เมื่อสามวันก่อนผมเดินกลับจากศิริราชไปโรงพยาบาลธนบุรี 1 ผ่านร้านระฆังเฟรมหน้าทางเข้าวัดระฆัง ชะงักกึกเลยครับ เจอเจ้าของร้านกำลังขึงเฟรมผ้ายันต์ขาวพิมพ์ลายเส้นดำ มีหลวงปู่นั่งเด่นอยู่ด้านบน เขาเห็นผมยืนยิ้มอย่างกว้างเลยชวนคุยกันอยู่พักใหญ่ น้องคนหนึ่งที่ทำงานที่นั่นเป็นลูกศิษย์สักกับหลวงพี่แป๊วก็เข้ามาคุยด้วย ผ้ายันต์ไหว้ครูผืนใหญ่ปีนี้สวยครบครันมาก ต้องปรบมือให้คนออกแบบ
เห็นแล้วผมเลยนึกออกว่าจวนจะถึงวันสำคัญของพวกเราแล้วนี่นา อะไรที่ตั้งใจจะทำแต่ผัดผ่อนมานานก็น่าจะจัดการให้เสร็จเสียที ว่าแล้วก็เรียกมอเตอร์ไซค์จากหน้าโรงพยาบาลไปเยาวราช ตรงไปร้านนานมีฝั่งตรงข้ามวัดเล่งเน่ยยี่ เปิดประตูเข้าไปถามหาหมึกจีน โชคดีจริงๆ หมึกตราไผ่ที่ขาดตลาดไปนานมาถึงแล้ว ก่อนไปถึงผมยังนึกว่าต้องหอบซื้อหมึกกิมหยี่กล่องส้มดีบ้างเสียบ้างมาเยอะๆ เสียแล้ว แต่นี่ได้หมึกชั้นยอดเลยรีบซื้อแบกหนักแอ้เดินมาเรียกรถกลับฝั่งธนฯ ทันที ตอนคิดเงินบอกเขาว่าจะเอาไปถวายวัด พี่สาวที่เคาน์เตอรก็พยักหน้าหงึกๆ แล้วลดราคาให้เป็นพิเศษด้วย
เช้ามืดวันรุ่งขึ้นผมตื่นออกจากบ้านแต่เช้าหิ้วหมึกไปถวายพระอาจารย์ญาที่กุฏิ ยกพานไปสองพานท่านก็เมตตางบน้ำอ้อยกับหนุมานมา นั่งดูศิษย์พี่ศิษย์น้องสักพักก็กราบลาท่านเดินออกมาข้างหน้า พอดีเจอพี่ยุ้ยบารมีหลวงพ่อเปิ่นมาทำบุญวันเกิด ยกมือไหว้สวัสดีคุยกับพี่ยุ้ยสักพัก เดินไปข้างหอระฆังทักเฮียกวง แล้วก็ขึ้นไปกราบหลวงปู่บนกุฏิใหญ่กับกราบให้ท่านเจ้าอาวาสเป่ากระหม่อมให้ด้วย ขากลับหลงทางขี่มอเตอร์ไซค์คันเท่าม้าเลาะเลียบคลองทวีวัฒนาหนีสะพานไม้โยกเยก ทางมันแคบลงๆ สุดท้ายผ่าเข้าไปในบ้านชาวบ้าน ต้องขอโทษขอโพยคุณย่าคุณยายหัวเราะกันใหญ่ สนุกมาก
ทั้งหมดนี่เพราะเจ้าของผ้ายันต์ขาวที่ร้านระฆังเฟรมแท้ๆ เลยครับ ขอบคุณมากๆ ที่ช่วยเตือนใจ ไม่งั้นผมก็คงโอ้เอ้ต่อไปตามเคย
