ผู้เขียน หัวข้อ: ...บันทึกเส้นทางบนสายธรรม บทที่ ๕...  (อ่าน 167 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ เว็บมาสเตอร์...

  • ผู้ดูแลระบบ
  • *****
  • กระทู้: 571
  • เพศ: ชาย
    • ดูรายละเอียด
    • www.bp.or.th


...บันทึกเส้นทางบนสายธรรม บทที่ ๕...

...ถ้ามีศรัทธาความเชื่อมั่น
ในความดีแล้ว จะทำให้
ไม่ลำบากใจที่จะกระทำ
ในสิ่งที่เป็นบุญกุศล เพราะว่า
ใจของเรานั้นมีความพร้อมที่
จะกระทำ ทุกอย่างเริ่มที่ใจ...
...เมื่อใจของเราสงบลงได้แล้ว
เราจะเห็นถึงสิ่งที่เป็นกุศลและ
อกุศลทั้งหลาย แยกบุญแยกบาป
ได้อย่างชัดเจนและมีกำลัง
ที่จะข่มซึ่งอกุศลทั้งหลาย ไม่ให้
กำเริบเสริบสานมีกำลังมากขึ้นไป...
...ธรรมะนั้นมีอยู่ทุกที่และทุกเวลา
เกิดขึ้นอยู่เสมอ ผู้มีปัญญาย่อมน้อม
เข้ามาสู่ตนเอง คือน้อมเข้ามา
พิจารณาในตัวเอง เมื่อพิจารณา
มากเข้าก็จะถึงซึ่งความเป็นปัจจัตตัง
คือสิ่งที่รู้ได้เฉพาะตน ต้องทำเอง
แล้วจะเห็นเองและรู้เองในสิ่งที่ทำ...
...ลมหนาว พัดโชยผ่าน
ฤดูกาล นั้นเปลี่ยนแปลง
แตกต่าง ทุกหนแห่ง
ฤาฟ้าแกล้ง ให้เป็นไป
...ไอหมอก แผ่กระจาย
ลอยเป็นสาย ปกคลุมไพร
ท้องฟ้า ไม่แจ่มใส
มองออกไป ดูพรางตา
...กายหนาว สั่นสะท้าน
แต่ใจนั้น ไม่นำพา
เจริญ ภาวนา
ทุกเวลา ที่รู้ตัว
...ดูกาย และดูจิต
ดูความคิด ดูไปทั่ว
รู้กาย และรู้ตัว
ไม่เมามัว ตามอารมณ์
...รู้ทัน การเกิดดับ
ทุกสิ่งสรรพ ตามเหมาะสม
ให้เกิด ความกลืนกลม
ให้เหมาะสม กับเหตุการณ์
...ศึกษา ปริยัติ
ปฏิบัติ กรรมฐาน
ปฏิเวธ คือผลงาน
เกิดจากการ ภาวนา
...ศีลนั้น คือสติ
สมาธิ ขั้นต่อมา
ก่อเกิด ซึ่งปัญญา
ไตรสิกขา ที่ต้องทำ
...นั้นคือ กิจวัตร
ปฏิบัติ อยู่ประจำ
ศึกษา ในข้อธรรม
แล้วน้อมนำ กระทำตาม
....เดินตาม เส้นทางธรรม
ไม่ล่วงล้ำ สิ่งเลวทราม
ศีลนั้น ทำให้งาม
เดินก้าวตาม ครูอาจารย์
... แบบอย่าง ในทางพุทธ
บริสุทธิ์ ควรเล่าขาน
แบบอย่าง มีมานาน
ครูอาจารย์ ท่านทำมา
... เรียนรู้ ดูแบบอย่าง
เป็นแนวทาง ให้ศึกษา
สืบต่อ กันเรื่อยมา
ศาสนา พุทธของเรา...

...ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต...
...รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม...
...๒๔ พฤศจิกายน ๒๕๖๔...