...บันทึกเส้นทางบนสายธรรม บทที่ ๗๔...
...ในการสนทนาแลกเปลี่ยนทัศนะหรือ
สภาวธรรมในหมู่ผู้ปฏิบัติธรรมทั้งหลายนั้น
สิ่งที่พึงจะสังวรก็คือการแสดงความ
คิดเห็นนั้น ต้องอยู่บนพื้นฐานของความ
เหมาะสม พอดีพอเหมาะและพอควร
มากเกินไปมันจะกลายเป็นความฟุ้งซ่าน
ไร้สาระน่าเบื่อหน่ายต่อผู้รับ ทำให้ความ
คิดเห็นต่อๆไป กลายเป็นสิ่งที่ถูกปฏิเสธ
ไม่ได้รับความสนใจ ทั้งที่อาจจะเป็น
ความคิดเห็นที่ดีๆ
...สิ่งนั้นคือเรื่องของกาลเทศะ การรู้จัก
จังหวะ เวลา โอกาส สถานที่และบุคคล
ที่ต้องศึกษาและทำความเข้าใจ ในการ
แสดงความคิดเห็นและการสนทนากับผู้อื่น...
... เป็นคำพูดที่ได้กล่าวแก่ผู้มาปฏิบัติธรรม
อยู่เสมอ ถึงเรื่องที่ควรระวังในการแลกเปลี่ยน
ความคิดเห็น การพูดคุยเพื่อนำไปสู่ความรู้
ความเข้าใจและการตอบรับของผู้ฟัง.....
...รอยทาง รอยธรรม...
๐ รอยทาง นั้นสร้าง รอยธรรม
รอยย่ำ นั้นคือ รอยทาง
รอยธรรม นั้นคือ แบบอย่าง
แนวทาง ที่ได้ ก้าวนำ
๐ เรียบเรียง นำมา บอกเล่า
ให้เข้า ใจใน หลักธรรม
ออกจาก โลกที่ มืดดำ
น้อมนำ สู่เส้น ทางดี
๐ หลายหลาก มากมาย มุมมอง
สนอง ตอบใน ทุกที่
แนวทาง ตัวอย่าง วิธี
นั้นมี ให้เรา เดินตาม
๐ เดินตาม เส้นทาง สายธรรม
ชี้นำ ให้เรา ก้าวข้าม
หุบเหว วัฏฏะ ขวากหนาม
เดินตาม สายธรรม กรรมดี
๐ กรรมดี นั้นจะ ส่งผล
มงคล เสริมค่า ราศี
จิตดี ส่งให้ กายดี
จะมี ความสุข ที่ใจ
๐ สุขใจ เพราะไร้ ซึ่งทุกข์
พบสุข พบความ สดใส
ชีวิต ก้าวเดิน ต่อไป
เพราะได้ เดินตาม ทางธรรม...
...ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต...
...รวี สัจจะ - สมณะไร้นาม...
...๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕...
