:054:มนุษย์ทุกคนมีความคิด
ถูกหรือผิดต่างรู้อยู่แก่ใจ
แต่ที่ยังกระทำลงไปในสิ่งผิด
เป็นเพราะขาดจิตสำนึกแห่งคุณธรรรม
ที่จะหักห้ามมิให้กระทำผิด
จิตสำนึกต้องผ่านการฝึกฝน
ฝึกนึกฝึกคิดปรับจิตให้เป็นกุศล
ฝึกพูดในสิ่งที่เป็นมงคลแก่ตนและผู้อื่น
ฝึกกระทำในสิ่งที่คิดและพูดที่เป็นความดี
เพียรกระทำอย่างนี้อย่างสม่ำเสมอ
จนเกิดเป็นความเคยชินและติดเป็นนิสัย
จิตสำนึกแห่งคุณธรรม
คือความรู้สึกละอายและเกรงกลัวต่อบาป
และเมื่อเราไม่กล้าทำบาปเราจะทำความดี
คนทำความดีจิตใจจะอ่อนโยนมีเมตตา
รู้จักเอื่อเฟื้อเผื่อแผ่และเสียสละ
ละความเห็นแก่ตัวลงไปได้ตามสภาวะ
การปฏิบัติธรรม
สิ่งที่ได้มาคือคุณธรรม
ภูมิธรรมและภูมิปัญญา
...เรามิได้ฉลาดขึ้น...
แต่เราได้เห็นความโง่ของตัวเองมากขึ้น
เห็นในสิ่งที่เรายังไมรู้และเห็นในสิ่งที่เรายังหลงติดอยู่
...เรามิได้เก่งกล้า...
แต่เราได้เห็นความอ่อนแอและความขี้ขลาดหวาดกลัว
เราทำกล้าเพราะว่าเรากลัว...เพราะกลัวจึงกล้า
(อย่าเชื่อทันทีมันจะทำให้งมงาย...อย่าปฏิเสธทันทีมันจะเสียประโยชน์...พิจารนาไตร่ตรองทดลองพิสูจน์...แล้วจึงตัดสินใจ)
ปรารถนาดี...รวีสัจจะ..วจีพเนจร...คนรอนแรมและไร้ราก
12มีนาคม 2552 เวลา 10.30น. ณ ริมฝั่งโขง
