ผู้เขียน หัวข้อ: ...บันทึกเส้นทางบนสายธรรม บทที่ ๙๑...  (อ่าน 360 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ เว็บมาสเตอร์...

  • ผู้ดูแลระบบ
  • *****
  • กระทู้: 571
  • เพศ: ชาย
    • ดูรายละเอียด
    • www.bp.or.th


...บันทึกเส้นทางบนสายธรรม บทที่ ๙๑...

...การที่เราจะคิดพิจารณาก่อนที่จะกล่าว
วาจาได้นั้น มันต้องผ่านการฝึกสติการระลึกรู้
การรู้ตัวทั่วพร้อมมาก่อน ให้สติมีกำลังพอ
ที่จะยับยั้งความเคยชินที่เคยกระทำมา
ดั่งคำโบราณที่กล่าวเป็นคำกลอนสอน
สืบต่อกันมาว่า " อันอ้อยตาล หวานลิ้น
ยังสิ้นซาก แต่ลมปาก หวานหู ไม่รู้หาย "
การกล่าวปิยะวาจาจึงเป็นสิ่งที่สมควร
กระทำให้สม่ำเสมอ เมื่อเราอยู่กับผู้คน
ในสังคมที่หลากหลาย...
...กวีธรรม " รอยธรรมและรอยทาง "...
๐ รอยทาง และรอยธรรม
รอยลำนำ คำกวี
รอยทาง นั้นบ่งชี้
ว่าทางนี้ คือทางธรรม
๐ แนวทาง มีมากมาย
ที่จะให้ เรานั้นทำ
เรียนรู้ และจดจำ
แล้วน้อมนำ มาทำตาม
๐ ก้าวพ้น ออกจากทุกข์
ได้พบสุข ทุกโมงยาม
ทางธรรม นั้นงดงาม
ก้าวเดินตาม เส้นทางธรรม
๐ ทางธรรม นำชีวิต
ไม่พลาดผิด จิตใฝ่ต่ำ
กิเลส ไม่ครอบงำ
เพราะมีธรรม นั้นนำทาง
๐ นำทาง สว่างจิต
นำชีวิต ให้ออกห่าง
จากชั่ว คือละวาง
ทำทุกอย่าง ในทางดี
๐ ทางดี คือกุศล
จะเพิ่มผล บารมี
เอาธรรม มานำชี้
สร้างความดี ไว้แก่ตน
๐ ความดี ของชีวิต
เป็นนิมิต แห่งกุศล
ความดี คือมงคล
ติดตามตน ทุกภพไป
๐ ชีวิต ที่ผ่านมา
สร้างคุณค่า แล้วหรือไร
ชีวิต ก่อนสิ้นไป
จงสร้างไว้ ซึ่งความดี...

...ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต...
...รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม...
...๒๐ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕...