กระดานสนทนาวัดบางพระ

ขอบคุณมากขอรับสำหรับบทความที่หลายคนคงฉงน....รวมทั้งกระผมด้วย.....หวังว่าคงได้อ่านบทความแนวนี้อีกนะครับ...อ่านแล้วชื่นใจขอรับ.......จาก.....

กราบนมัสการหลวงพี่ขอรับ.........กระผมเป็นคนหนึ่งที่เคยร่วมบุญและบาปในครั้งนั้น..........กรรมจริงๆครับพี่น้อง.....เสื้อผ้าใหม่มันไม่เคยถูกใจเลย........ซื้อแต่เสื้อผ้ามือสอง......แฟนซื้อpoloใหม่ให้ชอบนะชอบแต่ใส่แค่ครั้งเดียว......แขวนไว้เป็นปีไม่เคยใส่เลย...........ถ้าเป็นมือสองชอบจัง......ปัจจุบันก็ไม่เคยซื้อเสื้อใหม่....นอกจากเสื้อผ้าสีขาว...สำหรับใส่ไปปฎิบัติธรรม.......บาปกรมครั้งนั้นคงไม่มากเพราะเอาของเขามาชิ้น..สองชิ้น....ถ้าเอามามาก...คงใส่เสื้อผ้าใหม่ไมได้แน่ๆ......เวรกรรมมีจริงครับ...ยืนยัน.....ประชาสัมพันธ์ อ.ศ.ม.ร. ๒๕๒๗

 :054:กราบนมัสการ
..ไม่เหนื่อย ไม่เพลีย ไม่ง่วง ไม่หิว...
มันไม่ง่ายเลยที่จะทำได้ ถ้าคนเราไม่ได้ปฏิบัติ
อาการทรงไว้ซึ้งปิติที่ยาวนาน เป็นเรื่องที่ทำได้ยากมาก

เคยทำงานที่มอบหมายให้เสร็จภายใน 2 วัน
ก็เคยอดหลับอดนอน ไม่รู้สึกเหนื่อย เพลีย ง่วง
เพราะสิ่งที่ทำมันบังคับให้เราจัดการให้แล้วเสร็จ
แต่พอเสร็จเรียบร้อยลงแล้ว....
ก็หลับเป็นตายไปเลย...ซึ้งมันต่างกันมาก
เพราะจะมาฝืนอีกคงไม่ได้ เพราะร่างกายไม่ยอมแล้ว

กราบนมัสการ ร่วมอนุโมธนาจิตด้วยขอรับ
             

กราบนมัสการครับ
เกือบท้อ...พอได้อ่านกลอนบทนี้ รู้สึกเหมือนไม่ได้อยู่คนเดียวแล้ว
กราบขอพระคุณครับ จะพยายามเข้าใจ คำว่าจัดการตนเองเสียก่อน
แล้วฝันนั้นจะได้ไม่เป็นฝันที่เพ้อเจ้อ
ขอบคุณกัลยาณมิตร ที่ให้กำลังใจด้วย
 

กราบเรียนถามหลวงพี่ ระยะในการเดินจงกรมควรใช้กี่ก้าวดีครับ บางท่านก็บอก 10 ก้าว 15 ก้าวบ้าง ขอคำแนะนำจากหลวงพี่ด้วยครับ     ป.ล.พื้นที่ที่บ้านจำกัดครับ

กราบเรียนถามหลวงพี่ ระยะในการเดินจงกรมควรใช้กี่ก้าวดีครับ บางท่านก็บอก 10 ก้าว 15 ก้าวบ้าง ขอคำแนะนำจากหลวงพี่ด้วยครับ     ป.ล.พื้นที่ที่บ้านจำกัดครับ

กราบนมัสการครับ...
ถึงคนเราจะมีฝันแม้จะอยู่ไม่ไกล.. แต่พยายามเท่าไรก็ไปไม่ถึงสักที
บางครั้งมันเหนื่อยเหลือเกินที่จะทำความฝันนั้นให้เป็นจริง
เพราะความท้อมันเข้ามาแทรก
แต่ถึงอย่างไรก็ต้องทำต่อไป..เพราะภาระมันเยอะเหลือเกิน