คุณค่าของวันเวลาที่ผ่านไป ๑๐ กย. ๕๔ ...
ตถตาอาศรม เขาเรดาร์ บ้านบึง ชลบุรี
อาทิตย์ที่ ๑๑ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๔
คืนวันศุกร์ที่ผ่านมา ฝนตกหนัก ลมพัดแรงและฟ้าผ่า
ทำให้ไฟฟ้านั้นดับไปชั่วขณะ เพราะกระแสไฟจากฟ้าที่ผ่าลงมา
มีต้นไม้โค่นล้ม ต้องช่วยกันขนย้าย ตัดต้นไม้ที่ล้มลงนั้นมาออก
ช่วยกันทำงานตั้งแต่เช้าจนถึงเที่ยง จึงจะตัดแต่งเอาออกได้หมด
ตอนบ่ายมีญาติโยมจากปักษ์ใต้คณะใหญ่ แวะขึ้นมาเยี่ยมเยือน
เพื่อสนทนาธรมและขอความสงเคราะห์ ขอคำแนะนำแก้ปัญหาชีวิต
จึงวางจิตเป็นกลาง ไม่มีคติเข้าข้างฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด พิจารณาทุกอย่าง
ตามเหตุและผล หาความเหมาะสมที่ลงตัว ความเป็นจริงในสิ่งที่ทำได้
แนะนำให้คำปรึกษาแก่เขาไป สอดแทรกธรรมะคติธรรม หลักการดำเนิน
ชีวิตที่ถูกต้อง ตามความเหมาะสมของแต่ละบุคคล ให้แก่เขาเหล่านั้น
สร้างขวัญและกำลังใจให้แก่เขา เพื่อที่จะให้เขาเหล่านั้น มีขวัญและกำลังใจ
ที่จะดำเนินชีวิตต่อไป โดยมีธรรมะคุ้มครอง....
ญาติโยมลากลับไปแล้ว จึงปรับกาย ปรับจิตของเราให้เป็นปกติ
เพื่อให้มีความพร้อมสำหรับการฝึกจิตในขั้นต่อไป กายพร้อม จิตพร้อม
การปฏิบัติย่อมมีความเจริญในธรรม สภาว ธรรมเจริญก้าวหน้ายิ่งขึ้น
จิตละเอียดขึ้น เห็นกิเลสภายในชัดเจนขึ้น และดับกิเลสนั้นได้เร็วขึ้น
มีนิวรณ์เข้ามารบกวนในขณะเจริญจิตภาวนา ต้องต่อสู้กับนิวรณ์เหล่านั้น
โดยอาศัยวิริยะบารมีเข้ามาข่ม จากการที่ได้สนทนาธรรมแนะนำญาติโยม
ทำให้ สภาวธรรมนั้นเด่นชัดขึ้น มีปิติทุกครั้งที่ได้อธิบายธรรม ได้กล่าวธรรม
จนลืมเรื่องเวลาที่มันผ่านไป เพราะการที่ได้กล่าวธรรมนั้น มันเป็นการทบทวนธรรม
ไปในตัว และเป็นการสอนตนเองทุกครั้งในธรรมที่กล่าวนั้น......
รู้สึกตัวว่ากายนั้นตึง เลยบริหารร่างกายโดยการลงไปกวาดใบไม้เศษไม้
เคลื่อนไหวร่างกาย เพื่อให้เหงื่อมันออก กล้ามเนื้อได้คลายตัว และเพื่อสะลาย
อารมณ์ที่เป็นอยู่ ตามหลักของการปฏิบัติที่ว่า “ เคลื่อนไหวทางกาย สะลายทางจิต “
หลังเหงื่อออกจนท่วมกายแล้ว รู้สึกโปร่งโล่งเบาสบาย ทำความสะอาดร่างกายเสร็จ
จิตเกิดศรัทธาอยากจะภาวนา เพื่อยังความสงบให้เกิดขึ้น จิตตื่นเพราะอารมณ์ปิติ
จากการได้กล่าวธรรมยังค้างอยู่ จึงตามดูตามรู้ในปัจจุบันธรรม.....
ดังที่เคยกล่าวไว้ในการปฏิบัติธรรม คือการสร้างปิติจากภายนอกเพื่อเข้าสู่ปิติตัวใน
เรามีวิธีที่จะทำได้หลายประการ มันอยู่ที่การฝึกฝนและการทดลองค้นคว้าทางจิต
ไม่มีคำว่าผิดในการปฏิบัติ ถ้าเรารู้ตัวทั่วพร้อมอยู่ตลอดเวลา ว่าเราทำสิ่งนี้เพื่ออะไร
เราจะไม่หลงในอารมณ์ที่เกิดขึ้น แต่ถ้าเราทำไปโดยไม่รู้และสำคัญผิดโดยคิดว่าใช่
นั่นแหละมันจะพาให้เราหลงอารมณ์ จงมีสติทุกขณะจิต ในการคิดและการกระทำ
แล้วจะไม่หลงทาง หลงสภาวธรรม หลงอารมณ์และไม่งมงาย.....
เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี-ด้วยไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม-วจีพเนจร
๑๑ กันยายน ๒๕๕๔ เวลา ๐๔.๓๐ น. ณ ตถตาอาศรม บ้านบึง ชลบุรี
