รอนแรมและเร่ร่อน เป็นคนจรรอนแรมไป
ทั่วถิ่นของแดนไทย ก้าวเดินไปตามมรรคา
มากมายมวลหมู่มิตร ไปด้วยจิตปรารถนา
ส่งเสริมซึ่งศรัทธา เพิ่มปัญญาให้มวลชน
มวลชนเหล่าคนทุกข์ ไร้ซึ่งสุขเพราะสับสน
เวียนว่ายในวังวน ในบ่วงกลโลกธรรม
ลาภยศและสรรเสริญ หลงเพลิดเพลินจิตถลำ
ความทุกข์จึงครอบงำ เกิดเพราะกรรมที่ทำมา
...จรไปให้ข้อคิด เพื่อเตือนจิตและวิญญา
เตือนใจให้ศรัทธา ยกธรรมมาเพื่อชี้นำ
ชี้นำทางความคิด ชี้ถูกผิดสัจจธรรม
ลบล้างความมืดดำ ด้วยแสงธรรมส่องนำทาง
นำทางสว่างจิต ให้มวลมิตรไม่อ้างว้าง
เคียงคู่สู่แนวทาง แสงสว่างแห่งธัมมา
ธัมมาพาชีวิต สร้างดวงจิตให้มีค่า
กุศลจะนำพา สู่มรรคาคุณธรรม
...เหนื่อยกายสบายจิต เพื่อมวลมิตรพ้นเคราะห์กรรม
เหนื่อยยากก็จะทำ เพื่อชี้นำซึ่งแนวทาง
แนวทางของชีวิต ที่ลิขิตและสรรค์สร้าง
ศรัทธาไม่เคยจาง มุ่งสรรค์สร้างทางความดี
กล่าวธรรมเพื่อเป็นทาน เพื่อสมานท์สามัคคี
สมญาของ"วจี " จึงได้มี"พเนจร"
รอนแรมและไร้ราก จึงขอฝากซึ่งบทกลอน
บทความที่แรมรอน ใช่จะสอนเพียงแนะนำ...
เชื่อมั่น-ศรัทธา- ปรารถนาดี-ด้วยมิตรไมตรี
รวี สัจจะ
วจีพเนจร-คนรอนแรม-คนไร้ราก
28 มีนาคม 2552 เวลา 13.09น. ณ ริมฝั่งโขง
