ผู้เขียน หัวข้อ: ...บันทึกเส้นทางบนสายธรรม บทที่ ๔๓...  (อ่าน 245 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ เว็บมาสเตอร์...

  • ผู้ดูแลระบบ
  • *****
  • กระทู้: 571
  • เพศ: ชาย
    • ดูรายละเอียด
    • www.bp.or.th


...บันทึกเส้นทางบนสายธรรม บทที่ ๔๓...

...ใกล้จะสิ้นไปอีกปีแล้ว วันเวลาผ่านไป
ตามปกติ ไม่เคยหยุดนิ่ง สรรพสิ่ง
แปรเปลี่ยนไปตามกาลเวลา เป็นไป
ตามกฎพระไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง
อนัตตา ผ่านมาแล้วจากไป สิ่งที่เหลือ
ไว้นั้นคือความทรงจำ ประทับใจบ้าง
ขัดข้องขุ่นใจบ้าง ตามกิเลสตัณหา
และอารมณ์ของแต่ละคน แต่ละท่าน
และมุมมองที่แตกต่างกัน
..." มันเป็นเช่นนั้นเอง " ปีเก่าหรือ
ปีใหม่ล้วนแล้วแต่เป็นสมมุติบัญญัติ
ที่กำหนดขึ้นมาเพื่อให้รู้ว่า เวลานั้น
ผ่านไปเท่าไหร่แล้ว แต่สิ่งที่สำคัญ
นั้นคือ ทุกวันทุกเวลาทุกขณะและ
ทุกโอกาส เราได้ทำหน้าที่ของเรา
ให้ถึงพร้อมสมบูรณ์แล้วหรือยัง
...ทบทวนใคร่ครวญพิจารณาว่าวัน
เวลาที่ผ่านไปนั้น เราได้สร้างสรรค์
สิ่งที่ดีให้แก่ชีวิตของเราแล้วรึยัง
สมบูรณ์แล้วหรือยัง ลองชั่งดูระหว่าง
บุญและบาปที่เราได้กระทำมาแล้วนั้น
ที่เราพอจะระลึกได้ว่าอย่างไหน
จะมีกำลังมากกว่ากัน
...ลองคิดสมมุติดูว่า ถ้าเราไม่มีโอกาส
ที่จะได้ลืมตาตื่นและหายใจในวันพรุ่งนี้
เราจะไปอยู่ที่ไหน เราจะเป็นอย่างไร
กรรมที่เราได้เคยกระทำมา จะเป็นตัว
ส่งผลให้จิตของเราไป กรรมที่เป็น
กุศลย่อมส่งผลไปสู่สุขคติคือไปใน
ทิศทางที่ดี กรรมที่เป็นอกุศลย่อม
ส่งผลไปสู่ทุคติคือทิศทางที่ไม่ดี
...วันสิ้นปีจึงเป็นวันที่เราควรทบทวน
สรุปการกระทำของเราที่ผ่านมาว่า
อะไรคือความเจริญก้าวหน้า อะไรคือ
ความเสื่อมถอย จงเอาอดีตที่ผ่านมา
เป็นบทเรียนของชีวิต คิดและพิจารณา
เพื่อกำหนดอนาคตในภายภาคหน้า
ของชีวิตเรา ว่าจะเดินไปในทิศทางใด
และอย่างไร...

...ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต...
...รวี สัจจะ - สมณะไร้นาม...
...๓๑ ธันวาคม ๒๕๖๔...