ทุกข์กับความเพียรเท่านั้นที่มีค่ามากในโลกนี้
หากไม่มีทุกข์กับความเพียรเสียแล้ว
ใคร ๆ ในโลกนี้ จะไม่ทำความดีเพื่อพ้นทุกข์ในโลกนี้และโลกหน้า
...ตลอดถึงพระนิพพาน...
แท้จริงความนึกคิดไม่ใช่ทุกข์
แต่การไปยึดความนึกคิดมาเป็นของตน จึงเป็นทุกข์
...หลักอนัตตา...
ในทางพระพุทธศาสนาที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ด้วยปัญญาอันชอบ
พระองค์มิได้ตรัสว่า
อนัตตาเป็นของไม่มีตน ไม่มีตัว เป็นของว่างเปล่า
...พระองค์ตรัสว่า...
ตนตัวคือ ร่างกายของคนเรา
อันได้แก่ขันธ์ทั้ง 5 นี้มันมีอยู่แล้ว
แต่จะหาสิ่งเป็นสาระในขันธ์ 5 นั้นไม่มี ดังนี้ต่างหาก
การเห็นความฟุ้งซ่านของจิตนั้นคือ
" ปัญญาขั้นต้น "
คนใดว่าตนดี คนนั้นยังไม่ดี
ใครว่าตนวิเศษวิโส หรือฉลาดเฉียบแหลม คนนั้นคือ คนโง่