กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด ธรรมะ และ นอกเหตุ เหนือผล => สนทนาภาษาผู้ประพฤติ, กฎแห่งกรรม และ ประสบการณ์วิญญาณ => สนทนาภาษาผู้ประพฤติ => ข้อความที่เริ่มโดย: รวี สัจจะ... ที่ 16 ส.ค. 2552, 06:49:35
-
:054:ตลอดเวลาประมาณ 6 ปี ....
ที่อยู่สงเคราะห์ญาติโยมแถบ พังงา กระบี่ ภูเก็ต
ช่วยบูรณะสร้างวัดจนแล้วเสร็จ แล้วก็จากลา
วันนี้ได้กลับมาอีกครั้ง พบปะญาติโยมที่เคยคุ้นเคยกัน
เหมือนได้กลับบ้านเพราะญาติโยมให้การต้อนรับเป็นอย่างดี
รู้ข่าวว่าเรามาต่างก็แวะเข้ามาเยี่ยมกันมากมาย
ส่งโยมคนสุดท้ายกลับตอนตีหนึ่งกว่า จึงจะได้จำวัตร
สอนน้องๆเสมอว่า...ก่อนที่เราจะจากที่ใดไปนั้น
เราต้องเคลียร์ปัญหาทุกอย่างให้จบ อย่าให้ค้างคาใจ
จากไปด้วยความรู้สึกที่ดีทั้งสองฝ่าย คือตัวเราและผู้ที่อยู่เบื้องหลัง
อย่าให้เขาด่าตามหลัง นินทาตามหลัง เมื่อเราจากมา
แล้วเมื่อเรากลับไปเยี่ยม เราก็จะได้รับความรู้สึกที่ดีๆ
ภาษาชาวบ้านว่ายืดอกได้เต็มที่ ยิ้มได้เต็มหน้า ไม้ต้องผวาหวาดระแวงสิ่งใดๆ
สอนทุกคนเสมอว่า..ให้จากไปด้วยมิตรภาพและไมตรี กับความรู้สึกที่ดีต่อกัน
อย่าจากไปแบบทิ้งปัญหาหรือหนีปัญหา เพราะว่าจะเป็นที่คาใจให้เขาสงสัยและเอาไปนินทาได้
จงเคลียร์ตัวเองให้บริสุทธิ์ในทุกเรื่องทุกกรณีย์ แล้วจึงจากลา
วันนี้เมื่อเรากลับมา....
เราจึงได้พบกับสิ่งดีๆรอยยิ้มและมิตรภาพไมตรี ความรู้สึกและสายตาที่ดี ให้แก่กัน...
เกิดความปลื้มปิติใจ...เมื่อได้เดินดูผลงานเก่าๆที่เราได้สร้างไว้
และภาคภูมิใจ...ที่ได้มอบหมายให้คนที่ดูแลต่อจากเรานั้น ไม่ผิดคน
รักษาและสร้างผลงานต่อจากเราได้ดีมาก
...สร้างวัดนั้นสร้างง่าย...แต่สร้างคนที่จะมาดูแลรักษานั้นสร้างยาก
เราจึงเห็นวัดร้าง..สำนักสงฆ์ร้างกันมากมาย
เพราะเราไปเน้นสร้างวัตถุกันมากเกินไป....
ไม่ได้สร้างจิตสำนึกและสร้างคนขึ้นมาทดแทน
:054:ขอบคุณความรู้สึกดีๆที่ได้รับ :054:
เชื่อมั่น-ศรัทธาในเจตนาอันบริสุทธิ์
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๑๖ สิงหาคม ๒๕๕๒ เวลา ๐๖.๔๙ น. ณ วัดเก่าเจริญธรรม ต.กระโสม อ.ตะกั่วทุ่ง จ.พังงา
-
กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ
:054: :054: :054:
-
กราบนมัสการท่านพระอาจารย์รวี... :054:
ผมเห็นด้วยอย่างยิ่งทั้งหมดอย่างไม่มีข้อสงสัยใด ๆ กับเนื้อความในบทความบทนี้ของท่านพระอาจารย์โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ concept ที่ว่า " มาให้ดีใจ ไปให้คิดถึง " ผมเข้าใจถึงความรู้สึกนี้ดีเลยทีเดียวครับและจะพยายามประพฤติตัวให้คนเขาคิดกับเราเช่นนั้นให้ได้มากที่สุดถึงแม้ว่าจะไม่สามารถทำให้คนทุก ๆ คนในสังคมหนึ่งสังคมใดคิดอย่างนั้นกับเราได้ทั้งหมดเพราะเกิดจากความที่ไม่เข้าใจในตัวเราก็ตามครับ.....
-
กราบนมัสการและกราบขอบพระคุณท่านระวีสัจจา ค่ะ :054:
มาแล้วเขาดีใจ..ไปแล้วให้เขาคิดถึง..
เป็นความรู้สึกที่ดีค่ะ ใครๆก็อยากให้ใครๆรัก
หากเราทำดี จริงใจ เป็นมิตรกับผู้อื่น
ไม่สร้างปัญหา ไม่ทำความเดือดร้อนให้
อยู่ที่ใดก็มีคนรักค่ะ..
ยามเมื่อเจอกัน จึงเกิดความสุขความดีใจที่ได้พบปะกันอีก
แต่หากทำตัวไม่ดี สร้างเรื่องบาดหมางใจ สร้างความเดือดร้อน
แล้วไม่เครียปัญหาเหล่านั้น มัวแต่ยึดถือความคิดตัวเองเป็นใหญ่
คิดถึงตนเองมากกว่าส่วนรวม
อย่างนี้..จากไปเขาคงสาปส่ง ..ครั้นถึงคราวกลับมา...คนก็เบือนหน้าหนี
-
กราบนมัสการ เห็นด้วยกับขอความนี้
"สร้างวัดนั้นสร้างง่าย...แต่สร้างคนที่จะมาดูแลรักษานั้นสร้างยาก"
ไม่ว่าสิ่งเหล่านั้นจะเป็นอะไร มันไม่ยากสำหรับคนเราเลย แต่สร้างคนที่จะมาแทนและไว้ใจ
มันยากจริง ต้องเหนื่อยอีกนานแค่ไหนก็ไม่รู้ วันเหล่านั้นจะมาถึง
ต้องกราบขอบพระคุณหลวงพื่ ทีไม่ว่าท่านจะอยู่ตรงไหน เวลาไหน
ก็จะมีทั้ง บทกลอน และคำสอน มาชี้แนะ แนวทางในการดำรงชีวิต
ของคนเราเสมอมา จะขอรับฟังคำสอน ทุกบทความเพื่อมาปฎิบัติในชีวิตประวันนี้ต่อไป
:054:หลวงพี่ครับ...ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ :054:
น้องๆเป็นห่วง
-
...สร้างวัดนั้นสร้างง่าย...แต่สร้างคนที่จะมาดูแลรักษานั้นสร้างยาก
เราจึงเห็นวัดร้าง..สำนักสงฆ์ร้างกันมากมาย
เพราะเราไปเน้นสร้างวัตถุกันมากเกินไป....
ไม่ได้สร้างจิตสำนึกและสร้างคนขึ้นมาทดแทน
...กราบนมัสการขอบพระคุณพระอาจารย์ ที่เมตตาสอนครับ...