ผู้เขียน หัวข้อ: ...บันทึกเส้นทางบนสายธรรม บทที่ ๗๕...  (อ่าน 240 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ เว็บมาสเตอร์...

  • ผู้ดูแลระบบ
  • *****
  • กระทู้: 571
  • เพศ: ชาย
    • ดูรายละเอียด
    • www.bp.or.th


...บันทึกเส้นทางบนสายธรรม บทที่ ๗๕...

...ทบทวนถึงอดีตที่ผ่านมาตั้งแต่สมัย
เป็นฆราวาส นับแต่ก้าวเท้าออกจาก
บ้าน มาใช้ชีวิตในโลกกว้าง มีเพียง
เพื่อนร่วมทางที่ช่วยประคับประคอง
กันมา สี่สิบกว่าปีกับชีวิตที่มีแต่คำว่า
เพื่อนร่วมทาง
...มันจึงเป็นสิ่งที่ผูกพันกันมายาวนาน
เป็นสิ่งเดียวที่ยังละ ยังทิ้งไปไม่ได้
ภาษาธรรมเรียกว่า " คณะปลิโพธ "
คือความกังวลใจในหมู่คณะที่เคย
อยู่ร่วมกันมา มีความใกล้ชิดสนิท
สนมคุ้นเคยกันมา
...พยายามจัดวางแนวทางของชีวิต
ให้แก่คนใกล้ชิดคนคุ้นเคย เพื่อละ
ซึ่งปลิโพธ ในยามที่จะต้องปลีกตัว
ปลีกวิเวก สู่เส้นทางของสายธรรม
อย่างเต็มตัว เพื่อไปสู่จุดหมายที่
ปรารถนาตั้งใจไว้ นั้นคือบทสุด
ท้ายของการเดินทาง...
...รำพันคำกวี...
... (ผูกพัน...เชื่อมั่น...ศรัทธา)...
๐ ถนน...ร้อยพันสาย
สู่จุดหมาย...แห่งเดียวกัน
ร้อยใจ...สายสัมพันธ์
เพราะเชื่อมั่น...และศรัทธา
๐ หลายหลาก...แนวความคิด
ต่างมีจิต...แสวงหา
เดินผ่าน...กาลเวลา
ได้พึ่งพา...เลยผูกพัน
๐ ร้อยเรียง...เคียงคู่เดิน
พร้อมเชื้อเชิญ...เดินร่วมกัน
สายใย...สายสัมพันธ์
ความผูกพัน...เกิดจากใจ
๐ ร่วมทุกข์...และร่วมสุข
อยู่ร่วมยุค...ร่วมสมัย
ร่วมกาย...และร่วมใจ
แม้นห่างไกล...คิดถึงกัน
๐ ติดตาม...ถามข่าวคราว
ถึงเรื่องราว...เพื่อแบ่งปัน
สุขทุกข์...ที่มีนั้น
พร้อมฝ่าฟัน...ร่วมกายใจ
๐ เพื่อนทุกข์...เราทุกข์ด้วย
อยากจะช่วย...เข้าแก้ไข
เรื่องร้าย...ให้คลายไป
อยากจะให้...เพื่อนผ่อนคลาย
๐ ศรัทธา...และเชื่อมั่น
ร้อยใจกัน...มิตรสหาย
ศรัทธา...อย่าได้คลาย
อย่าลืมสาย...ใยสัมพันธ์
๐ ถนน...ร้อยพันสาย
มีจุดหมาย...ที่ปลายฝัน
พันคืน...หรือหมื่นวัน
ความผูกพัน...มิลืมเลือน.......

...ปรารถนาดีด้วยไมตรีจิต...
...แด่มิตรสหายร่วมยุคสมัย...
...รวี สัจจะ-สมณะไร้นาม...
...๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๕...