...บันทึกเส้นทางบนสายธรรม บทที่ ๑๙...
...ในแต่ละวันที่ผ่านพ้นไปนั้น
จะทบทวนใคร่ครวญพิจารณา
ย้อนกลับไป เริ่มจากตั้งแต่
ตื่นนอนมาจนกระทั้งจะนอนใหม่
ว่าเราได้ทำอะไรมาบ้าง อารมณ์
ความรู้สึกเป็นอย่างไร เวลาที่
ผ่านไปใจเราเป็นกุศลหรืออกุศล
อะไรเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้จิต
แปรเปลี่ยนไปทั้งในทางกุศล
และอกุศล ให้คะแนนความ
ประพฤติในแต่ละวันที่ผ่านมา
เพื่อให้เห็นความก้าวหน้าหรือว่า
ความเสื่อมของตัวเรา เพื่อรักษา
ไว้ซึ่งความเพียรของเรา
ความเพียรทั้ง ๔ ประการอันได้แก่...
๑.เพียรระวังไม่ให้บาปเกิดขึ้นใน
จิตของเรา เรียกว่า"สังวรปธาน"
๒.เพียรพยายามละบาปที่เกิดขึ้นแล้ว
ในจิตของเรา เรียกว่า"ปหานปธาน"
๓.เพียรพยายามทำให้กุศลเกิดขึ้น
ในความคิดในจิตของเรา เรียกว่า
"ภาวนาปธาน"
๔.เพียรพยายามรักษากุศลที่เกิดขึ้น
แล้วในความคิดในจิตของเราไม่ให้
เสื่อมไป เรียกว่า"อนุรักขนาปธาน"
....เป็นความเพียรในมรรคองค์แปด
ที่เรียกว่า"สัมมาวายาโม" คือความ
เพียรชอบ สิ่งนี้เราได้ทำแล้วและจะ
กระทำต่อไป เพื่อให้ทรงไว้ซึ่งความ
เจริญในธรรม....
...แด่ความเคลื่อนไหวที่ทำให้ได้คิด
และได้พิจารณาในธรรม...
...กายพร้อมจิตพร้อม แล้วน้อมเข้าสู่ธรรม...
๐ จงดูกาย ดูจิต พร้อมดูธรรม
ดูแล้วนำ มาคิด วินิจฉัย
ดูให้เห็น ในสิ่ง ที่เป็นไป
ให้เข้าใจ ในสิ่ง ที่เป็นมา
๐ มองหาเหตุ ปัจจัย มองให้เห็น
สิ่งที่เป็น บ่อเกิด ของปัญหา
ใช้ความคิด ใช้สติ ใช้ปัญญา
จงมองหา มองให้เห็น ความเป็นจริง
๐ ชีวิตนี้ ย่อมมี อุปสรรค
เป็นตามหลัก เปลี่ยนไป ในทุกสิ่ง
อนิจจา ไม่เที่ยง คือความจริง
สรรพสิ่ง ย่อมผันแปร ไม่แน่นอน
๐ เมื่อมีได้ ก็ย่อม จะมีเสีย
เมื่ออ่อนเพลีย ควรตั้งหลัก หยุดพักผ่อน
ให้จิตใจ เข้มแข็ง และแน่นอน
แล้วค่อยย้อน มาแก้ไข ทำให้จริง
๐ การกดดัน ตนเอง เกรงจะเสีย
กายอ่อนเพลีย และใจ ที่ไม่นิ่ง
จะทำให้ ไม่เห็น ความเป็นจริง
มองทุกสิ่ง ไม่ชัด เพราะอัตตา
๐ ทุกปัญหา มีทาง จะแก้ไข
อยู่ที่ใจ ยอมละ ซึ่งตัณหา
ความอยากมี อยากได้ เพราะโลภา
คือตัณหา ความโลภ เข้าครอบงำ
๐ เมื่อไม่ยอม เสียสละ ก็ละยาก
ต้องลำบาก ทำชีวิต ให้ตกต่ำ
ก่อให้เกิด จองเวร และจองกรรม
บุญไม่ทำ กรรมจึงเกิด ขึ้นแก่ตน
๐ เพราะตัณหา อัตตา และมานะ
ที่ไม่ละ ไม่วาง จึงให้ผล
ต้องกลุ้มใจ ไร้สุข ต้องทุกข์ทน
นั้นคือผล ของกรรม ที่ทำมา
๐ " ความพอดี พอเพียง เลี้ยงชีวิต
รู้ถูกผิด ในกิเลส และตัณหา
รู้แล้วละ รู้แล้ววาง ด้วยปัญญา
จะนำพา ชีวิต ให้รุ่งเรือง "...
...ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต...
...รวี สัจจะ - สมณะไร้นาม...
...๗ ธันวาคม ๒๕๖๔...
