบรรยายเป็นตัวอักษรหรือคำพูดได้ มันเป็นความรู้สึกที่อยู่ภายในใจ รู้ได้เฉพาะตน
 เห็นผลด้วยการปฏิบัติธรรมะของพระพุทธองค์พิสูจน์ได้ด้วยการปฏิบัติ และต้องทำให้จริง
สิ่งที่เรารู้ สิ่งที่เราเห็น สิ่งที่เราเข้าใจเป็นเพียงเศษเสี้ยวธุลีหนึ่งของพระธรรม.......
  ยังมีหลายสิ่งหลายอย่างอีกมากมายหนทางอีกยาวไกล ที่เรายังไม่ได้ก้าวเข้าไป
และยังไม่รู้ไม่เห็นบนเส้นทางแห่งสายธรรมนี้ยังมีอีกมากมายให้เราได้เรียนรู้และปฏิบัติ
การเดินทางกลับไปสู่ธรรมชาติอันบริสุทธิ์ของจิตที่ปภัสสร จิตแท้จิตเดิมที่เริ่มมานั้นมันบริสุทธิ์
แต่กิเลสที่เป็นอาคันตุกะได้เข้ามาอยู่อาศัยทำให้จิตเรานั้นต้องเศร้าหมอง เพราะกิเลสที่จรมา
จึงเป็นหน้าที่ของเราผู้เป็นเจ้าเรือน ที่จะต้องทำความสะอาดปัดกวาดกิเลสให้หมดสิ้นไป....
          ตราบใดที่การเดินทางของชีวิตนั้นยังไม่สิ้นสุด ยังต้องเวียนว่ายอยู่ในห้วงแห่งวัฏสงสาร
ที่เต็มไปด้วยกิเลส ตัณหา อุปทาน  ยังไม่สิ้นอาสาวะแห่งกิเลสทั้งหลาย จงอย่าได้รีบด่วนสรุป
ในสิ่งที่รู้ ในสิ่งที่เห็นและสิ่งที่เป็น ว่าเรารู้และเข้าใจหมดแล้ว เพราะมันยังมีหลายสิ่งหลายอย่าง
อีกมากมาย ที่เรานั้นต้องประสพพบเห็น ทั้งในทางโลกและทางธรรม สิ่งที่ผ่านมานั้น มันเป็นเพียง
ปรารกฏการทางจิต ที่เกิดขึ้นจามเหตุและปัจจัยที่มีในขณะนั้น มันยังไม่ใช่ที่สุดแห่งการเดินทาง
ของชีวิตจิตวิญญาณ ตราบใดที่มรรคผลนิพพานนั้นยังไม่บังเกิดขึ้นในจิตของเรา.......
                น้อมกายน้อมจิตแสดงความเคารพซึ่งพระรัตนตรัย 
                       ด้วยความเชื่อมั่นและศรัทธาในสายธรรม
                             รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร
๓๐ สิงหาคม ๒๕๕๔ เวลา ๑๒.๒๘ น. ณ ตถตาอาศรม บ้านบึง ชลบุรี
ใช่หวังจะดังเด่น  จึงมาเป็นสมณะ
เพียงหวังจะลดละ  ซึ่งมานะและอัตตา
เร่ร่อนและรอนแรม ไปแต่งแต้มแสวงหา
สัญจรร่อนเร่มา  ผ่านร้อยป่าและภูดอย
ลาภยศและสรรเสริญ  ถ้าหลงเพลินจิตเสื่อมถอย
พาใจให้เลื่อนลอย  จิตเสื่อมถอยคุณธรรม
       ปณิธานในการปฏิบัติธรรม

ออฟไลน์ โบตั๋นสีขาว

  • ไม้คดใช้ทำขอ เหล็กงอใช้ทำเคียว แต่คนคดเคี้ยวใช้ทำอะไรไม่ได้เลย
  • สัตตมะ
  • **
  • กระทู้: 146
  • เพศ: หญิง
  • จะสูงจะต่ำอยู่ที่เราทำตัวจะดีจะชั่วอยู่ที่ตัวเราทำ
    • ดูรายละเอียด
ตอบ: คุณค่าของวันเวลาที่ผ่านไป ๒๙ สค. ๕๔ ...
« ตอบกลับ #1 เมื่อ: 31 ส.ค. 2554, 04:31:33 »
กราบนมัสการพระอาจารย์คะ ขอบพระคุณสำหรับคำสอนดีๆ อ่านแล้วได้ความรู้มากคะ :090: :054: :090:
เคารพ กตัญญู บูชา หลวงพ่อเปิ่น ฐิตคุโณ ทั้งครอบครัวคะ

ออฟไลน์ boomee

  • สัตตมะ
  • **
  • กระทู้: 339
  • เพศ: ชาย
    • ดูรายละเอียด
    • อีเมล
ตอบ: คุณค่าของวันเวลาที่ผ่านไป ๒๙ สค. ๕๔ ...
« ตอบกลับ #2 เมื่อ: 31 ส.ค. 2554, 11:07:20 »
กราบนมัสการครับพระอาจารย์  :054:
หากตัวท่านไรซึ่งความหวัง  กายท่านจะคงอยู่เพื่อสิ่งใด