กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด มิตรไมตรี => บทความ บทกวี => ข้อความที่เริ่มโดย: รวี สัจจะ... ที่ 21 ก.ค. 2553, 12:15:35
-
ตถตาอาศรม ริมฝั่งโขง
๒๑ กรกฎาคม ๒๕๕๓
หยุดพักการทำงานเมื่อใกล้เพล กลับที่พักมาหากาแฟน้ำชาฉัน
เปิดดูความเคลื่อนไหวในเว็บบอร์ดวัดบางพระ ใจคิดถึงบทกวีธรรมะที่เคยเขียนไว้
นั่งทบทวนแก้ไขการใช้ภาษาใหม่ จึงขอฝากไว้...อุทานธรรม...ในเที่ยงวัน...
:059: ยังไม่ถึงกาลเวลาที่เหมาะสม
จิตนั้นย่อมเข้าไม่ถึงธรรม
จึงยากที่จะอธิบายให้เขาเข้าใจได้
อดทนรอให้เขาพร้อม จึงกล่าวธรรม....
:059: ตราบใดที่ยังมีหนทางไป
ใจย่อมไม่นึกถึงพระธรรม
แต่เมื่อใจของคุณชอกช้ำ
พระธรรมคือที่พึ่งสำหรับคุณ....
:059: กาลเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไป
ไม่มีเวลาที่จะสิ้นสุด
แต่จิตของมนุษย์
สิ้นสุดได้...ถ้ารู้จักพอ....
:059: ก้าวเดินไปข้างหน้า
อย่าได้หวั่นต่ออุปสรรคและปัญหา
การเดินทางนั้นยังไม่สิ้นสุด
ตราบที่เรายังมีลมหายใจ.....ฝันให้ไกล ไปให้ถึง ซึ่งความฝัน....
:059: ชีวิตที่กำเนิดมา
ทุกเวลาที่ผ่านไปนั้น
คือตำนานและบทเรียนของชีวิต
ที่เราลิขิตและเลือกที่จะเดิน
ไม่ใช่โชคชะตา
ไม่ใช่ฟ้่าลิขิต
ไม่ใช่นิมิตแห่งสวรรค์
ไม่ใช่พรหมนั้นบันดาล
แต่สิ่งที่ประสพพบพาน
ล้วนเกิดแต่กรรมที่ทำมา
เมื่อใจเรายอมรับ
กับอุปสรรคและปัญหาที่เข้ามา
สิ่งนั้นก็ไม่อาจทำให้เราทุกข์ได้
หรือเมื่อยามที่เราสุขสมหวัง
ก็ไม่อาจทำให้เราหลงระเริง
เพราะเราเข้าใจในชีวิต
ที่ถูกลิขิตไว้ในกฏพระไตรลักษณ์
ชีวิตเดินอยู่บนหลัก...อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา....
ด้วยความปรารถนาดีและไมตรีจิต
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๒๑ กรกฎาคม ๒๕๕๓ เวลา ๑๒.๑๑ น. ณ ศาลาน้อย ริมน้ำโขง ชายขอบประเทศไทย
-
กราบนมัสการพระอาจารย์ . . . ครับ
กระผมเห็นจริงด้วยทุกประการอย่างไร้ข้อโต้แย้ง หรือสงสัย
โดยเฉพาะกับธรรมในข้อนี้ที่ว่า . . .
ตราบใดที่ยังมีหนทางไป
ใจย่อมไม่นึกถึงพระธรรม
แต่เมื่อใจของคุณชอกช้ำ
พระธรรมคือที่พึ่งสำหรับคุณ....
--------------------- ก ร า บ น มั ส ก า ร . . :054: . . พระอาจารย์ . . . ค รั บ ---------------------
-
กราบมนัสการพระอาจารย์ที่เคารพ :054:
ขอกราบขอบพระคุณสำหรับบทกวีคติธรรมและคำสอนครับ
:054: :054: :054:
-
ไม่ใช่โชคชะตา
ไม่ใช่ฟ้่าลิขิต
ไม่ใช่นิมิตแห่งสวรรค์
ไม่ใช่พรหมนั้นบันดาล
แต่สิ่งที่ประสพพบพาน
ล้วนเกิดแต่กรรมที่ทำมา
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ ขอบพระคุณสำหรับบทกลอนสอนใจครับ
-
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ ขอบคุณครับ