ทำไงดีครับ ผมรู้สึกสักมาแล้วกลัวโน้นนี่ แบบระวังตัวสุดๆ จนดูจิตๆไปแล้วอะครับ

[weller99]

แบบว่า กลัวโน้นกลัวนี้ อยากให้ของอยู่กับเรานานๆ

บางทีระวังตัวแจ..จนกลายเหมือนเป็นโรคจิตเลยอะครับ

น้องชายที่ชอบมาแกล้งกอดเอว ผมก็แบบไม่ให้มันมายุ่งกะตัวผม

จนบางทีรู้สึกมันจิตๆยังไงไม่รู้ครับ มันไม่เป็นธรรมชาติหนะครับ

[~@เสน่ห์เอ็ม@~]

ท่านว่าให้เดินทางสายกลาง ครับ อย่าให้เป็นทุกข์นักเลยหนักไปก็ผ่อนบ้าง

สิ่งสำคัญที่สุดคือ   ความดีสิคงทน บุญกุศลสิทนนาน

งูเห่ารอดใต้ราวตากผ้า ก็ยังเป็นงูเห่าที่มีพิษ ของไม่เสื่อมหากใจคนไม่เสื่อม ครับ 
หมั่นทำบุญ สร้างความดีสิแน่นอน

[santa]

ถ้ามันตึงมากก็ลองหย่อนลงนิดนึง....
ถ้ามันหย่อนไปก็ตึงขึ้นไปอีกหน่อย....
ดำเนินชีวิตให้เป็นปกติเถอะครับ..แต่หมั่นสวดมนต์ ทำความดีเพิ่มขึ้นอีกหน่อยครับ
ของแบบนี้อยู่ที่ใจครับ...สู้ สู้

[Gearmour]

ว่าด้วยทางสายกลางครับ

เทวเม ภิกขะเว อันตา ปัพพะชิเตนะ นะ เสวิตัพพา
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บรรพชิตไม่ควรปฏิบัติให้หนักไปในส่วนที่สุด ๒ อย่าง คือ

โย จายัง กาเมสุ กามะสุขัลลิกานุโยโค **โน (ถ้ามีการตรวจคำหยาบ..ตรงนี้ให้ออกเสียงว่า ฮีโน..นะครับ) คัมโม โปถุชชะนิโก อะนะริโย อะนัตถะสัญหิโต
การประพฤติปฏิบัติตนเพื่อแสวงหาความสุขอยู่ใน รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสที่น่ารักน่าปรารถนา ซึ่งเป็นธรรมอันเลว เป็นเหตุให้ต้องมีบ้านเรือน เป็นธรรมของคนผุ้ครองเรือนผู้หนาไปด้วยกิเลส ไม่ใธรรมอันจะนำจิตใจออกจากกิเลส ไม่เป็นประโยชน์ต่อการปฏิบัติเพื่อให้จิตหลุดพ้นจากกิเลสเครื่องรัดรึงใจทั้งหลาย นี่อย่างหนึ่ง

โย จายัง อัตตะกิละมะถานุโยโค ทุกโข อะนะริโย อะนัตถะสัญหิโต ฯ
และอีกอย่างหนึ่ง คือ การประพฤติปฏิบัติด้วยการทรมานร่างกายให้ได้รับความลำบาก ซึ่งมีแต่ทำให้ใจเป็นทุกข์ทรมานอย่างเดียว ไม่เป็นทางนำจิตใจออกจากกิเลส และไม่เป็นประโยชน์ต่อการปฏิบัติเพื่อให้จิตหลุดพ้นจากกิเลสเครื่องรัดรึงใจท้งหลาย ฯ (หรืออีกนัยหนึ่งคือ เร่งหักโหมปฏิบัติธรรมจนเกินกำลัง เพื่อหวังจะได้บรรลุมรรคผลเร็ว ๆ )

เอเต เต ภิกขะเว อุโภ อันเต อะนะปะคัมมะ มัชฌิมา ปะฏิปะทา ตะถาคะเตนะ อะภิสัมพุทธา
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ตถาคตได้รู้ข้อปฏิบัติอันเป็นทางสายกลาง โดยไม่เข้าไปใกล้ส่วนที่สุด ๒ อย่างนั้นแล้ว ด้วยปัญญาอันยิ่ง

จักขุกะระณี ญาณะกะระณี อุปะสะมายะ อะภิญญายะ สัมโพธายะ นิพพานายะ สังวัตตะติฯ
ข้อปฏิบัติอันเป็นทางสายกลางนั้น สามารถทำดวงตาคือ ปัญญา ทำญาณเครื่องรู้ ให้เป็นไปเพื่อใจสงบระงับจากกิเลส เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความรู้ดี และเพื่อทำให้กิเลสดับไปจากจิตคือเข้าสู่พระนิพพาน ฯ

กะตะมา จะ สา ภิกขะเว มัชฌิมา ปะฏิปะทา ตะถาคะเตนะ อะภิสัมพุทธา จักขุกะระณี ญาณะกะระณี อุปะสะมายะ อะภิญญายะ สัมโพธายะ นิพพานายะ สังวัตตะติ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ข้อปฏิบัติอันเป็นทางสายกลาง ซึ่งสามารถทำดวงตาคือ ปัญญา ทำญาณเครื่องรู้ ให้เป็นไปเพื่อใจสงบระงับจากกิเลส เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความรู้ดี และเพื่อให้กิเลสดับไปจากจิตคือเข้าสู่พระนิพพาน ที่ตถาคตรู้แล้วด้วยปัญญาอันยิ่งนั้น คือการปฏิบัติอย่างไร?

อะยะเมวะ อะริโย อัฏฐังคิโก มัคโค ฯ
ข้อปฏิบัติอันเป็นทางสายกลางนี้ คือ ทางนำไปสู่ความไกลจากกิเลสเครื่องรัดรึงใจทั้งหลาย มี ๘ อย่าง ฯ

เสยยะถีทัง
ข้อปฏิบัติเหล่านี้คือ

- สัมมาทิฏฐิ
ปัญญาอันเห็นชอบ ( คือ เห็นอริยสัจ )

- สัมมาสังกัปโป
ความดำริชอบ ( คิดจะออกจากกาม ไม่คิดอาฆาตพยาบาท ไม่คิดเบียดเบียน )

- สัมมาวาจา
วาจาชอบ ( ไม่พูดโกหก ไม่พูดคำหยาบ ไม่พูดคำส่อเสียด ไม่พูดเพ้อเจ้อเหลวไหล )

- สัมมากัมมันโต
การงานชอบ ( เว้นจากการทุจริต เช่น โกงแรงงานเขาเป็นต้น และทำการงานที่ไม่มีโทษ )

- สัมมาอาชีโว
การเลี้ยงชีวิตชอบ ( หากินโดยไม่ผิดกฎหมาย ไม่ผิดศีล ไม่ผิดธรรม ไม่ผิดประเพณี )


- สัมมาวายาโม
ความเพียรชอบ ( เพียรละชั่ว ประพฤติดีเพื่อให้มีคุณธรรมประจำใจ และเพื่อให้ได้คุณธรรมสูงยิ่ง ๆ ขึ้นไป )

- สัมมาสะติ
การระลึกชอบ ( ระลึกนึกถึง อนุสสติ ๑๐ ประการ มีพระนิพพานเป็นที่สุด และระลึกในมหาสติปัฏฐาน ๔ )

- สัมมาสะมาธิ ฯ
การตั้งจิตไว้ชอบ ( การทำสมาธิให้อารมณ์ตั้งมั่นในอนุสสติ ๑๐ ประการนั้น ) ฯ
( หรือกล่าวโดยย่อ มรรค ๘ ประการนี้ก็คือ ศีล สมาธิ ปัญญา )

อะยัง โข สา ภิกขะเว มัชฌิมา ปะฏิปะทา ตะถาคะเตนะ อะภิสัมพุทธา จักขุกะระณี ญาณะกะระณี อุปะสะมายะ อะภิญญายะ สัมโพธายะ นิพพานายะ สังวัตตะติ ฯ
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ทางเหล่านี้แล คือ ข้อปฏิบัติอันเป็นทางสายกลาง ซึ่งสามารถทำดวงตาคือ ปัญญา ทำญาณเครื่องรู้ ให้เป็นไปเพื่อใจสงบระงับจากกิเลส เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความรู้ดี และเพื่อทำให้กิเลสดับไปจากจิตคือเข้าสู่พระนิพพาน ที่ตถาคตรู้แล้วด้วยปัญญาอันยิ่ง ฯ

   คงมีประโยชน์บ้าง

[tum72]

เคร่งไปก็ไม่ดี เป็นทุกข์แก่ตนเองและคนรอบข้าง
หย่อนไปก็ไม่ดี ของจะเสื่อมจะหลุดไป

เพระฉะนั้น เอาตามสมควรครับ แล้วแต่เหตุการณ์และสถานที่ครับ

ขอให้มีใจศรัทธาและเชื่อมั่น ระลึกถึงคุณครูบาอาจารย์ท่าน ก็เป็นการดีแล้วครับ

[ณ.อยุธยา]

ตามพวกพี่ๆๆด้านบนอ่ะครับ   ก้นึกถึงหลวงพ่อไว้นะครับ จะได้ไม่คิดมาก

[TUM]

ของอย่างนี้อยู่ที่จิตใจมากกว่า จิตเป็นผลของอารมณ์ อารมย์เกิดมากจากความคิด
ถ้าคุณมีจิตใจที่เข้มแข็ง อารมณ์ของคุณก็จะไม่คิดพุ่งพ่าน ความคิดก็จะมีคิดระแวงครับ

หมั่นทำสมาธิครับผม 

[•••--สายัณ--•••]

ทอง ก็เป็นทอง
งู ก็เป็นงู
ดักแด้ ไหงกลายเป็นผีเสือ
ลูกอ๊อด ไหงกลายเป็นกบ
คิดมาก ความดันโลหิตสูง
เอาเป็นกลางๆ ดีกว่า

[gottkung]

ข้อห้ามต่างๆครูบาอาจารย์ท่านล้วนแต่แฝงกุสโลบาย
ให้ศิษย์ประพฤติตนเป็นคนดีครับ
ถ้าเราถือมั่นมากเกินไปใจไม่เป็นสุข ก็เกิดความทุกข์
กังวลไปเรือ่ยๆ ทางที่ดีก็ปล่อยวางและหมั่นสวดมนต์ไหว้พระบ่อยๆ
น่าจะช่วยได้บ้างนะครับ 

[Pig_Never_Die]

ถ้ามันหนักนักก็ปล่อยวางซะมั่งครับ เอาแต่พอดีจะได้สบายใจ ถ้าเสื่อมได้ง่ายๆชีวิตนี้คงไม่มีความสุขแน่ๆครับ อาจารย์ให้มาดีแล้วยังไงก็ศักดิ์สิทธิ์ครับ ถือให้ได้ตามกฎของอาจารย์ที่ให้มาก็พอครับ อย่าเอากฎโน่นกฏนี่มาถือให้วุ่นวายใจเลยครับ ชีวิตจะไม่มีความสุขเอาครับ 

[berth1999]

ทำตนให้เป็นคนดีของพ่อแม่ อุปการะเลี้ยงดูท่านให้มีความสุขตามอรรถภาพ ดูแลครอบครัว กระทำตนเป็นคนดีไม่สร้างภาระให้สังคม หมั่นสวดมนต์ไหว้พระระลึกถึงครูอาจารย์ ทำบุญทำทานตามกำลัง ไม่กระทำการใดๆที่ผิดต่อข้อห้ามของสำนัก เท่านี้ของที่ได้มาก็ไม่มีวันเสื่อม แล้วครับท่าน

[derbyrock]

เดินสายกลางดีกว่าน่ะครับ อย่าตึงเกินไป ข้อห้ามมีอยู่ไม่กี่ข้อ อย่ากังวลเลยครับ

[~เสน่ห์ต้นน้ำ~]

เอาเป็นว่า คิดดีทำดีก้พอครับ เดินทางสายกลางดีกว่านะครับ

[ที_lowrider]

แค่มีศรัทธาครับ

[cho presley]

อย่างนี้เรียกศรัทธา ตั้งมั่นจริงๆ ดีกว่าอีกหลายคนสักไปเสียปล่าว... ไม่ระแวดระวังคำสอนใดๆ เลย!

relaxค่ะ ไม่มีอะไรหรอก! เป็นคนดีเท่าที่จะทำได้... และอย่าลืม ทำดีเพื่อสังคมด้วยค่ะ..

[mew2]

ผมว่าอย่าไปเครียดมากเลยนะครับ

ลองทำใจให้สบาย แล้วมาดูข้อห้ามใหม่ว่าเขาห้ามทำอะไรบ้าง

แล้วก็ค่อยๆปรับตัวไปครับ อย่าตึงเกินไป ที่สำคัญคือต้องถือศีล 5 ให้ได้ครับ

หมั่นสวดมนต์ นึกถึงหลวงพ่อ หมั่นทำบุญ ที่สำคัญต้องทำใจให้สบายครับ

ถ้ามีของดีแล้วใจไม่สบายก็จะมีแต่ทุกข์นะครับ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป

ของอย่างนี้ถ้าเราทำดีไม่มีวันเสื่อมครับ

[พุงโต]

แบบนี้ออกเครียดเกินไปแล้วครับ   ของจะเสื่อมไม่เสื่อมอยู่ที่จิตใจครับ  ถ้าจิตเราคิดดีทำดี ถือศีล 5 ได้ประจำไม่ด่าพ่อด่าแม่ เราหรือคนอื่น  ไม่กล่าวติฉินนินทาครูบาอาจารย์  ของก็ไม่เสื่อมครับ 

จะกินอะไรก็กินไปเถอะครับ  ถ้าไม่ใช่เนื้อคน    จะรอดราวอะไรก็รอดไปเถอะครับ ครูบาอาจารย์ท่านก็

ออกมาจากที่เดียวกันนี่แหละ  มันไม่ใช่ของต่ำอะไรเลย ถ้าไม่มีสิ่งนี้เราเองก็คงไม่ได้ออกมาสู่โลกครับ

จะเชื่ออะไรก็ให้มีสติครับ เชื่อแบบมีศรัทธากับ งมงาย นี่ต่างกันนะครับ

คิดดีทำดี แค่นี้ไม่ว่าผีหรือเทวดา ก็คุ้มครองครับ ไม่ถึงมือยันต์หรอกครับ 

[ปุญฺญานุสฺสติ(สิบทัศน์)]

ศีล คือ ปกติครับ ทำตัวปกติไม่ต้องระแวงเรื่องรอบข้างว่าจะมาทำให้ของเสื่อม ระแวงว่าจะทำอย่างไรจิตใจจะไม่เสื่องลงไปด้วยดีกว่าครับ 

[mawin_14]

ไม่มีอะไรทีน่ากังวล ตราบใดที่เรายังทำความดี ปฏิบัติตามคำสั่งสอนของครูอาจารย์ ยึดมั่นในสิ่งที่มี แล้วสิงนั้นจะคงอยู่กับเราตลอดไป

[big tod]

อย่าอยู่ด้วยความหวาดกลัว....

[๛][รัตu:][๛]

ความกลัวเป็นสิ่งที่เราคิดขิ้นมา..เอง.!!

[5 แถว]

ทำใจให้สบายๆค่ะ

[TTTUTTT]

แวะมาให้กำลังใจนะครับ...

สาระมากมายพี่น้องได้เจียรนัยให้ฟังกันไปครอบคลุมครบถ้วนแล้วครับ...

ศรัทธา เชื่อมั่น มั่นทำดี ชีวีเป็นสุขจ้า ...{^_^}...