พอดีว่าได้เห็นชื่อ "บัว ปากช่อง"
ในกระทู้
http://www.bp.or.th/webboard/index.php?topic=23128
เลยลองค้นดู ก็พบสิ่งที่สนใจจากท่าน เลยนำมาเสนอมาให้พี่น้องได้อ่านกัน
=====================
"พึ่งตัวเอง" จาก เสียงธรรมจากพระป่า"
หลวงปูดูลย์ ท่าน"สร้าง"คนด้วยการสอน และท่านได้สอน. ไม่เหมือนใคร.!
หลวงปู่ดูลย์ท่านจะสอนในเฉพาะเบื้องต้น แล้วต่อจากนั้น ท่านจะสอนในแบบฉบับของท่าน
คือ. นิ่งเฉย..!
ความรู้เบื้องต้น คือหน้าที่ของผู้เป็นพระอาจารย์ หลวงปู่พระป่าผู้เฒ่าท่านได้ปฏิบัติหน้าที่ดังกล่าวนี้
ไม่ได้พร่องและตกหล่น
แต่ต่อไปนั้น ย่อมเป็นหน้าที่ของผู้เป็นศิษย์ ที่พึงจักต้องแสวงหาไขว่คว้า
ดิ้นรนความรู้นั้นมา นึกคิดไตรตรองด้วยการช่วยตัวเอง. พึ่งตนเอง โดยมีหลวงปู่พระป่าผู้เป็นพระอาจารย์ คอยประคับประคอง
เฝ้าจับตามองอยู่ทางเบื้องหลัง นี่คือการสอยตามแบบฉบับของพระป่า
หลวงปู่พระป่า ได้สอนแนะแนวทางการดำรงตนที่จะดำเนินชีวิตด้วย
ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน อันถือเป็นหน้าที่จักต้องปฏิบัติที่ ี่ธรรมชาติได้กำหนดสอนหมู่สัตว์
หมู่สัตว์ย่อมดำเนินชีวิตโดยพึ่งตนเอง นับแต่ถือกำเนิดขึ้นมา ไม่ว่าจะจากครรภ์มารดาหรือถือกำเนิดออกพ้นมาจากเปลือกไข่
ไม่ว่าจะเป็นเต่า ปลา จิ้งจก ตุ๊กแก และแม้แต่มดตัวเล็กๆ ที่ไต่อยู่ตามพื้นดินล้วนแต่ดำรงเลี้ยงชีพดำรงชีวิตพิ่งตนเอง
โดยหลวงปู่พระป่าท่านได้ยกสัตว์ตัวเล็กกระจิ๊ดริ๊ดเท่าขี้ตา มาเป็นตัวอย่างสอนหมู่ผู้เป็นศิษย์
แมงมุม. สัตว์ตัวเล็กๆกระจิ๊ดริ๊ดเท่าขี้ตา แต่ทว่าเป็นสัตว์ที่มีอุสาหะ อดทน และพึ่งตนเองยามใดที่มนุษย์ได้พบเห็น
พึงควรนำมาเป็นอุทาหรณ์สอนตน
หลวงปู่ดูลย์เล่าว่า เมื่อครั้งที่ท่านจาริกปฏิบัติธรรมตามป่าเขาลำเนาไพร
ในสมัยเป็นหนุ่มท่านได้เห็นแมงมุมอยู่ระหว่างการชักใยสร้างรังเพื่อดักแมลง ดูดกินเลือดเป็นอาหาร ณ ปากถ้ำแห่งหนึ่ง
พอตะวันคล้อยบ่าย เจ้าแมงมุมตัวน้อยๆก็ได้เริ่มต้นชักใยปิดปากถ้ำ
ซึ่งเป็นช่องขนาดไม่ใหญ่ เป็นรูอยู่ในผนังหลืบหินข้างๆถ้ำ
เจ้าแมงมุม ดีดตัวชักใยขวางปากถ้ำเป็นเส้นกากบาท เป็นจุดเริ่มต้นเสร็จแล้วก็ดีดตัวปล่อยใยเป้นเส้นทะแยงเป็นมุมขวางไปมาระยะห่างๆ
ต่อจากนั้นตรงจุดศูนย์กลางเจ้าแมงมุมจะปล่อยเส้นใยเป็นตาข่าย ค่อยๆขยายเป็นวงกว้างขึ้นไปเรื่อยๆจนถี่ยิบ ปิดปากถ้ำ
ตั้งแต่ตะวันเริ่มบ่ายคล้อย ไปจนถึงโพล้เพล้เวลาเริ่มใกล้ค่ำ เจ้าแมงมุมตัวน้อยชักใยเสร็จ ด้วยความเหน็ดเหนื่อยหอบ
ได้เข้าไปหยุดพักคลายเหนื่อยพรางตัวสงบนิ่งอยู่จุดศูนย์กลาง เพื่อรอคอยอาหาร
ตะวันโพล้เพล้ เป็นเวลาออกหาอาหารของฝูงค้างคาวที่อาศัยอยู่ภายในถ้ำ
ค้างคาวบินปร๋อออกมาจากถ้ำผ่านใยแมงมุม ขาดเป็นรูโบ๋!!!!!
ทันทีนั้น เจ้าแมงมุมตัวน้อยที่หมอบอยู่ได้พุ่งตัววิ่งจู๊ด ตรงเข้าไปชักใยซ่อมแซมรังที่ขาดเป็นรูโบ๋จนเสร็จแล้ววิ่งกลับมาหมอบ
ที่จุดศูนย์กลางตามเดิม
ค้างคาวบินปร๋อรังขาดเป็นรูโบ๋ครั้งใด เจ้าแมงมุมน้อย เป็นได้รีบพุ่งตัวจู๊ด ตรงไปซ่อมแซมตรงที่ขาดนั้นอย่างขะมักเขม้น
เป็นพัลวันอย่างไม่ย่อท้อ ทุกครั้งไป
ค้างคาวบินปร๋อ แมงมุมวิ่งจู๊ด
ค้างคาวบินพรู... พรู... พรู...! ! !
แมงมุมวิ่งจู๊ด... จู๊ด... จู๊ด...! ! !
การพึ่งตัวเองนั้น เป็นแบบฉบับในการสอนของหลวงปู่ดูลย์ พระป่าผู้เฒ่าแห่งกองทัพธรรมดินแดนอีสานผู้ที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จ
ของผู้เป็นศิษย์ทุกยุคทุกสมัย ที่ปรากฏให้เห็นอย่างมากมาย
ขอบคุณ คุณ tan~
ที่มา http://www.larndham.net/cgi-bin/kratoo.pl/000836.htm