กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด มิตรไมตรี => บทความ บทกวี => ข้อความที่เริ่มโดย: เว็บมาสเตอร์... ที่ 02 ก.พ. 2565, 11:18:52
-
(https://bp.or.th/uploads/data/image/r6ntb3-519a6b.jpg)
...บันทึกเส้นทางบนสายธรรม บทที่ ๓๓...
...วิถีทาง วิถีธรรม แห่งสมณะไร้นาม...
...การปฏิบัติธรรมนั้น เป็นการกระทำ
เฉพาะตน ไม่ได้หวังผลที่จะโอ้อวดใคร
มิได้เป็นไปเพื่อหวังในโลกธรรม ๘
อันได้แก่ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข
แต่เป็นไปเพื่อความดับทุกข์และความ
สุขในธรรมรู้ธรรม เห็นธรรม เข้าใจธรรม
แต่ยังไม่ได้ทำ ยังไม่เรียกว่าผู้ปฏิบัติธรรม
เป็นได้เพียงผู้ชื่นชมในธรรม หรือผู้วิจารณ์
ธรรมเท่านั้นเอง หาใช่ผู้ปฏิบัติธรรมไม่
เพราะยังมิได้ทรงไว้ในธรรม....
...ปณิธานในการปฏิบัติธรรม...
๐ ใช่หวังจะดังเด่น
จึงมาเป็นสมณะ
เพียงหวังจะลดละ
ซึ่งมานะและอัตตา
๐ เร่ร่อนและรอนแรม
ไปแต่งแต้มแสวงหา
สัญจรร่อนเร่มา
ผ่านร้อยป่าและภูดอย
๐ ลาภยศและสรรเสริญ
ถ้าหลงเพลินจิตเสื่อมถอย
พาใจให้เลื่อนลอย
จิตเสื่อมถอยคุณธรรม
๐ เป็นเพียงสมณะ
ไร้พันธะสิ่งครอบงำ
คิดชอบประกอบกรรม
เดินตามธรรมโพธิญาณ...
...ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต...
...รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม...
...๒๑ ธันวาคม ๒๕๖๔...