หมวด ธรรมะ และ นอกเหตุ เหนือผล > สนทนาภาษาผู้ประพฤติ

สัปปายะ4

(1/1)

รวี สัจจะ...:
 :054:สัปปายะ4คือความเหมาะสมสี่ประการที่เป็นตัวส่งเสริมให้เกิดความเจริญในธรรมอันได้แก่
          1.สถานที่สัปปายะ=สถานที่นั้นต้องมีสภาพที่ถูกกับจริตนิสัยของเราและตัวเรายินดีพอใจที่จะอาศัยในสถานที่นั้น
          2.อาหารสัปปายะ=อาหารการกินในท้องถิ่นนั้นเราสามารถที่จะทานได้และมีเพียงพอต่อการบริโภค
          3.บุคคลสัปปายะ=บุคคลรอบข้างต้องมีคุณธรรมมีน้ำใจให้ความช่วยเหลือเราได้เมื่อมีปัญหา
          4.ธรรมะสัปปายะ=ปฏิบัติธรรมให้เหมาะสมกับจริตนิสัยของตัวเรา
   ทั้งสี่ประการนั้นมีส่วนสำคัญต่อการปฏิบัติธรรม เกื้อกูลสงเคราะห์ อนุเคราะห์ซึ่งกันและกัน เป็นเหตุและปัจจัยในการปฏิบัติธรรม
แต่สิ่งที่สำคัญก็คือบุคคล บุคคลมีส่วนในการปฏิบัติ เพราะจะช่วยเสริมสร้างศรัทธาและความเพียรของเราให้มั่นคงและเพิ่มขึ้น
บุคคลนำมาซึ่งธรรมารมณ์ มโนสัมผัส คืออารมณ์กระทบ การที่เรารับอารมณ์กระทบซึ่งสิ่งนั้นมันละเอียดอ่อนมาก เป็นสภาวะของอารมณ์ภายใน ที่แผ่กระจายออกมากระทบคนรอบข้าง และถ้าคนรอบข้างประกอบด้วยอกุศลจิต มันจะทำให้บรรยากาศของสถานที่นั้นเป็นพิษ ทำให้เกิดความคิดความรู้สึกความคิดที่เป็นอกุศลเช่นฟุ้งซ่าน หดหู่ ขี้เกียจ เกิดอารมณ์กำหนัดในกาม เกิดความโลภ
ความเห็นแก่ตัว ความโกรธ ความไม่เป็นมิตร จิตเป็นอกุศลขึ้นมาโดยเราอาจจะรู้ไม่เท่าทัน ว่าสิ่งนั้นเป็นอารมณ์กระทบแล้วเราไปปรุงแต่งคล้อยตามอารมณ์เหล่านั้น สถานที่ใดเป็นเช่นนั้น เราควรที่จะหลีกเลี่ยงออกห่างโดยเร็ว เพราะมันจะหลอมจิตเราให้ตกอยู่
ในอำนาจของมัน โดยที่เราไม่รู้ตัว  เราจึงควรมีสติคิดพิจารนาว่าความรู้สึกที่เกิดที่เกิดขึ้นนั้นมันมาจากไหน จากอารมณ์ภายในหรือ
มาจากภายนอก ถ้าเรารู้เท่าทันแสดงว่าความเจริญในธรรมนั้นเกิดขึ้นต่อเราแล้ว....
             (ฝากไว้เป็นข้อคิด โปรดอ่านสักนิด แล้วคิดพิจารนาตาม )
                            เชื่อมั่น-ศรัทธา-ปรารถนาดี
                                      รวี สัจจะ
                              วจีพเนจร-คนรอนแรม
              ๑๓ มีนาคม ๒๕๕๒ เวลา ๑๙.๐๐น. ณ ริมฝั่งโขง
   
           

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ