เห็นหลายๆกระทู้จะพูดถึงความรู้สึกที่เรามีต่อพ่อแม่ อาจเป็นเพราะส่วนใหญ่อาจจะยังไม่มีครอบครัวและยังไม่มีลูก จึงอยู่ในสถานะเดียวก้อคือลูก แต่พอดีวันนี้ผมได้สัมผัสทั้ง2สถานะคือสถานะที่เป็นลูก และสถานะที่เป็นพ่อ เมื่อก่อนผมไม่เข้าใจพ่อผมครับว่าทำไม ไม่ยอมนอนถ้าผมไม่กลับบ้าน ไม่ว่าผมจะกลับดึกแค่ไหน ตี1 ตี2 ตี3 ตี4 ตี5 หรือ6โมงเช้า(เมื่อก่อนผับเธคเลิกก้อตี2ตี3แล้วครับ แล้วยังต่อต่อข้าวต้มเธค แถวๆสี่พระยา มีดนตรีให้เต้นถึงเช้าครับ หลายครั้งที่ออกจากร้านมาแล้วมีพระบิณฑบาตรสวนไป)พ่อผมถ้าผมกลับถึงบ้านเมื่อไหร่ก้อถึงจะนอนครับ พ่อผมเป็นอย่างนี้ตั้งแต่ผมเรียน จนผมทำงาน จนผมแต่งงาน จนผมมีลูก พ่อผมก้อยังเป็นเหมือนเดิม ถ้าไอ้ตี๋ยังไม่กลับบ้านป๊าจะไม่นอน ผมไม่เคยถามพ่อผมว่าทำไมแต่ผมรู้ว่าพ่อผมห่วงผม เพราะรู้ว่าผมกินเหล้ากลัวผมได้รับอุบัติเหตุ (ส่วนแม่ผมก้อห่วงผมไม่แพ้พ่อ แต่จะเก็บอาการดีกว่าครับ) ความรักที่พ่อแม่มีต่อผมมันยิ่งใหญ่จนผมคิดว่ายังทดแทนท่านไม่หมดท่านก้อจากไปทั้ง2คน มาถึงวันนี้ วันที่ผมเป็น คุณพ่อลูกสอง วันที่ผมเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่าคำว่า ความรักของพ่อแม่ยิ่งใหญ่ เป็นเช่นไร ผมไม่ได้มาบอกว่าผมเป็นคนดี เป็นคนรักลูกมากมายกว่าคนอื่น แต่ผมอยากจะบอกว่า ความรักและความห่วงใยที่ผมมีให้ลูก มันก้อแค่ความรักพื้นฐานที่พ่อแม่ทุกคนที่มีต่อลูก ความรักที่มีให้ลูกเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ แต่เป็นความรักที่หวังผลตอบแทน ผมกล้าฟันธงครับ ว่าพ่อแม่ทุกคนหวังสิ่งตอบแทนจากลูกครับ แต่ผลตอบแทนที่พ่อแม่ทุกคนหวังในลูก คงไม่ใช่ เงิน ทอง ข้าวของเครื่องใช้ หรืออะไรทีมีมูลค่ามากมาย พ่อแม่ทุกคนหวังผลตอบแทนจากลูกคือ ให้ลูกเป็นคนดี เรียนหนังสือดีๆ มีงานทำดีๆ มีชีวิตที่ดี แค่นั้น แค่นั้นจริงๆ วันนี้ วันที่ผมเป็นพ่อ ผมเพียงอยากเห็นลูกๆเป็นคนดี มีการศึกษาที่ดี เรียนจบ มีงานทำ อนาคตมีครอบครัวของเค้าที่อบอุ่น เพียงแค่นี้หัวอกของคนเป็นพ่อเป็นแม่ ก้อเป็นสุขแล้วครับ สักวันผมก้อจะกลายเป็นผู้ชายแก่ๆ หลงๆลืมๆ เจ็บออดๆแอดๆ ไม่มีรายได้มีแต่รายจ่าย ขอเพียงแค่ ถ้าถึงวันนั้น ลูกๆไม่ผลักไสไล่ส่งผม เหมือนกับที่เค้าชอบพูดกันว่า พ่อแม่เลี้ยงลูกหลายคนได้แต่ลูกๆหลายคนเลี้ยงพ่อคนเดียวยังไม่ได้ แต่ถ้าถึงวันนั้น ลูกๆยังเคารพและรัก ยังทำตัวกับผมเหมือนเดิม แค่นี้ หัวอกคนเป็นพ่อก้อสุขใจแล้วครับ ขอฝากความในใจของพ่อ ให้ลูกๆทุกคนน่ะครับ
ปล.ผมชอบกลอนอยู่บทครับ ถึงขนาดทำเป็นป้ายไม้ติดผนังบ้าน เพื่อเตือนใจลูกๆครับ
พ่อแม่ไม่มีเงินทองจะกองให้
จงตั้งใจพากเพียรเรียนหนังสือ
หาวิชาความรู้เป็นคู่มือ
เพื่อยึดถือเอาไว้ใช้เลี้ยงกาย
พ่อแม่มีแต่จะแก่เฒ่า
จะเลี้ยงเจ้าเรื่อยไปนั้นอย่าหมาย
ใช้วิชาช่วยตนไปจนตาย
ลูกสบายพ่อกับแม่ก็ชื่นใจ
สาธุ.............ครับเหมือนดั่งคำโบราณที่ว่าไว้ครับ ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ไม่เป็นพ่อเองก็คงไม่เห็นใจพ่อง่าย ๆ ผมเองก็เป็นคนหนึ่งที่พึ่งจะได้เป็นพ่อคนครับ
ทุกวันนี้ผมก็ได้แต่ด่าตัวเองในสิ่งที่ผ่าน ๆ มา ที่ทำให้พ่อแม่ลำบากใจ ทุกข์ใจอย่างมาก ที่ต้องคอยเป็นห่วงลูกชายที่เอาแต่ไปเที่ยว กินเหล้า กว่าจะกลับบ้านก็ ตี 2 ตี 3 บางทีก็ไม่กลับบ้าน พ่อแม่ก็ไม่ได้หลับได้นอน
ผมเองเลวมากครับ บอกพ่อแม่ว่าไม่ต้องรอ ไม่ต้องเป็นห่วง แถมยังว่าท่านจู่จี้ อีก พอเราได้เป็นพ่อคนถึงรู้ว่าถ้าลูกไม่ได้อยู่กับเรา ต่อให้ลูกพูดยังไงก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี ตราบใดที่ลูกไม่ได้อยู่อ้อมอก ของพ่อแม่
12 สิงหานี้ผมก็ตั้งใจไว้ว่าจะไป กราบเท้า ขอขมาพ่อแม่ ในสิ่งที่ผ่าน ๆ มา ที่ลูกคนนี้ได้ทำให้ท่านต้องลำบาก ใจเป็นห่วง ตั้งแต่อุ้มท้อง 9 เดือนพอคลอดมา ก็ต้องคอยเลี้ยงดู ไม่ได้หลับได้นอน ต้องตื่นกลางดึก
แม้จะกินข้าวก็กินไม่อิ่มท้อง ต้องคอยดูแลลูก ต้องคอยสอนลูกให้ดื่มนม สอนลูกคลาน สอนลูกยืน สอนลูกนั่ง สอนลูกกิน ใครไม่ได้เป็นพ่อแม่เอง คงจะเข้าใจยากหน่อยครับ แต่ถ้าท่านมีลูกและเลี้ยงลูกเอง ท่านจะเข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อแม่ที่สุดครับ ...................
