ในสมัยพุทธกาล ครั้นเมื่อพระเทวทัตคิดปองร้ายต่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระเทวทัตได้สั่งให้คนปล่อยช้างสารทีกำลังตกมัน มีชื่อว่านาฬาคีรี เพื่อให้วิ่งเข้ามาทำร้ายพระพุทธเจ้า แต่เมื่อช้างมาถึงก็ไม่ทำร้าย ด้วยบารมีที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้บำเพ็ญเมตตาบารมี เมตตาอุปะบารมี เมตตาอุปะปรมัตถบารมี จึงถือเป็นบทที่เอาชนะสัตว์ร้าย
นาฬาคิริง คะชะวะรัง อะติมัตตะภูตัง ทาวัคคิจักกะมะสะนีวะ สุทารุณันตัง
เมตตัมพุเสกะ วิธินา ชิตะวา มุนินโท ตันเตชะสา ภะวะตุ
เต* ชะยะมังคะลานิ
คำแปล ช้างตัวประเสริฐชื่อนาฬาคีรีเป็นช้างเมามันโหดร้ายเหมือนไฟไหม้ป่า
มีกำลังเหมือนจักราวุธและสายฟ้า องค์พระจอมมุนี(พระพุทธเจ้า) ก็เอาชนะได้ด้วยเมตตาบารมี
ด้วยเดชะอันนี้ ขอชัยมงคลจงมีแก่เรา
*เต เวลาพระสวดท่านจะใช้ ภะวะตุ เต คือให้พรแก่ญาติโยม
แต่พอเราสวดเอง ให้สวด ภะวะตุ เม คืออธิษฐานต่อตัวเราเอง
บทสวดนี้อยู่ในบทสวดหนึ่งในบท พาหุง ครับ
สาธุ สาธุ อนุโมทามิ
