ผู้จะต้องถึงมรรคผลนิพพานได้นั้น
...จะต้องทำทางใจ...
ถ้าไม่ทำทางนี้แล้ว จะทำการกุศลสักเท่าไร ก็ถึงมรรคผลพิพพานไม่ได้
นิพพานนี้จะต้องถึงด้วยข้อปฎิบัติทางใจเท่านั้น
ที่เรียว่า ศีล สมาธิ ปัญญา
ศีลเป็นเหตุแห่งสมาธิ สมาธิเป็นเหตุแห่งปัญญา
ปัญญาเป็นเหตุแห่งวิมุตติ
...สมาธิเป็นสิ่งสำคัญ...
เพราะเป็นที่ตั้งแห่งปัญญาและญาณ อันเป็นองค์สำคัญของมรรค
แต่จะขาดสมาธิไม่ได้ ถ้าขาดแล้วก็ได้แต่จะคิด ๆ นึก ๆ เอา
ฟุ้งซ่านไปต่าง ๆ ปราศจากหลักฐานสำคัญ
สมาธิเปรียบเหมือนตะปู ปัญญาเปรียบเหมือนฆ้อนที่ตอกตะปู
ถ้าตะปูเอียงไปฆ้อนก็ตีผิด ๆ ถูก ๆ ตะปูนั้นก็ไม่ทะลุกระดานนี้ ฉันใด
ใจเราจะบรรลุธรรมชั้นสูงทะลุโลกได้จะต้องมีสมาธิเป็นหลักก่อน
แล้วจึงเกิดญาณ ญาณนี้จะได้แต่คนทำสมาธิเท่านั้น
ส่วนปัญญาย่อมมีอยู่ทั่วไปแก่คนทั้งหลาย
แต่ไม่พ้นจากโลกได้เพราะขาดญาณ
ฉะนั้นท่านทั้งหลายควรสนใจ อันเป็นทางพ้นทุกข์ถึงสุขอันไพบูลย์