เห็นด้วยอย่างแรงครับกับการตั้งจิตคิดเป็นมโนภาพพระ หลวงพ่อที่เราศรัทธาครับ? ถ้าเราท่องคาถาไปป่าวๆโดยไม่มีจุดกึ่งกลางหรือจิตตั้งมั่นที่แน่วแน่? ในการภาวนาก็ไม่เกิดประโยชน์นะครับ ก็จะกลายเป็นเสียงนกแก้วนกขุนทองเท่านั้นเองครับ
การตั้งจิตคิดเป็นมโนภาพก็เพียงแต่จำรูปหรือร่างกาย ใบหน้าของพระ หรือหลวงพ่อที่เรายึดถือและศรัทธา โดยจะคล้ายๆกับการที่เราเพ่งกสิณนั่นเองครับ สามารถทำให้เรานั้นมีจิตที่นิ่งและแน่วแน่ เป็นการรวมจิตเพ่งในความมืดเมื่อเราหลับตาให้เกิดภาพนั้น เสมือนกับเมื่อเราเอาแว่นขยายมารับแสงพระอาทิตย์ทำให้เกิดการรวมแสงเป็นจุดๆเดียวสามารถทำให้กระดาบไหม้สลายไปได้ฉันนั้น แต่ที่สำคัญที่หลวงพ่อของผม(หลวงพ่อแสวง วัดสว่างภพ) ท่านเคยได้บอกกับผมเป็นประจำนั่นคือ ถ้าเรารับศีลและมีศีลเป็นที่ตั้ง เราจะสามารถทำอะไรก็ได้ เปรียบเสมือนว่าผู้มีศีลนั้นพร้อมแล้วกับการเป็นมนุษย์ผู้เจริญมีความสะอาดภายในตัวเองแล้ว สามารถคิดและกระทำได้ทุกอย่างดั่งใจ
ภาวนาแค่? ?
(? นะโมพุทธายะ? ? ?? นะมะพะทะ? ? ?? จะพะกะสะ? ? ? นะมะอะอุ? )
เป็นคาถาแม่ธาตุ? ภาวนาไว้ตลอดๆก็ดีแล้วคับ
สิ่งสำคัญอยู่ที่จิต? ตอนที่ภาวนาให้ตั้งจิตคิดเป็นมโนภาพรูปหลวงพ่อเปิ่นหรือหลวงองค์ไหนก็ได้ที่เราศัทธา? แค่นี้ก็ OK แล้ว
ภาวนาจิต?? ดีกว่าคาถาเพราะถ้าถึงเวลายามคับขันแค่จิตนึกถึง? ก็เกิดผลแล้ว
ภาวนาคาถาได้เป็นเนืองๆก็ดี
