คงจะจริงอ่ะครับ เมื่อตอนผมเรียน ม.ปลาย ทางลัดที่จะเดินกลับบ้านใกล้ที่สุดต้องเดินผ่านหลังวัดซึ่งเป็นสวนทึบเป็นท้องร่องเป็นกระโดงทางเดินเป็นทางไม้เล็กๆแค่เดินสวนกันได้ และต้องเดินผ่านกลางโกดังเก็บศพและป่าช้า มีกุฏิเก่าๆอยู่หลังนึง ด้วยความที่อยู่ในช่วงติดเพื่อนก็เลยทำให้กลับบ้านดึกไปนิด ก็ประมาณ 5ทุ่ม ตี 1 ทุกวัน ช่วงนั้นที่วัดมีข่าวคนโดนผีหลอกแทบทุกวัน ยิ่งช่วงมีคนตายท้องกลมมาตั้งสวด ยิ่งมีคนเจอบ่อย โดนคืนละหลายๆคน หัวค่ำก็เจอ มากันหลายๆคนก็เจอ ส่วนมากจะเจอคล้ายๆกันก็คือ ระหว่างเดินๆมาก็จะเจอคนเดินตามมา หรือมีคนเดินอยู่ข้างหน้า แล้วหายไปเฉยๆ บางทีก็เจอคนแต่ไม่มีหัวเดินสวนมาหรือไม่ก็เห็นคนเดินมากันหลายๆคน แต่เดินขาไม่ถึงดิน จนไม่คนกล้าเดินตอนมืดเลยแต่ผมก็ไม่เคยเจออะไรที่ผิดปกติ
จนมาถึงคืนนึงจึงรู้ว่าความรู้สึกว่าตกใจกลัวจนช็อคน่ะเป็นอย่างไร ?
วันนั้นหลังจากเลิกเรียนตามปกติ ก็สะแหล๋นไปตามบ้านเพื่อนเหมือนเคย เกือบตีหนึ่งคืนนั้นเป็นคืนเดือนหงาย ก็มองเห็นสิ่งต่างๆรอบตัวได้ดีพอสมควร ก็เดินคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ระหว่างที่
เดินผ่านโกดังเก็บศพ เข้าสู่เขตป่าช้า ผมเห็นมีเงาอะไรไม่รู้วูบผ่านอยู่ข้างหน้า แล้วก็ตกลงไปในน้ำเสียงดังตูม...............ตอนนั้นไม่รู้หัวใจหายไปไหน แข้งขามันอ่อน ขนลุกซู่ ตัวเบาหวิวเลย.............แล้วผมก็ได้ยินเสียง................
ไอ้เบิร์ท??..มึงทำไมกลับบ้านเอาป่านนี้!! เด๋วกูจะให้ผีหลอกซ๊ะให้เข็ด.........
หลวงตาอ่ะ ท่านทิ้งอะไรก็ไม่รู้บนกุฏิท่านลงคลอง............โอ๊ยยยย!! ตั้งแต่นั้นไม่เดินผ่านอีกเลยตอนดึกๆ เดินอ้อมถนน 2 กม.ก็เดินแล้ว.....เข็ดจนตาย
ในที่สุด จนป่านนี้ก็ยังไม่เคยเจออ่ะ.......ก็ไม่อยากเจอนี่นา
โปรดใช้วิจาร์ณญาณในการอ่านด้วยครับ
