พอดีน้องก็อตมาทักผมเรื่องประสบการณ์ที่เกิดขึ้นครับ เลยขอถือโอกาสบอกเล่าให้ได้ฟังกัน พิจารณาตามเห็นควรนะครับ
อยากจะสื่อถึงพระเครื่องดีๆใกล้ๆตัวพวกเรา และยังพอหากันได้ เพื่อให้เราได้มีของดีไว้ใช้กันครับ
เมื่อวันที่ 29 กุมภาพันธ์ ปีที่แล้ว ใช่แล้วเป็นวันที่ 4 ปีมีครั้งใช้มั้ยครับ ผมเองก็จำได้ไม่ลืม ผมประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เนื่องจากมีแอลกอฮอล์เข้าไปอยู่ในกระแสเลือดมากไป (บักจอนห์นี่ย่างนั่นแหละ) ขับรถออกมาจากร้านครับแถวๆหน้าโรงพยาบาลบางมดครับ โดยไม่รู้สติซักเท่าไร มารู้ตัวอีกทีรู้สึกว่าตัวเองถูกอัดอยู่กับพวงมาลับรถครับและได้ยิดเสียงคนโหวกเหวก โวยวายอยู่รอบข้าง พร้อมเสียงทุบๆอะไรซักอย่าง และนาทีนั้นก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดครับร้องลั่นเลยครับ เพราะถูกพยายามดึงออกจากรถครับ หลังจากถูกดึงออกมาได้ก็ถูกโยนลงกระดานเปลครับแล้วก็สลบไป ฟื้นอีกทีที่ห้อง ICU. ของโรงพยาบาลบางกอก 9 ครับ
ผลจากอุบัติเหตุคืนนั้นครับ เสาไฟฟ้าถนนคู่ขนานขาดล้มไปสองต้น และคุณเชื่อมั้ยรถของผมลอยค้างอยู่บนคูน้ำเล็กๆข้างถนนโดยมีเสาไฟสองต้นนั้นล่ะ ค้ำเป็นพื้นรองให้อยู่ น้ำตรงนั้นไม่ลึกครับแต่ผมลงไปแบบสลบอย่างนั้นก็ตายเหมือนกัน รถผม (Civic es02) หลังคาหายไปทั้งหมดกลายเป็นเปิดประทุนเลยครับ พ่อบอกว่าตำรวจมาที่เกิดเหตุแล้วถามว่าตายกี่ศพ !
อันนั้นเป็นมูลเหตุ ทีนี้มาดูถึงเรื่องราวของพวกเราบ้างครับ วันนั้นสิ่งที่ผมมีติดตัวคือ
ที่คอมีล็อกเก็ตยิ้มยินดีของหลวงพ่อเปิ่น หลังเงินปี 36 ที่เอวมีตะกรุดแม่นางพิมพาของหลวงปู่อั้บ หน้ารถมีตะกรุดไม้ไผ่ตัน ลงยันต์มหากระดอนของหลวงปู่อั้บและที่กระจกมองหลังมีตะกรุดหอมเชียง พ่วงด้วยพระปิดตายันต์ยุ่งเนื้อแร่ของหลวงปู่เจือครับ และอื่นๆในถุงหน้ารถ (และน้ำมันตามร่างกายที่สักกับหลวงพี่ติ่งมาตลอดสี่-ห้าปี กับหมึกอีกนิดหน่อยของวัดบางพระครับ) ที่น่าสนใจคืออะไรรู้มั้ยครับ พ่อผมมาบอกว่าเจอของใต้คอนโซลรถ และถามว่าพระปิดตาอะไรวะพิมพ์แปลกๆ
ทำไมขายืดเหยียดออกมา ไม่เคยเห็น ผมก็งง บอกว่า ไม่มีหรอก แกก็ยืนยันว่าจริงเห็นพร้อมกับลูกน้อง ผมก็เบลอๆไม่รู้จริงไม่จริง แต่พ่อผมเป็นคนไม่เคยล้อเล่นด้วย
พอกลับมาบ้านหลังจากนอนโรงพยาบาลได้หนึ่งเดือน ก็มาหยิบดูเป็นพระปิดตายันต์ยุ่งของหลวงปู่เจือครับ อยู่ในสภาพพิมพ์ปกติทุกอย่าง แต่กรอบพลาสติกที่เลี่ยมอยู่มีรูแตกออกตรงช่วงขาขององค์พระพอดี ผมเองก็ตะลึงยกขึ้นพนมเหนือหัวเลยครับ บารมีหลวงปู่เจือคุ้มครองครับ และล็อกเก็ตของหลวงพ่อเปิ่นก็ไม่หายไปครับ (ที่เหลือหายหมดเกลี้ยง) หลวงพ่อเมตตาจริงๆผมเองน้ำตาซึมครับ ใครพอพบเจอเก็บไว้เถอะครับ ประสบการณ์ตรงๆเลยครับ หรือมีอยู่แล้วก็รักษาไว้ให้มั่นครับ ของดีอยู่กับท่านแล้วครับ
ปล.ตัวผมเป็นไงบ้างเหรอครับ กระดูกสะโพกขวาร้าว ประสาทตาขวากระเทือนเล็กน้อย และมีแผลถลอกประมาณหัวไม้ขีดที่ข้อมือแผลเดียวครับ อ้อ ฟันหน้าหายไปไหนไม่รู้สองซีก
คิดดี ทำดี ไปสู่สถานที่ดีนะครับ หมั่นบำเพ็ญบุญกุศล บารมีหลวงปู่ครูบาอาจารย์จะคุ้มครองท่านครับ (เมาไม่ขับนะจ๊ะ)
รูปแทนจากเว็บไซด์ครับ
