วิชาย่นระยะทางของท่านพระป่าอาจารย์ในดง

[ทรงกลด]

วิชาย่นระยะทางของท่านพระป่าอาจารย์ในดง

 
การที่ผู้ที่ท่านมีพลังอำนาจจิตสูงส่งจะเดินทางไปปรากฏร่างในสถานที่แห่งใดก็ตาม ท่านสามารถเดินทางไปได้หลายรูปแบบ
ถ้าเป็นระยะทางใกล้ๆ ท่านอาจจะเดินทางไปด้วยตนเอง การเดินทางของท่านก็เป็นการเดินเท้าธรรมดาเหมือนคนอื่น
แต่ที่ไม่ธรรมดาก็คือท่านสามารถเดินได้เร็วกว่าคนธรรมดาทั่วไป
ท่านอาจารย์ในดงที่เรียกกันว่าพระป่าเพราะท่านชอบอยู่แต่ในป่าในเขาไม่ยอมเข้าในเมือง
เมื่อท่านต้องการที่จะเดินทางไปที่แห่งใดด้วยเท้าเปล่าแล้วท่านจะตั้งหน้าตั้งตาเดินลูกเดียว
สายตาของท่านมองไปที่ยอดไม้ที่อยู่เบื้องหน้าไปทีละช่วง
เมื่อท่านเดินไปถึงเป้าหมายแรกแล้วท่านก็มองไปที่เป้าหมายเด่นๆ ที่อยู่เบื้องหน้าต่อไป เท้าเก้าเดินฉับๆ ปากท่องบ่นพึมพัมไปตลอดทาง

“ อาวอิว  อิวอาว  อาวอิว  อิวอาว ”

เสียงบ่นของท่านเป็นจังหวะกับการก้าวเท้าพอดี
 
ศิษย์ร่วมทางมัวแต่นึกขำในคำที่ท่านอาจารย์ในดงท่องเพลินไปหน่อย เงยหน้าดูเห็นท่านเดินขึ้นหน้าไปประมาณร้อยกว่าก้าวเห็นจะได้
รู้สึกแปลกใจมากที่ท่านเดินอยู่ข้างหลังดีดีก้มหน้าไม่ถึงห้าวินาที หลวงปู่ท่านเดินทิ้งระยะห่างขนาดนั้น
ต่อให้อาจารย์รีบวิ่งหรือกระโดดไปก็คงไปได้ไม่ไกลถึงขนาดนั้นเพราะท่านแก่มากแล้ว
ด้วยความสงสัยจึงคอยจับตาจ้องดูที่เท้าของท่าน ก็ไม่พบว่าท่านก้าวยาวหรือเร็วกว่าคนธรรมดาเลย
ก้มมองดูเท้าท่านก้าวไปเพียงไม่กี่ก้าวก็เงยหน้าขึ้นมา รู้สึกเย็นวาบไปหมดทั้งตัวขนหัวลุกตั้ง
ก่อนที่จะก้มหน้าดูเท้าท่านอาจารย์ต้นไม้ใหญ่ต้นนั้นมันอยู่ข้างหน้าประมาณร้อยก้าว
ทั้งๆ ที่ท่านอาจารย์ท่านก้าวเท้าเพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้น ทั้งศิษย์ทั้งท่านอาจารย์เดินผ่านต้นไม้ใหญ่ต้นนั้น
โดยทิ้งระยะห่างจากมันประมาณร้อยก้าวได้อย่างไร  ?
ดูเหมือนท่านอาจารย์ในดงจะรู้ว่าลูกศิษย์กำลังคิดอะไรอยู่

ท่านพูดลอยๆ ออกมา
“ ให้สร้างจินตนาการสร้างมโนภาพให้เห็นหรือรู้สึกว่าเห็น
ว่าตัวเรามีขาที่ยาวมากก้าวไปได้ไกลๆ
ข้ามเขาข้ามห้วยข้ามหนองข้ามคลองข้ามทะเล
ตาจับยึดที่เป้าหมายที่อยู่เบื้องหน้าไปทีละช่วงสายตา  เห็นถึงไหนยึดถึงนั่น
ทั้งตัวเราและเป้าหมายจะเกิดแรงดึงดูดต่อกัน  เราก็เดินเป้าหมายก็ฉุด  มันเกิดแรงช่วย ”
 
อีกรูปแบบหนึ่ง
ท่านเอาไปแต่รูปไม่ได้เอาร่างไปด้วย เมื่อกายทิพย์ไปถึงจุดหมายแล้ว
ท่านจึงทำกายทิพย์ซึ่งเป็นกายละเอียดที่คนมองไม่เห็นให้เป็นกายหยาบที่คนมองเห็นได้
ผู้ที่สามารถทำเช่นนั้นได้จะต้องมีพลังอำนาจจิตสูงมากเพราะ ต้องสามารถรักษาภาพนิมิตได้นานมาก
 
ท่านอาจารย์ในดงอยู่ร่วมในงานจนเสร็จพิธีท่านจึงเดินทางกลับ
โดยไม่มีผู้ใดรู้ว่า ท่านเอามาแต่รูป ( ให้เห็นได้ด้วยสายตา )
แต่....
ไม่ได้เอาร่าง ( ตัวตนที่แท้จริงที่สามารถสัมผัสได้ของท่าน ) มาด้วย เพราะไม่มีผู้ใดไปสัมผัสท่าน
ท่านใช้เวลาเดินทางกลับจากงานพิธีในเมือง กลับถึงที่พักกลางป่าลึก
เพียงอึดใจเดียว
ท่านสามารถเดินทางไปได้ทุกสถานที่อย่างรวดเร็วมาก เกินกว่ามนุษย์ทั่วไปจะทำได้
เพราะท่านไม่ต้องแบกสังขารที่แกชราไปด้วย

ที่มา
http://www.saksitsart.com/index.php?mo=3&art=406586

[saken6009]

วิชาย่นระยะทาง สุดยอดมากครับ

                                                       

ขอขอบคุณท่าน ทรงกลด ที่นำบทความดีมากๆมาให้พี่น้องศิษย์วัดบางพระได้อ่านครับ  

ติดตามอยู่ครับ อ่านแล้วเพลินดีมากๆครับ และ ได้สาระความรู้มากๆครับผม

 

(ขออนุญาตเข้ามาอ่าน เพื่อเป็นความรู้ ขอบคุณครับผม)

   
 

[ทรงกลด]

อ่านสนุกๆกันนะครับ
===========
วิธีทดสอบว่าเป็นกายทิพย์หรือไม่

กายทิพย์จะเป็นกายที่มีความเบาบางมาก

เสมือนกายล่องลอยอยู่เหนือพื้น

ไม่สามารถรับรู้สัมผัสว่ากายสัมผัสที่นั่ง

สามารถมองเห็นกายได้ตลอดร่าง
(เหมือนความฝัน)

วิธีทดสอบว่าภาพมาหาเราหรือเราไปหาภาพ

ถ้าภาพมาหาเรา

จะยังรับรู้สัมผัสและเสียงรอบตัวได้

ถ้าเราไปหาภาพ

จะไม่สามารถรับรู้สัมผัสหรือเสียงรอบตัวได้

ศัพท์เฉพาะทางจิตวิญญาณเรียกญาณหูดับ

แต่ยังไม่ใช่
(เพราะไม่ได้อยู่จุดที่นั่งนั้น)

ที่มา
http://www.saksitsart.com/index.php?mo=3&art=524027

[Nick_Charansarom]

"ตาจับยึดที่เป้าหมายที่อยู่เบื้องหน้าไปทีละช่วงสายตา  เห็นถึงไหนยึดถึงนั่น
ทั้งตัวเราและเป้าหมายจะเกิดแรงดึงดูดต่อกัน  เราก็เดินเป้าหมายก็ฉุด  มันเกิดแรงช่วย"

ขอบคุณมากมายนะครับ สำหรับข้อมูลดีดีที่นำมาเผยแพร่

ขออนุญาตเข้ามาตอบนะครับ ผิดถูกประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ