:059:คำเอยคำครูสอน แต่เก่าก่อนโบราณมา
คำนั้นมีคุณค่า ควรศึกษาและจดจำ
จำไว้ในดวงจิต เอามาคิดเอามาทำ
ทางดีท่านชี้นำ กุศลกรรมเกิดตามมา....
.............ยังไม่รวย อยู่อย่างรวย ไม่มีวันรวย ยังไม่จน อยู่อย่างจน ไม่มีวันจน........
บทนี้สอนให้คิด ถึงชีวิตของผู้คน
อวดรวยก็เพราะจน อยากให้คนคิดว่ารวย
ไม่จนอยู่อย่างจน ประพฤติตนไปได้สวย
ไม่อวดว่าตนรวย ก็เลยช่วยไม่ให้จน....
..............การอวดว่ารู้ในสิ่งที่ไม่รู้น่าละอาย ยิ่งกว่าการสารภาพว่าไม่รู้ ในสิ่งที่ไม่รู้..........
คนโง่อวดฉลาด เพราะว่าขาดซึ่งปัญญา
ไม่คิดพิจารณา สักแต่ว่าพูดออกไป
อยากให้ใครเขารู้ ว่าตัวกูปัญญาไว
รู้หมดทุกเรื่องไป แต่ไม่ได้รู้ไรเลย
คนฟังเขาก็รู้ และนั่งดูอยู่เฉยเฉย
ปล่อยให้เลยตามเลย ไม่เฉลยกลัวเขาอาย....
............เราล่วงเกินใคร ก็หวังให้เขาให้อภัย ครั้นใครล่วงเกินเรา เราก็ลืมเรื่องการให้อภัย.........
ล่วงเกินต่อผู้อื่น กลัวเอาคืนขออภัย
ความกลัวเกิดจากใจ จึงขอให้อภัยกัน
ทำเขาเราไม่คิด เพราะว่าจิตเรายึดมั่น
ตัวกูเป็นสำคัญ คนอื่นนั้นไม่สนใจ....
สามบทของคำครู ยกให้ดูเพื่อแก้ไข
สิ่งที่เราเป็นไป มีอะไรเหมือนคำครู
ถ้าเหมือนจงแก้ไข จึงจะได้เป็นผู้รู้
ลองย้อนมามองดู เห็นตัวกูแล้วหรือยัง....?
:054:เคารพในหลักธรรมคำคมของครูบาอาจารย์ที่ท่านประพันธ์มา
เชื่อมั่น-ศรัทธาในคำครู-ไม่คิดลบหลู่กราบขออภัย
รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม
๑๙ กรกฎาคม ๒๕๕๒ เวลา ๐๙.๓๘ น. ณ ศาลาน้อยริมน้ำโขง ชายแดนประเทศไทย
๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐
:054:หมายเหตุ...โปรดติดตามบทต่อไป..........
