กระดานสนทนาวัดบางพระ
หมวด มิตรไมตรี => ไหว้ครูบูรพาจารย์ => ข้อความที่เริ่มโดย: 81 ที่ 17 มิ.ย. 2552, 07:44:47
-
๑๒๑๒ ผู้การเสือ (ภาค 12) อาลัย...ลพ.เปิ่น ๑๒๑๒
วินาทีแรก...ที่ผมเหยียบย่างเข้าสู่ผ่านประตูวัด...ตะลึง...ตะลึง...ครับ ว่า วัดนี้สวยเหลือเกิน...
เหลืองอร่าม...กว้างขวาง...สะอาดสะอ้าน....อีกแว็ปนึงก็นึกถึงว่า ลพ.เปิ่นท่านต้องเป็นพระที่ไม่ธรรมดา...ญาติโยมถึงได้ทำบุญกันขนาดนี้
ถึงกุฏิ ลพ.ติ่ง....เริ่มตั้งวงฉันเพลกับพื้น มีประมาณ 3-4 องค์ รวมทั้ง ลพ.แป๊ว ด้วย (หน้าท่าน
นิ่งเฉยมากไม่มีรอยยิ้มเลย รอยสักเต็มตัว)...หลังเพล ท่านถามว่าจะเอาหมึก หรือน้ำมัน...ทั้งๆ ที่ผมเตรียมตัวไปแล้ว เสื้อก็เอา เสื้อติดกระดุมด้านหน้าไป เขาว่าสักเสร็จ ใส่เสื้อยืดไม่ได้...เจ็บมาก...ตอนนั้นใจไม่ถึง...เลย กราบท่านไปว่า น้ำมัน ครับ เลยให้ลงนะหน้าทอง ตอนท่านใช้เข็มสักแทงไปที่หน้าผาก...ดังกึกๆ เลย...รู้สึกเจ็บครับ...นี้ขนาดสักน้ำมันนะถ้าสักหมึกจะขนาดไหน...โชคดีของเรา(ความรู้สึกตอนนั้น)...คงเข็ดอีกนาน..
หลังจากลงนะหน้าทองเสร็จ...ก็เข้าไปกราบ ลพ.เปิ่น (เป็นครั้งแรกที่เข้าไปกราบ)
ดูท่านสง่างาม...ใจดีมีเมตตาสูง...กันเอง...ไม่รู้สึกเข้าถึงยาก...เหมือนเข้าไปกราบญาติผู้ใหญ่ของเรา...
ท่านเมตตาเป่ากระหม่อมให้...(ตอนนั้นเป็นรองผู้กำกับอยู่สันติบาลครับ)...หลังจากนั้นผมก็ได้ตำแหน่ง
ผู้กำกับ (ยศพันตำรวจเอก) ที่จเร...ผมกลับมานึกถึงท่านว่าเป็นเพราะ ลพ.เปิ่น แท้ๆ ที่ท่านให้ยศตำแหน่งผม...
ผมเกิดเคารพศรัทธาเชื่อมั่นในองค์ท่าน ลพ.เปิ่น...ทันที !!
ผมเริ่มหาข่าวว่าพระองค์ใดสักเจ็บน้อยที่สุด...(ยังเจ็บไม่หายจาก ลพ.ติ่ง...ไม่เอาแล้วครับ...เจ็บนี้อีกนาน...น..น.) พรคพวก ?ชมรมศิษย์ ลพ.เปิ่น? ที่อยู่ซุ้มหน้าโรงพักทองหล่อ...(พวก ชาญ ,ตาล) และ(นัย ,สะอาด แห่ง ทองหล่อ PHOTO ฯลฯ) แนะผมว่าต้อง ?ลพ.ญา? รับรองเบาที่สุด...จึงเกิดการนัดหมายขึ้นมา
ทุกครั้งที่ผมไปกับ?ชาญ? เขาจะขี่ จยย.ไป แล้วผมขับรถยนต์ตาม ออกจาก สน.ทองหล่อตี 4 ถึงวัด
ก็ประมาณตี 5 ...นั่งทานกาแฟ+ปลาทองโก๋...ร้านหน้าวัด ซื้อบุหรี่ + ลิโพ เข้าไปถวาย ลพ.ญา...มีการแนะนำตัวกัน...ลพ.ญา ถามไปรู้จักกันอย่างไร...แปลก...น่าจะเจอกันยาก...(คงเป็นบุญกรรมเก่าของผมกับ ชาญ+ตาล ครับ)...ลพ.ญา บอกไปกราบ ลพ.เปิ่นก่อน ให้ถามท่านว่าจะให้สักอะไร...สมัยก่อน กุฏิใหญ่จะปิดไฟมืดอยู่
รอจนกระทั้งเปิดไฟ...ฉันอาหารเช้าเสร็จ...จึงเปิดประตูใหญ่...จึงจะเข้าไปได้ เรียนถามท่านว่า...จะมาสัก
กับลพ.ญา ...จะให้สักอะไรครับ...(ในใจนึกว่าจะสักเสือ...ครับ) ลพ.เปิ่นบอกสักยันต์...ลพ.ญา บอกยันต์ไม่ได้สักรูปเสือจะเอายันต์อะไร...ผมตอนนั้นรู้จักอยู่ยันต์เดียว คือ ?ยันต์เกราะเพชร? เพราะผมเคยเป่ายันต์เกราะเพชร และฝึกมโนมยิทธิ ที่บ้านซอยสายลม กับ ลพ.ฤาษีลิงดำมาก่อน...
ลพ.ญา...ถามผมว่ากินเหล้าหรือเปล่า...ผมบอกท่านว่า...เมื่อคืนผมยังกินอยู่เลยครับ...ท่านบอกว่า
สักยันต์นี้แล้วกินเหล้าไม่ได้...ผมบอกท่านว่าถ้าท่านสักให้ผม...ผมจะไม่กินเหล้าอีกต่อไปตลอดชีวิต...
(ตอนหลัง ลพ.ญา เล่าไห้ฟังว่าก่อนหน้านี้ 3 ปี และหลังจากสักผมแล้ว 3 ปี ก็ไม่ได้สักยันต์นี้ให้ใคร-
เพราะมีแต่คนกินเหล้าและชมผมว่า...?ผู้การ เป็นคนมีสัจจะ?...)...ตอนที่เข้าไปให้ ลพ.เปินครอบยันต์อีกครั้งหนึ่งหลังสัก) ท่านพูดว่า..?ยันต์เกราะเพชร...เลยนะ เป็นของ ลพ.ปาน?...( ลพ.ญา...พูดกับผมว่า ลพ.เปิ่น
ท่านไม่ว่าอะไรนะ...ที่ไม่ขึ้น 9 ยอดก่อน...
แต่ตอนหลัง ที่หลังผม...ก็มี 9 ยอดครับ)...ตอนครอบฯ ผมพูดกับ ลพ.เปิ่น ว่าผม...สักยันต์นี้
เพราะ ผู้บังคับบัญชาผมเคยสักยันต์นี้กับ ลพ.เปิ่น...แล้วได้เป็นนายพล...ลพ.เปิ่น...ท่านเลยบอกกับผมว่า...
ผมก็ได้เป็นเหมือนกัน...สาธุ...สาธุ...ตอนหลังก็เป็นจริงทั้งหมด ที่ท่านพูดในวันนั้น ? ท่านวาจาศักดิ์สิทธิ์
ครับ...)
จาก...นั้น ผมก็สักแปดทิศ...ลพ.เปิ่น ท่านก็ครอบฯ ให้อีก...ตอนนี้ เริ่มคุ้นเคยกับ ลพ.เปิ่นมากขึ้น...ขอให้ท่านเสกเขี้ยวเสือ(จริงๆ รู้ที่หลังว่าเป็นเขี้ยวหมี) และ ให้ท่านสวมสร้อยพระให้กับมือ ลพ.เปิ่น...
ท่านเมตตามากจริงๆ ครับ ข้างกายของ ลพ.เปิ่น ก็มีท่าน อจ.เจตน์ (เจ้าอาวาสวัดนก) ครับ คอยปรนนิบัติ...
พัดวี...ดูแล้วอบอุ่นครับ...ลพ.เปิ่น ไม่สนใจซองปัจจัยที่ผมถวายเลย...เป็นพระแท้ครับ พรรคพวกผมที่ตามกันมาให้ ลพ.เปิ่น ครอบฯ...ลพ.เปิ่นยังถามผมเลยว่าแล้วคนนี้เป็นตำรวจหรือเปล่า...(สักลายพร้อยทั้งตัวเลยครับ...ผมยิ้มหัวเราะ เรียนท่านไปว่า...ช่วยงานตำรวจอยู่)...ลพ.เปิ่นท่าน ?เสมอภาค? ครับไม่ว่ายากดีมีจนถึงตัวท่านได้ตลอด...ไม่มีแบ่งชั้นวรรณะ...หายากครับ...ท่านจึงมีลูกศิษย์ลูกหา ทุกอาชีพ ทั่วประเทศครับ
ผม...ครอบฯ กับ ลพ.เปิ่น 3 ครั้ง ผมเป็น ผกก.จเร ต้องไป ตรวจราชการต่างจังหวัดบ่อย (ทั้งภาคเหนือ+ภาคอีสาน)...พูดคุยกับ ลพ.ญา ว่า...ช่วงนี้ไม่ว่างไปสัก(ลายสักต่อไปคือพุฒิซ้อน)...หลีกเลี่ยงไม่สัก 9 ยอด เพราะสมัยคุณพ่อ(สมัยอธิบดีเผ่า)...นักเลงนี่ สัก 9 ยอดทุกคนจนมีแก๊ง 9 ยอดขึ้นในสมัยเก่านั้น...สมัยปัจจุบันไม่เป็นอย่างนั้นแล้วถือว่าเป็นยันต์ครู เพื่อคุมยันต์ที่จะสักต่อไปเหมือนขึ้นครู คารวะครูอาจารย์ก่อนครับ)...ลพ.ญา ก็บอกไม่เป็นไร...ว่างเมื่อไร...ค่อยมาก็ได้...เพราะ ลพ.เปิ่น ตอนนี้อาการดีขึ้นมาก ไม่ต้องเป็นห่วงแล้ว...ไม่ต้องใช้อ๊อกซิเจนแล้ว...ผมดีใจมากที่ได้ยินเช่นนี้ (เพราะหลังสุด...ผมได้รับอนุญาต...ให้เข้าไปเป็นคนเดียว...คนแรกที่...ขึ้นเปิดไฟกุฏิใหญ่...นั่งดูห่างๆ...ลพ.เปิ่นฉันอาหารเช้า...จนเสร็จ...แล้วท่านก็กวักมือเรียกผม...ใบหน้ามีแต่รอยยิ้ม...แล้วครอบฯ ให้ผม...ไม่อยากเห็นเลยว่าเป็นครั้งสุดท้าย....ผมเองไม่ได้สนิทพูดคุยกับ ลพ.เปิ่น เหมือนลูกศิษย์เก่าแก่หลายท่าน แต่มีความรู้สึกว่า...ท่านคงรอผมอยู่เป็นลูกศิษย์คนสุดท้าย...ผมนึกถึงท่านทีไร หรือได้ยินเสียง ลพ.เปิ่น...ก็น้ำตาคลอเบ้า...(คงเหมือนศิษย์อีกหลายๆ คน...พลานุภาพ...ครับ)...ความรู้สึกนี้ยากที่จะอธิบาย...ยิ่งกว่าญาติผู้ใหญ่เป็นทั้งอาจารย์...เป็นเพราะความดีงาม... (หลังๆ ผมมีโอกาสศึกษาชีวประวัติของท่าน+ของวัด ร่วมกับ ลพ.รินทร์ เพื่อทำวิทยานิพนธ์ ปริญาโท ของ ลพ.รินทร์ จึงทราบอะไรมากขึ้น ว่า ลพ.เปิ่น ทำอะไรให้แก่สังคมมากมาย สร้างโรงพยาบาล,สะพาน,โรงเรียน,โรงเลี้ยงเด็ก ฯลฯ หลายโครงการครับ (ผมยังเคยเห็น ลพ.ญา ขนข้าวเป็นกระสอบๆ ขึ้นรถกระบะไปให้ตาม รร.ต่างๆ ลพ.ญา บอกว่า ลพ.เปิ่นท่านเคยทำอย่างไร...ลพ.ญา ก็ดำเนินรอยตาม...มิให้โครงการทั้งหลายสดุดหยุดลง...
ทำอย่างต่อเนื่องทุกปี)
เฉพาะมีหลักฐาน...ลพ.เปิ่น ให้ช่วยบำรุงพุทธศาสนาของวัดต่างๆ ทั่วประเทศไทยและโครงการของวัดบางพระเกินกว่า 400 ล้านบาท (ค่าของเงินในสมัยนั้น) มากมายคุณูปการ...มีคุณค่าทางจิตใจ...จนกระทั้งพิพิธภัณฑ์ ลพ.เปิ่น ก็สำเร็จลุล่วงเปิดบริการได้แล้ว...สวยงามมาก...ทันสมัยไม่น้อยหน้าใครครับ...เชิญแวะชมหาความรู้ได้ครับ
ในปีนี้ (52) จะครบวันมรณภาพของ ลพ.เปิ่น ในวัน อังคารที่ 30 มิถุนายน ที่วัดบางพระ จะมีการทำบุญเลี้ยงพระเป็นประจำทุกปี (ปีนี้เป็นปีที่ 7 ) นับจากปีที่ท่านมรณภาพ (2545))...ลพ.ญา ทำย่ามถวายพระ ...ทุกปี...ครับ...เชิญท่านทำบุญได้ตามอัธยาศัย...มาร่วมแสดงมุฑิตาจิด...กันนะครับ...แล้วเจอะเจอ.พบกัน
วันนั้น...นะครับ
...ทุกวันนี้...ผมมีรูป ลพ.เปิ่น (ขาว-ดำ), เส้น เกศา,เล็บ,จีวร (ทั้งหมด...พี่หน่อย...ให้มา) แขวนคออยู่...มีรูป ลพ.เปิ่น (รูปสุดท้าย ? ลพ.ญา ถ่ายไว้ และมอบให้ + เสียงอำนวยพร ของ ลพ.เปิ่น (ลพ.รินทร์ มอบให้ (ทั้งหมดอยู่บนมือถือผม) ทุกครั้งที่มีคนโทรหาผม...ผมก็เห็น ลพ.เปิ่น+ได้ยินเสียง ลพ.เปิ่น...ลพ.เปิ่น
อยู่รอบกาย และจิตใจของผม...ตลอดเวลา และตลอดไป
ปล.(ครั้งที่1)
ผมอาบน้ำมนต์ ลพ.เปิ่น ทุกเช้า + เย็น สวด...ฐิตะคุโณ ? และอิติปิโส (ชุดใหญ่) ทุกวัน
ตอนสวมสร้อยพระ และก่อนนอน
ปล.(ครั้งที่ 2)
ลพ.ญา บอกว่า ลายสักจะสวยต้องอยู่ที่คนดึงหนังด้วย แทบทุกครั้ง ต้องมี ?ชาญ? มือดึงหนังอันดับหนึ่งอยู่ในเหตุการณ์เสมอ...THANKS! ครับผม...
ปล.(ครั้งที่ 3)
เสือครู(ไอ้ตีนโต)...ลพ.ต้อย , เสือลงเขา...ลพ.ญา...และ...เสื่อเผ่น , เสือหมอบ , เสือยืน , เสือนั่ง , เสือวิ่ง , หน้าเสือ(ใหญ่ + เล็ก), ฤาษีหน้าเสือ...ก็ตามมา...ตามมา...
หมายเหตุ...... รอยสักยันต์ทั้งตัว...ได้รับการเมตตา...จากบูรพาจารย์วัดบางพระ(ลพ.เปิ่น)ที่เดียว...แห่งเดียว...หนึ่งเดียว !!!
(http://img95.imageshack.us/img95/4664/121l.jpg)
กราบนมัสการก่อนสักกับ ลพ.ญาๆให้ถาม ลพ.เปิ่นว่า จะให้สักอะไร...ลพ.เปิ่นบอกผมว่า...ให้สักยันต์!!!
(http://img197.imageshack.us/img197/9605/122zhe.jpg)
ยันต์เกราะเพชร และ 8 ทิศ ที่ ลพ.เปิ่น เมตตาครอบครูให้ผม
(http://img197.imageshack.us/img197/2401/123pxi.jpg)
คล้องเขี้ยวเสือ(แท้จริงแล้ว...คือ เขี้ยวหมี) ให้ด้วยความเมตตา
(http://img199.imageshack.us/img199/5914/124lsz.jpg)
เมื่อ 10 ปีที่แล้ว...ว่าจะหยุดแล้ว...แต่ก็เหมือนน้องๆหลานๆ เกิดอาการติดเข็ม...เหมือนๆกันละครับ(แต่เป็นความผูกพันระหว่างศิษย์กับอาจารย์ และมาวันสำคัญๆทุกครั้ง,ทุกปี...เลยอดไม่ได้...อาจารย์ก็ยังเมตตาให้อยู่เรื่อยๆ ครับ)
-
ขอบคุณท่านผู้การเสือครับ
ผมพยายามอ่านจนจบเลยนะเนี้ยอ่านแล้วคิดถึงหลวงปู่เลย
สมัยก่อนผมไปนั้งรอสักน้ำมันกับหลวงพี่ญา
มีลูกศิษย์หลวงพี่ญาวิ่งมาบอกหลวงพี่ญาว่า
วันนี้วันเสาร์5หลวงปู่เปิ่นลงมาเป่ากระหม่อมให้100คน
ทันใดนั้นหลวงพี่ญาท่านก็วางเข็มสัก แล้วไล่ให้ลูกศิษย์ที่นั้งรอสักไปที่กุฏิใหญ่
เพื่อให้หลวงปู่เป่ากระหม่อมและลงนะ
(จึงเป็นบุญของกระผมที่ได้รับความเมตตาจากหลวงพ่อเปิ่นและหลวงพี่ญา)
ปล.ระลึกถึงหลวงปู่เสมอครับ
-
สวัสดีคุณลุงหนึ่งครับผม
อ่านแล้วคิดถึงหลวงปู่ครับ
-
อ่านบทความแล้ว คิดถึงหลวงพ่ออย่างมากเลยครับ
-
หลวงพ่อคือพระแท้ ไม่มีแบ่งชั้นวรรณะ เมตตากับลูกศิษย์ทุกคนอย่างเสมอภาค 30 มิถุนายนที่จะถึงนี้จะครบรอบ 7 ปี ที่ท่านจากไป แต่คุณงามความดีและความเมตตาของหลวงพ่อที่มีให้ไม่เคยเสื่อมคลายหายลงไปจากใจศิษย์เลยครับ :054:
-
กวางรู้จักวัดนี้เริ่มเลยก็จากเว็บบอร์ดนี่แหล่ะค่ะ
ได้อ่านเรื่องราวความมีเมตตาของครูอาจารย์ที่มีกับศิษย์ ก็เริ่มสนใจในวัดนี้เรื่อยๆ
ยิ่งได้รับรู้เรื่องราวประวัติของหลวงปุ่เปิ่น ยิ่งเกิดความศรัทธา
กวางก็เข้าบอร์ดจนกลายเป็นติดบอร์ดไปเลย :095:
แล้วก็ได้ไปวัดครั้งแรกสมใจ ในวันไหว้ครู เมื่อปี 52
ได้รับน้ำใจไมตรีและความเป็นกันเองของพระอาจารย์
และพี่ๆทุกคนในบอร์ด เป็นความรู้สึกที่ดีและมีความสุขมากๆค่ะ
ขอบคุณท่านผู้การเสือค่ะ สำหรับข้อความที่พิมพ์มา
อ่านแล้วซาบซึ้งในความเมตตาของหลวงปู่ค่ะ
แล้วก็ขอบคุณสำหรับรูปภาพค่ะ
เห็นแล้วมีความสุขแล้วอดที่จะยิ้มตามไม่ได้ค่ะ
หลวงปู่ท่านยิ้มแบบมีความสุขจังค่ะ :001:
-
อ่านบทความของท่านผู้การ แล้วรุ้สึกตื้นตันในอกครับ....
....รุ้สึกว่าโชคดีจริงๆที่มีบารมีหลวงปุ่เปิ่นปกปักษ์รักษา....
....โชคดีที่มีครูบาอาจารย์วัดบางพระทุกท่านเมตตาสั่งสอนอบรม....
...ดีใจที่ได้เป็นศิษย์วัดบางพระคนหนึ่งครับ....
ภูมิใจในความเป็นลูกศิษย์วัดบางพระ มากครับ...
-
ขอบคุณ ครับ ลุง หนึ่ง ที่นำสิ่งดี ๆ มา เล่า
ตอนเด็กผมก็ไปที่วัดกับพ่อ เข้าไปกราบหลวงปู่ จำได้เลยครับว่า ท่านเป็นพระดีใจมาก เพราะยิ้มตลอด
พอโตขึ้นมา เป็นวัยรุ่น + กับตอนนั้นเรียนช่างกล อีก ก็เลย ได้ โอกาศ เข้า ไป กราบหลวงปู่ อีก ครั้งนึง แล้ว ก็ไปสักกับ หลวงพี่แป๊ว
ท่านก็ เป่าหัว+ครอบ ให้
ทุกวันนี้ ผมยังคิดถึง ใบหน้าอันมีลอยยิ้ม อยู่ ในใจผมเลย ครับ
-
หลวงพ่อคือพระแท้ ไม่มีแบ่งชั้นวรรณะ เมตตากับลูกศิษย์ทุกคนอย่างเสมอภาค 30 มิถุนายนที่จะถึงนี้จะครบรอบ 7 ปี ที่ท่านจากไป แต่คุณงามความดีและความเมตตาของหลวงพ่อที่มีให้ไม่เคยเสื่อมคลายหายลงไปจากใจศิษย์เลยครับ :054:
อ่าครับ ตามนั้นครับ
หลวงปู่ท่านเมตตาต่อทุกคนเสมอกัน ไม่มีแบ่งคนรวย คนจนครับ
ทุกวันนี้ผมรับรู้ได้เสมอว่าหลวงปู่เปิ่นไม่เคยทอดทิ้งพวกเราครับ
-
อ่านแล้วทำให้นึกถึงหลวงพ่อเปิ่นนะครับผม ขอบคุนสำหรับข้อความสาระดีดีนะครับ
-
โอ้โห
ตั้งแต่ลุงยังหนุ่ม ๆ
เลยนะเนี่ย
กราบนมัสการหลวงปู่ครับ :054: :054:
-
อ่านบทความของท่านผู้การฯ แล้วรู้สึกตื้นตันและขนลุกเลยครับ
-
สุดยอดครับ เรื่องราวยิ่งอ่านยิ่งเพลิน ได้บรรยากาศของคนร่วมสมัย ที่ศิษย์รุ่นหลังๆ อย่างผมไม่มีโอกาสแบบนั้น
ขอบคุณมากครับ รับรู้ความเมตตาของหลวงปู่ จากคุณลุงแล้ว รู้สึกอบอุ่นและภูมิใจที่ได้เป็นศิษย์วัดบางพระครับ
ทุกครั้งที่ไปวัดและได้รับความเมตตาจากพระอาจารย์ุทุกรูป คงเคยคิดว่า พระอาจารย์ที่สักท่านต้องได้แบบอย่างมาจากครูบาอาจารย์
คือ หลวงปู่เปิ่น น่าปลื้มใจกับศิษย์รุ่นพี่ๆ ที่ทันหลวงปู่ครับ มีบุญวาสนาจริงๆ สาธุๆ
-
ขอบคุณมาก ครับ สำหรับรูปภาพ และ เรื่องเล่าที่ทำให้ผมเห็นภาพบรรยากาศใน ขณะนั้นเลย ครับ
แม้กระผมจะไม่ทันหลวงปู่แล้ว แต่ก็ศรัทธาท่านมาก ครับ ท่านเป็นพระผู้ที่มีเมตตาเสมอ ครับ
รวมทั้งพระอาจารย์ ที่ยังอยู่ในขณะนี้ ท่านได้สืบทอดเจตนาจากหลวงปู่เปิ่นด้วยความเมตตา ไม่ขาด ครับ
ด้วยความเคารพครับ :054:
-
ขอบคุณครับท่านผู้การเสือที่ให้ความรู้รุ่นน้องๆทราบเรื่องราวต่างๆของหลวงปู่เปิ่นครับ........สวัสดี :114: :114: :114:
-
แม้จะไม่มีบุญได้เจอกับหลวงปู่ แต่ก็ดีใจคะที่ได้มาเป็นศิษย์ของวัดบางพระค่ะ...
อ่านที่ลุงผู้การเขียนแล้วคิดถึงหลวงปู่ค่ะ..อยากกราบท่านสักครั้ง...
ทุกครั้งที่ได้เห็นรูปภาพของหลวงปู่รู้สึกตื้นตันในความเมตตาของท่านค่ะ...
หลวงปู่เปิ่นมีรอยยิ้มที่มีความโอบอ้อมอารีย์และเมตตาอย่างหาที่เปรียบมิได้ค่ะ...
"คิดถึงหลวงปู่ค่ะ"
-
ขอบคุณครับ
-
เป็นครั้งแรก ที่ได้ชมรอยสักของท่านผู้การ ครับ
น้อมคารวะท่านผู้การด้วยความเคารพ
และกราบนมัสกราบหลวงพ่อเปิ่นด้วยจิตศรัทธา ครับ
:054: :054: :054:
-
อ่านเรื่องของท่านที่ไรรู้สึกได้ถึงความดีงามมากมายที่ท่านได้ทำไว้
ขอบคุณสำหรับบทความดีๆนะครับท่านผู้การ
และขอบคุณหลวงพี่ทั่งหลายที่มอบความเมตตาให้
ขอบคุณครับ
-
คน แรกที่...ขึ้นเปิดไฟกุฏิใหญ่...นั่งดูห่างๆ...ลพ.เปิ่นฉันอาหารเช้า...จน เสร็จ...แล้วท่านก็กวักมือเรียกผม...ใบหน้ามีแต่รอยยิ้ม...แล้วครอบฯ ให้ผม...ไม่อยากเห็นเลยว่าเป็นครั้งสุดท้าย....ผมเองไปได้สนิทพูดคุยกับ ลพ.เปิ่น เหมือนลูกศิษย์เก่าแก่หลายท่าน แต่มีความรู้สึกว่า...ท่านคงรอผมอยู่เป็นลูกศิษย์คนสุดท้าย...ผมนึกถึง ท่านทีไร หรือได้ยินเสียง ลพ.เปิ่น...ก็น้ำตาคลอเบ้า...(คงเหมือนศิษย์อีกหลายๆ คน...พลานุภาพ...ครับ)...ความรู้สึกนี้ยากที่จะอธิบาย...
อ่านมาตลอดจนจบ บรรทัดที่ผมคัดลอกมา ผมอ่านแล้วขนลุกเลยครับ
กราบนมัสการและน้อมลำรึกครูบาอาจารย์ครับ :054:
ขอบคุณท่านผู้การที่เสียสละเวลาเล่าเรื่องราวต่างๆให้น้องๆได้ฟังด้วยครับ
-
อ่านแล้ว เหมือนดูหนังเลยครับ มาเป็นฉากๆ เข้าใจง่าย และทุกใจความ ประทับใจครับ ขอบคุณมากครับ
-
อ่านแล้วรู้สึกภูมิใจ และดีใจที่ได้เป็นศิษย์วัดบางพระครับ... :016:
-
ภูมิใจที่ได้สักยันต์ที่วัดบางพระ โดยได้รับความเมตตาจากหลวงพี่ญา
ยังจำคำแรกที่ท่านถามด้วยน้ำเสียงที่เมตตาได้ไม่รู้ลืม
" สักหมึกหรือนำมันครับ เอาเก้ายอดก่อนน๊ะ ทำใจเป็นสมาธินึกถึงบารมีหลวงพ่อเปิ่น ครับ "
กราบนมัสการหลวงพี่ครับ :054: :054: :054:
-
อ่านแล้ว รู้สึกซาบซึ้งมากครับ...
ถึงผมจะไม่ได้มีโอกาสที่ดีๆเช่นนั้น...
แต่ความศรัทธาที่มียังคงเดิมครับ...
ขอบคุณครับ...{^_^}...
-
ถ้าไม่มาอ่านบทความนี้คงไม่รู้นะครับว่าผู้การเสือ ก็เคยฝึกมโนมยิทธิ ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ผมเองเลิกเหล้าทุกวันนี้ก็เพราะหลวงปู่ปานและก็ หลวงพ่อฤาษีลิงดำนี่แหละครับ
ขอบคุณสำหรับบทความดี ๆ ครับ :054: :054: :054:
-
ความรู้สึกของลูกศิษย์ทุกคนที่ได้ย่างก้าวไปในวัดแล้วได้พบกับบารมีและความเมตตาของพุทธศาสนาคงมีความรู้สึกไม่แตกต่างกันเลยไม่ว่าจะวัดใดที่ใด
แต่การได้เข้าไปในสถานีแห่งนี้ด้วยความศรัทธาความเคารพความเสื่อมใสในพุทธศาสนาของบุคคลนั้นๆอย่างแท้จริงๆนั้นสุดยอดยิ่งกว่าครับ
-
ขอบคุณ มากเลยครับ แบ่งปัน ประสบการณ์ของ ท่านผู้การเสือ มาให้อ่านน่ะครับ ถึงยังไงหลวงปู่ ก้อยังอยู่ในใจศิษย์ตลอดไปครับ
***กราบนมัสการหลวงปู่**
-
ขอขอบคุณพี่หนึ่ง "ผู้การเสือ" สำหรับข้อมูลดีๆ โดยเฉพาะเรื่องนี้ซึ่งเป็นประสบการณ์ตรงที่ได้สัมผัสกับหลวงปู่ ผมยังนึกเสียดายว่าวาสนาไม่ถึงจะได้กราบแทบเท้าของท่าน แต่ก็ยังดีที่ได้เป็นลูกศิษย์และได้กราบสรีระของท่านแทน ตั้งใจจะเป็นคนดีและสร้างตัวให้ประสพความสำเร็จ เพื่อยืนยันว่า ลูกศิษย์หลวงปู่ "เป็นคนดีและเป็นคนเก่งครับ"
ปล.หากได้พบ ขออนุญาตไปกราบสวัสดีและแนะนำตัวจากพี่นะครับ (น่าจะได้พบในวัน 30มิ.ย. วันคล้ายวันมรณะของหลวงปู่)
-
(http://img13.imageshack.us/img13/2401/123pxi.jpg)
คือภาพถ่ายที่ทรงคุณค่าของชีวิตเลยนะคะ...
ความผูกพันธ์ระหว่างศิษย์ VS อาจารย์สักยันต์... คือความประทับใจมิรู้ลืม...สัมผัสได้!
เป็นบุญของลูกวัดบางพระแท้ๆ ที่ได้เห็น และได้ยิน...บันทึกทุกเรื่องราว.....ผ่านเว็บบอร์ดแห่งนี้..