ธรรมบทคำกลอน ภาค 2
1.เรื่องพระมหากาลเถระ
สุภานุปสฺสึ วิหรนฺตํ อินฺทริเยสุ อสํวุตํ
โภชนมฺหิ อมตฺตญฺญุง กุสีตํ หีนวิริยํ
ตํ เว ปสหตี มาโร วาโต ทุกฺขํ ว ทุพฺพลํ
อสุภานุปสฺสึ วิหรนฺตํ อินฺทริเยสุ สุสํวุตํ
โภชนมฺหิ จ มตฺตญฺญุง สทฺธํ อารทฺธวีริยํ
ตํ เว นปฺปสหตี มาโร วาโต เสลํ ว ปพฺพตํ
ผู้เห็นอารมณ์ว่างามและตามร่วม มิสำรวมอินทรีย์ดีไฉน
มิประมาณโภชนีดีกระไร อีกทั้งใจเกียจคร้านงานทุกสิ่ง
ความเพียรก็ล้มเหลวและเลวทราม มารย่อมดิ่งตามรังควาญระรานยิ่ง
ดุจต้นไม้มิแกร่งแข็งแรงจริง ต้นและกิ่งดิ่งล้มเพราะลมพา
ส่วนผู้เห็นว่ามิงามมิตามร่วม ย่อมสำรวมอินทรีย์ดีนักหนา
รู้จักประมาณการโภชนา มีศรัทธามิหวั่นใจมั่นคง
อีกทั้งปรารภร่วมความเพียรใหญ่ มารก็มิกวนใจให้ไหลหลง
ดุจดังไศลใหญ่กลางไพรพง มิล้มลงดอกหนาคราลมมี.
......................................................................................
2.อนิกฺกสาโว กาสาวํ โย วตฺตํ ปริทเหสฺสติ
อเปโต ทมสจฺเจน น โส กาสาวมรหติ
โย จ วนฺตกฺกสาวสฺส สีเลสุ สุสมาหิโต
อุเปโต ทมสจฺเจน ส เว กาสาวมรหติฯ
ผู้ใดมีกิเลสเฉดน้ำฝาด มิไปปราศจริงหนาอย่าสงสัย
ปราศจากทมะสัจจะชัย มิควรใส่ผ้าน้ำฝาดปลาสจริง
ส่วนผู้ใดกิเลสขาดปราศไปแล้ว ใจผ่องแผ้วปรีเปรมเกษมใส
ตั้งมั่นในศีลทมะสัจจะชัย ผู้นั้นไซร้ควรใส่กาสาวะ.ฯ
......................................................................................
3.เรื่องพระอัครสาวก
เย ธมฺมา เหตุปฺปภวา เตสํ เหตุ ตถาคโต
เยสญฺจ โย นิโรโธ จ เอวํ วาที มหาสมโณฯ
ธรรมเหล่าใดมีใจเป็นแดนเกิด ทั้งสุขเลิศภิญโญสโมสร
ทั้งทุกข์กายและใจให้อาทร ทุกขั้นตอนสอนดีถึงที่มา
ตถาคตทรงตรัสดำรัสว่า อวิชชาแน่จังอย่ากังขา
เหตุจักดับดับที่อวิชชา พระมหาสมณัสทรงตรัสชี้ฯ
......................................................................................
พระพิพัฒน์ปริยัติวิมล (เจ้าอาวาสวัดบางนาใน)
รวบรวมและเรียบเรียงโดย : ส.ธรรมสุนทร
