เดี๋ยวนี้ผมก็เป็นคนโครตขี้ระแวง? รู้สึกว่าจะไปไหนก็จะมีอต่คนด่าคนว่า หมายถึงตามแถวบ้านนะครับ พวกปากชาวบ้านอ่ะครับ มันทำให้ผมมันเศร้าหมองและเครียดกับคำพูดคนอื่นได้อ่ะครับทั้งๆที่อยากทำเป็นไม่สนใจแต่อดคิดไม่ได้ครับทุกข์ใจ?เหมือนกันครับ? คนเคยผิดพลาดดรอปเรียนแค่ปีเดียว คนนินทากันให้พรึบ ก็เงี้ยแหล่ะครับ คนรักเท่าผืนหนังแต่คนชังเท่าผืนเสื่อ เดี๋ยวนี้ผมเหมือนเป็นคนทำอะไรก็ไม่ค่อยขึ้นเหมือนกันครับ? พอทำอะไรจะดีก็ล่วงลงมาอีกแล้ว ผิดกลับเมื่อก่อน ไม่ทราบเป็นที่กรรมเก่าหรือเปล่าก็ไม่รู้? แต่ในใจก็คิดว่าเป็นกรรมเก่าที่เคยได้ทำมา? เพื่อคิดปลง? จะได้ไม่ทุกข์ใจมากครับ? แต่บางครั้งไปวัดไปพบหลวงพี่ท่านที่สักให้เราหรือไปไหว้หลวงพ่อ? ก็ทำให้สบายใจขึ้นเยอะครับ
ไม่งั้นก็? ทำแบบพี่โยคีบอกอ่ะครับ? อ่านหนังสือธรรมมะ? เพราะในหนังสือจะมีคำสอนที่สามารถปลอบประโลมจิตใจ? เราให้ดีขึ้นได้ครับ? ?
