คือใจจริงผมชอบแสวงหาสิ่งศักดิ์สิทธ์คุ้มครองตัวและแบบว่าเริ่มจะออกอาการติดเข็มนิดๆ แต่...คุณแม่ขอร้องน่ะครับ ขอให้พอแค่นี้เนื่องจากแม่ผมท่านไม่ชอบให้ลูกหลานตัวเขียวๆน่ะครับ โดยท่านมีเหตุผลว่า แม่เลี้ยงมาแต่เล็กแต่น้อย ผิวพรรณเกลี้ยงเกลาริ้วรอยสักนิดก็ไม่อยากให้มี เป็นอะไรนิดก็ไปหาหมอรักษา พอผมบอกว่าผมโตแล้ว แม่ก็บอกว่า โตแค่ไหนก็เป็นลูกแม่ ตั้งแต่เส้นผมยันเล็บเท้าแม่เป็นคนสร้างแม่ทนุถนอมมาทั้งนั้น ถ้าเป็นลูกคนอื่นแม่จะไม่สนใจเลย ก็หมดคำเถียงอ่ะครับ แต่แม่ผมเขาก็เข้าใจน๊ะครับ ก็แบบว่ายอมพบกันครึ่งทาง ไม่อยากแต่ก็ไม่ขัดถ้าไม่มากเกินไป
คืออยากจะขอคำแน๊ะนำและเทคนิคในการขอเมตตาจากหลวงพี่ช่วยสักยันต์ที่ผมอยากได้ไว้คุ้มครองตัวน่ะครับ คือปกติก็เป็นแบบว่าแล้วแต่หลวงพี่จะเมตตาพิจารณาในการที่จะสักรูปยันต์ให้ตามแต่จะสมควรใช่ใหมครับ ถ้าหลวงพี่ยังไม่ให้ยันต์ที่เราขอหลวงพี่ก็จะสักยันต์อื่นให้ไปเรื่อยๆจนกว่าหลวงพี่จะเห็นสมควร ซึ่งถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนั้นไม่นานก็เขียวทั้งตัวแน่ ครั้นที่จะไปบ่อยๆให้หลวงพี่รำคาญก็ลำบากในการเดินทางเพราะไม่มีรถส่วนตัว
ยันต์ที่ได้รับความเมตตาจากหลวงพี่ญาและหลวงพี่นันท์ ก็มีเก้ายอด แล้วต่อเป็น ยี่สิบเก้ายอด ยันต์แปดทิศ สาริกา ยันต์พุทธซ้อน ยันต์ที่ผมอยากได้ก่อนที่จะหยุดสักก่อนในตอนนี้แล้วค่อยหาจังหวะที่จะเพิ่มเติมใหม่คือ ยันต์งบน้ำอ้อย และ หนุมานเชิญธง ซึ่งใจจริงผมก็อยากหยุดที่หนุมานเชิญธงซึ่งก็เพียงพอแล้ว
ผมจะเรียนขอหลวงพี่ท่านใด หรืออย่างไรดีครับ เกรงว่าขอไปแล้วท่านจะยิ้มๆเฉยๆแล้วท่านก็สักยันต์อื่นตามเห็นสมควรของท่านให้น่ะครับ เพราะเคยขอแล้วได้เหมือนกัน ขอ งบน้ำอ้อย ได้ พุทธซ้อน ครับผม วันนั้นก็มีลูกศิษย์ไปขอความเมตตาไม่มาก เท่าที่เห็นก็วนคนละ 2 พานเป็นอย่างน้อย หลวงพี่จะให้ สาริกา พุทธซ้อน ลงอักขระ ยันต์เล็กๆ ฯลฯ
รบกวนศิษย์พี่และศิษย์น้องทุกๆท่าน ให้คำแน๊ะนำด้วยครับ ท่านละนิดหน่อยก็ยังดีครับท่าน
