วัดบางคลานครับ หลวงพ่อเปรื่องเป็นผู้สร้างเป็นพิมพ์นิยมฐานสูง
ออกปี 28 ท่านสร้างเนื้อทองคำมาเป็นพิเศษสำหรับบุคคล vip ครับ
กราบขอบพระคุณลุงต้อมากๆครับผม ได้ทราบว่าสร้างทางวัดบางคลานผมก็ดีใจแล้วครับ ผมเล่นพระเป็นกะเขาที่ไหน ชอบก็เอาเลย เปลี่ยนห้อยคอไปเรื่อย องค์ไหนแสดงปฎิหารย์ให้เห็นก็ห้อยนานหน่อย อิอิอิ
จากประวัติเรื่องราวผ่านมาจากเจ้าของเดิมเล่าซะผมเคลื้มเลย เอาก็เอา เล่นผมซะเกือบเกลี้ยงกระเป๋า อิอิอิ
ทราบว่าตกทอดจากช่างเก่าเมืองพิจิตรรุ่นปู่ข้างวัดบางคลาน ล้มหายตายจาก ตกมาถึงช่างรุ่นลูก เหมางานเรื่อยไป จนเจอเพื่อนผมที่เป็นเจ้าของกิจการรับเหมาโครงการใหญ่ ก็พากันมาร่วมงาน แรกๆก็ดีเอามากๆจนเข้าสู้ช่วงยุคฟองสบู่แตก หลายโครงการเลิกล้ม ผู้รับเหมารายย่อยก็ย่ำแย่ ของชิ้นนี้จึงหลุดมาทางพ่อเพื่อนผมที่เป็นเจ้าของเงินก้อนโตและชอบสะสมพระดีๆ
เมื่อพ่อเพื่อนได้ตายจากไปของชิ้นนี้ก็อยู่ในตู้เซฟ บรรดาลูกๆทั้งหญิงชายก็แบ่งสมบัติกันไปแทบจะฆ่ากันตาย กรรมของเพื่อนผม อิอิอิ
น้องชายของเพื่้อนได้ัตามของสิ่งนี้กลับคืนมาจากพี่ชายคนโตที่แอบแย่งไปก่อนและอีกหลายรายการ แต่ก็ไม่รอดโดนลูกจ้างขโมยไปอีก
จนน้องชายเพื่อนกับเพื่อนผมออกตามหาไปทางที่มา (ไม่ขอแจ้งน่ะว่าที่ไหน เดี๋ยวจะกระทบพื้นที่ อิอิอิ) จนเกือบยิงกันตาย สุดท้ายก็ได้ของกลับคืนมา เลี่ยมทองห้อยคออยู่ที่น้องชายเพื่อน เท่ห์ซะ
อยู่อีกไม่นานน้องชายเพื่อนก็ล้มหายตายจากไปอีกด้วยโรคประจำตัว ของสิ่งนี้จึงตกมาทางเพื่อนผม ด้วยการหักลบกลบหนี้ระหว่างพี่น้อง ผมล่ะปวดหัวแทน เรื่องเยอะไปหมด
วันๆตอนเย็นๆเพื่อนผมก็มานั่งฟาดเหล้าที่ร้านอาหารผมเป็นประจำ เล่าเรื่องราวต่างๆในครอบครัวให้ผมฟัง บ่นน้อยอกน้อยใจเรื่องราวต่างๆ จนผมนั่งฟังถึงกับอึ้งไปเลย เมาๆอยู่ส่างเลยครับ อิอิอิ
ช่วงธุระกิจตัวเองติดขัดก็แอบมาขอหยิบยืมเงินเล็กๆน้อยๆ รวมๆกันเข้าก็เป็นก้อนโต แถมอยากรวยเล่นบอลเข้าไปอีก จบเห่ หมุนเงินไม่ทัน ของสิ่งนี้จึงตกมาทางผมจนถึงปัจจุบัน ส่วนผมล่ะรวยเอ้า รวยเอา อิอิอิอิอิ ล้อเล่น
ว่าซะยืดยาว เอาฮาอย่างเดียว ไม่รู้ว่าจับใจความได้มั่งไหมครับ ผมก็เล่าไม่ค่อยจะเป็นซะด้วย เอามันๆพิมพ์เพลินไปหน่อย อิอิอิ
